Witam,
Czytałem ten artykuł:
http://www.niedziela.pl/artykul/50811/nd/Kiedy-malzenstwo-jest-niewazne

i zdziwiła mnie część pod tytułem "Świadoma symulacja". Nie wiem czy dobrze to rozumiem. Bo według mnie z tego wynika że jeśli na przykład ktoś przed ślubem nagra filmik, w którym mówi, że nie zamierza mieć dzieci, to będzie mu łatwo udowodnić później nieważność małżeństwa. A wręcz będzie to pewne że sąd kościelny uzna małżeństwo za nieważne. (Zakładając że filmik będzie na tyle dobrze zrobiony, że będzie wiadomo że to fotomontaż.)

Z góry dziękuję za odpowiedź

Jeśli ktoś zawiera małżeństwo wykluczając posiadanie potomstwa, to małżeństwo jest zawarte nieważnie.

Tyle że sąd kościelny nie unieważnia małżeństwa, a stwierdza fakt. To znaczy, że jeśli ktoś skłamie, to wprawdzie może mieć powtórnie ceremonię kościelną, ale ważne jest pierwsze małżeństwo, nie to bigamiczne. I choćby nikt o tym nie wiedział, Bóg przecież wie...

A co w takiej sytuacji jak przedstawię poniżej?

Ktoś pragnie całe życie tego by być kapłanem zakonnym.Ale przeszkody życiowe nie pozwalają na to.
Poznaje kobietę i po kilu latach żeni się z nią bo ją kocha ale nadal pragnie tego by być kapłanem.Wybiera małżeństwo tylko dlatego,że nie może zrealizować swojego powołania i nie chce aby ta kobieta całe życie czekała.Ona nie chce związać się z innym mężczyzną i niejako wywiera nacisk i szantażuje...Trwa to kilka lat aż dochodzi do ślubu.
Czy takie małżeństwo jest ważne?

Ale przeciez jest mezczyzna i wybral malzenstwo. Szczegolnie ze trwalo to kilka lat, wiec mial czas sie namyslec. Kobieta go szantazowala i si ejej przestraszyl? cz ybyl za miekki, zeby postawic sprawe jasno? A moze mu ta cala sytuacja jednak jakos odpowiadala?
Pan Bog dostosowuje sie do naszych wyborow i w sakramencie je pieczetuje.

Czy gdyby sie nie ozenil, to zostalby zakonnikiem? Raczej chyba tez nie.
Gdyby mogl zostac a sie jednak ozenil, to raczej nie bylo to prawdziwe powolanie, bo by o nie walczyl.

Widzisz za bardzo czarno-białe a w życiu tak nie jest.Zobaczymy co powiedzą inni,bardziej kompetentni userzy.

To znaczy niby kto?
Oczekujesz "kompetentnych userow", bo moja odpowiedz ci nie pasuje? Takich po teologii pastoralnej, czy moze od razu z doktoratem z prawa kanonicznego?

A tak naprawde, to jezeli ktos w wieku doroslym zawarl zwiazek malzenski z powodow dla siebie samego niepojetych, to przynajmniej teraz, kiedy dojrzal, powinien nauczyc sie ponosic odpowiedzialnosc za wlasne decyzje. Niedojrzalych chloptasiow dzis jest az za duzo... Niektorzy zostaja takimi az do smierci w poznym wieku.

Kwestie dwie: prawomocność i odpowiedzialność. A życie nie jest czarno białe. Stan prawny na moment skłądania przysięgi ma decydującą rolę w orzeczeniu nieważności. Wszelkie działania pod przymusem, presją, zazwyczaj pozwalają na orzeczenie nieważnosci. Jednak czy była to presja zewnetrzna? Faktyczny imperatyw?
Odpowiedzialność za drugiego człowieka jest kwestią odrębną. I wybór. Co skutki miało będzie gorsze? Trwanie w (być może) nieważnym związku, czy zostawienie kogoś na pastwę losu?
Uważam, że nawet, gdy wiele świadczy o nieważności, należy swoim postęowaniem uświęcać związek. Sam tak wybrałem. Ale czy mam rację? Pod wieloma względami życie przynosi mi odpowiedzi potwierdzające taką postawę. Uznałem kiedyś, że dobro dzieci jest znacznie wyższą wartością od mojej wygody. I świętego spokoju.
A gdybym mógł żyć równolegle w tych dwóch rożnych sytuacjach, to mógłbym porównać owoce.
I jeszcze jedno, przysięga złożona w obliczu Boga: Czyżby była krzywoprzysięstwem?

Andej,odpowiedź,której udzieliłeś jest bardzo rzeczowa i celna.
Ta osoba właśnie,pomimo wyboru i pewnego nacisku,trwa w małżeństwie i więcej jeszcze,kocha swoją żonę.
Bardzo Ci dziękuję za pomoc.
Z Bogiem!