Nie chciałem offtopować wątku o współżyciu przed ślubem, więc postanowiłem załozyć nowy temat i tutaj przenieść dyskusję o sensie Sakramentu Małżeństwa.

filippiarz napisał:
"A co do nauk Krk... Wydaje mi się, że tu nie chodzi o odrzucenie tych nauk jako takich, tylko o to, że seks dwojga kochających się osób jest coraz bardziej postrzegany jako dobro. I coraz więcej osób otwiera się na to dobro, traktując małżeństwo jako coś, no nie wiem... Formalnego? Uroczystego? Tu powinni się wypowiedzieć katolicy którzy postanowili współżyć przed ślubem."

SweetChild:
"Uciążliwą, uroczystą formalność , ale też jako sakrament oraz akt Bożego błogosławieństwa dla związku, udzielanego przez kapłana. Poza tym istotna jest presja rodzinna i społeczna, szczególnie gdy w rodzinie pojawiają się dzieci. Trudno też definitywnie odrzucić hipotezę, że sakrament małżeństwa został ustanowiony przez Kościół dla kasy i kontroli nad wiernymi... chyba że uznamy za dogmat założenie "Kościół to Chrystus"."

"Trudno też definitywnie odrzucić hipotezę, że sakrament małżeństwa został ustanowiony przez Kościół dla kasy i kontroli nad wiernymi..."

Nie znam się na historii małżeństwa, ale wydaje mi się, że ślub jako "biznes" pojawił się całkiem niedawno. Szczerze mówiąc mocno w to wątpię, że była to przyczyna ustanowienia takiego sakramentu.

W kazdym razie przyszło mi na myśl coś takiego:
Co by było, gdybym np dzisiaj zapukał do księdza wraz z moją dziewczyną i dwoma świadkami i chciał, aby nam udzielił ślubu tu i teraz (i za darmo). Czy miałby prawo odmówić?

Jeśli chodzi o historię sakramentu małżeństwa, to polecam chociażby Sakrament małżeństwa — krótki rys historyczny

Poza tym pozwoliłem sobie wytłuścić część mojej wypowiedzi, aby nie powstało wrażenie, że ja stawiam taką hipotezę. Po prostu uważam, że trudno ją definitywnie odrzucić. A co za nią przemawia? Moim zdaniem moment pojawienia się tego sakramentu: czas silnych wpływów Kościoła i łupienia wiernych (a i niewiernych).



Dzisiaj pewnie miałbyś spore szanse, ja przynajmniej mam pozytywne doświadczenia. W ogóle na swojej drodze miałem szczęście spotykać prawdziwych kapłanów, którym pewnie zawdzięczam fakt, że przy całej słabości swojej wiary jeszcze jestem w Kościele.

Myślę, że nie byłoby problemu, aby dostać ślub za darmo. Takich księży na pewno da się znaleźć.
Problem byłby z "tu i teraz". W Kościele obowiązują pewne przepisy. Choćby zapowiedzi, trzymiesięczne przygotowanie i takie tam.

E, to głupio
Przecież wystarczy dobra wola nażeczonych, ksiądz i dwóch świadków. Jak dla mnie te trzy warunki są konieczne i wystarczające.
Po co jakieś zbędne przepisy?

P.S. Po przeczytaniu tego, co zapodał SweetChild, zupełnie inaczej patrzę na małżeństwo. Dobrze, że Kościół to wszystko upożądkował, ale nie wiedziałem, że to miało miejsce tak niedawno. Muszę to jeszcze przemysleć...

Kościelnego - nie odmówi Wam, bo nie ma podstaw.

Jednak tzw. konkordatowego (ze skutkami cywilnymi) - nie, bo do tego potrzebne są konkretne dokumenty i procedury cywilne.

Ma podstawy:




Nie chce mi się szukać norm wydanych przez Konferencję Episkopatu Polski, bo wszyscy je z grubsza znamy.