Czyli kwadratura kola dla katolika.

Bzdura do kwadratu. Uwazasz, ze w USC to przyrzekasz cos tylko urzednikom i zonie, wiec mozesz to ignorowac, ale Pan Bog to uslyszy dopiero w kosciele?
Nie dorosles do zadnego malzenstwa i oklamales kobiete, ktora ci ufa.
Jezeli twoja zona nie jest najwazniejsza, to twoje malzenstwo to fikcja. Zastanow sie po co w ogole jakies papiery podpisywales?



Logiczne, tyle ze ty mieszkasz z kobieta, ktora nie jest dla ciebie najwazniejsza i to bez seksu. Macie jakis papier o prawach i obowizkach podpisany i tyle.
Rownie dobrze grzeszy kazdy ksiadz mieszkajac z gosposia na plebanii

Ech... sformułuję to nieco łagodniej, niż koleżanka. Wiem, że jesteś rozdarty w tym specyficznym dwójmyśleniu cywilno-sakramentalnym, ale czas to wszystko sobie uporządkować. Istnieją powody, dla których chciałeś założyć związek małżeński. Warunków dla związku sakramentalnego nie spełniasz. Warunki dla związku cywilnego spełniasz. Pytanie, jakie musisz sobie zadać jest takie, dlaczego zawarłeś ten związek cywilny. Dla uporządkowania spraw majątkowych? Lepszego rozliczania się z Urzędem Skarbowym? Benefitów z NFZ? Czy jednak coś więcej? Wiedziałeś, że ślub cywilny nie rozwiąże Twoich kłopotów kościelnych, a nawet może skomplikuje. A jednak go wybrałeś. A więc, czy potrafisz być konsekwentny w Twoim wyborze? Czy wybrałeś w Twoim sumieniu ten związek z tą osobą? Czy nie? Czy uważasz że postąpiłeś słusznie czy popełniłeś błąd?

Kieruj się Twoim sumieniem. Inaczej się sam potępiasz. Dwójmyślenie może być tylko stanem przejściowym, które, jeżeli zachowasz je na dłuższą metę, zniszczy tak twój związek z żoną jak i wiarę religijną. Nasze życiowe wybory łączę się z konsekwencjami, za które musimy wziąć odpowiedzialność. Jeżeli nie potrafisz tak jak teraz, to należy coś zmienić. W jedną lub w drugą stronę. A co i jak, tego Ci już podpowiada nie będę, bo to będzie decyzja Twojego sumienia, nie mojego.

Do amq0: Powinieneś nie mieszkać z tą kobietą (z którą zawarłeś małżeństwo cywilne), jeżeli tylko cywilny rozwód(?), gdy nie ma małżeństwa sakramentalnego, nie jest grzechem, to "wydaje mi się", że powinniście do niego jak najszybciej doprowadzić. Kościół (i nie tylko) powinien dać Ci jakieś przywileje za niemożność życia w sakramentalnym małżeństwie, a nie wymagać tyle, co od zdrowego człowieka czy wręcz od kogoś, kto ma wyższe powołania, takie jak do życia konsekrowanego czy bycia duchownym. Bardzo poruszająca jest Twoja sprawa... Bardzo ciekawy materiał do dyskusji.

Razem postanowiliśmy wejść w ten związek cywilny, nie tylko ze względów majątkowych, ale też dlatego że bardzo się kochamy (oczywiście bez zainteresowań seksualnych).

Razem rozmawialiśmy już o tym z proboszczem sąsiedniej parafi i z księdzem Pallotynem z sąsiedniej miejscowości i obydwaj powiedzieli że Bóg słyszał jak składaliśmy przysięgę w USC, ale jak nie mieliśmy ślubu w kościele to w oczach Boga nie jesteśmy małżeństwem.
Nie okłamałem jej bo kocham ją bardzo, ona też mnie bardzo kocha i moją mamę traktuje tak jakby była jej mamą, pomaga jej w wielu rzeczach tak samo jak ja.

W oczach Kosciola i ksiezy nie jestescie malzenstwem (samramentalnym).

Przyrzekles cos zonie przy swiadkach? Jezeli wiesz, ze Bog to slyszal, to udawanie, ze dopoki nie przyrzekniesz zonie tego w kosciele, to nie bedziecie "prawdziwym" malzenstwem to oszukiwanie siebie samego.
Ale do wszystkiego trzeba dorosnac. W kazdym razie matka zawsze powinna byc wazna, ale po zonie. Powiedziales A zawierajac malzenstwo, to B jest oczywista konsekwencja. I to ty decydujesz, wiec wybierz madrze. Na koncu zona stwierdzi, ze tesciowa nie bedzie jej zycia zatruwac i ja stracisz przez swoj brak wyraznej decyzji. Matka sie ucieszy, ale kiedy zostaniesz sam, bedziesz musial z tym zyc.
bert04 ci to dobrze wytlumaczyl.

A jak się wyprowadzimy od mojej mamy to ona da na mszę za mnie znowu i powie księdzu że ją zostawiłem samą bez pomocy i że naruszyłem w ten sposób 4 przykazanie i znowu też może być msza o zawarcie sakramentalnego małżeństwa, albo zerwanie grzesznego niesakramentalnego.

To chyba dobrze? Modlitwy nigdy nie za duzo.
Przeczytaj co napisales i zastanow sie czy to nie jest szantaz ze strony twojej mamy?

Tyle ze ty, jako dorosly odpowiedzialny i samodzielny mezczyzna, zadecydowales, ze chcesz spedzic zycie z konkretna kobieta i akceptacja tego zwiazku przez twoja mame to wisienka na torcie, ale nie warunek konieczny.

A teraz chcesz byc poslusznym synkiem, ale zonatym w zwiazku, ktorego matka nie akceptuje.
Nie da sie tak.

No chyba, ze mieszkanko u mamy jest po prostu tansze i wygodniejsze. No ale wtedy, to matka rzadzi w swoim domu, a twoja zona i ty musicie sie podporzadkowac.
To nie jest zycie doroslych osob, na garnuszku u mamusi.

Możemy się wyprowadzić do mieszkania w którym żona mieszkała ze swoimi rodzicami, którzy już nie żyją, więc pod względem finansowym to wyjdzie na jedno, ale to i tak nie pomoże nam w tym żebyśmy mogli dostać rozgrzeszenie przy spowiedzi bo siejemy zgorszenie.
Zastanawiamy się też nad tym czy napisać o tym problemie do Watykanu.

amq0, nie możecie (Ty i partnerka) po prostu odpuścić sobie mieszkanie razem i bycie w związku? Przyznaję jednak, że "moje odczucia" są takie, że powinni wam udzielić ślubu kościelnego (nikt z was nie ma chyba poważnej niepełnosprawności psychicznej (takiej, przy której ma się np. rentę w związku z całkowitą niezdolnością do pracy i (lub) zasiłek pielęgnacyjny), żeby według "mojego odczucia" była mowa o możliwości dożywotniej niezdolności do małżeństwa).

Bardzo chce mi się mieć żonę, ale nie wiem, czy wolno dopuścić mnie do małżeństwa, do spłodzenia i wychowania potomstwa, bo mam ciężkie i ustawiczne zaburzenia psychiczne. "Czuję", że de facto tylko poważne zaburzenia psychiczne mogą powodować dożywotnią niezdolność do małżeństwa (jeśli chodzi o kwestie zdrowotne).

Ona bardzo ciężko znosi samotność, odkąd jej rodzice zmarli cały czas była bardzo smutna, jak mnie poznała to bardzo się ucieszyła że nie będzie sama do końca życia, ale jak ksiądz odmówił dopuszczenia do ślubu to bardzo się załamała.

kan. 1073 KPK
§ 1. Niezdolność dokonania aktu małżeńskiego uprzednia i trwała, czy to ze strony mężczyzny czy kobiety, czy to absolutna czy względna, czyni małżeństwo nieważnym z samej jego natury.
Od tej przeszkody nie ma dyspensy i dlatego nie mogą dopuścić do ślubu.
A ksiądz dowiedział się o tym przy spisywaniu protokołu małżeńskiego przy pytaniach
1. Czy narzeczony/a nie ma wątpliwości co do stanu swojego zdrowia?
2. Czy narzeczony/a uważa, że będzie mógł/mogła mieć własne dzieci?
3. Czy narzeczeni są zdolni do dokonania aktu małżeńskiego?
Powiedzieliśmy wtedy że wiemy o tej niezdolności, akceptujemy i mimo to chcemy zawrzeć małżeństwo, ale odpowiedział że to nie ma znaczenia czy wiemy o tej niezdolności i czy akceptujemy to i dodał że od tej przeszkody nie ma dyspensy bo ta przeszkoda wynika z prawa naturalnego, a nie z prawa kościelnego.

Nikt nie ma niepełnosprawności psychicznej, poza moją niezdolnością do stosunku seksualnego i jej aseksualną orientacją (brak popędu i ochoty na seks)

Na temat chorób psychicznych są tylko pytania w 3 części protokołu małżeńskiego.
1. Czy w rodzinie nie było wypadków choroby psychicznej?
2. Czy narzeczeni są przekonani o własnym zdrowiu psychicznym? Czy mają zdolność do rozeznania oceniającego co do istotnych praw i obowiązków małżeńskich?
3. Czy nie cierpią na przewlekłe lub dziedziczne choroby, o których wzajemnie nie wiedzą?
4. Czy nie nadużywają alkoholu lub innych środków odurzających? Czy nie są od nich uzależnieni? Jeśli tak to czy druga strona o tym wie?
Czyli jak narzeczona będzie wiedzieć o tej chorobie przed ślubem i będzie to akceptować to dostaniesz ślub.

Napiszcie list do swojego własnego rozsądku. Aby zezwolił Wam odciąć się od Kościoła katolickiego. Nie widzisz, że rzuca on tylko przed Tobą kłody pod nogi?

Po co Ci dostosowywanie się do jakichś biurokratycznych zasad instytucji, która przedstawia siebie jako namaszczoną przez Boga? Kto Ci powiedział, że w Kościele jest właśnie zbawienie? Nie dostrzegasz, że sama osoba Jezusa i jego nauczanie różni się od sposobów działania Kościoła?

Czy naprawdę myślisz, że intencją Jezusa z Nazaretu było to, aby tak właśnie jak opisujesz kontrolował Cię miejscowy proboszcz?

Tak sobie wyobrażasz duchowość? Jako posłuszeństwo regulaminom i kodeksom?

To jest nie do pojęcia. Z jednej strony brak zgody doktryny (której oczywiście musisz się trzymać) na ślub kościelny. Z drugiej - argument zgorszenia, z tego powodu właśnie, że mieszkacie bez tego ślubu! Którego chwilę wcześniej Wam odmówiono!

Czy St. Bareja by coś takiego wymyślił?

PS: i proszę mi tu nie wypisywać, że to dział "Sakramenty", więc nie mogę się otwarcie wypowiedzieć.

Jak to sie dzieje ze tyle ludzi ma klopoty z elementarna logika?? No Jak?
Jezeli wielokat ma cztery boki to suma jego katow wewnetrznych wynosi 360 stopni .
Jezeli Kosciol ma udzielic sakramentu mazenstwa to musza byc spelnione warunki opisane wczesniej.
Akurat mamy droge synodalna wiec kazdy moze wystapic z propozycja udzielania slubu traktorowi ze snopowiazalka.

Pokazujesz swój szacunek do osób niepełnosprawnych.

Daltonistom nalezy sie prawo jazdy i licencja pilota. Moze by tak zmienic jeszcze kilka przepisow.