takie sprawy bada sąd kościelny. Dopóki nie zapadnie prawomocne orzeczenie, że węzeł małżeński nie zaistniał, działa domniemanie, że mamy do czynienia z małżeństwem (naturalnym bądź sakramentalnym). W pierwszym przypadku prawdopodobnie należałoby się zastanowić, czy katolik biorący ślub we Wspólnocie Ewangelickiej nie wyłączył się przez to z Kościoła Katolickiego (skoro nie zadbał o dyspensę, to mógł mieć wolę przejścia do ewangelików). Jeśli nie, to małżeństwo powinno być uznane we właściwym procesie za nieważne.
Na drugie pytanie odpowiedział już Elbrus
pozdrawiam!

W Polsce zaświadczenia o stanie wolnym wydają urzędy stanu cywilnego a nie pastorzy, ani wyznania, i raczej nie zanosi sie, by to miało ulec zmianie. Równie dobrze mogą wydawać prawa jazdy. Jeżeli ktoś - stosowanie do obowiązującego w Polsce prawa - jest stanu wolnego, to jest, i co sądzi na ten temat ten lub ów pastor, ksiądz czy wyznanie dla stanu faktycznego nie ma większego znaczenia.
Są natomiast kraje, w których parafie pełnią obowiązki naszego USC i wówczas są zobowiązane do wystawiania zaświadczeń zgodnych ze stanem faktycznym, określonym przez prawo, a nie przez to co sobie myśli na dany temat pastor, ksiądz czy wyznanie.
Małżeństwo jest małżeństwem, nie ma znaczenia czy zostało zawarte w formie religijnej czy nie, jest takim samym małżeństwem; byleby zawarte było zgodnie z obowiązującym w danym kraju prawem. W ewangelickim rozumieniu małżeństwa nie ma miejsca na coś takiego jak "małżeństwo bez skutków cywilnych". To jak kwadratowe koło.


Z pewnością nie dotyczą. Dotyczą ważności małżeństwa zawieranego w RP.

Z tego, co mi wiadomo są w Polsce wspólnoty chrześcijanskie, w których zawiera się związki małżeńskie analogicznie do ślubów konkordatowych w Kościele katolickim. Słyszałem również, że tego typu zaświadczenia wydają niektórzy pastorzy. Nie mówię tego gołosłownie, więc pozostańmy przy wersji, że jedni maja małżenstwo w Kościele, inni, nie, jedni dają zaświadczenia o stanie wolnym, inni nie.


Dla nas stanem faktycznym jest fakt zawarcia małżeństwa, a nie zaświadczenie pastora, czy urzednika, że sakrament odwołuje. Małżenstwo zawarte przez chrześcijan niekatolików, nawet w urzędzie stanu cywilnego, jest sakramentem i jest nierozerwalne. Dlatego też zaświadczenia rozwodowe mamy w głębokim poważaniu, czy to od pastora, czy z USC.

Nie są to żadne "śluby analogiczne". Krk nie jest w Polsce źródłem prawa. Po prostu na podstawie art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy można w Polsce zawierać małżeństwo, oprócz urzędnika/urzędniczki USC, także wobec duchownych 11 Kościołów i związków wyznaniowych w Polsce posiadających odrębne ustawy (Kościół rzymskokatolicki, w tym: Kościół łaciński, UKGK, neounicki, ormiański; Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny, Kościół Ewangelicko-Augsburski, Kościół Ewangelicko-Reformowany, Kościół Ewangelicko-Metodystyczny, Kościół Chrześcijan Baptystów, Kościół Adwentystów Dnia Siódmego, Kościół Starokatolicki Mariawitów, Kościół Zielonoświątkowy, Kościół Polskokatolicki, Związek Gmin Wyznaniowych Żydowskich) po spełnieniu określonych w ustawie warunków. Natomiast rozwiązanie zawartego w Polsce małżeństwa, po stwierdzeniu jego rozpadu, należy do sądów powszechnych.
Można mieć w głębokim poważaniu fakt, ze ziemia jest okrągła, ale to nie zmienia postaci rzeczy, nawet jeżeli bardzo się to nie podoba. Może się to nie podobać ale bywa niestety tak że związek małżeński się rozpada i wówczas sąd powszechny może go po prostu rozwiązać i strony są wówczas wolne.


Nie wiem co kto słyszał i jak słuchał, jeżeli sąd rozwiązał małżeństwo, to strony zgodnie z obowiązującym w RP prawem są wolne. Nawet jeżeli odprawiono nad nimi tysiąc wyznaniowych ceremonii nazywanych małżeństwem. Kościoły i związki wyznaniowe mają i powinny mieć swobodę odprawiania ceremonii i obrzędów jakie tylko uważają za stosowne, ale w granicach obowiązującego prawa; nie powinny więc mieć prawa nazywania małżeństwem związku, który nim prawnie nie jest. Ale to inna broszka.


Fakt zawarcia małżeństwa jak i jego rozwiązania przez sąd powszechny jest potwierdzany przez USC, a nie zależy od zaświadczeń pastorów. Aby ślub zawarty wobec duchownego czy duchownej jednego z 11 uprawnionych w Polsce Kościołów i związków wyznaniowych był ważny, w ciągu 5 dni musi być zarejestrowany w USC. Duchowni i duchowne są ludźmi i mogą robić różne rzeczy, co z tego? Równie dobrze mogą wystawiać zaświadczenia że jestem doktorem habilitowanym albo prezesem Rady Ministrów. Być może znajda się tacy i co z tego.



To że rzymskokatolicki kler ma w głębokim poważaniu obowiązujące w Polsce prawo doskonale wiemy. To, że państwo jest słabe i wobec roszczeń Rzymu pozostawia swych obywateli i obywatelki bezbronne też wiemy. Trzeba mieć nadzieję, że to się zmieni. Zawieranie małżeństw to tylko wierzchołek góry lodowej.

Piotrze, żadna władza nie ma prawa rozwiązać małżeństwa. W Słowie Bożym jest napisane: "co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela". Ufam, że protestantyzm, ulegajacy degradacji moralnej w wielu swoich odłamach, powróci do Słowa Bożego i w tej kwestii.

Kościół Katolicki uznaje 7 Sakramentów za ważne w Cerkwii Prawosławnej, w kościołach Starokatolickich (np w Polskokatolickim).
Natomiast jeżeli chodzi o kościoły protestanckie to KK jedynie chrzest u nich uznaje

Nie zamierzam dyskutować z praktyką Twojego Kościoła, każdy Kościół ma prawo do swojej, natomiast stwierdzenie, gdyby je przyjąć, że "żadna władza nie ma prawa rozwiązać małżeństwa" nie jest do końca prawdą na gruncie rzymskokatolickim. Rozdział IX, tytułu VI, księgi IV Kodeksu Prawa Kanonicznego nosi nazwę: "Rozłączenia węzła" i zawiera przypadki i procedurę rozwiązania ważnego małżeństwa przez władzę kościelną. Pozostałe, nieujęte w kodeksie przypadki rozwiązania małżeństwa przez biskupa Rzymu, zawiera Instrukcja Kongregacji Nauki Wiary z 6.12.1973 r. Słowa naszego Pana zapisane w Ewangelii nie stoją więc na przeszkodzie rozwiązywaniu małżeństw. Pytanie kiedy, jaka władza, ale to już nie Pismo, lecz nasza interpretacja.
Bóg niewątpliwie zakazuje "rozdzielać małżeństwo". Podobnie jak zakazuje zabijać, kraść, kłamać... Niestety, żyjemy w grzesznym świecie, a nie w Królestwie Bożym, i liczymy się z tym, że pomimo zakazu, zdarzają się morderstwa, kradzieże czy kłamstwo. Podobnie bywa również, na skutek grzechu, słabości, błędu, nieumiejętności, zła, że umiera małżeństwo. Tak jak trudno zakazać kompetentnemu organowi wystawienia aktu zgonu w przypadku morderstwa, a rodzinie pogrzebania zabitego oraz udawać, że zabity nadal żyje - bo przecież nie wolno zabijać - podobnie w przypadku małżeństwa, które zostało "zabite". Można oczekiwać cudu - wszak bywa że zamarli ozywają, może się zdarzyć, że małżeństwo ożyje - ale na cud liczyć nie należy, tak w jednym jak i drugim przypadku, skutki bywają opłakane.
Nie chcę tu polemizować czy dyskutować z rzymskokatolicką praktyką odnośnie uznawania, rozwiązywania, zawierania małżeństwa. Nie jestem rzymskim katolikiem, a Krk ma prawo do swoich własnych praktyk i przekonań. Natomiast nie manipulujmy - po żadnej ze stron - Biblią, by uzasadnić swoje racje. Nie ma takiej potrzeby.

Tak Piotrze, jest możliwość rozwiązania małżeństwa, ale zgodnie ze Słowami Chrystusa. Nierozerwalne jest to małżeństwo, które stało się >jednym ciałem".

Trymet - małżeństwo protestantów uznajemy za sakrament w Kościele katolickim.\

Kan. 1055 -

§ 1. Małżeńskie przymierze, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej natury do dobra małżonków oraz do zrodzenia i wychowania potomstwa, zostało między ochrzczonymi podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu.


§ 2. Z tej racji między ochrzczonymi nie może istnieć ważna umowa małżeńska, która tym samym nie byłaby sakramentem.


Kan. 1056 - Istotnymi przymiotami małżeństwa są jedność i nierozerwalność, które w małżeństwie chrześcijańskim nabierają szczególnej mocy z racji sakramentu.

---
Dlatego też mimo, iż protestanci nie zachowują formy kanonicznej, ich małżeństwo jest ważne i jest sakramentem.

Ale przecież u protestantów małżeństwo nie jest sakramentem a jedynie obrzędem kościelnym. Co innego w Prawosławiu- tam KK uznaje ważnośc tego małżeństwa. Co do małżeństwa w kościele Ewangelickim wymagana jest dyspensa biskupa

Trymet - poczytaj sobie dokładnie. Przymierze ochrzczonych jest sakramentem. Dlatego też, chociaż protestanci nie uznają małżeństwa za sakrament, my, katolicy podchodzimy do sprawy poważniej i ich małżeństwo za sakrament uznajemy.