Kilkanaście lat temu dopuściłem się dwóch drobnych kradzieży:
-2 butelki oranżady ze sklepu spożywczego po meczu piłki nożnej(miałem wtedy ok 12 lat)
-Książka do Rysunku Technicznego z plecaka kolegi z klasy (około 15 lat)

Co do pierwszego występku, to poprostu chciałem się popisać przed kolegą.

Drugi przypadek jest bardziej skomplikowany. Sytuacja miała miejsce dzień przed sprawdzianem, byłem zagrożony z tego przedmiotu, i było to moje być albo nie być...swoją książkę gdzieś posiałem i nie miałem się z czego uczyć. Oczywiście mogłem go zapytać czy by mi jej nie pożyczył, jednak załozyłem z góry że nie (nigdy się specjalnie nie lubiliśmy).
Gdybym się zainteresował wcześniej, to pewnie udałoby mi się pożyczyć od kogoś innego, jednak byłem straszny nicpoń i zawsze zwlekałem z wszystkim do ostatniej chwili.

NIGDY nie powiedziałem o tym żadnemu spowiednikowi. Początkowo chyba nawet nie uważałem tego
za grzech. Wogóle w tamtym okresie nie zawracałem sobie głowy wiarą...Jednak przynajmniej raz w roku , spowiadałem się i przyjmowałem komunię.

Po kilku latach, gdy już trochę dojrzałem moralnie, zaczęło mnie to męczyć. Przy okazji spowiedzi, zawsze w trakcie modlitwy przed spowiedzią przepraszałem Boga za to co zrobiłem...jednak wstydziłem się powiedzieć o tym księdzu.

Kolega wie o całym zajściu... ale nigdy go oficjalnie nie przeprosiłem.

Co Waszym zdaniem powinienem zrobić? Czy to są ciężkie grzechy, i czy popełniłem świętokradztwo?

Nikt lepiej nie rozwieje Twoich wątpliwości jak kapłan w konfesjonale.
Zapraszam tam i opowiedz o tym.