Jestem osobą dość nieśmiałą, podejrzewam także u siebie fobię społeczną. Walczę z tym, jakoś wychodzi.

Ale mam problem przy spowiedzi. Nie dość, że borykam się ze skrupułami(choć póki co udaje mi się nad tym panować), to w trakcie spowiedzi jestem tak zdenerwowany, że czasami zapominam wyznać wszystkie grzechy.
Czuję wtedy, że znów zawiodłem Boga. Że to wszystko przeze mnie. Że może mogłem coś zrobić, by się tak nie denerwować.
No nie wiem.

Co powinienem robić?
Do ostatniej spowiedzi przygotowałem się 2 dni wcześniej. Zapisałem grzechy na kartce. I postanowiłem, że postaram się tak nie denerwować. I wszystko byłoby dobrze, ale po wyznaniu kilku grzechów dosłownie nastąpiła pustka. Nie wiedziałem, co powiedzieć. Z głowy wyleciało mi wszystko. Powiedziałem więc, że więcej grzechów nie pamiętam. A ksiądz... szybko rozgrzeszenie dał i tyle.

Zapomniałem powiedzieć o 3 grzechach: brak cierpliwości dla innych, pyszność w myślach, rozmawianie o innych(bez robienia większej krzywdy tym mówieniem). Grzechy lekkie(tak mi się wydaje).

Czy moje spowiedzi mają sens? Czy może czekać, aż tych grzechów więcej się nabierze?
A może właśnie przez takie spowiedzi częste powinienem się wzmacniać, próbować panować nad zdenerwowaniem, nad fobiami?

Proszę o jakieś rady. najlepiej osoby duchowne.

I chciałem dodać, że po spowiedzi zdecydowałem jednak przystąpić do Komunii Św.

Zapomnienie nie czyni spowiedzi nieważną. Nawet, jeśli zapomnimy wyznać grzech ciężki. - Przebaczenie obejmuje wszystkie grzechy, za które żałujemy, także te zaoomniane. Stąd też regułka na końcu, mówiąca o żalu za wszystkie grzechy. - Przy ciężkich trzeba je wyznać przy nastęnej spowiedzi

A może czasem zwyczajnie warto skorzystać z kartki i zamiast się denerwować, że czegoś zapomnę- przeczytać ?

Rada ogólna- Forum nie jest dobrym miejscem do pisania o swoich grzechach ...

Grzechem jest, jeśli ŚWIADOMIE przemilczasz jakieś grzechy i przewinienia.

Skoro jest to jakby mimowolne, niezalezne od Ciebie i spowodowane stresem - powinieneś chyba przemyśleć istotę spowiedzi. Nikt przeciez nie będzie w Ciebie gromami rzucał, zmieszał z błotem z powodu Twojej słabości. Kapłan da Ci pokutę i poda naukę, którą powinieneś wziąć do serca.

Nie przejmuj się tym, co ksiądz - jako człowiek - myśli, słysząc Twoje grzechy. On jest narzędziem w rękach Boga. On Cię nie ocenia, nie podsumowuje - wskazuje tylko drogę, może to nad czym powinieneś popracować.