św. Bernard z Clairvaux († 1153)

Rozważ więc nasamprzód: w jaki sposób, w jakiej mierze, albo raczej bez miary, Bóg zasługuje na miłość naszych serc. Ten Bóg, który – by przypomnieć jeszcze – umiłował nas pierwszy. Umiłował bezgranicznie, On, Nieskończony – nas, nędznych i niegodnych. Dlatego też powiedziałem: miarą miłości Boga jest miłość bez miary. Bowiem miłość ta obejmuje niezmierzoność i nieskończoność, tak jak Bóg jest niezmierzony i nieskończony. Pytam: jaki może być kres i rodzaj naszej miłości? Zwłaszcza że miłość nasza wynika również z obowiązku spłacenia zaciągniętego długu. Kocha Niezmierzoność, Nieskończoność, Miłość przechodząca wszelkie wyobrażenia ludzkie. Kocha Bóg, którego wielkość nie ma jakichkolwiek granic, a mądrość wymiarów, i Jego „pokój przewyższa wszelkie pojęcie” (por. Ef 3, 19). My zaś odmierzać będziemy miłość naszą? „Będę Cię miłował, Panie, mocy moja, twierdzo moja i ucieczko moja, i wybawicielu mój!” (Ps 17, 2–3). Jesteś tym, czego pragniemy i co kochać możemy, Boże mój, Wspomożycielu mój! Niechże Cię kocham, ile mi pozwolisz, a ja zdołam. Z pewnością zdołam mniej, niż na to zasługujesz, ale nie mniej, niż potrafię. Chociaż nie tak bardzo, jak zasługujesz, nie jestem jednak w stanie przekroczyć moich możliwości. Mógłbym więcej, gdybyś mi udzielił więcej łaski, nigdy jednak tyle, ile jesteś godzien. „Niedoskonałość moją widziały oczy moje”, a jednak – „w księgach Twoich wszyscy są zapisani” (Ps 138, 16), którzy czynią, co mogą, choć nie mogą wszystkiego, co powinni. Z tego – tak mi się zdaje – wynika dość jasno, jak i za co powinniśmy kochać Pana Boga. Mówię „za co”, ponieważ „ile” – komuż dane zrozumieć? Kto to zgłębi? Kto wysłowi? O miłowaniu Boga

św. Bernard z Clairvaux († 1153)

"O Matko Dziewico, Ty wydasz na świat i wychowasz Dzieciątko. Lecz patrząc na tego Maleńkiego, pomyśl o Jego wielkości: Ono będzie wielkim, bo Bóg Je uwielbi przed obliczem królów i wszyscy królowie ziemscy oddadzą Mu pokłon, a narody będą Mu poddane. Niechaj więc dusza Twoja uwielbia Pana, albowiem „będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego”. Będzie wielki i wielkich rzeczy dokona w Tobie, bo jest Wszechmocny i święte jest Jego imię.
A jakież imię może być świętsze od imienia Tego, który jest Synem Najwyższego? Niech i przez nas, nędzne stworzenia, będzie uwielbiony wielki Bóg, gdyż stał się małym, aby nas wielkimi uczynić. „Albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany”. Panie, narodziłeś się dla nas, nie dla siebie. Ty, zrodzony z Ojca od wieków w sposób niewysłowiony, nie potrzebowałeś narodzić się z matki w czasie. Nie narodziłeś się dla aniołów, oni bowiem posiadając Cię już w Twoim majestacie nie pragnęli, abyś dla nich stał się małym. Dla nas więc narodziłeś się i nam zostałeś dany, bo tylko nam byłeś potrzebny."

"Nie za pomyślność w pracy, ale za cierpienie nagradzam (Dz. 90)."
Jezus do Świętej Faustyny Kowalskiej.

bł. Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej († 1906)

"Niech dziecię Jezus znajdzie w naszych sercach miejsce odpocznienia i radości, i niech się tam ukryje na zawsze!"

bł. Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej († 1906)

"Patrząc na Boskie Dzieciątko w żłóbku, mówię Mu z uczuciem niewymownego szczęścia: Ty jesteś moim Wszystkim."

św. Teresa od Dzieciątka Jezus († 1897)

„W dzieciństwie marzyłam o walce na polu bitwy. Gdy zaczęłam się uczyć historii Francji, zachwyciła mnie postać Joanny d’Arc i jej bohaterskie czyny. Odczułam w sercu pragnienie i odwagę naśladowania jej; zdawało mi się, że Pan Bóg przeznacza mnie również do wielkich rzeczy. Nie omyliłam się, ale zamiast Głosu z Nieba, wzywającego mnie do walki, usłyszałam w głębi duszy głos daleko słodszy, silniejszy jeszcze, głos Oblubieńca dziewic, który powoływał mnie do innych zmagań, do chlubniejszych zdobyczy. W samotni Karmelu zrozumiałam, że misją moją nie jest starać się o ukoronowanie króla śmiertelnego, ale dążyć, by miłowano Króla Niebios, zdobywać dla Niego królestwo serc ludzkich”.

Ewagriusz z Pontu († 399)

"Bądź wytrwały i módl się usilnie; odrzucaj nachodzące cię troski i myśli. Wprowadzają one w zamęt i niepokoją, aby pozbawić cię siły." O modlitwie

„Teraz skupiłem wszystkie moje modlitwy w jedną, a ta modlitwa brzmi następująco, żebym mógł umrzeć dla siebie, i całkowicie żyć dla Niego.” Charles Haddon Spurgeon

św. Maksymilian Maria Kolbe († 1941)

"Kto się czuje słaby, niech się jeszcze więcej modli."

"Im więcej, im lepiej będziemy się modlić, tym więcej dusz się nawróci."

św. Maksymilian Maria Kolbe († 1941)

"Akty strzeliste podtrzymują i oczyszczają duszę. Przyczyniają sie one do powiększenia zdroju łask. Ileż to aktów w ciągu dnia i nocy po przebudzeniu można odmówić! Są one bardzo ważne w życiu duchownym; podsycają je, jak drewna podkładane do ognia."

św. Josemaría Escrivá († 1975)

"Czy nie odczuwasz pilnej potrzeby wołania: Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną? Jaki to wspaniały akt strzelisty do częstego odmawiania!"

"Czy ty, któremu zdaje się, że nie masz żadnych cnot, talentów, możliwości... nie odczuwasz ochoty, by wołać jak ślepy Bartymeusz: Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!

- Jakiż to piękny akt strzelisty, który możesz powtarzać wiele razy: Panie, ulituj się nade mną!

- Usłyszy cię i ci pomoże."

św. Teresa od Dzieciątka Jezus († 1897)

„Niech spełni się wola Boga”. W tym tylko jest odpocznienie. Odcięci od tej miłosnej woli nic nie moglibyśmy uczynić, ani dla Jezusa, ani dla drugich.

św. Jan od Krzyża († 1591)

"Jeśli bowiem dusza będzie sobie podobała w słodyczach pobożności zmysłowej, nigdy nie dojdzie do mocy duchowej rozkoszy. Ta bowiem ma swe źródło w ogołoceniu duchowym, do którego się dochodzi za pośrednictwem skupienia wewnętrznego." Droga na Górę Karmel

św. Jan od Krzyża († 1591)

"Miłujesz Ty, Panie, roztropność, miłujesz światło, lecz ponad wszystkie czynności duszy kochasz najbardziej miłość."

-" Przyszliśmy na świat, by kochać. Zyjemy, by kochać. Umrzemy, by kochać jeszcze bardziej".

św.Józef Cafasso