prosze o rade.

jak mozna rozwiazac sytuacje z chrztem w przypadku małzenstwa miedzy chrzescijanka a muzułmaninem. jak znalesc kompromis. na co moze zgodzic sie chrzescijanka.

napisze dla wiadomosci ze chrzest to obowiazek w chrzescijanstwie
grzech w islamie.

na jaki kompromis moze sie zgodzic chrzescijanka tak zeby nie zyła w wielkiej sprzecznosci z kosciołem

znaczy grzech jesli chodzi o trójce moze inaczej chrzest jet zakazany w islamie a dzieci musza byc muzułmanami

a w chrzescijanstwie chrzest zmywa grzech a dzieci musza byc katolikami

czy mozliwy jest kompromis? prosze pomózcie

Witaj

Kompromis ?

Slub muzulmanina z chrzescijanka musi wygladac tak jak pomiedzy muzulmanami.

A oto elementy slubu muzulmanskiego:

1. Dwoch swiadkow (muzulmanow)
2. Opiekun panny mlodej (w razie braku ojca lub brata, funkcje te moze sprawowac udzielajacy slubu Imam)
3. Kontrakt
4. Mahar (podarunek, ktory zada panna mloda).
Poza tym musi zostac publicznie ogloszone, ze te osoby sa malzenstwem

Najbardziej chyba zainteresuje cie punkt 3 Kontrakt - w tym to punkcie obowiazkowo znajduje sie zapis, ze dzieci musza zostac wychowane w wierze muzulmanskiej.
Zaden "bogobojny" muzulmanin nie zgodzi sie na chrzest swoich dzieci, gdyz byloby to sprzeczne z prawem.

Dla ciekawostki.........muzulmanin moze pojac za zone kobiete innego wyznania. Natomiast muzulmanka nie ma tego prawa, moze wyjsc za maz tylko i wylacznie za muzulmanina.......

Tak wiec jak sam widzisz, nie ma zadnych szans na jkikolwiek kompromis


pozdrowka

Moim zdaniem chrześcijanin w ogóle nie powinien wchodzić w związek małżeński z niechrzescijaninem.

Nie wprzęgajcie się z niewierzącymi w jedno jarzmo. Cóż bowiem na wspólnego sprawiedliwość z niesprawiedliwością? Albo cóż ma wspólnego światło z ciemnością? (2 Kor 6:14)

Z resztą Paweł pozwala na rozwód (a przynajmniej separację) z osoba nienawróconą - to po co w chodzic w taki związek, w którym przysięga z góry będzie niewiążąca?

Motek - nie
Przywilej pawłowy - o ile dobrze pamiętam - dotyczy sytuacji gdy w istniejącym małżeństwie osób niewierzących jedna ze stron przyjmuje chrzest, a druga tego nie akceptuje i z powodu przyjęcia wiary odchodzi.
Pod warunkiem że strona ochrzczona:
1/ nie dała do tego żadnych powodów ludzkich
2/ wydaje mi się, że jeśli po chrzcie jednej ze stron wspólnota małżeńska zaistnieje, to małżeństwo pozostaje ważne, nawet jeśli później strona niewierząca zdecyduje się odejść...

Natomiast na pewno są to związki trudne...

Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 1086 podaje:


Można jednak uzyskać zezwolenie na zawarcie takiego małżeństwa pod pewnymi warunkami, m.in. ( KPK, kan. 1125) :



A zatem decyzja o chrzcie dziecka powinna być konsekwencją oświadczenia złożonego przed ślubem. Sposób na polubowne załatwienie sprawy widzę tylko jeden- można uczyć dziecko zasad wiary chrześcijańskiej a decyzję o przyjęciu chrztu pozostawić mu do czasu,gdy dorośnie, jednak... czy warto ryzykować ? Czy warto pozbawiać go przez 18 lat łaski wiary, przyjęcia sakramentów? Moim zdaniem stawka jest wysoka i nie powinniśmy iść na kompromis.

Ale chyba problem zostal postawiony o chrzest, takze podejrzewal ze juz po slubie, albo przynajmniej po urodzeniu sie dziecka.

Wiking, nie wiem, czy omawiamy sytuację po ślubie, bo nie zostało to sprecyzowane w pierwszym poście. Mamy więc możliwych kilka sytuacji:
1. Jeżeli strony nie związały się małżeństwem- rozważenie decyzji o małżeństwie ( osobiście odradzam) i w razie decyzji o ślubie uzyskanie od strony niewierzącej pisemnegj zgody na chrzest dzieci.
2. Został zawarty ślub kościelny- sytuacja jest jasna- strona katolicka podpisywała oświadczenie , którego warunki powinna teraz dopełnić .
Wg Kodeksu Prawa Kanonicznego do godziwego chrztu dziecka jest wymagana zgoda przynajmniej jednego z rodziców ( KPK, kan.868) , a zatem może ono zostać ochrzczone także wbrew woli strony niekatolickiej.
3. Został zawrty ślub cywilny ( lub ślub wg obrządku muzłumańskiego) - autor postu nie wspomina także o rodzaju ślubu- chrzest może być udzielony, jeśli jest pewność, że dziecko będzie wychowywane w wierze... ale jak wychowywać dziecko w wierze, skoro rodzice nie zaczęli od siebie i wg prawa kościelnego żyją bez ślubu?
4. Pozostawienie decyzji o przyjęciu chrztu dziecku , kiedy uzyska pełnoletność...
Osobiście jestem za rozwiązaniem 2. Nikt- nawet współmałżonek nie może być dla nas ważniejszy od Boga i troski o zbawienie nasze i dzieci.
Pozbawiając dziecko chrztu bierzemy na siebie odpowiedzialność za jego zbawienie.

Jesli pozostawimy dziecku decyzję o przyjęciu chrztu, gdy będzie juz pełnoletnie, budować będziemy wspólnotę na świadomym uczestnictwie wiernych, którym zależy na kontakcie z Bogiem i katolikami.
Pozbędziemy się także oskarżeń, że w Polsce katolicyzm jest na papierze, że wielu ochrzczonych rezygnuje z religijności.
W ten sposób traktujemy też nasze dziecko jako podmiot a nie przedmiot.
Jestem za świadomym chrztem.

A co przed chrztem? Jeśli rodzice są świadomymi chrześcijanami, będą zapewne chcieli podzielić się swą wiarą z własnym dzieckiem, a więc (gdyby przyjąć, że chrzest przyjmuje się po uzyskaniu pełnoletności) wychowają je w wierze, czyli będą czynić to, co jest ich obowiązkiem teraz, gdy dziecko ich zostało ochrzczone w niemowlęctwie. Późny chrzest niczego nie rozwiązuje, owszem gmatwa, bo przyzwala szatanowi na swobodny przystęp do dziecka pozbawionego Bożego znamienia niezatartego i łaski, które daje chrzest.

Baranku! Do chrztu nie potrzebna jest pewnosc ze bedzie mialo wychowanie chrzescianskie, tylko uzasadniona nadzieja, ze tak bedzie.

Ojcze Nadziejo czy dzieciom tez trzeba pozwolic by same sobie wybieraly podtawowke do ktorej maja chodzic? Najlepiej jak dorosna, bo wtedy wobur bedzie bardziej swiadomy. Poczekajmy tez z ubieraniem ich, bo przeciez mozemy przez przypadek zmusic je do noszenia koloru ktorego nie lubia.

Hmmm
Nie wiem, co masz na myśli, ale jeśli niemożność zbawienia dzieci nieochrzczonych, to to nie jest prawda - co nie oznacza, że można to zaniedbywać...



O czyimś zbawieniu lub nie decyduje jedynie Bóg - na szczęście nie my...

witaj jo_tko
Całkowicie się z Tobą zgadzam- o czyimś zbawieniu rozstrzyga Bóg.
Pisząc, iż pozbawiając dziecko chrztu bierzemy na siebie odpowiedzialność za jego zbawienie , nie uzurpowałam sobie prawa do osądzania, czy zbawienie dziecka nieochrzczonego jest możliwe ( a pewnie jest, podobnie jak niewierzących) . Chciałam tylko zwrócić uwagę, że pozbawiając dziecko sakramentalnej łaski, MY zaciągamy winę wobec Boga ... i z naszego zaniedbania Bóg może wyciągnąć konsekwencje wobec nas samych ... w końcu jesteśmy świadomi , z czego rezygnujemy, a dziecko nie ponosi odpowiedzialności za nasze zaniedbanie. W tym znaczeniu BIERZEMY NA SIEBIE ODPOWIEDZIALNOŚĆ za zbawienie naszego dziecka.

Witajcie!

Z najwiekszym szacunkiem (gwoli szczerosci i jasnosci ) jestem gleboko przekonany iz o wejsciu do Waszego kosciola czlowiek winien moc decydowac sam gdy ma juz w pelni uksztaltowany swiatopoglad. Ja sam (znow zwracam uwage na moj szacunek do Was i Waszej religii) jestem niezadowolony z faktu ochrzczenia mnie bez mej wiedzy i zgody.
Nie jestem katolikiem duchowo lecz jeszcze nim jestem formalnie co powoduje moj gleboki dyskomfort. Moze lepiej byloby gdybyscie powrocili do Waszych starych zwyczajow kiedy to kandydat na chrzescijanina musial naprawde chciec i udowodnic swa chec przystapienia do chrztu...

Prosze Baranka by nie odsylal mnie do forum Neopoganie