Niestety nie. Besserwisserzy nie potrzebują. Także osoby pokroju króla Juliana z kreskówki nie potrzebują przebaczenia, ani oczyszczenia. Ludzie, którzy samych siebie uważają za bogów też nie potrzebują.
Przebaczenia i oczyszczenia potrzebują kochający, myślący, empatyczni, wierzący, otwarci na Boga i świat. Ci, którzy starają się być dziś lepsi niz byli wczoraj.
Bo potrzeba przebaczenia i oczyszczenia wynika z uznania swojej małości wobec Boga. Wynik z pokory wobec Boga.

Dodałbym jeszcze tych, którzy kopią psy pilnujące swoich posesji, którzy sprawiają, że od konfesjonału odchodzisz "z lekkością", z mózgiem zalanym endorfinami...żeby za jakiś czas znowu nagrzeszyć i wrócić.



A może właśnie ich miałeś na myśli w tym zdaniu...

Rozumiem ironie.

Ale czy uwazasz, ze czlowiek nie jest w stanie poznac siebe jako dziecka bozego?...a tym samym rozpoznac w sobie Boga?

Uwazam, ze bez takiej mozliwosci poznawania"dobra i zla" ludzkie zycie na ziemi pozbawione byloby sensu.


PS

W kontekscie spowiedzi dzieci dodam tylko, ze doswiadczenie "dobra" spowiedzi w wieku 8 lat pomoglo mi "stac sie jak dziecko" w wieku doroslym i pojac, ze Dom Ojca stoi dla mnie zawsze otwarty i ze potrafie tam trafic sama, bez posrednictwa ksiedza i konfesjonalu.

Spójrz na to tak, „JA” – SŁOWO staje się ciałem, objawia się w „bycie”, by poznać siebie poprzez świadomość „bytu”. Zadaniem „bytu” jest stać się świadomym, by poznać „JA”. Droga „bytu” do bycia świadomym prowadzi poprzez przypowieści o Kalim, złamanej nodze,
ptakach które nie sieją, pasterzu który zostawia stado baranów, dla jednego buntownika…
Stając się świadomym „byt” poznaje „JA”, znika dualność, podział. Co zostało objawione łączy się ponownie z „JA”. Nieświadomy „byt” umarł by żyć i żyje by umrzeć.

Co do spowiedzi, nie zawsze przypowieści prowadzą „byt” do świadomości, tak jak i trauma spowiedzi. Skutki bywaj często odmienne.

Masz na mysli syndrom sztokholmski?...czy cos innego?

Rozwin to jakos, bo nie jestem pewna, czy dobrze rozumiem.

Ciężko tak w kilku słowach objaśnić.
Popatrzmy, każdy z nas skupia się na swoim „ja", jednak jesteśmy wszyscy ześrodkowani w jednym „JA", w pojedynczym „JA" Boga. Boskie „JA", jest wiecznym, jedynym Słowem Boga. W nim Najwyższa Świadomość, w nim jest Bóg objawiony.
Bez niego byłby On absolutną ciszą, nicością, bezforemnością. Poprzez nie Stwórca stworzył samego siebie. Przez nie bezforemny Bóg przybrał wielorakość form, przez formy natomiast stworzenia znowu powrócą do bezforemności. Aby czuć Siebie, myśleć o Sobie, wrażać Siebie, Bóg nie musi wypowiadać niczego poza „JA” To jedyne słowo Boga. Dla tego jest ono SŁOWEM. Kiedy Bóg mówi „JA” wyraża tym wszystko i nic nie zostaje pominięte.

Wracając do „bytu”, gdy staje się świadomym, umiera jego nieświadomość, obawy i żyje, żyje by umrzeć.

Co do spowiedzi, trauma, strach, jest spowodowane brakiem świadomości (nie mylmy z instynktem) jest przyczyną wszelkiego zła. Ze strachu złodziej kradnie, bandyta zabija, przywódcy wywołują wojny…

george45", pieknie ujales swoja mysl. Naprawde to poczulam.
Takie slowa plyna z "obfitosci serca" i "nie wracaja puste lecz spelniaja to, z czym je wyslales".

Dziekuje.

Masz rację.
Szczerze i serdecznie Ci współczuję.
Nie należy znęcać się nad dziećmi - ani fizycznie, ani psychicznie.

Ogólnie, grzeszenie i żal za grzechy powinny być sprawą między grzesznikiem a Stwórcą, bez żadnego pośrednictwa księży stanowiących odrębną zamkniętą grupę objętą osobnymi przepisami (podatki z jednej strony, prawo kanoniczne z drugiej itd.).

Należy zapewnić im komfort psychiczny i fizyczny. Wychowywać bezstresowo. Bez odpytywanie w szkole bez klasówek i egzaminów. Bo każdy egzamin czy przepytywanie to forma znęcania się. A jeśli nieletni popełnił przestępstwo, to jest to sprawa, którą bez pośredników powinien móc wyjaśnić wyłącznie ze Stwórcą.
Nakazywanie dzieciom czegokolwiek, nakładanie obowiązków jest zwykłą torturą. W ogóle mówienie o odpowiedzialności dziecka za cokolwiek jest już zbrodnią. Ukradł, to ukradł, odpowie przed Bogiem. Zabił, trudno, smutno, ale odpowie wyłącznie przed Bogiem. Bez pośredników, bez księży, bez prokuratorów, bez sędziów.

Poparz dalej, żadne nasze „Ja”, nie jest prawdziwym, prawdziwym jest „JA” wszechobejmującej Jaźni. Dlatego Bóg cały jest Miłością, ponieważ kocha Samego Siebie.
Nieświadome „Ja” wybiera, z pośród wielu liści jeden, który staje się godzien jego miłości. Miłość, która oddziela cząstkę od całości skazuje siebie na smutek. Mówi, ale jak mam wybierać? Jedne liście są zwiędłe, chore, brzydkie, jedne są karłowate, inne przepiękne. Nieświadoma, nie zauważa, że brzydota i karłowatość jest piękna. Karzeł nie byłby karłem, gdyby wzrostu swego nie oddał olbrzymowi, zwiędły liść zostawił soki pięknemu. Piękno swoje zawdzięcza pniu drzewa, korze, korzeniom, glebie, deszczu, słońcu wiatrowi…W nieświadomości to nasze „Ja”, nie dostrzega, że ten pożółkły, chory liść, karzeł, pień korzenie…, są w naszym Drzewie Życia odcięte od miłości. 'Byt" świadomy dostrzega jedność, że jest stworzony, a nie zrodzony. Umiera tylko to, co zostało zrodzone.

Przestań sprowadzać do absurdu, używać argumentu równi pochyłej i atakować chochoła. Z pierwszego przytoczonego zdania, które bez wątpienia jest prawdziwe, nie wynika nic z reszty.
W praktyce nie ma czegoś takiego jak "bezstresowe wychowanie" - takim terminem potocznie ludzie starej daty nazywają brak wychowania i nieinteresowanie się tym, co dziecko robi. A każde dziecko potrzebuje uwagi i wzorców, dobrego przykładu.
Mieszasz ze sobą rzeczy, których nie należy mieszać.
Kto twierdzi, że przepytywanie uczniów i egzaminy są znęcaniem się? Atakujesz chochoła.
Niepoważnie podchodzisz do tematu. Gdybyś poważnie podchodził do tematu, to dyskutowałbyś wyłącznie ze stwierdzeniami, które rozmówcy wyrazili. A nie z tym, co sam sobie bezpodstawnie dodałeś.

Czy naprawdę trzeba zaznaczać, że czyny będące szkodliwe społecznie, jak kradzieże czy zabójstwa, są nieporównywalne z tym, z czego zwykłe dzieci spowiadają się w konfesjonałach?

Absurd; Na absurd, odpowiadam absurdem.

Mieszanie. Nie mieszam, tylko porównuję. Podaję analogie.

Egzaminy: Zwykle są w o wiele wieszaku stopniu stresujące i wywołują większy strach.

Szkodliwość społeczna. Doskonale wiesz, że tego właśnie dotyczy spowiedź. Przynajmniej w 90%. A te pozostałe 10%, to chora wyobraźnia. Twoja.

Chochoł. Cenne spostrzeżenie. Skoro go postawiłeś, to się odnoszę.

Idącego się nie da przekonać, on swoje wie. Dzieci trza trzymać krótko, do spowiedzi mają chodzić i basta. I mają się nie stresować, szczerze wyznać niecne i lubieżne czyny, bo to jest pikuś w porównaniu ze środową kartkówką z matematyki.

Jak brak argumentów, to atak in personam i złośliwości. A także naśladownictwo innego dyskutanta, który niemal zawsze w ten sposób się wypowiada.

Tak, jest. Przeżył swoje i wyciąga wnioski. Argumentem: Tak, bo tak nie da się go przekonać. Nie da się przekonać takze tym, że teraz na fali jest opluwanie wszystkiego co związane z Kościołem.
Aby przekonać konieczne konkretne argumenty i logiczne rozumowanie.

Typowa zagrywka z czasów PRL. Połączenie dwóch spraw nie mających ze sobą niczego wspólnego. No i kłamliwe pomawianie.
Dzieci nie trzeba trzymać krótko, tylko wychowywać dając dobry przykład. To najlepszą i najskuteczniejsza metoda. Dzieciom trzeba dawać miłość, a nie dyscyplinę.
Dzieci wychowanych w wierzenie trzeba przekonywać do spowiedzi. Ani namawiać, ani przymuszać. Tak samo jak nie trzeba wywierać na nie presji, aby przyznawały się do swoich błędów, złych czynów. Kochan dziecko wie, że zawsze zostanie przyjęte z miłością. Bóg podobnie jak rodzice wybaczą wszystko skruszonemu dziecku.

Z matematyki może nie, bo to pryszcz dla dzieci potrafiących myśleć logicznie. W matematyce wszystko jest powiązane i jedno wynika z drugiego. Natomiast klasówka w przedmiotów wymagających wykuwania na pamięć jest (była) rzeczywiście wielkim stresem. Ale to było, bo teraz na maturze wystarczy mieć IQ powyżej 70, aby zaliczyć 30%. Kiedyś aby zaliczyć jakikolwiek egzamin czy klasówkę trzeba było mieć 65% punktów/wiedzy.

A lubieżne czyny siedmiolatka to propagandowy wymysł skrajnej lewicy i osób wyuzdanych seksualnie. Nawet, gdyby były, to i tak zostałyby wybaczone.

Problem w tym, że żadne argumenty, nawet najbardziej sensowne do Ciebie nie trafiają. Albo inaczej uważam, że trafiają, ale masz w sobie na tyle dużo pychy, że nie jesteś w stanie przyznać drugiej stronie racji. Gdy już nie masz kontrargumentu, sprowadzasz sprawę do absurdu, albo maksymalnie rozmywasz temat. I nie chodzi tylko o ten temat, w każdym wątku, w którym zabierasz głos, a są ich setki, ten schemat się powtarza. Pisała tutaj viona o księdzu, który spytał ją o "kudłate myśli", pisałem ja o swoich doświadczeniach ze spowiedzią i co? Zamiast refleksji, że być może faktycznie, dla niektórych dzieci, młodzieży w okresie dojrzewania, spowiedź może być traumatycznym doświadczeniem, że w konfesjonale może dochodzić do nadużyć, są sugestie z twojej strony, że byłem molestowany. W ten sposób dyskutujesz, a mój poprzedni post, ironicznie to podsumował. Jesteś inteligentnym człowiekiem, wynika to z Twoich postów, ale nigdy nie przyznajesz innym racji.

I jeszcze jedno, jakiś czas temu oglądałem audycje online na temat spowiedzi "stacja ateizm" bodajże. Dzwonili słuchacze, i też mieli podobne doświadczenia, lęk, stres nadużycia wobec dojrzewających dziewcząt. Dzielili się tymi smutnymi historiami. W większości kończyło się to odejściem od kościoła.