Witajcie,

Na forum jestem nowa - przejrzałam je pobieżnie w poszukiwaniu odpowiedzi na dręczące mnie pytanie, ale nie udało mi się odszukać podobnego, przedstawiającego takie wątpliwości. Może ktoś będzie w stanie mi pomóc.

Jestem osobą wierzącą, chodzę do spowiedzi i traktuję ją poważnie. Staram się nie powtarzać swoich grzechów, bo nie w tym rzecz, by "żałować" i za tydzień lecieć do konfesjonału z tym samym, z czym leciało się poprzednio. Mam jednak problem z wyeliminowaniem ze swojego życia kłamstwa. Nie łgam notorycznie i złośliwie, ale w pracy, w kontakcie z klientem, odruchowo rzucam np. "Wystąpił problem na łączu, bo były prowadzone prace" (choć tak naprawdę to nie prace były przyczyną, a błąd programisty). Takie sytuacje powtarzają się dość często. Wydaje mi się, że skoro sumienie mi alarmowo pika, to znaczy, że nabroiłam. Ale może przesadzam? Niektórzy mówią mi, że przeginam totalnie i niedługo nawet kichnięcie zacznę traktować jako grzech. Będę wdzięczna za wasze opinie.

Prawdę mówić i nie będzie problemu.

szumi- może nie zauważyłeś słowa "odruchowo" ... Ja myślę, że takie zachowanie można zaklasyfikować do zaburzeń kontroli impulsu - coś, jak kleptomania- przymus kradzieży, mimo świadomości zła.

Kirian- jeśli sumienie alarmuje, to rzeczywiście bym się zastanowiła. Kłamstwo jest grzechem, ale niekoniecznie ciężkim. To sprawa dla spowiednika lub psychologa.

A czy to byłby problem powiedzieć prawdę, czy raczej polityką firmy jest że my nie popełniamy błędów, tylko łącza?

Cześć.
Mam pytanie.
Byłam ostatnio do spowiedzi, była ona dla mnie bardzo ważna. Wyszłam z Konfesjonału i oczywiście zaczęłam rozmyślać o całej sytuacji i przypomniało mi się, że kiedyś może z 2-3 lata jak byłam w trudnej sytuacji pomyślałam o samobójstwie, ale jestem w 100% pewna, że nigdy bym nie zrobiła takiej głupoty, gdyż jestem osobą bardzo silną psychicznie, tylko tak jakoś pomyślałam i w sumie nawet też pomyślałam w jaki sposób, ale nigdy po tym już o tym nie rozmyślałam, bo wiedziałam, że to była chwilowa słabość i bardzo się wstydzę tego, że w ogóle mogłam tak pomyśleć bo to okropnie. I teraz nie wiem co mam zrobić, w sensie, czy moja ostatnia spowiedź jest ważna?
A nawet jeśli pójdę jeszcze raz do spowiedzi to co mam powiedzieć Księdzu, przecież weźmie mnie za wariatkę i wyśle do psychiatry, a to w ogóle nie tak.
Wiem, że jest napisane że aby powstał grzech ciężki myślami to trzeba się w tych myślach utwierdzać itp. ale ja teraz nie potrafię określić, czy ja długo nad tym rozmyślałam, ale chyba nie.
Boję się, że cierpię na skrupuły, a moim ostatnim "marzeniem" jest powtarzanie ostatniej spowiedzi.
Proszę o radę.

Nikt inny poza Tobą nie jest w stanie określić, czy był to grzech śmiertelny.

Wsłuchaj się w swoje sumienie i postaraj się odpowiedzieć sobie na to pytanie.

Skor nie myślałaś o tym zbyt poważnie, to moim zdaniem
bardziej zagraża ci myślenie o tym, co wtedy myślałaś, niż same myśli samobójcze.Ja też się o to boję.

@szumi
Czy wyolbrzymianie znaczenia swoich uczynków i myśli może być grzechem pychy?

mrr mylisz się pisząc, że kapłan uzna Cię za wariatkę, więcej zaufania.
Moim zdaniem, jeśli masz wyrzuty sumienia, a masz je, bo prosisz o radę, to powinnaś wyznać to przy kolejnej spowiedzi, nie ważne czy to grzech lekki czy ciężki, po prostu wyznaj to Bogu, a uzyskasz spokój.
Konkretnej odpowiedzi tu na forum i tak nie uzyskasz, bo zdania będą podzielone.

Ale w ogóle myślenie o samobójstwie to grzech śmiertelny?
A jeśli nawet był to skoro przy ostatniej spowiedzi zapomniałam go sobie wyznać, nie myślałam o tym a nie to, że chciałam go taić, czy coś to spowiedź jest ważna?
Bo dla mnie ta sytuacja jest śmieszna, bo rozum mi mówi, że wszystko jest w porządku, a coś innego chce we mnie znaleźć na siłę jakich powód, żeby się męczyć dalej.

Spowiedź jest ważna.

W tym przypadku o jakim teraz rozmawiamy? Żadną miarą. To 'wyolbrzymianie' jest wynikiem zaburzeń sumienia (skrupulanctwa).
Osoba skrupulantna, o ile nie zaniedbuje tego wszystkiego co może doprowadzić do 'wyleczenia' tego schorzenia, nie ponosi odpowiedzialności za to, że takie problemy się w jej sumieniu pojawiają.