Witam.

Nie udało mi się na forum znaleźć podobnego wątku.
Stąd moje pytanie, czy możliwe jest w pewnych wyjątkowych okolicznościach, dopuszczenie rozwodnika do komunii?

Przykład: jeden z rodziców dziecka przystępującego do Pierwszej Komunii, jest rozwodnikiem, stąd rodzice nie mają ślubu kościelnego, czy możliwe jest dopuszczenie ich do komunii? Jeśli tak to jak można to osiągnąć?

P.S. W jednej z moich sąsiednich parafii widziałem taki przypadek, ksiądz w jakiś sposób umożliwił komunię osobie rozwiedzionej, ze względu na Pierwszą Komunię dziecka.

Z góry dziekuję za odpowiedź.

Generalnie nie ma takiej możliwości. Są oczywiście możliwości szczegółowe, ale wymagają zobowiązań - obu stron - na całe życie. Nie mam możliwości "jednorazowej dyspensy z okazji imprezy". Po prostu kapłan nie ma władzy odpuszczania grzechów osobie, która nie pragnie poprawy. Nawet gdy wygłosi formułkę, ona będzie nieważna.

Przydałoby się pewne doprecyzowanie, bo nie wiem czy dobrze rozumiem: chodzi o to, że jeden z rodziców dziecka jest rozwiedziony i wszedł w nowy związek i w tym związku urodziło się owe dziecko, które przystępuje do I Komunii świętej?
Czy też było małżeństwo, które się rozwiodło i teraz żyją oddzielnie?
Bo jakoś nie mogę załapać...

Jeśli chodzi o opcję pierwszą, czyli rodzice żyją bez ślubu kościelnego, to jedyną opcją jest zaprzestanie współżycia seksualnego i życie 'jak brat i siostra'.
Ale raczej to odpada, więc ciężko w tym przypadku o dopuszczenie do Komunii.
I to obojga rodziców.

Jeśli zaś rodzice się rozeszli i żyją oddzielnie,to jeśli nie mają nowych partnerów mogą przystępować do Komunii.

szumi- rodzice mają tylko ślub cywilny, ponieważ jedno z nich już raz zawarło małżeństwo i się rozwiodło. Rozwiedziona osoba ma ślub cywilny z osobą wolną i mają dziecko. Teraz prościej ?

W sytuacji 2 obydwoje rodzice byliby rozwodnikami

Komunia Święta to nie "ciasteczko okolicznościowe" rozdawane w ważnych, uroczystych momentach. To Ciało Boga, przez które wchodzimy z Nim w relację, jednoczymy się z Nim. Osoba pozostająca w grzechu ciężkim (czyli np. rozwodnik żyjący w nowym związku, w oczach Kościoła w konkubinacie) nie może przyjąć Komunii, bo swoim życiem wskazuje, że wcale tej jedności z Bogiem nie chce. Nie można równocześnie Boga lekceważyć i przyjmować- to absurdalne i szkodliwe, nie dla Boga, ale dla osoby, która by tak postępowała.
Polecam też lekturę lutowego miesięcznika List- cały numer został poświęcony tej tematyce. Do nabycia w najbliższej księgarni katolickiej lub w Empikach.

Zdecydowanie

Wątpliwość się zrodziła, bo autor pisał jakby tylko ta osoba rozwiedziona miała problem z możliwością przystępowania do sakramentów, zaś druga była wolna od takich problemów, a przecież w tej sytuacji oboje ich przyjmować nie mogą... Dlatego tak mi się zakręciło, czy aby oni są małżeństwem czy nie...

Podpisuję się pod tym - jeśli ktoś nie ma motywacji, żeby zerwać z grzechem, to po co Najświętszy Sakrament?
Wystarczy spojrzeć na znaczenie słowa communio (łac. wspólnota).
Jeśli nie jesteś pojednany z Bogiem (Sakrament POKUTY - 2. punkt katechizmowy - ŻAL za grzechy), to
co ci da nawet codzienne przystępowanie do komunii (która jest de facto fikcją)? Chyba nic.
A świętokradztwo grzechem ciężkim.

Udzielając tych pouczeń nie pochwalam was i za to, że schodzicie się razem nie na lepsze, ale ku gorszemu. Przede wszystkim słyszę - i po części wierzę - że zdarzają się między wami spory, gdy schodzicie się razem jako Kościół. Zresztą nawet muszą być wśród was rozdarcia, żeby się okazało, którzy są wypróbowani.(...)
Dlatego też kto spożywa chleb lub pije kielich Pański niegodnie,
winny będzie Ciała i Krwi Pańskiej.
Niech przeto człowiek baczy na siebie samego, spożywając ten chleb i pijąc z tego kielicha. Kto bowiem spożywa i pije nie zważając na Ciało [Pańskie], wyrok sobie spożywa i pije.(...)
Czyż nie macie domów, aby tam jeść i pić? Czy chcecie znieważać Boże zgromadzenie i zawstydzać tych, którzy nic nie mają? Cóż wam powiem? Czy będę was chwalił?(...)
(1Kor 11:17-19, 27-29, 22)