Do innego kaplana.... ale jak w takim razie dostac zaswiadczenie potrzebne z parafii? Przeciez nie powie sie ksiedzu, ktory wlasnie sie zdyskfalifikowal, zeby napisal zaswiadczenie, bo idziemy do innego kaplana?
Poza tym w takich sytuacjach ksieza rzadko stawiaja sie jeden przeciwko drugiemu....

A jesli chodzi o spowiedz, to oczywiscie, mozliwosc jest, ja sama kiedys nie dostalam rozgrzeszenia i pozniej w rozmowie inny ksiadz stwierdzil, ze on by mi je spokojnie dal. Nie skorzystalam. Bylaby to dla mnie hipokryzja. Poza tym w takim przypadku ktory z dwoch mowil w imieniu Jezusa? Chodzac od konfesjonalu do konfesjonalu jakby zaprzecza sie istocie tego sakramentu... przynajmniej tak mi sie wydaje i ponosze tego konsekwencje

Jedno zaprzecza drugiemu. Gdzie tu sens i logika? Z całym szacunkiem dla obrony Sakramentu Małżeństwa - po raz kolejny będą z tego wynikać jakieś patologie, bo niestety każdy kapłan to jednak tylko człowiek.

Pomijam kwestię zdrady, bo to już zupełnie inna kwestia.

Zaś co do bezpłodności nieuświadomionej, to jest to przymiot osoby. A Kodeks mówi, że błąd co do przymiotu osoby nie jest przeszkodą zrywającą, ale może być powodem nieważności, jeśli ów przymiot był bezpośrednio zamierzony. Czyli brak płodności (płodność jest przymiotem osoby) nie zrywa małżeństwa, chyba, że ta żona wyraźnie określa, że chce mieć dzieci, czyli chce mieć płodnego męża.

A wracając do przypadku świnki: ksiądz pyta, czy nie mają nupturienci żadnych wątpliwości jeśli chodzi o stan swojego zdrowia i możność poczęcia dziecka. Jeśli taki mężczyzna wie - bo lekarz mu powiedział - że po przejściu świnki może być bezpłodny, to powinien w tym miejscu powiedzieć o tych wątpliwościach. I wówczas są dwa wyjścia: oboje godzą się na to, że może być bezpłodny (wówczas gdy faktycznie taki będzie, żona nie będzie mogła uznać tej bezpłodności za podstawę stwierdzenia nieważności), albo mężczyzna bada się pod kątem płodności i jeśli okaże się, że jest bezpłodny, a narzeczona tego nie akceptuje, to się rozstają.


I dlatego takie pytanie jest już zawarte w protokole przedślubnym. Kapłan ma obowiązek o to zapytać (czy były w rodzinie przypadki choroby psychicznej).

I gdzie w tym wszystkim jest Miłość. Czyli narzeczona nagle przestaje kochać? A gdzie ta Miłość, która:

Wszystko znosi,
wszystkiemu wierzy,
we wszystkim pokłada nadzieję,
wszystko przetrzyma.
Miłość nigdy nie ustaje,

???

Szumi, tak jak napisalam wyzej- co takie pytanie wnosi i co zmienia? Konkretnie? Jakie sa jego skutki?

No właśnie...

Takie przypadki mogą być. Więc warto o nich napisać. Ja co prawda sobie takiej sytuacji nie wyobrażam, ale z pewnością jest to problem, jeśli faktyczna bezpłodność staje się po ślubie przyczyną problemów, zdrad, czy rozwodów (w przypadku sakramentu, ewentualnego stwierdzenia nieważności).


Pytania o choroby? Takie, że:
1. Narzeczona, która mogła nie wiedzieć, już teraz wie.
2. Kapłan może zalecić konsultacje, by stwierdzić, czy nie ma już teraz pewnych symptomów, mogących rzutować na ważności sakramentu.

A jesli takich symptomow nie ma?

No to nie ma choroby.

zawsze pozostaje taka możliwość jak tu opisana

A nie lepiej by było zamiast takich utrudnien zacząć nauczać czym jest sakrament małżeństwa na naukach ?

Ktoś mnie już tu przywołał przy okazji "karteczki". Chciałam napisać tylko, że dla mnie ważniejsza od tej karteczki była Miłość... może to naiwnie brzmi, jak się poczyta mój inny wątek. Ale myślę, że nie da się kogoś sprawdzić do końca, żadne testy i nauki też tego za nas nie zrobią. I to, czy ksiądz powie, że możecie wziąć ślub czy nie możecie, na jakiej podstawie? Kilku (nastu) spotkań? Życie nie jest takie proste. Sama się o tym przekonałam. W kościele mało się mówi o życiu z ludźmi o innych przekonaniach, nauki zakładają, że małżonkowie wyznają tę samą wiarę i zgadzają się w wielu sprawach. W obecnej rzeczywistości to często iluzja. Może prawda, że letni katolicy, co w duchu nie wierzą, ale gorliwie się "nawracają" na rzecz białego welonu nie powinni brać ślubu kościelnego. Ale może to jednak ma jakąś moc, coś dla nich znaczy. Ja im w dusze nie zaglądam. Może dopiero po latach się okarze, ile to dla nich znaczyło. Tego się nigdy nie wie. Trzeba z nadzieją podchodzić do ludzi. Przynajmniej tak mi się wydaje.

Tak się panie ładnie rozpisały w temacie aż milo
Ciekawe, czemu panie?
Pewnie dlatego, że wśród pań jest więcej mitów o małżeństwie niż u panów.

Że przyjedzie na białym koniu, że będzie taki jak wyśniony idealny książę, że będzie płodny, bogaty i wszystkie koleżanki będą go zazdrościły

Tymczasem, wydaje mi się, ze sprawa jest dosyć prosta i znacznie bardziej trywialna.

Papież widząc co się dzieje w obszarze wniosków o uznanie małżeństw za nieważne, widząc wzrost ilości tych wniosków, postanowił coś z tym w końcu zrobić, żeby zredukować skalę tego zjawiska.
Bo powinno być ono marginesowe z natury rzeczy, a jest zjawiskiem rosnącym.

Dlatego będą przeglądnięte przyczyny dla których małżeństwa są unieważniane i uwaga w czynnościach przedślubnych będzie skupiona na tych sprawach, które dotąd są najczęściej przyczynami unieważnień małżeństw.

Tyle.
Tylko tyle i aż tyle.

Małżeństwo jest polem dla miłości małżonków, a nie do szukania haków, żeby dało się rozwieść pod płaszczykiem unieważnienia małżeństwa.
Brawo, Papa Benedetto

Jasne, a panowie jak zwykle święci za życia, niczego takiego nie oczekują; że żona będzie sprzatała, gotowała, ładnie wygladąła, pachniala, rodzila dzieci; że nie ma prawa być zmęczona, tylko zawsze uśmiechnięta i szczęśliwa, bo mąż po pracy tak styrany, że nie ma ochotę patrzeć na skwaszoną minę żony... OCzywiście, że można zwalić wszystko na kobiety. Nie zapominajmy jednak, iż panowie też mają w tym udział. Bo małżeństwo to dwie strony a nie jedna.



A kto ten płaszczyk wymyślił?

Rozwody, separacja, unieważnienia małżeństwa - to rzeczywiście może niepokoić Kościół. Tylko że zaostrzenie pewnych procedur spowoduje wzrost liczby żyjących w związkach niesakramentalnych.

Różnie może być. Pewnie niektórzy uznają, iż skoro narzeczonym bardzo zależy, to się zgodzą na wszystko. Aczkolwiek to też nie jest zbyt jasne i klarowne. Ja bym się nie zgodziła na inwigilacje. Jeśli takich osób będzie więcej, to faktycznie liczba małżeństw cywilnych wzrośnie.

Zależy co nazywamy inwigilacją?
Pytania o choroby psychiczne w rodzinie?
Pytania o nałogi?
Pytania o płodność?
O to jak rodzice zachowują się wobec partnera swojego dziecka?


Co nazywasz inwigilacją?

Takie i wiele innych pytań jest stawianych podczas spisywania protokołu przedślubnego.

I naprawdę, ja w tych doniesieniach SE nie widzę nic rewolucyjnego. To wszystko już funkcjonuje, a zabronienie brania ślubu kobietom w ciąży uważam za idiotyczny pomysł SuperEkspresowców