Zacznę od początku.
Bóg jest dla mnie na pierwszym miejscu, wszystko co mam zawdzięczam Jemu...
Spowiedź jest niestety dla mnie utrapieniem.
Kiedyś była powszechna, nie było konfesjonałów i księży słuchających grzechów, no ale powstała i jest.
W Piśmie Świętym nie ma też wzmianki o spowiedzi "do ucha kapłana", nie potrafię zrozumieć dlaczego wobec tego jest tak silnie kultywowana.
Nie mam problemu z wyznaniem swoich grzechów Bogu gdy jestem z Nim sam na sam, dużo z Nim rozmawiam, analizuje własne błędy, szukam rozwiązań, modle się.
Ni jak nie mogę podejść jednak do spowiedzi przy księdzu.
Z natury jestem ekstremalnie wrażliwa, raczej zamknięta w sobie, często "wywalenie" z siebie życiowych błędów, doprowadza mnie do płaczu, wiec klęczę przed tym konfesjonałem i ryczę:( Można sobie wyobrazić jak to wygląda z boku. Nie umiem się otworzyć przed obcym człowiekiem, klucze w zdaniach, nie potrafię wykrztusić z siebie tego samego co jestem w stanie wypowiedzieć gdy spokojnie rozmawiam z Bogiem sam na sam. Bynajmniej mój płacz nie jest spowodowany tym że ciężar grzechów ze mnie spada, raczej odwrotnie, płaczę bo napięcie we mnie jest tak duże, mówienie o tym tak mnie przerasta, że nie potrafię zachować się racjonalnie.
Cierpię na nerwice lękowa, miałam fatalne dzieciństwo, które swoim piętnem odbiło się na całym moim dorosłym życiu. Leczę się.
Rozmowa z Bogiem jest dla mnie ukojeniem, przynosi spokój, oczyszcza. Niestety rozmowa z księdzem przynosi odwrotny skutek, mocno to przeżywam, że znowu będę musiała wyrzucić z siebie własne sekrety przed jakby nie było obcym mężczyzną.
Parę razy próbowałam się otworzyć przed księdzem, nie pomogło mi to, raz nawet chciałam być mega szczera, to swoje grzechy usłyszałam na kolejnej Mszy Świętej podczas kazania, jako pokazanie jak bardzo błądzący ludzie przychodzą do Spowiedzi. Wywalenie moich najskrytszych tajemnic na ambonie kompletnie mną wstrząsnęło, jak już pisałam jestem bardzo wrażliwa, nie mogłam się pozbierać po tym przez długi czas. Oczywiście nie powiedziano na owym kazaniu kto wyznał taki a taki grzech, był on jednak na tyle oryginalny i niepowtarzalny że tyczył się wyłącznie mnie.
Chcę podchodzić do Komunii Świętej, bardzo mi tego brakuje, ale wiem, że bez spowiedzi "do ucha" jest to niemożliwe.
Druga sprawa, że aby zrozumieć moje grzechy należałoby zrozumieć istotę nerwicy lękowej, a przede wszystkim przejść przez wyboiste ścieżki którymi ja przeszłam. Nie wyobrażam sobie tłumaczenia tego wszystkiego księdzu w konfesjonale...
Z kolei "odbębnienie" dla świętego spokoju spowiedzi, wypowiedzenia wszystkiego na jednym wydechu można zrobić, tylko jaki to ma sens.... W mojej sytuacji niestety jest to jedyna możliwość, choć z całego serca chciałabym jej uniknąć.
Może ktoś coś doradzi jak do tego podejść, może są inne alternatywy spowiedzi..
Czy to, że staję przed Bogiem sam na sam i wyznaję wszystko ze szczegółami, analizuję przed Nim, jest czymś niewłaściwym, złym?
Przecież właśnie tak to kiedyś wyglądało...
Czy takie szczere wyznanie nie ma żadnej wartości przed Bogiem? Nie mam grzechów ciężkich, są to grzechy wywołane maluczkością i małym rozumkiem człowieka.
Sto razy lepiej czuję się gdy moja spowiedź przed Bogiem zajmuje godzinę gdy jestem wyłącznie z Nim, aniżeli skrępowane do granic możliwości wypowiedzenie grzechów księdzu trwające 5-10 minut...

Idź trzeci raz i powiedz wszystko szczerze , po kolei i spokojnie , dokładnie tak jak to było chronologicznie, kłamstwo przy spowiedzi to grzech.

Nie spowiadaj się do ucha. Spowiadaj się do Boga. A pośrednikiem niech będzie kapłan. Jednak nie spowiadaj się kapłanowi, lecz Bogu. Jeśli wzrok przeszkadza, zamknij oczy. Mów do Boga. I słuchaj udzielanych rad i napomnień. Jednak najpierw poszukaj spowiednika. Potem, zanim przystąpisz do spowiedzi porozmawiaj z tym księdzem. Opwiedz o swoim problemie. Jeśli rozumie - umów się na spowiedź. Jeśli nie - to szukaj dalej właściwego spowiednika.

Potrzebujesz stałego spowiednika. Nie wiem, niestety, ja go "zdobyć", ale któryś z forumowiczów na pewno wie.

Jak zyskać stałego spowiednika? Podejść do kapłana po mszy świętej i powiedzieć że szuka się stałego spowiednika.
Jednak myślę że w tym przypadku stałym spowiednikiem powinien być ksiądz będący psychologiem, taka spowiedź powinna być łatwiejsza dla zapytajka.
Problemem może być dostanie się do takiego księdza jeśli zapytajka nie mieszka w dużym mieście...