Hmm moj problem jest prosty - ostatni raz u spowiedzi jakies 10 lat temu (moze i wiecej) a teraz zamierzam zawrzec sakrament malzenstwa. Mam mnostwo argumentow przeciwko spowiedzi (juz kiedys o tym dyskutowalem na lamach forum) ale obiecalem to mojej narzeczonej, ze choc dla Niej pojde do spowiedzi. Mialem jedna probe - jakis stary ksiadz nie zainteresowal sie moim problemem, nawet kiedy powiedzialem, ze nie wiem jak i z czego mam sie spowiadac. Po prostu wyszedlem...
Wobec tego mam pytanie: jak i z czego mam sie spowiadac?? Co mowic bo z tego co pamietam kiedys "klepalem" : bylem niegrzeczny, przeklinalem itp co kompletnie nic nie wnosilo do mojego zycia. Teraz wiem ze bylem za mlody na cos takiego jak spowiedz. Jednak teraz przerasta mnie chyba brak slow jak pomysle co moglbym powiedziec na spowiedzi...

Problem jest taki, ze ja nie chce isc do spowiedzi. Bo to co bylo/jest zle miedzy mna a bliznimi i Bogiem probuje lagodzic ja. Dla mnie taka formula spowiedzi jest niezrozumiala bo nie rozmawiam z Bogiem tylko z obcym czlowiekiem. Moze tez dlatego wyszedlem z konfesjonalu. A moze dlatego, ze nie zgadzam sie z prawdami moralnymi, ktorych kaze nam przestrzegac Kosciol, tlumaczac to pokretnymi slowami...Zaczynam sie zastanawiac, ze lepszy bylby ze mnie ewangelik a nie katolik bo skoro od poczatku mojego "duchowego" zycia nie zgadzam sie ze wszystkim co ma do zaoferowania katolicyzm...
A chyba najsmieszniejsze jest to, ze w tym momencie w ktorym sie znalazlem, wazniejszy bylby sakrament malzenstwa zawarty z mojej strony jako niewierzacy...

Chester to chyba do końca nie kumasz czym jest spowiedz , czym jest pokuta i odwrócenie od grzechu. Spowiedz to nie tylko klepanie swoich błedów jakiemuś facetowi w sukience ale to sakramanet przebaczenia. Tam naprawde działa Chrystus. Umów sie z dominikaninem na dłuzszą rozmowe i powiedz o co ci biega. Widze że jestes z Poznania a tam Dominikanie spowiadają. Wejdz na strone Dominikanów w Poznnaiu jest chyba nawet rozpiska dyzurów.

No wlasnie tylko w ktorym momencie dziala?? Skoro moje byc albo nie byc (czytaj podpisanie karteczki) zalezy od ksiedza. W ktorym momencie dziala Chrystus, skoro mamy wolna wole i ksiadz moze zrobic co mu sie podoba (zaleznie od humoru). Dla mnie taka "psychoterapia" nie jest potrzebna a wymagana, zeby wziac katolicki slub...

Nie wiem juz sam. Mam cala dzisiejsza noc na przemyslenia bo jutro musze isc do spowiedzi - jednak 10 lat zycia bez potrzeby pojscia do spowiedzi cos dla mnie znacza bo taki juz jestem, tak mysle (zapewne jak kazdy z Was kto wierzy w pewne wartosci)...Chcialbym tylko miec pewnosc, ze bede kochany majac troche inny poglad na kwetsie wiary itp

A czy to ważne kiedy ? Waże że działa. Może juz w domu jak robisz sakrament pokuty i prosisz Boga o przebaczenie ? Moze wtedy juz spływa łaska na Ciebie tego nie wiemy. Swoją drogą nie wiem co powie ksiadz kiedy usłyszy że to spowiedz przedslubna i pierwsza od 10 lat. Ja bym powiedział tak - "10 lat nie potrzebował Boga ale jak chce slub to przyleciał" ;p Dlaczego zalezy od ksiedza? Bo on jako duszpasterz jest odpowiedzialny za doprowadzenie ludu do zbawienia. On udzieli ci sakramentu małżeństwa ustanowionego przez Jezusa wiec musi tym pokierowac w dobrym kierunku. Chcesz aby twoje małżeństwo było szczęsliwe? Buduj je na Bogu i Kościele a bedzie szcześliwe. Nie zgadzasz sie czasem z kosciołem z zasadami > Nie szkodzi ja tez czasem mam wątpliwości ale poprorządkuje sie bo chce byc katolikiem. Myśle że potrzebujesz dłuższej rozmowy wiec idzi do proboszcza , powiedz co i jak i popros nie tylko o rozmowe ale dłuższą spowiedz. Tak żeby ten proboszcz umówił sie z tobą.

To się mija z sensem. Skoro chcesz pójść do spowiedzi tylko dlatego, że obiecałeś to swojej narzeczonej, to niestety ale kiepsko zaczynasz wspólne życie. Zaczynasz je bowiem od oszukiwania Jej, siebie no i samego Boga.
Daj sobie spokój z takimi obietnicami i porozmawiaj szczerze z narzeczoną, tłumacząc jej swój punkt widzenia. Do spowiedzi chodzi się z potrzeby duszy, a nie dla obietnic. Jeżeli teraz pójdziesz to "klepiąc" regułki, możesz oszukać księdza, ale nie oszukasz Boga i spowiedz będzie nieważna.
Po co więc ten cały cyrk?

Moze macie racje - nie warto robic cyrku z czegos w co sie nie wierzy. Ja nie uznaje spowiedzi w takiej formie jaka narzuca katolicyzm wiec jedyne co mi pozostaje to porozmawiac z moja narzeczona. Mam nadzieje, ze jest na tyle wyrozumiala i mnie kocha, ze nie odwola calego slubu...

I to jest najuczciwsze podejście do sprawy. Jeśli sakrament ma być godnie przyjęty, to albo wstrzymajcie się jeszcze trochę z jego przyjmowaniem i daj sobie czas na przepracowanie spornych kwestii. Może czas na nowo odnaleźć wiarę, przedyskutować z kimś wątpliwości (też polecam Dominikanów). Albo postaw sprawę jasno i ślubuj twojej narzeczonej jako niewierzący.
***
Kiedy dziala Bóg w Sakramentach? Caly czas. W spowiedzi kiedy kaplan udziela rozgrzeszenia, ale także po niej, dając laskę do poprawy życia. Nie chodzi tu o "psychoterapię", ale o powrót do Boga, o powierzenie mu swojej codzienności i zaakceptowanie, że to On daje sily do kochania ludzi dookola nas.

Ale rozwiązanie jest proste, poprostu nie idz, bo i tak będzie nieważna. A dziewczynie powiedz że to nie ma sensu, jak można się spowiadac dla kogoś? Z góry czynisz taką spowiedz nieważną, grzesząc dodatkowo. Weżcie ślub mieszany i będzie ok. Nie ma sensu na siłe realizować tradycji, skoro nie ma w tym wiary ani woli.

Nie ma potrzeby robić ślubu mieszanego, bo z tego co ja się domyślam to jest on katolikiem. A zatem ślub jak każdy inny, a jedynie pan młody nie przystępuje do Komunii.
Wówczas można opuścić teksty o tym, że karmić się będą Ciałem Pańskim.

Jest Katolikiem oraz Pan młody nie przyjmuje Komunii, coś mi się tutaj nie zgadza, wogóle ja nie wiem po co ludzie biorą ślub kościelny, jak mają takie watpliwości. Wiele jest do naprawienia, wiele...

Katolikiem jest na mocy chrztu otrzymanego w Kościele Katolickim, a to jakim jest katolikiem to już inna sprawa.

Mimo wszelkich oporow poszedlem do spowiedzi....
Szczerze to nie wiem na ile ta spowiedz jest wazna a juz na pewno nie podobalo mi sie to, ze ksiadz wypytywal mnie o sprawy naszej seksualnosci. Po prostu mnie zatkalo bo to nie jego sprawa Tym bardziej, ze mam odmienne zdanie od nauczania kosciola czy to przed czy to po slubie. Nie potrafie zalowac tego co sie stalo ani tym bardziej nie bede potrafil zalowac po slubie...Bo jesli dla kosciola seks ogranicza sie tylko do "zlozenia nasienia w pochwie" a wszelka inna "dzialalnosc" ktora nie konczy sie tym, jest zakazana to ja odpadam...Cos mi sie wydaje, ze lepiej dla mojego zdrowia psychicznego bedzie jesli juz wiecej nie pojde do spowiedzi bo nie zamierzam tlumaczyc sie ani wzbudzac zal za cos co jest najnormalniejsze w swiecie...