Witam;
Mam pytanie dotyczące okruszków komuni świętej, prawdopodobnie jest ono oznaką skrupulanctwa, na które Cierpie. Sytuacja Wygląda tak w zeszłym tygodniu we Srode byłem do spowiedzi, która była trudna ale po której czułem się jak szczęśliwy że wkńcu wyznałem stare i zapomniane grzechy, nastepnego dnia był Wielki Czwartek, i postanowiłem uczestniczyć we Mszy Świętej o godzinie 18, przystąpiłem do kumuni, i wszystko wydawało się ok, po mszy świętej poszedłem z kolegami do sklepu po wode mineralną, bo nachodziły mnie myśli że w ustach pozostały kawałeczki KomuniŚwiętej, po wypiciu wszystko było Ok, do czasu powrotu do domu, w tedy naszły mnie jeszcze gorsze myśli że okruszki w czasi gdy ksiądz udzielał Komuni mogą znajdować się na ubraniu, zacząłem sprawdzać czy nic nie zostało, a co mogła wydawać się okruszkiem to przyjmowałem do ust, Po przyjściu do domu owiesiłem ubranie, i postanowłem że w Wielki Piątek założe to samo i udam się do kościoła na czuwanie, po modlitwie przy wyjściu coś mnie podkusiło żeby strzepnąć ubranie, że lepiej żeby drobiny pozostały w kościele niż w innych miejscach. I od tego czasu się zaczeło, najpierw wyżuty sumienia, które przeszły, a następnie natrętne myśli że odrobiny mogą być na mojej twarzy wargach, brodzie, nosie, nawet po tygodniu od przyjęcia komuni.
Niedługo jestem światkiem do bierzmowania i nie wiem czy to był grzech, czy profanacja, czy coś innego.
Prosze o jak najszybszą odpowiedź.

Czasem wydaje mi się, że każdy człowiek może mieć okruszki ale o tym nie wie, i w tem sposób nie grzeszy..

Nie masz żadnego grzechu. Jeśli masz z tym problem to pogadaj z księdzem o tym wszystkim, oraz skonsultuj się z psychologiem. My nie jesteśmy władni ani stawiać diagnozy, ani rozgrzeszać, ani władać Twoim sumieniem, a tak niestety jest jak skrupulant czy ktoś inny przychodzi na forum bo nie jest pewny. Albo zapanuj nad tym co się dzieje z Tobą, zastanów się racjonalnie jaki to ma sens co robisz, albo jeśli nie potrafisz to zrób jak napisałem wyżej. Inne opcji NIE MA.

Dziękuje za szybką odpowiedź.
Przepraszam za to pytanie, nie dawało mi to spokoju.
TYLKO I WYŁACZNIE PRZEZEZ te myśli bałem się przyjmować komunie w swięta.
Dziękuje za Pana rade i spróbuje porozmawiam z księdzem na spowiedzi.

Nie musisz mówić mi przez Pan. Wystarczy po nicku Problem w tym że to się prawdopodobnie powtórzy i zapewne zechcesz znów zadać tu pewne pytanie. To nie jest dla nas problem, to jest Twój poważny problem i metody na walkę z nim podałem wyżej. Pisanie tu z doświadczenia innych pomaga co najwyżej na chwilę.

Rozumiem, ale to zawsze jakaś pomoc na jakiś czas.

Nie leczone nie zanika, ale pogłębia się. Mnie zdecydowanie nie zadowoliło by na jakiś czas.

Przyznam się szczerze że kiedyś miłem Ciągle bluźniercze i świętokratcze myśli i nagle przeszły, po pewnym czasie pojawiło się coś nowego, ale to można było ignorować. a tu się zaczeły problemy dotyczące bezpośrednio Ciała Boga, i już nie było żartów.

Tu chodzi o rozsądek, mogę nie wychodzić z domu, albo omijać szerokim łukiem kościół bo może akurat tą samą drogą szedł człowiek który miał okruszek na ubraniu i ja na niego nadepnę. Pan Bóg nie chce od nas paranoicznego zachowania. Po to ministrant trzyma patenę, po to Ciało Chrystusa wędruje od razu z kielicha do naszych ust, aby wszystko było ok. Reszta to jest już Twój problem z oceną sytuacji, a nie realny problem że gdzieś tam coś upadło. Podstawowa rzecz to uświadomić sobie że nie mam problemu z tym że coś gdzieś tam upadło, tylko że w głowie tworzą mi się tak absurdalne obawy. Bo choćby była to prawda to co zrobisz? Będziesz biegał z mikroskopem? Będziesz prał ubrania w wodzie święconej? Trzeba odróżniać realne problemy od wymyślonych, a jeśli to jest trudne to trzeba się zwrócić do psychologa. Takie rzeczy naprawdę są opisane w literaturze fachowej i po to aby takim ludziom pomagać. A że nieraz ludzie nie chcą to nie zmieni faktu że problem pozostanie. Chodzenie do psychologa jeśli zajdzie taka potrzeba jest tak samo wstydliwe, co chodzenie na badanie krwi czy EKG.

nie mam nic przeciwko lekarzom, tym bardziej psychologą, choroba jak tażda inna.
wszystko będzie ok, jeśli sobie to uświadomie:P życz mi Tego, i może tak powiem wspomnij na mnie w modlitwie


p.s. Pan (wist) jest księdzem, pytam z Ciekawości, bo czasami moderatorami są księrza.

Mam nadzieje, ale obawiam się że to wymaga o wiele więcej niż jedynie pewnych deklaracji na teraz. Nieraz tak jest że coś sobie wewnętrznie obiecujemy, mówimy że teraz będzie dobrze, a potem przychodzi problem i deklaracja ulatuje. Uwiadomić to raz, ale zwalczyć to dwa i trzy.

Nie jestem psychologiem, zdaje sobie jednak sprawę z wielu problemów które ludzie mają, m.in. na tym forum kilku ludzi zgłaszało podobne problemy z dręczącymi ich wątpliwościami. Kończy się to tym że jeśli taka osoba faktycznie ma wymieniony problem to pisze co jakiś czas coraz głupsze zapytania. Wiem że ludzie mają takie wątpliwości, dla mnie głupie dla niego poważne, ale to świadczy o poważnym problemie i utracie kontroli nad sobą. My nic nie pomagamy bo nie umiemy. I niestety ale w pewnym momencie trzeba taką osobę odciąć od forum bo sama pogarsza swój stan, a my możemy tylko odwołać do eksperta który oceni, nie koniecznie od razu rozpocznie się terapia elektrowstrząsami. Nie będziemy brać odpowiedzialności za kogoś i mówić mu jak ma postępować, wskazujemy rozwiązanie. Jeśli ktoś nie chce, lub nawet nie umie to przez internet i tak nic więcej zrobić się nie da.

Nie, nie jestem księdzem, jestem osobą świecką i nawet do wzięcia

dlaczego post zniknoł?

Człowiecze jeśli Ty masz wyrzuty sumienia przez niezawinione przez siebie "wpadki" (np. okruszek Ciała Pańskiego na ubraniu) to co mają powiedzieć ci, którzy przyjmują Komunię do ręki a zaraz potem te ręce wsadzają do kieszeni (np. sięgając po chusteczkę) bądź po prostu wytrzepują w spodnie?

Ani grzech (bo grzech musi być świadomy i dobrowolny) ani profanacja (bo skąd mogłeś wiedzieć, że został Ci okruszek na ustach albo że spadł Ci na ubranie) a jeśli coś innego, to tylko wielka cześć dla Najświętszego Sakramentu (bo nie chciałeś, aby chociaż mała kruszynka się gdzieś zawieruszyła) - ale to nie jest karalne

Ja pewnego razu zauważyłem mały okruszek Komunikanta na podłodze w kościele - może niezbyt dobrze zrobiłem, ale Go spożyłem (byłem tuż po Mszy). A okruszek był tak mały, jak dziurka po wbiciu szpilki. Nie mam dobrego oka- po prostu zwijałem dywan przed ołtarzem a że byłem zgięty to udało mi się Go zauważyć Naturalnie lepiej bym zrobił, gdybym umieścił Go w vasculum- ale nie przyszło mi to wtedy do głowy a nie wiedziałem co zrobić.

Paweł, Ty się dobrze zastanów. Drzewo poznaje się po owocach. Oczywiście rozmowy z księdzem nic nie zastąpi, ale sam popatrz na to co pisałeś


Jak myślisz, komu mogło by zależeć na tym, byś nie przyjmował Ciała Chrystusa? Kto chce Cię oddalić od Boga?

Módl się do Boga o oczyszczenie z tych myśli, a zobaczysz, że pojawią się jeszcze gorsze, bo zły będzie czuł się zagrożony i będzie czepiał się każdej możliwości, proś znajomych, ludzi, niech się modlą za Ciebie. Będę się dziś w trakcie Eucharystii za Ciebie modlił. Pokój.