Witam.
Kilka godzin temu dowiedziałam się,że zmarła moja ciocia(przyrodnia siostra mej mamy).
Za 1,5 miesiąca mam ślub-kameralna uroczystość,bez wesela,bez gości.
Z ciocią tą nie miałam zażyłych stosunków,relacje były dawno temu,a od wielu lat rzadkie wizyty.Mama miała kontakty,odwiedzała itd.
Mimo to wstrząsneło to mną,płaczę i mam teraz ogromne wyrzuty sumienia.
Nie wiem też jak to wszystko teraz powinno wyglądać-bardzo cieszę się na swój ślub,większośc już załatwiona,ale nie wiem jak mam się teraz zachowywać.
Jest mi ciężko bo z jednej strony straszny smutek i wyrzuty sumienia,a z drugiej wizja ślubu na który tyle czekałam.
Strasznie mi ciężko bo w na początku tyg będzie pogrzeb, a na koniec tyg mam przymiarkę sukni.
Jak to wszystko teraz powinno wyglądać?Przepraszam,że tak bez ładu i składu,ale jestem nadal roztrzęsiona.Jakoś dziwnie mi ,że ja się szykuję do ślubu,a tu taka tragedia,mam poczucie winy ,że się na ten dzień cieszę...
Proszę wspomnijcie na moją ciocię w modlitwach...dziękuję...

Dopiero co się dowiedziałaś o śmierci cioci i zarejestrowałaś się na forum, aby móc się wygadać. Naturalnie, że emocje biorą górę, a Ty przeżywasz śmierć osoby z rodziny, w końcu temat śmierci zawsze jest smutny i przygnębiający, bliscy wspominają osobę cioci i przygotowują się do pogrzebu. Nie myśl więc dziś o swoich sprawach, tylko przyłącz się do rodziny, ofiarowując ten dzień cioci.
Myślę, że to nie wyrzuty sumienia, a stres powoduje u Ciebie takie, a nie inne odczucia. Masz prawo cieszyć się ze zmian jakie pojawią się w Twoim życiu w związku z wielkim wydarzeniem, jakim jest ślub. Nadchodząca uroczystość powinna wzbudzać pozytywne emocje, w końcu gdybyś się smuciła i zastanawiała nad sensem tego ślubu, skoro ktoś w rodzinie umarł, to by było nie w porządku i sama kwestia ślubu by stanęła pod znakiem zapytania. Jednak życie toczy się dalej i nie można rezygnować ze swojego życia, bo ktoś niezbyt nam bliski umarł. Oczywiście że należy mu poświęcić należny mu czas do pogrzebu, ale też trzeba pamiętać o sobie.

Val dziękuję za odp.
Rozmawiać mi o tym ciężko bo zaraz płaczę,łatwiej pisać....dlatego się zalogowałam bo muszę to z siebie wyrzucić i szukam porady z zewnątrz,spoza otoczenia ,które teraz przeżywa ból i smutek...

Na tydzień przed naszym ślubem mojemu mężowi zmarła babcia. Myślę, że kochająca babcia cieszyła się z nieba, że jej ukochany wnuczek się ożenił. Żałoba to tylko nasza ludzka potrzeba, dla chrześcijanina śmierć to przecież przejście do lepszego świata.

Wiesz to jest zrozumiałe że tak to odczuwasz, ale wiesz co się zawsze mówi? Ciocia by chciała żebyś była szczęśliwa i na pewno wiedziała jak cieszysz się na swój ślub. Słuchaj jest czas smutku i żalu , który właśnie przeżywasz jest i czas radości i wesela, więc wszystko będzie w porządku.

Wiadomo, że radość w dniu ślubu może zostać przyćmiona. Z drugiej strony 1,5 miesiąca, to jest jakiś okres czasu. Ślub zazwyczaj planowany jest z dużym wyprzedzeniem, więc chyba nie ma sensu go przekładać. W sytuacji śmierci kogoś bliskiego tuż przed ślubem, może warto pomyśleć o wizycie na grobie tej osoby w dniu ślubu. Zawsze to jakaś forma wspomnienia tej osoby i oddania jej szacunku.