To jeśli się okaże, że będzie potrzebny cytat to teraz wiem jak to zrobić:)
Wasze odpowiedzi bardzo mi pomagają naprawdę, także dziękuję bardzo za wszystkie rady! Mam takie wątpliwości, ponieważ tak naprawdę to żaden z tych dwóch księży nie wypowiedział się zdecydowanie wprost na temat tego zatajonego grzechu w szkole podstawowej. No ale teraz wychodzę z założenia, że przecież to co mówi ksiądz na spowiedzi jest wiążące, chyba niezależnie od tego czy coś usłyszał czy nie, ponieważ ja wyznaje swoje niepokoje.

I do tego tak naprawdę sprowadza się cała dyskusja. Ksiądz wie z kim ma do czynienia, wie że jesteś typem człowieka, który chciałby, aby wszystko było perfekcyjnie i daje Ci takie, a nie inne rady dotyczące podejścia do swoich grzechów. Możesz go następnym razem poprosić, aby starał się zwracać do Ciebie z większą precyzją, ponieważ bardzo Ci wtedy pomaga zrozumieć przekaz, jaki do Ciebie kieruje.

Właśnie będę musiała znaleźć stałego spowiednika i wytłumaczyć mu swoje problemy, żeby w przyszłości nie powtórzyły się takie sytuacje. Ten ksiądz u którego byłam u spowiedzi generalnej dzisiaj nawet nie wysłuchał moich wątpliwości, tylko zapewnił, że wszystko jest ok i jak sobie coś przypomnę to nie mam się tym przejmować. Ten drugi ksiądz wytłumaczył mi w zasadzie wszystkie wątpliwości oprócz tego zatajonego grzechu, albo ja po prostu tego nie słyszałam (swoją drogą nie wiem czy to był ciężki czy lekki grzech, bo przecież nie ukradłam nie wiadomo czego). Dlatego tak jak mówisz, najlepiej by było żeby ksiądz dokładnie mnie wysłuchał i odpowiedział.
Mam jednego księdza "na oku", który wydaje się być dobrym spowiednikiem więc może w przyszłym tygodniu poprosiłabym go o spotkanie i wyjaśniła całą tą sytuację ze spowiedzią generalną i skrupułami i poprosiła o przywództwo duchowe.

A ja myślałam, że ten wiekowy ksiądz to Twój stały spowiednik

Życzę wobec tego powodzenia w poszukiwaniach stałego spowiednika .

Nie dziękuję
Do tej pory nie miałam stałego spowiednika, ale pomimo tego, że niezbyt przepadam za tym wiekowym (jak to ładnie określiłaś ) księdzem, to często do niego chodziłam.
Teraz jak chcę jakoś zmienić swoje podejście do Boga to myślę, że może pasowałoby znaleźć księdza, do którego nie będzie obiekcji, aby pójść do spowiedzi i wyznać co leży na duszy:)

Też jestem skrupulantem ale chciałbym powiedzieć Tobie, że nie masz pojęcia jak Chrystus kocha Ciebie widząc jak męczysz się aby się jemu podobać. Owszem twój obraz Boga może być trochę zakrzywiony. Może to, że nie wszystko Ci od razu wychodzi tak jak byś tego pragnęła Bóg dopuścił abyś przez to bardziej szukała Jego samego.* Może gdyby od razu udało Ci się w swoim poczuciu zacząć "nowe życie" mogłoby się ono okazać jedynie "czystością legalną". Nie jestem zwolennikiem "książkowych katolików" ale może warto przeczytać pozycję traktującą głębię sakramentu, jest to książka "Sakrament Pojednania" o. Józefa Augustyna.Te wszystkie problemy jakie masz, czy może jakie jeszcze się kiedyś pojawią, na pewno Bóg pomoże rozwiązać Ci poprzez swojego Ducha Świętego który w Twoim Sercu będzie pokazywał Ci prawdę i na pewno będzie Ci przychodzić z pomocą przez Kościół. Poza kierownikiem duchowym szukaj też może jakiejś wspólnoty formacyjnej np. Neokatechumenat, Odnowa w Duchu Świętym, Ruch Światło Życie itp. może gdzieś się odnajdziesz.

*aby trochę wyjaśnić o co mi chodzi (wcale nie o powiększanie wątpliwości i skrupułów) ale głębokiego szukania Boga samego, to na koniec zachęcam do przeczytania:

Homilia św. Grzegorza Wielkiego, papieża
(Homilia 25, 1-2. 4-5) 

Gorąco pragnęła Chrystusa

Przyszedłszy do grobu Maria Magdalena nie znalazła ciała Pana. Pomyślała więc, iż zostało zabrane, i doniosła o tym uczniom. Ci przyszli, zobaczyli i przekonali się, że tak właśnie jest, jak im powiedziała niewiasta. Ewangelia mówi o nich dalej: "Uczniowie zatem powrócili znowu do siebie"; i dodaje: "Maria natomiast stała przed grobem płacząc". 
Z tego widać, jak wielką miłością pałało serce Marii, skoro nawet po odejściu uczniów nie odstąpiła od grobu Pana. W dalszym ciągu szukała Tego, którego nie znalazła. Pukała szukając i ogarnięta żarem miłości gorąco tęskniła za Tym, o którym sądziła, iż został zabrany. I stało się, że tylko ta zobaczyła wówczas Jezusa, która pozostała, aby szukać. Dopełnieniem bowiem czynu dobrego jest wytrwałość, według słów Prawdy: "Kto wytrwa do końca, będzie zbawiony". 
Szukała i nie znalazła. Szukała dalej wytrwale i znalazła; tęsknota rosła w miarę upływu czasu, kiedy zaś stała się wielką, osiągnęła cel swoich pragnień. Święta bowiem tęsknota rośnie, gdy nie znajduje przedmiotu swych pragnień. Gdy zaś czekanie usuwa tęsknotę, oznacza to, iż nie była to prawdziwa tęsknota. Taką właśnie prawdziwą tęsknotę przeżywał każdy, kto zdobył prawdę. Dlatego Dawid powiada: "Dusza moja pragnie Boga żywego, kiedyż przyjdę i ujrzę Boże oblicze". Natomiast Kościół w Pieśni nad pieśniami woła: "Zraniona jestem miłością". Zaś nieco dalej: "Omdlewa moja dusza". 
"Niewiasto, czemu płaczesz! Kogo szukasz?" Zostaje zapytana o przyczynę bólu, aby tym bardziej wzrosła jej tęsknota, aby wymieniając imię poszukiwanego, tym większą zapłonęła ku Niemu miłością. 
Mówi jej Jezus: "Mario". Kiedy zawołał: "Niewiasto", nie został rozpoznany; teraz oto woła po imieniu, jak gdyby chciał powiedzieć: "Rozpoznaj, Kto ciebie rozpoznał!" Maria nazwana po imieniu rozpoznaje Stwórcę i natychmiast woła: "Rabbuni", to jest "Nauczycielu"; albowiem Ten, którego szukała na zewnątrz, pouczał ją wewnętrznie, jak należy Go szukać.

No właśnie ja teraz mam największe problemy ze zrozumieniem, że moja spowiedź generalna jest ważna. Niby ten drugi ksiądz stwierdził, że jest ważna pomimo tego, że pokręciłam przy niej ilości grzechów itp. i nie poprawiłam tego na spowiedzi, ale ja jakoś nie mogę w to uwierzyć. Staram się, ale cały czas moje myśli do tego powracają.
Bo co będzie jeśli w rzeczywistości ta spowiedź okaże się świętokradzka i nieważna, a ksiądz zarówno ten drugi, jak i ten co udzielał mi spowiedzi generalnej i nie dał do końca wytłumaczyć problemu, mówił mi że nie powinnam już do tego wracać i wszystko jest w porządku?

Zastanow sie nad swoja wizja Pana Boga?
Czy dla ciebie to surowy straznik, ktory pilnuje z notesem twoich grzechow i je odhacza, tylko jezeli wyznasz je wedlug okreslonej formuly?
Bo tak naprawde Bog jest Ojcem, a nawet Tatusiem (Abba) i tak jak ojcu zalezy Mu na naszym nawroceniu, czyli zmianie spojrzenia na Niego, na siebie i na swoje zycie, prosbie o przebaczenie i na zmianie zycia.

Jezeli bedziesz miala dzieci, to najwazniejsze bedzie dla ciebie (mam nadzieje), ze zrozumialy swoj blad i przeprosily, a nie ze wedlug okreslonej formuly pokutnej, ustalonej w waszej rodzinie, padajac trzy razy na kolana przed wami i poszczac trzy dni, wylicza swoje przewinienia i dopiero wtedy moga liczyc na wasze przebaczenie, ale tylko warunkowo, dokoki nie sprawdzicie, czy procedura zostala zachowana.

No właśnie wiem, że przecież Pan Bóg, aż tak dokładnie nie wymaga od nas, dlatego jeśli te wyznania mniejszej ilości grzechów byłyby z czystego przypadku, to aż tak bym nie reagowała. Ale ja jeszcze na spowiedzi generalnej chciałam się poprawić, bo wiedziałam, że powiedziałam trochę nie tak, ale ze wstydu czy z czegoś tego nie zrobiłam. I to mnie męczy

Teraz jeszcze sobie przypomniałam, że na spowiedzi generalnej wyznałam, że to co wzięłam to oddałam, ale teraz myślę, że nie wszystko jeszcze oddałam. Nie pamiętam już czy na tej spowiedzi generalnej byłam pewna, że wszystko oddałam, czy miałam wątpliwości. I z każdą taką myślą mam ochotę pójść jeszcze raz do księdza. A chyba najlepiej byłoby przeprowadzić jeszcze raz tą spowiedź zupełnie na spokojnie.

Po pierwsze to nie wiem po co Ci była ta spowiedź generalna? Czy nie z takiego właście życia w ciągłych wątpliwościach? Nic to nie znmieniło, dodało problemów. Spowiedz jest po to aby pojednać się z Bogiem, nie leczyć swoje wątpliwości. Nie tędy droga.

Byłam u spowiedzi wyznać dawno zatajony grzech, ale nie byłam przygotowana na tak szczegółowe pytania i pogubiłam się w tym. Myślałam, że powiem tylko te grzechy ciężkie, a ksiądz się pytał jeszcze kiedy to zataiłam i o ilości popełnianych grzechów. Wiem, że nie musiałam mówić wszystkich grzechów na tej spowiedzi tylko te, które pamiętałam, ale nie byłam zupełnie szczera na tej spowiedzi. Dlatego teraz myślę, że pójdę do księdza, do którego chciałabym już stale chodzić, wyznam mu swoje niepokoje i poproszę o spowiedź generalną, aby uspokoić swoje sumienie. I tym razem przygotuję się do niej porządnie, bo teraz wiem, co jest potrzebne na spowiedzi generalnej.

Uspokoić sumienie... czy to jest to samo co pojednać się z Bogiem? Nie koniecznie, jeśli masz problem z sumieniem. Masz pewność że po tym już wszystko będzie ok? Jeśli faktycznie chcesz się przygotować to proponuje pierwsze spotkanie właśnie z księdzem, zamiast zdawania się na to co się samemu wydaje. Myślę że wtedy dobrze się przygotujesz i rozeznasz co faktycznie jest Ci potrzebne. Bo może wcale nie chodzi o tą spowiedź, ale o poradzenie sobie z pojęciem spowiedzi i miłosierdzia Bożego. Nie jesteś jedyną która ma z tym problem. Każdy z nas w życiu nie był pewny. Nic od razu, nie zdawać się na własne siły.

Jeśli ta spowiedź byłaby przeprowadzona w taki sposób, że wymieniałabym swoje grzechy, to myślę, że to by mi pomogło. Ponieważ wiem, że jeśli czegoś zapomnę powiedzieć to przecież Pan Bóg o tym wie. A świadomie kłamać nie będę.
Dlatego chciałabym jeszcze raz to poprawić, ponieważ obawiam się, że poprzednia spowiedź może okazać się nieważną.

W czym ma Ci to pomóc? W otrzymaniu kolejnego przebaczenia od Boga? Jaką masz gwarancje że znów nie będziesz mieć wątpliwości? Skłamałaś świadomie i dobrowolnie, oszukałaś?