Jak myślicie, czy nie odczuwanie żalu za grzechy, ale przyznanie się do nich, świadomość, że czyn ten jest potępiany przez Boga, że jest zły według KK i szczera chęć nie robienia tego więcej umożliwia przystąpienie do sakramentu spowiedzi?

Umożliwia, co nie znaczy, że spowiedź będzie wtedy ważna.
Ta szczera chęć nie robienia tego więcej to tzw. mocne postanowienie poprawy,
ale jednym z warunków spowiedzi jest także żal za grzechy.
Jeśli go nie ma, to spowiedź nie może być szczera, więc najprawdopodobniej grzechy nie będą odpuszczone.

Ja bym nie uzależniał swojego przystąpienia do Komunii Świętej od opinii. Natomiast temat żalu był już tu poruszany i może warto skorzystać z wyszukiwarki, oszczędzając sobie czas. Zdaje się że to jest kwestia tzw żalu doskonałego i nie doskonałego (to o czym piszesz).

Elbrus ma rację. Warunki spowiedzi są jasne:

1. Rachunek sumienia
2. Żal za grzechy
3. Mocne postanowienie poprawy
4. Szczera spowiedź
5. Zadość uczynienie Panu Bogu i Bliźniemu.

Nie wybiórczo - kumulatywnie, razem. Wszystkie. Jaki miałaby mieć sens spowiedź, jeśli człowiek - dla zasady? - idzie powiedzieć grzechy, ale nie żałuje ich?

Z innej strony - piszesz o: Skoro to odczuwasz - to czemu i jak równocześnie brak żalu za grzechy?

Wg starych formuł pokutnych penitent mówił po wyznaniu grzechów coś takiego:

"Więcej grzechów nie pamiętam. Za wszystkie grzechy bardzo żałuję, postanawiam poprawę.
Proszę o naukę, pokutę i rozgrzeszenie."

Może zależy od grzechu, jak starym dowcipie
Spowiada się 70-letnia pani i wyznaje, że staciła cnotę.
Duchowny zaskoczony pyta kiedy.
Pani odpowiada - 50 lat temu.
Na co duchowny, ale czemu wyznaje teraz.
A pani - bo to takie przyjemmne wspomnienie.

"Katechizm Kościoła Katolickiego definiuje żal jako "ból duszy i znienawidzenie popełnionego grzechu z postanowieniem niegrzeszenia w przyszłości" - toteż myślę, że żal za grzechy poniekąd jest powiązany z mocnym postanowieniem poprawy.

Oczywiście, jest powiązany, ale
skoro żal za grzechy i postanowienie poprawy zostały ujęte w osobnych punktach (tzw. warunkach dobrej spowiedzi),
to nie są tym samym, no i z jednego nie wynika automatycznie drugie (jak Adim44 sam przyznał).

Po co wiec wyznajesz grzechy jesli ich nie zalujesz? A jesli ich nie zalujesz, to jak mozesz je uznawac za grzechy? Skoro je uznajesz za grzechy to czemu ich nie zalujesz? Skoro to grzechy i chcesz sie z nich spowiadac, to czemu je czynisz?

Oczywiście, Elbrus, że nie są tym samym. Ale chyba zgodzisz się, iż obydwa są konieczne dla ważności spowiedzi?

Przecież wskazałem to w pierwszym poście://pogrubienie specjalnie dla ToMu

Czyli zgoda Muszą być oba. Czego pytający chyba nie rozumiał.

(nie twierdzę, że uważałeś wcześniej inaczej - po prostu zapytałem, żeby się upewnić)