Na modlitwie poproś Boga o dobre rozeznanie tego. Myślę, że On ci pomoże

Ja wiem ze Bóg pomaga, Duch Św daje światło ale Bóg do mnie nic nie mówi albo jak mówi to ja nie umiem tego usłyszeć :/

Gdy ostatnio byłam na pielgrzymce, słuchałam nauk pewnego bardzo mądrego księdza. On opowiedział, że gdy był młody (chyba jeszcze wtedy księdzem nie był) bardzo mocno zależało mu na tym by jego modlitwa była właściwa. Wyczytał gdzieś, że modlitwa jest dobra wtedy gdy nie tylko człowiek mówi do Boga, ale również wysłuchuje Boga. Jakiś czas później poszedł do kościoła, uklęk przed Krzyżem i nic nie mówił, ale postanowił, że będzie słuchał tego, co ma Bóg do powiedzenia. Mijał czas, a głosu nie było.Zaczął się bardzo niecierpliwić. W pewnym momencie przeszła przez niego myśl, która (jak stwierdził) nie pochodziła od niego. Ksiądz stwierdził, że to był właśnie głos Boga w głębi niego. A słowa te brzmiały tak: "W jaki sposób mam do ciebie mówić człowieku skoro już powiedziałem ci już wystarczająco wiele? Weź do ręki Pismo Święte. Tam znajdziesz wszystkie słowa, które kieruję do ciebie i do każdego człowieka".
Przyznam, że to co usłyszałam od tego księdza jak i wiele innych jego nauk wygłoszonych podczas tej pielgrzymki pobudziło mnie do pewnych rozważań osobistych.
Takie słowa Bóg może codziennie kierować do każdego z nas.

Iwona na prawde bardzo Ci dziekuje. Czasem po prostu trudno oczekiwac od Boga odpowiedzi akurat teraz, w danym momencie bo idziemy do spowiedzi.
Wiem ze Bog przemawia w naszym sumieniu, ale nasze sumienie moze byc czasem zle uksztaltowane. Chodzi po prostu czy mozna posluchac rozumu ktory podpowiada ze grzechu nie bylo i doszukiwanie go byloby przesada czy sumienia wg ktorego powinno sie zachowac inaczej.
A czy grzechy lekkie (gladzone przeciez w spowiedzi powszechnej czy poprez przyjecie Komunii Sw) tez nalezy wyznawac w sakramencie spowiedzi?

Moim zdaniem każdy grzech można wyznać. Co jeśli np. myślisz, że dany grzech jest lekki, a tymczasem zalicza się do ciężkich? Tu znalazłam takie dość ciekawe zagadnienia http://www.teologia.pl/m_k/spis06fa.htm
Myślę, że mogą ci pomóc. Poczytaj sobie.

tak naparwdę wiekszość "codziennych" grzechów raczej do cięzkich nie należy. Ale uważam że trzeba wyznać wszystko jeśli się pamięta, bo sam rachunek sumienia i uświadomienie sobie tych niby "mniejszych" grzechów pomaga nam na drodze poprawy

Ostatnio była taka sytuacja że za dużo wypiłem alkoholu i mi się "urwał film". Nie wiem co się po tem działo, ale mogłem zrobić jakieś głupstwo, mogłem popełnić jakiś grzech "nieświadomie" tego co robię. Jak to teraz jest, bo nie pamiętam czy coś zrobiłem czy nie, i jak się teraz wyspowiadać..że poprostu wypiłem za dużo alkoholu, i straciłem przytomność ?

Dokładnie tak.

Sumienie nie jest funkcją emocji tylko rozumu. Warto o tym pamiętać.

Ja zawsze przechodziłam to trochę ze stresem a tak nie powinno być.

A dlaczego nie? Ja też się zawsze stresuję spowiedzią i uważam, że jest to normalne. Każdy człowiek, gdy staje przed prawdą i musi przyznać się przed sobą i drugą osobą przeżywa pewien stres, bo komfortowa sytuacja to nie jest.

U mnie problem jest o tyle powazny, ze gdy czekam w kolejce do spowiedzi wszystko jest w porzadku. Natomiast kiedy przychodzi moja kolej, trzesa mi sie nogi, serce wali jak dzwon, oddech staje sie szybki i plytki, mam przez to problem z wypowiedzeniem swoich slow do ksiedza. Czy to aby napewno normalne? Czy ktos jeszcze przezywa az taki stres?

Ja mam odwrotnie: bardzo się boję przed spowiedzią, ale gdy już podchodzę do konfesjonału i przy nim klękam, znacząco się uspokajam. Czasami czuję taką ulgę, że z wrażenia aż zapominam, co mam powiedzieć.

mensajero, jeżeli nie rezygnujesz ze spowiadania się z powodu swojego strachu i dajesz radę wyznawać swoje grzechy, to raczej wszystko w porządku. Stres to naturalna reakcja organizmu na zagrożenie. Na to, co nasz mózg uznaje za zagrożenie, mamy ograniczony wpływ. Grunt to być odważnym, a odwaga polega na przezwyciężaniu stresu, nie na nieodczuwaniu go (ponieważ to niemożliwe).

ja niestety otwarcie nie umię rozmaiać ze względu na chorobę i co teraz?

A jak spowiadają się ludzie niemi?

Napisz na kartce A4 co Cię boli i przekaż spowiednikowi. Musiałby być niezłym draniem, żeby Cię za to opierniczyć.