Perspektywa sprawiedliwej oceny i potraktowania mojego zycia przemawia do mnie.

Szczerze - ksiadz nigdy nie zrozumie co tkwi w moim sercu bo to moze TYLKO Bog.

Teraz moja opinia odnoszaca sie do tego wszystykiego co napisalem i przeczytalem:
Uzyskanie rozgrzeszenia nie wiaze sie z poprawa zycia; sprzyja grzeszeniu wlasnie przez ta swiadomosc...

Osjan, Bóg tę decyzję powierzył kapłanom.



Postanowienie poprawy jest warunkiem ważnej spowiedzi. Jeżeli ktoś przystępuje do sakramentu pokuty zakładając, że i tak będzie grzeszył, to spowiedź jest nieważna.

Inaczej jest, gdy upadamy , chcociaż staramy się nie grzeszyć.

Upadać jest rzeczą ludzką, trwać w błędzie- szatańską.

Dawniej pokuta była jednorazowa .. tylko raz w życiu , a uzyskanie rozgrzeszenia wiązało się z kilkuletnim okresem zadośćuczynienie za grzechy poprzedzającym rozgrzeszenie ...
W trosce o nasze zbawienie Kościół wprowadził powtarzalność sakramentu pokuty.

Chester, znacznie częściej ma miejsce sytuacja przeciwna- ludzie nie wierzą w Boże Miłosierdzie i rezygnują z tej łaski , przekonani, że na nią nie zasłużyli.
Poprawa nie jest automatyczna- musimy sobie zadać nieraz sporo trudu. Jednak łaska otrzymana w sakramencie pokuty pomaga nam walczyć.
Bardzo cenne jest przystępowanie do spowiedzi natychmiast po popełnieniu jakiegoś grzechu ciężkiego. Nawet, gdybyśmy mieli się spowiadać z niego codziennie.

Wydaje mi się, że ludzie zbyt gorliwie wypełniają przykazanie kościelne mówiące o konieczności spowiedzi przynajmniej raz w roku , oczywiście zawężając je do niezbędnego minimum ...

Ciekawi mnie ile z tych ludzi chce tak naprawde poprawy skoro chodza tak czesto do spowiedzi


I co ja mowilem o powtarzalnosci. Czysta karta, Bog mi teraz wybaczyl za miesiac sobie przyjde, nie musze sie o nic matwic. HIPOKRYZJA
Chec poprawy zycia powinna wynikac z samego siebie a nie - pojde do spowiedzi to sie poprawie, a jak nie to przyjde jeszcze raz i kolejny - za ktoryms razem moze sie uda...

Szczerze mowiac meczy mnie ta rozmowa bo jak na razie nikt nie przedstawil konkretnych argumentow...

Szczerze radze ci poczytaj Dzienniczek Sw. Faustyny.Nie zamykaj Bozego Milosierdzia przed soba.

Bog jest milosierny i sprawiedliwy. Tylko Bog moze mnie oceniac - nikt inny.

Drogi Chester!
Pisalem juz ze wlasnie nie chodzenie do spowiedzi rodzi niebezpieczenstwo powtarzalnosci grzechow. Jesli sie grzeszy juz z mysla o nastepnej spowiedzi, to jest to raczej swietokradctwo, i zgadzam sie z Toba ze jest to gorsze od niespowiadania sie. Motywacje tylko mam inna, bo dla mnie to kolejny grzech, ktorego nawet sobie nie uswiadamiasz, nie spowiadasz sie wiec tez z niego. I takie podchodzenie do spowiedzi splyca ten sakramanet i nawet nie pozwala otrzymac lask zwiazanych z tym sakramentem.

Jak juz tez pisalem gdy grzeszysz kierujesz tez zlo na caly Kosciol, gdyz umniejszasz znak jakim ma byc dla swiata. I kogo bedziesz przepraszal, caly Kosciol? A w ksiedzu masz przedsawiciela i Boga i Kosciola.

Jak juz bylo pisale ci ludzie, ksierza i biskupi sami sobie nie wzieli tej wladzy, otrzymali ja, czesto na wyrost lub wbrew sobie (po ludzku, bo Bog do niczego nie zmusza).

Chester...
Mnie niepokoi jedno w tym, co mówisz. Mówisz o sprawiedliwości Bożej. O tym, że Cię kiedyś osądzi sprawiedliwie...

Problem w tym, że jedynym, ktory wypełnił Prawo był Jezus Chrystus.

Nie dasz rady zbawić się sam - z wypełniania Prawa. Interpretacją Prawa jest Kazanie na Górze. Potrafisz je wypełnić? W duchu - nie w literze?

Wszyscy potrzebujemy miłosierdzia...

Chester
Tak sobie czytam to co piszesz o spowiedzi i chyba warto przypomnieć kilka rzeczy. Istnieje cos takiego jak Grzech przeciwko Duchowi Świetemu, o którym Jezus powiedział, że nie zostanie wybaczony. Jesli ktoś idąc do spowiedzi zakłada, że teraz bedzie miał "czysta kartę" i za miesiąc wróci z podobnymi lub tymi samymi grzechami to rodzi sie we mnie pytanie: Co z warunkami spowiedzi? Jest tam: Mocne postanowienie poprawy. Jesli nie ma spełnionego któregos z warunków to spowiedz jest nieważna. Inną sprawą jest to jeśli ktoś ma to postanowienie, ale znów upada w ten sam grzech. Potrzebna jest pomoc stałego spowiednika i najlepiej kierownika duchowego. Bóg daje takie osoby, aby można było wzrastać w wierze. Pojawiło się też pytanie o sens kapłana w konfesjonale. Nie jesteśmy aż tak święci, że mamy możliwość rozmawiania z Bogiem (chyba, że Ty masz Chester co oznacza, że jesteś mistykiem - a to przepraszam) a Jezus m.in po to ustanowi sakrament kapłaństwa, który masz też zadania nauczycielskie. Ja od kilku lat mam stałego spowiednika i wiem, że warto. Podobnie jak z biegiem czasu warto zastanowić się nad kierownikiem duchowym. Oczywiście to mogą być dwie różne osoby, ale może to też być stały spowiednik.
No dobra Narazie tyle.
Pozdrawiam

Ksiadz tez czlowiek, ktory grzeszy. Ja mam zaufanie do Boga. Ot i roznica.

Ja od 8 lat (moze i wiecej) nie chodze do spowiedzi bo sam odkrylem ze to nie przynosi widocznych rezultatow. Jakos nikt mnie do tego nie przekonal...Wole czyny...Nie, pojde najpierw do spowiedzi a potem przeprosze kogo trzeba. Dla mnie zadoscuczynienie drugiej osobie jest juz samo w sobie forma przeproszenia rowniez i Boga.

Wybaczcie ale jesli ktos zaklada ze bedzie mial czysta karte (a tak jest prawie w kazdej Waszej wypowiedzi) to od razu wie ze bedzie dalej grzeszyl - wiec taki argument do mnie tym bardziej nie przemawia. Stad i moje stanowsko...

Jeżeli ktoś ma takie podejście do spowiedzi jak piszesz, to trwa w grzechu przeciwko Duchowi Świętemu.
Człowiek który żyje prawdziwym żalem za grzechy nigdy nie potraktuje spowiedzi w taki sposób, a częste w niej uczestniczenie umacnia go w pokorze że tak wiele grzeszy a nie w hipokryzji.

Zważywszy że nie ufasz Jego Słowu, w którym powierzył On swoją Moc rozgrzeszania kapłanom, to chyba sam siebie okłamujesz mówiąc o tym zaufaniu...

Aha, chciałeś konkret, dawno go napisałam ale przypomnę:
Jeżeli w chwili śmierci sumienie człowieka obciąża JEDEN grzech śmiertelny to wyklucza on życie w obecności Bożej na wieki bo wyklucza on stan łaski uświęcającej - daru który nas do nieba uzdalnia. Jedynie człowiek uświęcony łaską uświęcającą może stanąć przed Bogiem.
To jest konkret, który tylko głupiec mógłby zignorować - ktoś kto nie rozumie czym jest świętość Boga, albo ktoś kto nie ma świadomości swojej grzeszności , albo kto myśli, że wieczne odrzucenie od Boga to jest jak posiedzenie za karę godzinę dłużej w szkole...
Mądremu dość

Mam wolna wole komu zaufac - Bogu czy ksiedzu.

Jak juz wspomnialem ksiadz NIGDY nie zrozumie mojego serca.

P.s
Jestem wyczulony na obrazliwe teksty wiec prosze o nie insynuowanie niczego. To jest prosba z ktorej mozesz skorzystac Agniulko

Coraz bardziej rozumiem sens zakonów kontemplacyjnych

Dlaczego
Bo teraz nie rozumiem co masz na mysli

Prawda, chester. Jednak nie korzystając z sakramentu pokuty odrzucasz Boże Miłosierdzie , a wtedy pozostaje tylko sprawiedliwość.

Z Twoich słów wynika, że nie chodzisz do spowiedzi, ponieważ nie chcesz, aby oceniał Cię drugi człowiek- równie grzeszny.



Chesterze, żaden kapłan nie ocenia osoby , która przyszła wyznać grzechy i poprosić o przebaczenie.
Ocenie podlega jedynie grzech( czyn) a nie człowiek.
Ksiądz, tak, jak napisałeś, jest również grzesznym człowiekiem . Jednak nawet niegodny kapłan może ważnie rozgrzeszać.

Boimy się stanąć w prawdzie przed księdzem, o którym wiemy, że też grzeszy. Myślisz, że moglibyśmy stanąć bez lęku przed Jezusem, w którym nie ma grzechu? Nie bez powodu Jezus zasłania się kapłanem.

Jeżeli komuś ufam, to wierzę, że to co mówi, do czego mnie namawia, jest dobre.
Zaufać Jezusowi = pójść wyznaczoną przez Niego ścieżką. W tym konkretnym wypadku oznacza to pójście do spowiedzi sakramentalnej, którą Jezus ustanowił.



Po spowiedzi nasza dusza rzeczywiście jest czysta. Dostajemy "carte blanche" Możemy na niej zapisać zarówno dobre, jak i złe uczynki. Postanowienie poprawy zobowiązuje nas do unikania grzechu. Błędem byłoby jednak twierdzić, że już nigdy nie zgrzeszymy . Musiałyby nie istnieć pokusy. Jesteśmy słabymi ludźmi i często upadamy.
Jeżeli naszym upadkom nie towarzyszy zniechęcenie ( to jest Twoja postawa- nie pójdę do spowiedzi, bo i tak to nic nie daje) , to jest wszystko dobrze.

Spowiedź jest lekarstwem dla duszy. Jednak żaden lek nie gwarantuje nam , że unikniemy nawrotu choroby. Prawie co roku chorujemy na grypę, a jednak za każdym razem chodzimy do lekarza ... mimo, iż wiemy, że w następnym sezonie czeka nas to samo... Wiemy także, że im szybciej po zachorowaniu pójdziemy do lekarza, tym krótsze i łatwiejsze będzie leczenie.

Podobnie jest ze spowiedzią. To nie jest jednorazowy, magiczny rytuał chroniący nas na całe życie przed grzechem. A im szybciej po popełnieniu grzechu ciężkiego powracamy, tym mniejsze szkody w duszy ( oraz naszym sumieniu) zdoła on wyrządzić.

Idąc dalej - możemy Jezusa porównać do lekarza ogólnego , który rozpoznaje chorobę i kieruje nas do właściwego specjalisty.

Specjalistą w tym wypadku jest spowiednik. Jestem pewna, że Bóg wie, jaki kapłan nas najlepiej zrozumie i do takiego nas kieruje.

A jeżeli nawet będziesz miał wrażenie, że ksiądz nie zrozumiał Twojego serca ... jest to przykre, ale bez znaczenia dla ważności sakramentu pokuty i rozgrzeszenia. Celem spowiedzi jest uzyskanie - za pośrednictwem kapłana- Bożego przebaczenia - zaczerpnięcie ze źródła miłosierdzia- a nie zrozumienie nas przez kapłana ( jest ono natomiast nieodzownym elementem kierownictwa duchowego).