Przyjdzie bowiem chwila, kiedy zdrowej nauki nie będą znosili, ale według własnych pożądań - ponieważ ich uszy świerzbią - będą sobie mnożyli nauczycieli. Będą się odwracali od słuchania prawdy, a obrócą się ku zmyślonym opowiadaniom.

Święty Paweł

św. Franciszek Salezy (†1622)

"Żyj radosna! Trzymajmy zawsze nasze serca głęboko ukryte w świętej ranie Jego boku, nie martwmy się niczym. Kroczmy żwawo i ufnie wraz z Nim, bo jest dobry i wiemy ponad wszelką wątpliwość, że nas kocha." List do św. Joanny de Chantal (fragment)

św. Franciszek Salezy (†1622)

Zachowaj zawsze świetą, serdeczną wesołość, która krzepi siły ducha i buduje bliźniego.

św. Cyprian z Kartaginy (†258)

"nawet sama ofiara Pańska przedstawia jedność chrześcijańską, złączenie z Nim przez silną i nierozerwalną miłość. Albowiem kiedy Pan nazywa chleb swoim Ciałem, uczynionym z wielu ziaren, to tym samym stwierdza, że lud przez niego prowadzony jest ludem złączonym; kiedy zaś wino, wyciśnięte z licznych gron i zlane w jedno, nazywa swoją Krwią, to podobnie wskazuje na to, że nasza społeczność powstała z wielu elementów połączonych i zlanych w jedno" List 69, do Magnusa n. 5 (al. 6).

św. Jan Maria Vianney (†1859)

"Komunia św. i Ofiara Mszy św. to dwie najskuteczniejsze drogi do uzyskania przemiany serc"

bł. Kolumban Marmion (†1923)

Dla możliwie najpełniejszego otrzymania owoców Krwi Jezusa stosuj następującą praktykę: każdego ranka łącz się z Jezusem, by razem z Nim ofiarować Ojcu Krew Chrystusa, która będzie ofiarowywana we wszystkich Mszach odprawianych danego dnia. Dokonuj jednak tego aktu z bardzo intensywną wiarą i miłością: w ten sposób będziesz uczestniczyć możliwie najpełniej w kielichu Jezusa, bo Krew Jego jest ofiarowywana we wszystkich Mszach „pro nostra omniumque salute” („Za nasze i wszystkich zbawienie” – por. modlitwę na ofiarowanie kielicha w kanonie Mszy świętej)

św. Augustyn (†430)

Każdy człowiek boi się śmierci fizycznej, ale tylko niewielu śmierci duchowej (...). Śmiertelny człowiek podejmuje wysiłki, aby nie umrzeć. Czyż zatem ten, który przeznaczony jest do życia wiecznego, nie powinien podejmować wysiłków, aby nie grzeszyć? In Joannis Evangelium, 49,2

bł. Kolumban Marmion (†1923)

Główne źródło modlitwy znajduje się w Piśmie świętym czytanym pobożnie i z uszanowaniem i z zachowywaniem w sercu.

św. o. Pio (†1968)

... patrz na to co jest bezpośrednio przed Tobą, a nie miej wzroku skierowanego na niebezpieczeństwa, które widzisz z oddali. Wydaje Ci się, że te niebezpieczeństwa są wojskiem, a to są tylko rozczochrane wierzby; kiedy masz wzrok w nich utkwiony, możesz narazić się na jakieś niebezpieczeństwo w czasie drogi. List do Józefiny Morgera, styczeń-luty 1918

Sługa Boży Stefan Kardynał Wyszyński (†1981)

Miłosierdziem budujemy Kościół Boży.

Tak postępować teraz i załatwiać wszystkie sprawy, jakobym chciała załatwić i postępować w chwili śmierci

św. Faustyna

św. Franciszek Salezy (†1622)

"Nie martw się tym, że nie możesz służyć Bogu według własnego upodobania; jeśli bowiem zgodzisz się na te niedogodności, będziesz mu służyła według Jego upodobania, które jest o wiele lepsze od twego (...). Co nas może obchodzić, czy w taki sposób, czy w inny jesteśmy zjednoczeni z Bogiem."

"Nie martw sie tym, że nie wykonujesz należycie aktów cnoty; nie przestają one być dobre, nawet gdy są wykonane z wysiłkiem, ociężale, niemal pod przymusem. Możesz dać Bogu tylko to, co posiadasz; a w tym uciążliwym okresie nie możesz dokonywać innych czynów."

św. Cyprian z Kartaginy (†258)

Dlaczego wysilasz się bardziej o ziemski niż o niebieski majątek?

św. Katarzyna ze Sieny (†1380)

„Wznieście w swej duszy małą kaplicę i zawsze w niej przebywajcie. W ten sposób, nawet w działaniu, wasz duch zachowa kontakt z Bogiem.”

św. Teresa od Jezusa (†1582)

Rozważmy to dobrze - a wiem, co mówię, bo sama tego na sobie doświadczyłam - że gdy dusza wstąpi na tę drogę modlitwy wewnętrznej i odważnie nią idzie, gdy zdobędzie się na to, by już nie troszczyć się zbytnio o pociechy i uczucia pobożne - ani się zbytnio cieszyć, gdy Pan je da, ani się zbyt smucić, gdy ich zabraknie - wtedy taka dusza przeszła już większą część drogi. Choć może nieraz się potknie, niech się nie lęka, że cofała się wstecz, gdyż budowla, którą wznosi, oparta jest na mocnym fundamencie. Miłość Boża, bowiem nie polega na rozpływaniu się we łzach ani na tych pociechach i rozrzewnieniach, których pragniemy i cieszymy się, gdy je mamy, ale na tym, byśmy służyli Mu w sprawiedliwości, sercem mężnym i z pokorą. W pociechach zaś duchowych - zdaniem moim - bierzemy tylko a nic ze siebie nie dajemy. Księga życia

św. Małgorzata Maria Alacoque (†1690)

Słodki mój Jezu, łączę moją duszę z Twoją,
moje serce i mojego ducha, i moje życie i moje zamiary -
z Twoimi, i tak zjednoczona,
stawiam się przed Twoim Ojcem.