Mam do Was pytanie, czy powinno się spowiadać z grzechów popełnionych nie zupełnie świadomie.
Będąc w tym czasie daleko od Boga i Kościoła i nie zdając sobie i nie czując tak do końca, że to co się robi jest grzechem ciężkim, albo będąc w czasie popełniania grzechów ciężkich osobą zagubioną i niejako zmuszoną przez sytuację życiowe czy też braki wynikające np. z dorastania w patologicznej rodzinie ?
Szukałam odpowiedzi na ten temat w Katechizmie Kościoła Katolickiego, ale niestety nie znalazłam odpowiedzi.

Powiem tak: podczas spowiedzi należy wymienić wszystkie grzechy ciężkie, które się pamięta. Grzechy lekkie dobrze jest wymieniać, ale nie ma takiej konieczności w sensie ważności sakramentu.

Grzech jest ciężki, jeśli jest popełniony w pełni świadomie, dobrowolnie i dotyczy ważnej materii. Muszą być spełnione wszystkie trzy warunki. Niemniej ocenę świadomości i dobrowolności w przypadkach, gdy chodzi o ciężką materię, pozostawiłabym do rozmowy ze spowiednikiem. Bo - na przykład - nie chodzi o "czucie", że coś jest grzechem ciężkim, tylko o wiedzę na ten temat. A sama niewiedza także może być zawiniona.

I może jeszcze jedno: tak naprawdę waga popełnionych grzechów, jeśli je szczerze wyznajesz, nie ma znaczenia. Bóg przebacza je z radością bez względu na to ile "ważyły".