Jako, że to mój pierwszy post na forum, kłaniam się wszystkim nisko i od razu zapraszam do rozmowy nad wyłożonym przeze mnie poniżej "problemem" ( piszę w cudzysłowie bo być może ktoś z Was mnie przekona, że tak na prawdę "problemu" tu nie ma ), do rzeczy :

Z tego co jest mi wiadome, na naukach przedmałżeńskich osobom aspirującym do zawarcia małżeństwa proponowana jest w ramach, nazwijmy to - kontrolowania płodności, metoda "kalendarzyka", za podstawę której bierze się Encyklikę z 1968 roku Humanae Vitae, Pawła VI, O zasadach moralnych w dziedzinie przekazywania życia ludzkiego. (tu : http://www.opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/pawel_vi/encykliki/humane.html )
Czytamy w niej, między innymi, w punkcie 16-tym, zatytułowanym "Moralna dopuszczalność korzystania z okresów niepłodności" takie oto stwierdzenia:

Ja rozumiem to tak: 1) Kościół uznaje istnienie powodów, które usprawiedliwiają "uwzględnienie naturalnej cykliczności" 2) Kościół uznaje za skuteczną metodę korzystania z okresów niepłodnych kobiety 3) Kościół uznaje za "moralne" zbliżenia małżeńskie, których celem jest świadczenie sobie wzajemnej miłości i dochowywanie przyrzeczonej wzajemnej wierności.

Sprawę natomiast, jak mi się zdaje, komplikuje trochę, wcześniej wydana Encyklika Piusa XI z 1930, Castii Connubi, O małżeństwie chrześcijańskim. (tu: http://www.nonpossumus.pl/encykliki/Pius_XI/casti_connubii/index.php), gdzie w rozdziale II, zatytułowanym: Poniżenie małżeństwa, w części zatytułowanej: Nadużycie małżeństwa w stosunku do potomstwa (same tytuły wydają się dosyć wymowne) czytamy:

I tutaj znowu należy wyciągnąć kilka wniosków, według mnie zgoła przeciwnych od tych wysnutych na podstawie Encykliki Humanae Vitae: 1) nieposiadanie potomstwa "sprzeciwia się dobru małżeństwa" 2) należy odróżnić "uczciwą wstrzemięźliwość", która jak rozumiem rozciąga się zarówno an okres płodny i niepłodny od "gwałcenia aktu naturalnego" 3) nie istnieje "moralnie dopuszczalna" przyczyna, którą można by usprawiedliwić "przeciwny naturze uczynek małżeński", którą to naturą jest płodzenie potomstwa. 4) "Działa zatem przeciw naturze i dopuszcza się niecnego, w istocie swej nieuczciwego, czynu ten, kto spełniając uczynek, świadomie pozbawia go skuteczności" 5) "Ktokolwiek użyje małżeństwa w ten sposób, by umyślnie udaremnić naturalną siłę rozrodczą, łamie prawo Boże oraz prawo przyrodzone i obciąża sumienie swoje grzechem ciężkim"
-----------------------------------
Konfrontując ze sobą wnioski jakie nasuwają mi się po lekturze tych dwóch Encyklik (według chronologii) dochodzę do następujących wniosków:
SKORO KOŚCIÓŁ ZAKŁADA, ŻE :
1) "uczynek małżeński" z natury służyć ma płodzeniu potomstwa 2) nie istnieją żadne "moralnie dopuszczalne" przyczyny, korzystania z "uczynku małżeńskiego" w brew jego naturze 3) a ten, kto wykorzystuje go w sposób niezgodny z naturą "obciąża sumienie swoje grzechem ciężkim".
TO DLACZEGO NIESPEŁNA 4 DEKADY PÓŹNIEJ DOPUSZCZA:
1) istnienie przesłanek usprawiedliwiających korzystanie z "uczynku małżeńskiego" w sposób nienaturalny 2) proponuje swoim wiernym, aspirującym do zawarcia małżeństwa, skuteczną metodę "obejścia natury małżeństwa"
------------------------------------
Czy Kościół pouczając przyszłych małżonków, zgodnie z encykliką Humane Vitae nieświadomie naraża ich na "obciążenie sumienia grzechem ciężkim" czy wprowadza ich w błąd sugerując metodę "kalendarzyka" jako 100% pewną, uznając, iż nawet minimalna możliwość poczęcia potomstwa wyklucza kryterium "nienaturalnego wykorzystania uczynku małżeńskiego" ? Wydaje mi się, że nauczanie Kościoła wraz z "wydawaniem" kolejnych Enycklik ma się uzupełniać i rozjaśniać, więc odrzucam możliwość zastosowania w tym przypadku zasady Lex posterior derogat legi priori. Jak w takim razie wytłumaczyć tą sprzeczność ?

zapraszam do rozmowy.

Kieruj się współczesnym nauczaniem swojego Kościoła. Ot tak, po prostu. Choćby dlatego, że za Piusa XI wiedza o metodach NPR była w powijakach i twój Kościół odniósł się do nich dopiero na SW2, a encyklika "Humanae Vitae" powstała dwa lata po raporcie WHO.

Pomijając już inne aspekty świadomego poruszania się w prawach i wytycznych Kościoła, już samo ryzyko "obciążenia sumienia grzechem ciężkim" powinno w sposób wystarczający motywować wiernych (do chociażby pobieżnego) przeanalizowania tej kwestii.



Ciekaw jestem czy postępy badań w dziedzinie NPR, wpłynęły by na Castii Connubi Piusa XI. Osobiście, wydaje mi się to mocno wątpliwe. Uważna lektura Encykliki utwierdziła mnie w przekonaniu, iż omawiając dyskutowane przez nas kwestie Pius XI skupił się na CELU a nie na METODZIE. Problemem jest unikanie potomstwa. Onan jest tego tylko przykładem, tak samo rzecz się tyczy NPR.

czekam na dalsze głosy w dyskusji.

Problemem nie jest (wyłącznie) unikanie potomstwa. Główny problem to podejście do ludzkiej - własnej i współmałżonka - płodności. Nie jest grzechem unikanie poczęcia dziecka, jeśli istnieją ku temu rozumowe przesłanki. Grzechem jest rezygnacja z płodności, a na tym właśnie polega antykoncepcja. W metodach naturalnych (Kościół nie naucza obecnie metody kalendarzowej, bo okazała się nieskuteczna) człowiek nie rezygnuje z płodności, ale wykorzystuje płodność własną i współmałżonka do poczęcia dziecka lub do odłożenia (może na zawsze) poczęcia. W metodach antykoncepcyjnych zawsze chodzi o unikanie poczęcia i o rezygnację z płodności.
Dlaczego to jest grzechem? Bo płodność jest darem Bożym. Grzechem byłoby rezygnowanie z daru wzroku, słuchu itp. Nikt rozsądnie myślący nie odcina sobie nogi, jeśli przez pewien czas nie zamierza chodzić. Po prostu siada i czeka. A ile osób dla uniknięcia poczęcia zamiast poczekać na okres niepłodny "odcina" swoją płodność (czasem prawie dosłownie, przez np. podwiązanie nasieniowodów)?
Między oboma encyklikami widzę rozbieżność jedynie w sformułowaniach, nie w treści. Ani jedna, ani druga nie zmusza małżonków do płodzenia dzieci wbrew zdrowemu rozsądkowi. "Działa zatem przeciw naturze i dopuszcza się niecnego, w istocie swej nieuczciwego, czynu ten, kto spełniając uczynek, świadomie pozbawia go skuteczności." Wystarczy zatem pamiętać, że ów "uczynek" raz jest "skuteczny", raz nie.

Nauczanie Kościoła Katolickiego w wielu aspektach się zmienia i bardzo dobrze sie dzieje, bo wiedza ludzka i ludzka perspektywa zmienia się nieustannie. Np. dziś Kościół nie namawia do segregacji, nie popiera niewolnictwa, nie posiada niewolników.
Obie encykliki nie są dogmatami wiary ale nauką papieży, a w konsekwencji nauką Kościoła Katolickiego w danym, konkretnym czasie. Uważam, że wybieranie encyklik, wypowiedzi papieży i biskupów z rozciągłości 2 tys lat wg własnego zapatrywania mija się z celem. Ważne jest tu i teraz.

Onan zgrzeszył nie z powodu unikania potomstwa ale z powodu złamania prawa lewiratu (unikanie potomstwa było tylko "narzędziem"). To zupełnie dwie różne kwestie.

Wg KK grzechem ciężkim jest grzeszenie w pełni tego świadome i dobrowolne.