Nadal mylisz dary Ducha Świętego wlane we chrzcie czy bierzmowaniu ze specjalnymi charyzmatami udzielonymi dla pełnienia określonych funkcji. Jak rozumiem nadal nie przeczytałeś fragmentu:
1 Kor 12, 28-30.

(BW)

[...]Proszę bez obrażania rozmówcy.
baranek

Wkleiłem ci tekst co byś sobie skonfrontowała ze swoim.
I mogę powtórzyć ,skoro nie dociera :
NIE ma jakiegoś bierzmowania!

I jeśli już chcesz przytaczać to może przeczytaj i wcześniejsze wersety.
1
Apostoł porównuje dary do członków ciała , i nie ma mowy o tym że jedne są ważniejsze inne mniej ważne:

Nie wpieraj mi czegos czego nie napsialam

Nigdzie nie mowilam ze ktorys jest mniej wazny.
Ale Apostol zdecydowanie przeciwstawia sie twoim teoriom, ze wszyscy maja moc kaplanska do odpuszczania grzechow, bo jak wyraznie pisze "NIE WSZYSCY SA APOSTOLAMI" itd. Kazdy charyzmat jest do okreslonego celu.

A bierzmowanie juz ci udowadnialam, ze ci ktorzy byli ochrzczeni prosili Apostolow ABY WLOZYLI NA NICH RECE ABY OTRZYMALI DUCHA ŚWIĘTEGO.

Nazwy "Trójca Święta" też nie ma w Piśmie Świętym, co jednakowoż niczego nie zmienia

Nie pisze również ,że trzeba być apostołem aby móc odpuścić grzech!!!

Nie musiał powtarzać tego co powiedział Jezus

Tak, anonimku, o ten cytat mi chodziło.
Masz rację, że nie tylko Apostołowie otrzymali Ducha Świętego, ale trzeba też zauważyć, że różne są dary ducha- i nie każdy otrzymuje wszystkie. Jezus wyraźnie zaznacza, jaki dar przekazuje Apostołom.



Ten tekst mówi o tym, że jeśi my nie wybaczymy bliźnim, Bóg również nam nie wybaczy ( zgodnie z tym, o co prosimy w Modlitwie Pańskiej: I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom) - nie ma tutaj jednakże zaprzeczenia przebaczenia sakramentalnego, za pośrednictwem kapłanów.


anonimku, potwierdzenie tego, że Apostołowie otrzymali szczególny dar, którego nie mają pozostali wierni , znajdujemy w pierwszym liście do Koryntian.



Apostołowie są tutaj nazwani " pomocnikami Boga", w odróżnieniu od reszty ludu Bożego. Im też, jako "pomocnikom Boga" przysługuje szczególnie odpuszczenie grzechów w imieniu Pana :



Są tutaj dwie ważne rzeczy: Po pierwsze, potwierdzenie, że Apostołowie, jako pomocnicy Boga otrzymali moc odpuszczenia grzechów; po drugie- ta moc będzie trwała- wyraźnie jest użyty czas przyszły oraz rozciągnięcie tego na wszystkie narody

Zapewne tu Jezus zaprzeczał sam sobie?:


Mat. 6:14-15

(BW)
Tu dla odmiany apostoł zaprzeczył Jezusowi ?
/

Daj spokój, bo baranek już ci wyjaśniała.
To co bliźni zgrzeszył przeciwko tobie to ty mu masz odpuścić, a nie grzech popełniony względem Boga. Czytaj w kontekście.
To że ja odpuszczam komuś że mnie oczernił to odpuszczam w swoim imieniu a nie w imieniu Boga. Odpuszczam to co względem mnie zawinił a nie jego grzech w Bożych oczach. Mylisz kompletnie dwie różne sprawy.

baranku...., widzę to trochę inaczej , i porozmawiamy o tym ,ale już nie dzisiaj
papa....

anonimku, przeczytaj mój poprzedni post:) - a zwłaszcza fragment mówiący o Apostołach jako pomocnikach Boga oraz wiernych, będących rolą uprawną.

Wszystkie cytaty, które podałeś, dotyczą przebaczania bliźnim, pojednania się z bliźnim jeszcze przed spowiedzią, ponieważ przebaczenie bliźnim jest warunkiem uzyskania Bożego przebaczenia. Jednak w tych cytatach nie ma zaprzeczenia władzy kluczy i spowiedzi sakramentalnej.

anonimku, nasze przebaczenie nie ma mocy sakramentu- i mimo, że przebaczysz bliźniemu, jego grzech pozostanie, dopóki go nie wyzna na spowiedzi.

dobranoc, anonimku

BOG ma mozliwosc odpuszczania grzechow (zreszta jest w Pismie Swietym gdzies to wyraznie napisane tylko teraz nie pamietam gdzie - poszukam) nie czlowiek a slowa z Ewangelii sw. Jana nic w tej materii nie zmieniaja. Te slowa nie sa rownoznaczne z taka forma spowiedzi czyli uszna.
Dlatego do Boga powinnismy sie modlic o przebaczenia - do niego Samego a nie przez ksiedza, ktory jest tylko czlowiekiem, rownie grzesznym jak ja i ktory na pewno nie moze mi pomoc walczyc z grzechem poniewaz mnie nie zna...
Zreszta jak juz mowilem mam ufnosc w Bogu i w jego sprawiedliwy, milosierny ojcowski osad.

Ach no i nikt nie potrafi logicznie przeciwstawic sie idei "czytej karty" skoro wszyscy na nia liczycie...tutaj moge generalizowac bo to jest logiczny wywod tylko jakos nikt nie stara sie tego dostrzec...

Nic nie zmieniają ?
Sam Bóg powiedział że tej Mocy udziela Swoim zastępcom na ziemi i to niby niczego nie zmienia ?

Bo ta czysta karta jest niezbędna do oglądania Boga w wieczności a twierdzenie że człowiek będzie liczył na następną spowiedź jest absurdalne, ponieważ człowiek ma świadomość że do następnej spowiedzi może nie dożyć i w każdej chwili musi być gotowy na zdanie sprawy ze swojego życia.

Napisano na forum
Nigdzie Bóg nie używa sformułowania że ktoś z ludzi jest następcą lub Zastępcą Chrystusa
Wczoraj podczas homilii (Znamienne )w Watykanie użyto sformułowania Następca Apostoła Piotra
Ten ostatni nigdy siebie nie nazywał zastępcą Chrystusa . Też nikt nigdzie Piotra Apostoła nie nazywa zastępca Chrystusa!!

Aby zrozumieć to co piszesz
Zapytam wprost kogo TY uważasz za Apostoła
Pozdrawiam

godunowie
"A gdy spożyli śniadanie, rzekł Jezus do Szymona Piotra: Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci? Odpowiedział Mu: Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham. Rzekł do niego: Paś baranki moje. (16) I znowu, po raz drugi, powiedział do niego: Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie? Odparł Mu: Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham. Rzekł do niego: Paś owce moje. (17) Powiedział mu po raz trzeci: Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie? Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: Czy kochasz Mnie? I rzekł do Niego: Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham. Rzekł do niego Jezus: Paś owce moje" ( J 21, 15 - 17 )

Jezus jest Najwyższym Pasterzem....nakazując Piotrowi by "pasał owce Jego", uczynił go swoim zastępcom w "pasterstwie" na ziemi. ZASTĘPCA nie nastepca.....bo tylko Go zastępuje do określonej chwili. Wszyscy pozostali papieże są NASTĘPCAMI św. Piotra, bo natąpili po nim. Sa wiec takze zastepczymi pasterzami Chrystusa na ziemi.

pozdrówka

chester, pisaliśmy już kilkakrotnie- skoro Bóg ma władzę odpuszczania grzechów, to ma również możliwość dysponowania tą władzą i udzielania jej komu zechce.
Jeśli chodzi o formę spowiedzi- nie jest to rzecz najważniejsza. Rzeczywiście, nie zawsze była spowiedź uszna. Wcześniej mieliśmy spowiedź publiczną. Oznaczało to , że pokutnicy byli powszechnie znani oraz, że grzechy o charakterze publicznego zgorszenia wyznawano także publicznie
Konfesjonały i spowiedź uszna pojawiły się na szerszą skalę po Soborze Trydenckim. Spowiedź uszną zawdzięczamy mnichom- początkowo taka forma spowiedzi rozwijała się właśnie w klasztorach.
Średniowieczne teksty mówią o tym, że człowiek, który się spowiada, przychodzi i siada u nóg kapłana. Dlatego kratki nie były potrzebne. Spowiedź zaczynała się od tego, że spowiednik przepytywał penitenta z podstawowych wiadomości, znajomości modlitw i prawd wiary.

Zawsze jednak- niezależnie od formy spowiedzi- niezmieniona pozostała jej istota- czyli odpuszczenie grzechów.

Spowiedź przed kapłanem ma jeszcze jedno ważne znaczenie- wszyscy jesteśmy członkami Kościoła. Kościół ma prawo i obowiązek dobrze poznać swoje owieczki. Bez poznania nie jest możliwe kierownictwo. Bóg zna nasze serca, wie, że zgrzeszyliśmy, ale zechciał, aby naszą grzeszność poznał także Kościół.



Spowiedż w Biblii?
- Kobieta cudzołożna ( Idź i nie grzesz więcej)
- spowiedź Piotra nad Jeziorem Galilejskim i rozgrzeszenie, jakie otrzymał po wyznaniu miłości.
- Dobry Łotr.