Gdy spowiednik uzna spowiedź za nieważną dalej obowiązuje go tajemnica spowiedzi ?.

A jest jakiś powód aby to co usłyszał rozpowiada? Myślę że nie więc możesz być spokojny. To co jest powiedziane w konfesjonale jest zawsze mówione w zaufaniu.

Jest dokładny zapis w kościele katolickim na ten temat ?. Chce dowodu. Czarno na białym - nie może, nawet jak uzna spowiedź za nieważną.

Kodeks Prawa Kanonicznego:


Wyznane grzechy są objęte tajemnicą spowiedzi. Nawet jeśli nie zostało udzielone rozgrzeszenie.

O ile XY przyszedł się wyspowiadać, NIE MOŻE ROZPOWIADAĆ, nawet gdy spowiedź jest nieważna z takiego czy innego powodu (a najczęstszym powodem jest brak żalu i postanowienia poprawy).

Natomiast może, jeśli nie było spowiedzi czy choćby próby spowiedzi - gdyby to była zwykła rozmowa. Ale na ogół zwykłe rozmowy nie mają miejsca w konfesjonale.

Spokojnie, trzeba było to zastrzec z góry. Dla mnie to nie jest kwestia dowodu, bo wydaje mi się to po prostu oczywiste. Śmiesznym byłoby gdyby ksiądz powiedział - ta spowiedź jest nieważna, idę ludziom opowiadać Twoje grzechy, oczywiście napisałem to z pewną dozą ironii.

Czy może dojść do takiej sytuacji, gdzie z pewnych powodów spowiedź może być uznana za niesakramentalną ?
Co należałoby zastrzec - chyba nie chodzi o żadne zapewnienia na piśmie od danego księdza?
Ale czy istnieje taka możliwość, że spowiednik uzna dane wyznania penitenta za NIE-spowiedź, czyli
nie będzie go obowiązywała tajemnica spowiedzi, do której (jego zdaniem (może nawet słusznie)) nie doszło?

wlasnie..a jesli ktos ukradl cos..i przyszedl sie wyspowiadac
policja szuka sprawcy..ksiadz wie kto to
czy moze wyjawnic...dla dobra spoleczenstwa?

Jeśli spowiedź była sakramentalna (ważna), to nie może tego zrobić nawet w przypadku mordercy.
//patrz>> viewtopic.php?f=23&t=15928 (tajemnica spowiedzi raz jeszcze)

nie jest latwo byc ksiedzem

Elbrus

Że autorowi chodzi o paragrafy.


Na chłopski rozum, przychodzi gość do konfesjonału i spowiada się, a co za tym idzie z założenia mówi wszystko w zaufaniu. Nawet jeśli spowiednik uzna że w tej sytuacji nie należy się rozgrzeszenie, stwierdzając stan faktyczny, czyli niespełnienie określonych warunków, to i tak nie zmienia to kontekstu całej sytuacji. Ja nie widzę aby brak rozgrzeszenia coś zmieniał - powiedziane w zaufaniu w odpowiednim kontekście miejsca i sytuacji.

Kapłanom można mówić wiele rzeczy w zaufaniu, ale nie wszystko jest spowiedzią.Mi nie chodzi o brak rozgrzeszenia (nie tylko), ale o elementy formalne, które "czynią spowiedź spowiedzią"
(penitent nie wspomina kiedy był ostatnio u spowiedzi (np. 5 min wcześniej u innego spowiednika),
nie mówi o nieodprawieniu pokuty, zatajeniu grzechów itd.).

Co jest podstawą do "sakramentalności" spowiedzi?
Czy jeśli penitent wyznaje swoje "złe czyny", a nie mówi, że są to grzechy
(zapomina o tym, a spowiednik się tego nie domyśli),
albo coś zakłóci "czynność" wyznawania grzechów (np. nagłe wezwanie księdza), tak że
penitent nie dokończy nawet wyznawania swoich grzechów,
czy wtedy spowiednik mógłby wyjawić wyznane mu "informacje" bez narażania się na ekskomunikę?

Z tych trzech 'elementów formalnych' tylko ostatni czyni spowiedź nieważną


Przestępstwem przeciw tajemnicy spowiedzi jest ujawnienie grzechów śmiertelnych wyznanych przez penitenta. Wszystko inne może zostać ujawnione bez narażenia się na popełnienie przestępstwa. Jednak jest jeszcze niepisana zasada, by nie ujawniać nic. Gdyż grzechem jest ujawnienie innych grzechów, a czymś przed czym przestrzega się spowiedników to jest ujawnianie czegokolwiek, co zostało usłyszane w konfesjonale - to tak z praktyki.

Czyli zasadniczo nie mógłby kapłan ujawnić grzechów, mógłby inne informacje, ale nie czyni się tego.

Nie wiem jak to się ma do mojej wypowiedzi. Mówimy tu o konkretnym kontekście. Nie wyobrażam sobie aby kapłan nie zachował tego co usłyszał w konfesjonale, czyli w bardzo konkretnej sytuacji, niezależnie od efektu tej spowiedzi. To jest bardzo proste. Nie idę do spowiedzi z założeniem: a może się uda i nie powie, ale idę tam w pełnym zaufaniu. Nie na ulicy, nie w klasztorze, ale właśnie w konfesjonale w czasie spowiedzi. Jest oczywiste pod jakimi warunkami ja zgadzam się wyznać grzechy i jest oczywiste że nie mogą one być dalej gdzieś rozgłaszane.

A co czyni spowiedź spowiedzią - Twój żal i szczerość, oraz wyraźne gesty i słowa kapłana, jeśli rozumiemy czym jest spowiedź, wiemy czego oczekujemy, oraz ufamy Bogu to wydaje mi się do zrozumienia bez specjalnych formułek i kodeksów.

Hm... Przychodzi gostek do konfesjonału i mówi: "Ty stary baranie, właśnie zabiłem ci matkę, a jutro zabiję ciebie" i wychodzi... to może nie byłaby spowiedź.

Jednak chyba nie piszemy tu o takiej sytuacji...

Dla mnie jednak konfesjonał jest miejscem spowiedzi i na ogół każdy, kto tam wchodzi, wchodzi się spowiadać. Czym innym jest rozmowa z księdzem w ogrodzie czy przy piwie, czym innym to, co się dzieje w konfesjonale (choćby dlatego kapłan winien spowiadać w konfesjonale ze stułą założoną, aby oddzielać nawet wizualnie i symbolicznie rzeczywistość ziemską od nadprzyrodzonej).