Spotkałam się z uroczystością zawarcia związku małżeńskiego przez rodziców połączoną z udzieleniem sakramentu chrztu ich dziecku. Swoiste "2w1".
I tak trzy lata temu w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łomży, celebrans był zachwycony takim jednoczesnym udzielaniem sakramentów: rodzicom - ślubu i ich dziecku - chrztu. Z wypowiedzi księdza wynikało, że ważna jest bardziej uroda uroczystości niż ranga sakramentu i przestrzeganie przykazań (nie cudzołóż).
Podobna uroczysta Msza św. z "2w1" miała miejsce w Niedzielę Chrztu Pańskiego 10 stycznia br., w parafii pw. Świętego Franciszka z Asyżu w Olsztynie. Celebrans wyraził się mniej więcej tak: "nie można uzależniać udzielenia dziecku chrztu od tego czy jego rodzice przyjęli sakrament małżeństwa. Nieraz rodzice nie mający ślubu kościelnego dają lepszy przykład dziecku niż ci po ślubie kościelnym".
Moim zdaniem są to kuriozalne zachowania, skłaniające do lekceważenia sakramentu małżeństwa i czystości przedmałżeńskiej. A że opinie takie głosili kapłani, może to skłaniać wiernych do relatywizmu moralnego i siać zamęt w rozumieniu grzechu.
A ponadto może przez mniej rozwiniętych duchowo wiernych zostać wzięte za oficjalną wykładnię nauki Kościoła.

Ale w czym problem?
Kodeks Prawa Kanonicznego nie zabrania chrzcić dzieci jeśli rodzice nie są małżeństwem. Jak najbardziej można jeśli tylko istnieje uzasadniona nadzieja, że te dzieci będą wychowane w wierze katolickiej (tu nie liczy się tylko postawy rodziców,ale także chrzestnych i dalszej rodziny, jak dziadkowie, wujostwo i tak dalej).

Zaś zadaniem duszpasterskim jest doprowadzenie każdego kto żyje w związku niesakramentalnym i nie ma obiektywnych przeszkód do zawarcia sakramentalnego związku małżeńskiego.

Mam rozumieć, że stoisz na stanowisku, że jak ktoś ma dziecko nieślubne, to ani sakramentu małżeństwa już przyjąć nie może, ani te dzieci nie mają prawa być ochrzczone?

ratio może być tak że masz całkowitą rację. Ale sądzę że problem jaki tu przedstawiłeś może sięgac o wiele dalej. Pytanie czy dobrze zrozumiałeś intencje tych księży? Nie do końca zrozumiałem co ma oznaczać uroda uroczystości? Pierwsze co nasuwa mi się na myśl to radość kapłana z tego że rodzice ci dokonali właściwego wyboru. Drugie, chyba niestety bardziej powszechne to tradycja, w której ślub się bierze i już. Natomiast nie jestem w stanie ocenić intencji kapłana. Czasem podkreśla się coś, niejako "kosztem" rangi innej dobrze znanej rzeczy. Tu się kłania używane słownictwo, nastawienie, intencje itd. Chce przez to powiedzieć że jedyne co tutaj jest zawarte to Twoje subiektywne odczucie, być może zasadne, być może nawet doskonale odebrałeś intencje kapłana, ale w gruncie rzeczy dyskusja toczyć się może tylko wobec tego co przedstawiasz, nie wobec tamtych reanych wydarzeń z tych dwóch parafii.

A co do rodziców, nie widzę powodu do robienia wielkich oczu. Może być tak i zapewne czasem się zdarza że rodzice nie mający ślubu kościelnego lepiej wychowują dziecko, niż ci którzy mają "formalności" za sobą. I tu ujawniania się problem - co to oznacza że mają lub nie mają ślub? Że ci co nie mają są super poboźni, a ci co nier mają to wredni ateiści? Nie wiem czemu się dziwisz skoro dziś istnieje takie poplątanie i pomieszanie rangi sakramentu, że musimy tłumaczyć się czym on jest, bo większość tego poprostu nie wie i nie rozumie.

jak dla mnie duzo tez zalezy od tego jak te pary zostaly wychowywane w dziecinstwie. czy dla nich sakramenty maja znaczenie bo patrzyli na rodzicow to nauczyli sie w domu co wyniesli to wyniesli.
a co do ks. to u mnie tak takie pary byly co mialy jak to okreslacie 2w1 i u mnie chyba ks to raczej na kase patrzyl ze ma wiecej niz to kto z kim co i jak.

Nie koniecznie chodzi o niezrozumienie sakramentu - czasem stoją prozaiczne przeszkody - niemożność przyjęcia sakramentu, gdy jedna osoba jest rozwiedziona.