Witam.
Chcę ochrzcić dziecko. Chciałbym aby rodzicami chrzestnymi zostali mój brat z żoną. Tylko jest pewien problem, mają ślub tylko cywilny, bo bratowa rozwiodła się z pierwszym mężem, z którym mieli ślub kościelny.
Pytałem księży w dwóch kościołach w moim mieście i usłyszałem odpowiedź, że nie mogą zostać chrzestnymi.
Co zrobić z tym fantem?
Zależy mi na tym, bo to jest mój jedyny brat.

Ominąć fant - wziąć na chrzestnych praktykujących katolików.

No niestety nie da się pewnych kwestii przejść.

Co zrobić z tym fantem: spróbować przekonać brata i bratową do rozpoczęcia życia zgodnego z wiarą katolicką, co będzie owocować m. in. tym, że przyjmą sakrament małżeństwa.

No niestety nie da sie pewnych kwestii przejśc, Szumi .
Oni przeszkodę mają.

A no w sumie, nie zwróciłem uwagi na fakt rozwodu...

Czego oczekujesz od ojca chrzestnego swego dziecka? Jeśli miłości, bliskich kontaktów itp. to z pewnością brat to wypełni. Ale jeśli przykładu życia chrześcijańskiego, zgodnego z przykazaniami, jeśli wsparcia w wychowaniu katolickim (a jednym z elementów wychowania jest świadectwo własnego życia), to można mieć wątpliwości. Twój brat być może jest osobą dobrą, szanowną i wartościową i mógłby dawać przykład ewentualnemu chrześniakowi, ale jeśli dokonał takiego a nie innego wyboru drogi życia, tym samym dał świadectwo, jakie wartości preferuje. Nie dziw się zatem, że Kościół (w osobie ks. proboszcza) nie da mu zgody na dostąpienie godności ojca chrzestnego. Ale przecież nie przestanie być wujkiem dziecka i może obdarowywać go przez całe życie (i wcale nie mam na myśli podarunków materialnych ). Zaproś kogoś innego, nawet spoza rodziny, w ten sposób jeszcze powiększysz grono osób życzliwych Twemu dziecku.

Ja mam ten sam problem chciałbym aby mój jedyny brat, który żyje w związku małżeńskim z rozwódką został ojcem chrzestnym mojej córki. Nadmieniam, że mieszkam z żoną i córeczką 300 km od domu rodzinnego (żołnierz zawodowy). Brat jest osobą wierzącą, praktykującą z resztą jak cała nasza rodzina. Czy lepszym rozwiązaniem jest, aby na ojca chrzestnego poprosił kolegę z pracy? Przecież jak mnie przeniosą to moja córka nigdy w życiu nie zobaczy swojego ojca chrzestnego?

Wybór rodziców chrzestnych to nie jest łatwa sprawa. Gdy wybieraliśmy rodziców chrzestnych dla naszych dzieci nieźle się musieliśmy nakombinować. Jednocześnie obecnie nie widzę nikogo innego kto mógłby jeszcze tę funkcję pełnić. Więc jeśli już zdecydujemy się na poczęcie kolejnego dziecka będzie to poważny dylemat.

Bycie rodzicem chrzestnym nie może być traktowane jako pewien prestiż, a często tak jest. Bardziej to jest decyzja kurtuazyjna niż faktycznie dbanie o dobro duchowe dziecka. Wymagania wobec rodziców chrzestnych są bardzo wyśrubowane. I dobrze, bo mają być gwarantem religijnego rozwoju dziecka.

Niestety pewnych spraw nie da się ominąć. Choć jest to trudne. Być może jest on dobrym człowiekiem. Świetnie by się nadawał do tej roli. Ale żyje w permanentnym grzechu. Jak zatem ma dać dobry przykład chrześcijańskiego życia temu dziecku?

istnieje też opisana w Kodeksie prawa kanonicznego instytucja Świadka chrztu
(a nie rodzica chrzestnego) - podrzucam linka
http://www.bojanowski.org/index.php?opt ... &Itemid=26
ale uważaj - to co jest cytatami z KPK jest wymieszane a komentarzem

B. Świadek chrztu:
Mogą nimi być chrześcijanie innych wspólnot odłączonych, wyznających wiarę wspólnoty, w której zostali ochrzczeni. Warunki powołania świadka chrztu są takie, jak przy dopuszczeniu chrzestnych z Kościoła prawosławnego. Świadek chrztu może jedynie, w razie potrzeby, zaświadczyć, że chrzest rzeczywiście się odbył.

pod spodem to co wydaje się być komentarzem proboszcza parafii

Przy takim rozumieniu zadania świadków chrztu wydaje się możliwe, by w sytuacjach wyjątkowych były powoływane do tej funkcji osoby, które np. żyją w związkach niesakramentalnych, zerwały w jakkolwiek sposób swoją więź z Kościołem, mimo że były ochrzczone, a nawet nieochrzczone deklarujące się jako ateiści.


mnie ten komentarz wydaje się być dziwny bo przecież rozwodnik w powtórnym związku nie nalezy do wspólnoty odłaczonych tylko jest katolikiem, który żyje w grzechu

ja osobiście odradzam Ci takie rozwiązanie
lepiej, żeby dziecko miało rodziców chrzestnych
i to nie takich tylko na papieże

czy Twój brat i jego żona bedzie w stanie być dla dziecka przykładem nierozerwalności małżeństwa?
mogą być najlepszymi ludźmi pod słońcem, modlić się, czytać Pismo św. chodzić do koscioła
ale w tej jednej kwestii przykładem byc nie mogą - to oczywiste

dorosły rozumie, że czasem zycie tak się komus pokomplikuje, że nie potrafi inaczej...
że zbładził, że nie miał siły żyć inaczej - ale jak to wszystkow wytłumaczyć dziecku?

Niesakramentalni zostali tu wymienieni razem z nieochrzczonymi i ateistami,
więc pewnie osoby, które zerwały więź z Kościołem, zostały potraktowane jako kolejna grupa.

własnie nie wiem
w tej wersji KPK do jakiej mam dostęp
wymieniani są wyłącznie członkowie wspólnot odłączonych
nie ma mowy o innowiercach czy ateistach

jak to własciwie jest?