Dziękuję bardzo za odpowiedź. Przykład z klerykiem mnie rozbawił

Jeszcze jedno pytanie mnie naszło. Wczoraj wieczorem po kłótni z mężem i przekonaniu, że znowu straciłam łaskę uświęcającą z bezsilności się popłakałam i powiedziałam Bogu, że dla mnie już nie ma nadziei, że ja nie potrafię dobrze żyć. Po czym zasnęłam. Rano obudziłam się już z całkiem innym myśleniem. Czy taka chwilowa rozpacz w miłosierdzie Boże jest grzechem ciężkim?

Mania, czy ty czytasz co do ciebie pisza ?
Skrupulanctwo w pelnym rozkwicie.

Czytam, czytam tylko z tym tak jest, że jeden "problem" się w głowie poukłada i pojawia się następny. Zdaje sobie sprawę, że dla kogoś z "normalnym" sumieniem takie rozmyślanie może być śmieszne.
No nic, jeszcze raz Wam wszystkim dziękuję. Postaram się już Was nie męczyć Narazie moje sumienie dało mi chwilowo spokój i jestem mega szczęśliwa z tego powodu

Takim problemem może się zająć stały spowiednik. We Wrocławiu są przy katedrze i można się umówić nawet przez internet.

dimko- zapewne myślisz o stałym dyżurze spowiednika. To nie to samo, co stały spowiednik