Chodzi o moją spowiedź.
Sakramenty przyjęte pod przymusem są niby nieważne.. ale co pod tym należy rozumiec? Mama nakrzyczała na mnie i kazała mi iść żebym miał podpis, a ja płakałem, że pójde kiedy indziej ale w końcu poszedłem, żeby nie była na mnie zła. Oczywiście jak dotarło do mnie, że mam iśc na spowiedź to potraktowałem ją zupełnie serio, żałowałem za moje grzechy, wyznałem szczerze moje grzechy, odmowiłem pokutę. Niby byłem zmuszany, ale spowiedź potraktowałem jak najbardziej serio.Byłem świadomy i oczywiście mógłbym zostać w domu i powiedzieć mamie, że nigdzie nie ide ale ostatecznie przystałem na to żebym poszedł bo nie chcialem by krzyczala i by byla zla. Spowiedz potraktowalem powaznie. Dodatkowo nie wiedzialem ze nawet jakbym zostal zmuszony to spowiedz by byla niewazna.odatkowo nie chcialem isc do spowiedzi bo nie bylem gotowy, balem sie.. ale jak matka mnie okrzyczala to poszedlem i mialem mysl: "Teraz wszystko trzeba zrobic zeby moja spowiedz byla wazna"
rzetelny rachunek sumienia ... ja robie na swoj sposób.
Nie lece przykazaniami czy coś tylko jak popełnie jakiś grzech ciężki to zapamiętuje go i wyznaje. Wiem jakie przykazanie wtedy łamie, a jak brak grzechów cięzkich to wyznaje takie "podstawowe" lekkie ktore mi się zdarzają.

szczery żal - ja podejmuje decyzje ze chce zalowac za wszystkie grzechy. Jak sie nie da zalowac za g.lekkie to spwoiedz jest wazna tylko na sumieniu te grzechy pozostają..

uczciwa spowiedź - nie spytałem się księda czy musze mowic czy nie zadoscuczynilem, ale uznalem, że zadoscuczynilem odpowiednio i bede kierowal sie racjonalnym mysleniem a nie skrupulami

pokuta - odmówiona.

Nawet mimo przymusu jesli to zrobilem to spowiedz sie liczy? Przeczytalem ze jak skrupulant nie wie czy jego spowiedz byla wazna to najwidoczniej byla.. więc .. problemu chyba nie ma. I na malo jakich stronach znalazlem informacje o tym ze pod przymusem jest niewazna.. ale jednak znalazlem.. Jestem skrupulantem i dlugo mnie to bedzie meczyc ale coz.. jak to odrzuce to moze da sobie spokój. Mam inne problemy ale wiem chyba jak je rozwiązać.. mam decydować sam? Podobno dobrze mi szło to się uspokoje i będe dalej żył normalnie.. dzisiaj mama dala mi takie pyszne frytki .. nie dotknalem ich.. sumienie zbyt bolało zebym cos mogl zjeśc. Moderator pewnego portalu katolickiego powiedzial, ze jesli zrobilem rzetelny rachunek sumienia, zalowalem za grzechy, postanowilem poprawe, uczciwie sie spowiadalem i odmowilem pokute to jest mi to odpuszczone..

Krystian, teraz tu będziesz rozniecał swój problem z nerwicą natręctw?

Problemu juz jako takiego nie mam. W sumie to zostalo mi tylko tojedno pytanie

Jakie jedno???
I co ci pomoga tutejsi uzytkownicy? Rownie dobrze mozesz pytac przechodniow na ulicy. Zapytaj przy kolejnej spowiedzi ksiedza i zaakceptuj jego odpowiedz.

Pisalem juz gdzieś, że nie lubie pytac w konfesjonale. Wiem, ze to najlepszy sposob ale wole tutaj. Niektorzy uzytkownicy a pewnie większośc mają większą wiedze ode mnie i wiem, że są w stanie mi pomóc.

A skad chcesz wiedziec, ktorzy to niby maja "wieksza wiedze"? Przeciez sam piszesz, ze pytasz i pytasz i ciagle nie jestes zadowolony do konca z odpowiedzi.
Specjalista od spraw sumienia i grzechow jest ksiadz. Nie takie pytania slyszal. Moze nie idz do spowiedzi podczas niedzielnej Mszy sw tylko w jakis dzien poza nabozenstwami, kiedy tloku nie ma.

Gdzie pisalem ze pytam i nie jestem zadowolony? Chce tylko zobaczyc czy inni mają takie samo zdanie, troche trudno jest wybrac gdy ma sie tylko kilka odpowiedzi.

Prawda nie jest tam gdzie tobie sie podoba, a juz na pewno nie jest ani "posrodku" ani do wyboru.
Prawda jest tam, gdzie jest i szuka sie jej pytajac specjalistow a nie przypadkowych ludzi, o ktorych nic nie wiesz.

Dla mnie EOT.