Witam. Może nie będę owijać w bawełnę, napiszę od razu o co mi chodzi. Jestem w trzeciej klasie gimnazjum, w tym roku będę bierzmowana, zdaję sobie sprawę dlaczego do tego sakramentu przystępuję, na pewno nie na zasadzie: "żeby dostać papier". Chciałabym w związku z tym wybrać sobie taką patronkę, która byłaby mi szczególnie bliska. Szukam od jakiegoś czasu w internecie informacji o różnych świętych i błogosławionych, ale co, jeżeli życiorys żadnej z nich jakoś szczególnie mnie nie porusza? Oczywiście nie chodzi mi o to, że są jakieś beznadziejne, ale czuję, że to nie to. Stąd bierze się kilka moich pytań:
1. Jeżeli nie będę miała jakiegoś szczególnego impulsu przy konkretnej świętej, to znaczy - czytając żywoty żaden mnie nie poruszy, to co wtedy? Całkiem poważnie - chciałabym, żeby moją patronką będzie osoba mi bliska, a nie jakaś najbardziej popularna... Chociaż popularnych nie odrzucam.
2. Czy moją patronką mogłaby zostać któraś z postaci starotestamentalnych (tj. Rut, Judyta, Sara - ta od Abrahama)?
3. Da się skądś wytrzasnąć jakieś takie rozwinięte żywoty, zebrane w jednym miejscu? Bo póki co to natrafiam na same zdawkowe informacje, typu krótki zarys - skąd pochodzi, kiedy się urodziła, kiedy umarła, czy była to osoba świecka, czy żyjąca w zakonie, czego jest patronką, etc. To mi nie wystarcza niestety.

Niby mam jeszcze trochę czasu, bo bierzmowanie jest dopiero pod koniec maja, ale siedzi to we mnie i jest jakiś taki strach, że nikogo nie wybiorę w końcu... A jak już, to będę żałowała decyzji podjętej godzinę przed bierzmowaniem.

Jak znaleźć? Szukać, po prostu. Jeśli coś Cię zaintryguje w krótkiej notce hagiograficznej jakiejś świętej, poszukaj więcej informacji- w internecie można znaleźć niemal wszystko.
Może spróbuj określić, kto wydaje Ci się dzisiaj najbliższy- radykalna męczennica z pierwszych wieków chrześcijaństwa, nie bojąca się postawić na szali życia, żeby nie odejść od Jezusa (np. św. Agata czy Agnieszka)? Totalnie rozkochana w Bogu mistyczka (np. św. Hildegarda, św. Teresa Wielka)? Może któraś ze świeckich- matek i żon beatyfikowanych przez bł. Jana Pawła II (poszukaj sama, piękne są te kobitki ?

Może odkryj na nowo te postacie, które poznawałaś na historii i które prawdopodobnie wydały Ci się kompletnie bezbarwne (może przesadzam, ale takie było moje doświadczenie ślęczenia nad szkolnymi podręcznikami . Chociażby św. Jadwiga Królowa. Młodziutka dziewczyna, która ze względu na miłość do Jezusa zgodziła się na ślub z obcym, dużo starszym mężczyzną z pół-dzikiego kraju (zamiast z chłopakiem, z którym się wychowywała i w którym prawdopodobnie była nieźle zakochana)- po to, żeby zanieść Ewangelię na Litwę. Młoda kobieta-król, która zakładała szpitale, dbała o biednych, ale potrafiła myśleć o dobrobycie i niezależności swojego królestwa (odnowa Uniwersytetu!). A w tym wszystkim znajdowała jeszcze czas na modlitwę i wsłuchiwanie się w Boga. Ponadczasowe? Tacy są święci

Ja przed bierzmowaniem miałam jeszcze jeden pomysł. Poprosiłam mojego anioła stróża, żeby mi dobrą patronkę znalazł. Znalazł przecudowną kobietę, z którą - nie boję się tego słowa użyć - serdecznie się przyjaźnię. Czego i Tobie życzę.

Dzięki wielkie za odpowiedź. Fakt faktem, jestem takim człowiekiem, któremu się wiele rzeczy wydaje, więc nie mam zielonego pojęcia kto tak na serio jest mi najbliższy. Ale zajrzałam na wiki, i wzięłam się za listę świętych i błogosławionych, których beatyfikował lub kanonizował Jan Paweł II. Faktycznie niektóre kobiety zrobiły na mnie ogromne wrażenie, a później sobie przypomniałam o kimś takim jak Antonietta Meo, i coś mi zaświeciło, że to o nią chodzi, tylko niestety - jej proces beatyfikacyjny dopiero trwa... Już jakiś czas temu królowa Jadwiga, że tak powiem, do mnie zapukała. W sumie to było trochę dziecinne, ale szukałam kogoś, kto jest związany z moją datą urodzenia... I bum, jest. Po jakimś czasie doszłam do wniosku, że jakoś tak nie jestem co do niej przekonana i zrobiłam drugie podejście do szukania.
Jadwiga się uparła chyba, bo tym razem znalazłam kilka innych faktów, które mnie do niej przekonały. Chociaż Antonietty odżałować nie mogę, to nic na to nie poradzę, zwłaszcza, że inna święta próbuje do mnie drzwiami i oknami dotrzeć.
Cóż, wydaje mi się, że wątek może wędrować do zamknięcia. (Chyba, że ktoś wie jak to z tymi starotestamentalnymi postaciami jest, bo prawdę mówiąc, ciekawi mnie to.)

Rzeczywiście ciekawe...znalazłam takie wytyczne dotyczące tego sakramentu,
wyboru patrona itd, ale jest tylko napisane, że imię powinno być chrześcijańskie, patron świętym lub błogosławionym.
Może to chodzi o to, że postaci ze ST to nie są święci Kościoła?
Ma ktos jakąś bardziej konkretną wiedzę na ten temat?

Patriarchowie na pewno. Są wspominani chociażby w oficjalnym tekście Litanii do Wszystkich Świętych (http://brewiarz.pl/appendix/modlitwy/swieci.php3). Postacie jak Sara, Rut czy Dawid chyba też tradycyjnie uważa się za świętych Kościoła- ale oficjalnego źródła nie potrafię wskazać.

Tak jest w Katechizmie:
"61 Patriarchowie i prorocy oraz inne postacie Starego Testamentu byli i zawsze będą czczeni jako święci we wszystkich tradycjach liturgicznych Kościoła".

Czyli wychodzi na to, że jako katolicy możemy nazwać dziecko przy chrzcie imieniem kogoś ze Starego Testamentu i wybrać taką postać na swojego patrona, tak?

Tak, na to wychodzi.

No właśnie..to dobieranie patronów jest do końca nie jasne.. z pokemonami się kojarzy..

Co do imion starotestamentalnych to śmiało można. Ja w tym roku mam także bierzmowanie i biorę sobie na drugie Aaron.

Proboszcz nie pozwolił mojemu koledze wybrać imienia Mojżesz lub Abraham.

Jak żaden święty Ci nie będzie pasował,
Weź na patronkę Maryję - Matkę Jezusa.
To wybór chyba najbardziej oczywisty.

Wydaje mi się że tak, chociaż chyba częściej robią to protestanci.

Rozumiem cię. Też przed moim bierzmowaniem długo szukałam patronki odpowiedniej. Przeglądałam poszczególne biografie. W końcu wybrałam św. Agnieszkę z Rzymu ze względu na to, że już w tak młodym wieku zdecydowała się na życie w czystości. U mnie czystość to bardzo ważna wartość. Poza tym była męczennicą. Ale to każdy musi dokonać wyboru sam.

Jestem dosłownie trzy dni po bierzmowaniu, decyzja ostateczna została podjęta jakiś tydzień temu.
I prawdę mówiąc, to całe zamieszanie kompletnie straciło znaczenie po słowach: "Tereso, przyjmij znamię daru Ducha Świętego." Absolutnie. Wszystko było mi już obojętne. Najważniejsze było to, że On w końcu jest. Moi znajomi mówili, że nigdy nie widzieli mnie tak szczęśliwej...
I to jest piękne, że On przyszedł i od pierwszej chwili zaczął działać.