ODPUSZCZENIE GRZECHÓW:

- Przez Kościół, czy przez Jezusa? :
„O nim to świadczą wszyscy prorocy, iż każdy, kto w Niego wierzy, dostąpi odpuszczenia grzechów przez imię Jego.” Dz.Ap. 10:43
„ W Nim mamy odkupienie przez krew Jego, odpuszczenie grzechów, według bogactwa łaski jego.” Efez. 1:7
„ Niechże więc będzie wam wiadome, mężowie bracia, że przez Tego zwiastowane wam bywa odpuszczenie grzechów
I że w Nim każdy, kto wierzy, bywa usprawiedliwiony w tym wszystkim, w czym nie mogliście być usprawiedliwieni przez zakon Mojżesza.” Dz.Ap. 13:38-39
„ Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości.” 1 Jan. 1:9
„ Który nas wyrwał z mocy ciemności i przeniósł do Królestwa Syna Swego umiłowanego,
w Którym mamy odkupienie, odpuszczenie grzechów.” Kol. 1:13-14
„ Piszę wam, dzieci, gdyż odpuszczone są wam grzechy dla imienia Jego.” 1 Jan. 2:12

Kto może odpuszczać grzechy?
"Grzech mój wyznałem Tobie I winy mojej nie ukryłem. Rzekłem: Wyznam występki moje Panu; Wtedy Ty odpuściłeś winę grzechu mego. Sela." Ps. 32:5

„ Dlatego powiadam ci: Odpuszczono jej liczne grzechy, bo bardzo miłowała. Komu zaś mało się odpuszcza, mało miłuje. I rzekł do niej: Odpuszczone są grzechy twoje.” Łuk. 7:47-48
„ Czemuż ten tak mówi? On bluźni. Któż może grzechy odpuszczać oprócz Jednego, Boga?
A Jezus zaraz poznał w duchu swoim, że tak myślą w sobie, i rzekł im: Czemuż tak myślicie w sercach swoich?
Cóż jest łatwiej, rzec paralitykowi: Odpuszczone są ci grzechy, czy rzec: Wstań, weź łoże swoje i chodź?
Lecz abyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma moc odpuszczać grzechy na ziemi.” Mar. 2:7-10
„ I oto przynieśli mu sparaliżowanego, leżącego na łożu. A gdy Jezus ujrzał wiarę ich, rzekł do sparaliżowanego: Ufaj, synu, odpuszczone są grzechy twoje.” Mat. 9:2
Jakie grzechy mogą byś odpuszczone?:
„ Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości.” 1 Jan. 1:9
„ Zaprawdę powiadam wam: Wszystkie grzechy będą odpuszczone synom ludzkim, nawet bluźnierstwa, ilekroć by je wypowiedzieli.
Kto by jednak zbluźnił przeciwko Duchowi Świętemu, nie dostąpi odpuszczenia na wieki, ale będzie winien grzechu wiekuistego. Bo mówili: Ma ducha nieczystego.”
Mar. 3:28-30

Widzimy tutaj, że:
- każdy, kto wierzy w Jezusa, dostąpi odpuszczenia grzechów przez krew Jego, imię Jego, według bogactwa łaski Jego,
- każdy, kto wierzy, bywa usprawiedliwiony w tym wszystkim, w czym nie mogliście być usprawiedliwieni przez zakon Mojżesza,
- Kiedy?: wyznajemy grzechy swoje, bezpośrednio Bogu, wierny i sprawiedliwy Bóg odpuści nam grzechy,
- Czy odpuszcza nam grzechy częściowo, a część zostawia, byśmy np. mieli cierpieć w czyśćcu?: i oczyści nas od wszelkiej nieprawości, wszystkie grzechy będą odpuszczone synom ludzkim, nawet bluźnierstwa, ilekroć by je wypowiedzieli.

SPOWIEDŹ USZNA:

„ A to rzekłszy, tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego.
Którymkolwiek grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są zatrzymane.” J.20, 22-23

Idea spowiedzi usznej pojawiła się dopiero około IV-V wieku n.e. w środowiskach monastycznych, początkowo w formie zwierzania się przełożonemu zakonu ze swych duchowych zmagań. Grzegorz VII (1073-85), sam zakonnik, próbował wprowadzić ją do kościoła, gdy stał się papieżem. Nakaz spowiedzi usznej wydał jednak dopiero "czwarty sobór laterański w roku 1215, "jak podaje katolicki katechizm.

Cicha spowiedź grzechów do księdza zamiast do Boga została wprowadzona w 1215 r n.e.

Autorem tego nakazu nie był Jezus, ani apostołowie. Pismo Święte nie zawiera ani jednego przykładu spowiedzi usznej. Mówi o spowiedzi serca, do której nie potrzeba pośrednictwa drugiego człowieka (Ps.51:1-11). Biblia zachęca nas do wyznania grzechów bezpośrednio Bogu, gdyż "każdy, kto w Niego wierzy, przez Jego imię otrzymuje odpuszczenie grzechów" Dz.10:43.

Apostołowie, gdyby otrzymali autorytet do spowiadania i rozgrzeszania, jaki Rzym nadał w średniowieczu kapłanom, korzystaliby z niego, a okazji nie brakowało. Na przykład, kiedy Szymon z Samarii popełnił grzech, apostoł Piotr zamiast go wyspowiadać, powiedział, żeby się udał z grzechami bezpośrednio do Boga: "Odwróć się od tej nieprawości swojej i proś Pana, czy nie mógłby ci być odpuszczony zamysł serca twego" Dz.8:22.

Co w takim razie oznaczają słowa Jezusa: "Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuście grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane" J.20:22-23?

Przede wszystkim nie odnosiły się tylko do jedenastu apostołów, lecz do całego wczesnego kościoła - mężczyzn i kobiet zebranych razem, którym ukazał się Jezus po swym zmartwychwstaniu :
„ A gdy nastał wieczór owego pierwszego dnia po sabacie i drzwi były zamknięte tam, gdzie uczniowie z bojaźni przed Żydami byli zebrani, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam!” J. 20:19
„ I wstawszy tejże godziny, powrócili do Jerozolimy i znaleźli zgromadzonych jedenastu i tych, którzy z nimi byli.” Łk. 24:33

Słowa te nie mogą więc służyć za argument na rzecz odpuszczania grzechów przez duchownych, tym bardziej, że Bóg uznaje tylko jednego pośrednika - Jezusa :
1 Tym. 2:5
„ Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus.”

który w tym celu oręduje za nami:
Hbr. 8:1-3
„ Główną zaś rzeczą w tym, co mówimy, jest to, że mamy takiego arcykapłana, który usiadł po prawicy tronu Majestatu w niebie, Jako sługa świątyni i prawdziwego przybytku, który zbudował Pan, a nie człowiek.
Albowiem każdy arcykapłan bywa ustanawiany, aby składał dary i ofiary; dlatego jest rzeczą konieczną, żeby i ten miał co ofiarować.”
1J.2:1-2
„Dzieci moje, to wam piszę, abyście nie grzeszyli. A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy.
On ci jest ubłaganiem za grzechy nasze, a nie tylko za nasze, lecz i za grzechy całego świata.”

Odpuszczanie, o którym mówił Pan Jezus wiąże się z dyscypliną kościelną.
Chrześcijanin, który otwarcie przekracza przykazania musi być napomniany, a jeśli trwa w grzechu usunięty, aby nie wystawiał reputacji kościoła na szwank, a kto się nawraca może być przyłączony. W tym celu każdy lokalny kościół otrzymał od Chrystusa autorytet odpuszczania i zatrzymywania, związywania i rozwiązywania:

Mt. 18:15-18
„A jeśliby zgrzeszył brat twój, idź, upomnij go sam na sam; jeśliby cię usłuchał, pozyskałeś brata swego.
Jeśliby zaś nie usłuchał, weź z sobą jeszcze jednego lub dwóch, aby na oświadczeniu dwu lub trzech świadków była oparta każda sprawa.
A jeśliby ich nie usłuchał, powiedz zborowi; a jeśliby zboru nie usłuchał, niech będzie dla ciebie jak poganin i celnik.
Zaprawdę powiadam wam: Cokolwiek byście związali na ziemi, będzie związane i w niebie; i cokolwiek byście rozwiązali na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie.”

Odpuszczanie grzechów stanowi atrybut Boga, a nie człowieka. Bóg powiedział:

Iz. 43:25
„ Ja, jedynie Ja, mogę przez wzgląd na siebie zmazać twoje przestępstwa i twoich grzechów nie wspomnę.”

Wierzący mogą więc przychodzić w tej sprawie bezpośrednio do Niego (Łk.18:9-14).
Jezus uczył: "Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego... Wy zatem tak się módlcie: Ojcze nasz, który jesteś w niebie... przebacz nam nasze winy" Mt.6:6-12.

Apostoł Jan także poleca nam udawać się z grzechami bezpośrednio do Boga:
„Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości... Dzieci moje, to wam piszę, abyście nie grzeszyli. A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy. On ci jest ubłaganiem za grzechy nasze, a nie tylko za nasze, lecz i całego świata.” 1J.1:9; 2:1-2

"Grzech mój wyznałem tobie I winy mojej nie ukryłem. Rzekłem: Wyznam występki moje Panu; Wtedy Ty odpuściłeś winę grzechu mego. Sela."Ps. 32:5
Mat. 15:6.
Tak to unieważniliście Słowo Boże przez naukę swoją.
jezusdlaciebie.ovh.org/grzechy.html

Widze fuuuuul cytatów bez podstawowego Komu grzechy odpuścicie są im odpuszczone, a komu zatrzymacie są im zatrzymane(Łk 20,23).

słowo ARAR — oznacza „przekleństwo”. Osiąść na szczycie Araratu, to wznieść się ponad przekleństwo, będące prostą konsekwencją grzechu. Stosunkowo niewiele mówi się o skutkach grzechów, czyli o grzechowym przekleństwie, a szkoda — bo jak wiemy - sama spowiedź sakramentalna gładzi tylko winę, ale nie usuwa skutków grzechu! Żeby usunąć to przekleństwo, potrzeba pokuty, skruchy, tego co w Kościele katolickim nazywamy „odpustem zupełnym”. Bóg odpuszcza nam skutki grzechów — daruje konsekwencje naszych win — jeśli podejmujemy pokutę. Wchodzimy w modlitwę skruchy, kiedy usiłujemy odżałować winy w głębi naszego serca.
Noe uratował siebie i swoją rodzinę, wchodząc do arki wykonanej z drzewa żywicznego, nazwanego w Biblii hebrajskiej: gofer
10już siekiera do korzenia drzew jest przyłożona. Każde więc
drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, będzie wycięte i w ogień wrzucone. [Mt 3]


Umieranie ozywiajace Augustyn Pelanowski

Niepotrzebne komplikowanie sprawy.

Wyznajesz szczerze grzechy Bogu i pokutujesz a Bóg przebacza.

Ot i cała filozofia.
A jak wygląda forma to już kwestia umowy, jaka panuje w konkretnej wspólnocie, zborze czy kościele.

bez żalu za grzechy i postanowienia poprawy.. nawet nie przystępuj do spowiedzi..
to podstawowe warunki dobrej spowiedzi..

Proszę nie wprowadzać w błąd ludzi - jedynym warunkiem odpuszczenia grzechów przez Boga, jest szczera Spowiedź sakramentalna u kapłana katolickiego. Jeśli ktos do niej nie przystępuje, nie otrzymuje odpuszczenia grzechów zgodnie ze słowami Jezusa Chrystusa. Dlatego tak ważne jest, aby wszelkiej maści kacerze powrócili czym rychlej do Owczarni Pana.

sorry Kolego ale to tylko Twoja interpretacja tematu. Oczywiście masz do niej prawo.

Biblia nigdzie nie naucza aby jakaś konkretna forma była wymagana.
Rozumiem, że jesteś emocjonalnie związany ze swoją tradycją kościelną, ale to tylko ludzki zwyczaj a nie Boży nakaz.

Nie odbieraj Bogu prawa do przebaczania grzechów szczerze pokutującym ludziom z innych denominacji niż Twoja.

Po pierwsze: nie jestem w żadnej sekciarskiej denominacji tylko w Kościele Chrystusowym. To raz.
Dwa: Biblia owszem naucza, a cytat to chyba pan zna, więc nie muszę podawać. Nie jest to zatem ludzki zwyczaj, tylko wymóg nadany przez Jezusa Chrystusa. Proste.
Trzy: nie odbieram Bogu prawa do odpuszczania grzechów, to pan uporczywie odmawia Mu prawa do ustanawiania sakramentu spowiedzi. Lecz mam smutną wiadomość: może panu to nie pasować, ale tak ustanowił Bóg.