św. Paweł od Krzyża (1775)

"Kiedy poczujesz się strapiona, ożyw swą wiarę, skoncentruj się i pogrąż się w Bogu we wnętrzu twej duszy..."

list do Teresy Palozzi z 17 grudnia 1761 (fragment)

św. Paweł od Krzyża (†1775)

"Nawet jeśli cały twój świat jest wywrócony do góry nogami, nie trać pokoju serca. Nic, oprócz grzechu, nie może oddzielić cię od Boga. Dąż do utrzymania pokoju serca, ponieważ wróg łowi we wzburzonych wodach."

św. o. Pio (†1968)

„Nie lękaj się (i nie myśl), że Bóg cię opuścił. Lękasz się, że się zagubiłaś, że straciłaś Boga, i pytasz mnie, gdzie On się znajduje! On jest w Tobie, a ty w Nim. Jesteś podobna do podróżnika, który zamknięty w kabinie statku, nie widzi ani statku, ani tego jak on płynie. Jest natomiast przerażony jego gwałtownymi ruchami, boi się, że statek zatonie i pójdzie na dno. I jakkolwiek nie widzi tego, że znajduje się na statku, i choć mu się zdaje, że stoi w miejscu – to powoli płynie i pokonuje wiele kilometrów drogi. Lęka się, że utonie, i wydaje mu się, że wkrótce to nastąpi. A statek unosi się na wodzie i trzęsie się dlatego, że pokonuje fale i płynie naprzód. Temu, który ubolewa, że stoi w miejscu i szuka statku, aby się ratować, trzeba odpowiedzieć: Jeśli tylko na chwilę wyjdziesz na zewnątrz, poza kabinę, zauważysz, że znajdujesz się na statku, który bardzo szybko płynie, a chwieje się tylko dlatego, że pokonuje wzburzone fale.
Nie lękaj się, bo nie utoniesz, ani nie pytaj, gdzie jest Pan, gdyż On jest w tobie, w twoich ramionach; nie mów więc, że (przez te wzburzone fale) zostałaś go pozbawiona .”
Z listu do Małgorzaty Tresca

św. o. Pio (†1968)

"Jeśli będziemy naśladowcami Jezusa Chrystusa, przetrzymamy wszystkie życiowe walki i będziemy uczestniczyć w Jego chwale." Epistolario II, 224

św. o. Pio (†1968)

"Bądźmy przekonani i wierzmy, że Jezus wesprze nas zawsze swoją łaską. Dlatego też ze wszystkich sił duszy walczmy, a nagroda będzie blisko!" Epistolario I, 598

św. o. Pio (†1968)

"Czuwanie, modlitwa i pokora są bronią, która zwycięża wszystkie pokusy. Nie może im zabraknąć towarzystwa nieograniczonej ufności złożonej w Bogu, aby nie zatrzymać się w połowie drogi." Epistolario II, 431

"Jeśli Bóg jest na pierwszym miejscu, to wszystko inne jest na właściwym miejscu"-św. Augustyn

Pozdrawiam

św. Paweł od Krzyża (†1775)

"Kochająca dusza kieruje swe serce zawsze w kierunku nieba i spogląda na cierpienia okiem wiary jako na pochodzące nie od stworzeń, ale od kochającej ręki Pana, i pozwala im zniknąć w bezmiernym morzu Boskiej miłości, która osładza wszelką gorycz."


"Kiedy zobaczysz piękny krajobraz, mów: 'Niebo jest piękniejsze od tego! Tam są prawdziwe rozkosze i święte przyjemności!' "

św. o. Pio (†1968)

Nie dawaj posłuchu Twojej niespokojnej wyobraźni, kuszonej i wystawianej na próbę przez naszego wroga. On chciałby, abyś uwierzyła, że życie nasze jest pozbawione dobra. Na tym polega ta wyszukana i oczywista machinacja demona. Łaska Jezusa, moja droga, czyni Ciebie aż za bardzo czułą na dobro. Chciałabyś prawie zmierzyć, zrozumieć, odczuć i dotknąć tę miłość, jaką żywisz do Boga. Ale bądź pewna, moja siostro, że im bardziej jakaś dusza kocha Boga, tym mniej Go czuje.

Sytuacja ta wydaje się zbyt dziwna i niemożliwa, jeśli chodzi o miłość daną stworzeniom tego marnego świata. Sprawa ma się jednak inaczej, jeśli chodzi o miłość duszy do Oblubieńca. Nie potrafię dobrze wyrazić tej prawdy, ale bądź pewna, że właśnie tak to wygląda. Bóg jest niezrozumiały, niedostępny. Im bardziej jakaś dusza zanurza się w miłości Najwyższego Dobra, tym jej uczucie miłości do Tego, który przekracza jej wiedzę, zmniejsza się do tego stopnia, że wydaje się tej biednej duszy, że Go wcale nie kocha.

Rzeczywiście, podczas niektórych spotkań wydaje się jej, że sprawy mają się właśnie tak, ale fakty potem dowodzą, że było właściwie odwrotnie, niż się myślało. Te nieustanne lęki, że straci swego Boga; ta dziwna przezorność, dzięki której uważa, gdzie stawia nogę, aby się nie potknąć; ta odwaga, z jaką stawia czoła atakom nieprzyjaciela; zgoda z wolą Bożą podczas wszelkich przeciwności życiowych; gorące pragnienie ustanowienia królestwa Bożego w sobie i w drugich, są najlepszym dowodem miłości tej duszy do Najwyższego Dobra.

List do Raffaeliny Cerase, 19 maja 1914 roku

W podziękowaniu za te słowa, modlitwa św. Ignacego z Loyoli

Zabierz, Panie, i przyjmij
całą wolność moją,
pamięć moją i rozum,
i wolę moją całą,
cokolwiek mam i posiadam.
Ty mi to wszystko dałeś
- Tobie to, Panie oddaje.
Twoje jest wszystko.
Rozporządzaj tym w pełni
wedle swojej woli.
Daj mi jedynie miłość Twoją i łaskę,
albowiem to mi wystarcza.

św. Józef z Marello mówi:

Kochaj pracę skromną, ukrytą, o którą nikt sie nie troszczy, za która nikt nie podziękuje, która błyszczy w tajemnicy przed obliczem Boga samego.

św. Paweł od Krzyża (†1775)

„Kiedy morze ogarnia sztorm, wiatr unosi wodę, która zamienia się w potężne morskie bałwany. Fale uderzają w skały i tłuką w nie jakby chciały roztrzaskać je na strzępy. Ale nie! Uderzają w skały, tak, ale skały pozostają nienaruszone, chociaż tu i tam może odpaść mały odłamek. Bez znaczenia jak wielkie byłyby fale, skała jest tak twarda, że nie istnieje niebezpieczeństwo, aby mogły ją roztrzaskać.
Podobnie dusza na modlitwie jest skałą, którą Bóg mocno trzyma w uścisku swej nieskończonej miłości. Można ją nawet nazwać skałą siły, ponieważ Najwyższy Bóg przydaje jej mocy.”

Dzisiejszy sms z nieba
Rz 15, 7
Przygarniajcie siebie nawzajem, bo i Chrystus przygarnął was ku chwale Boga.
św Maksymilian
Małe rzeczy z wielką czyń miłością

www.pozytywnego.pl

I
(...)
A czy jeszcze jesteś Bożą Matką? Tytuł matki się nie zmienia.
Na wieki Bóg będzie Ci mówił „Matko moja”...
Dawca czwartego przykazania czcić Cię będzie na wieki, zawsze... Kim jesteś o Boża?

I lubował się On, Bóg wcielony, w nazywaniu Siebie Synem Człowieczym.
Lecz ludzie tego nie zrozumieli. I dziś jakże mało dusz i jak niedoskonale jeszcze pojmuje.
Dozwól mi chwalić Cię, Panno Najświętsza.
Dozwól, bym własnym kosztem Cię chwalił.
Dozwól, bym dla Ciebie i tylko dla Ciebie żył, pracował, cierpiał, wyniszczył się i umarł.
Dozwól, bym do Ciebie cały świat przywiódł.
Dozwól, bym przyczynił się do jeszcze większego, do jak największego wyniesienia Ciebie.
Dozwól, bym Ci przyniósł taką chwałę, jakiej jeszcze nikt Ci nie przyniósł.
Dozwól, by inni w gorliwości o wywyższenie Ciebie mnie prześcigali, a ja ich,
tak by w szlachetnym współzawodnictwie chwała Twoja wzrastała coraz głębiej, coraz szybciej, coraz potężniej,
tak jak tego pragnie Ten, który Cię tak niewysłowienie ponad wszystkie istoty wyniósł.
W Tobie jednej bez porównania bardziej uwielbiony stał się Bóg niż we wszystkich świętych swoich.
Dla Ciebie stworzył Bóg świat. Dla Ciebie i mnie też Bóg do bytu powołał.
Skądże mi to szczęście?
O, dozwól mi chwalić Cię, o Panno Najświętsza! (...)
(POMK VII, 1170)

III
(...)
Cóż Ci więcej jeszcze, o moja Mamo, o moja cała Nadziejo, mam życzyć?

Życzę Ci na co tylko moje biedne serce przy Twej pomocy się zdobywa, zdobyć się może lub mogłoby się zdobyć...

Cóż Ci jeszcze życzyć, o Pani moja, Pani świata nieba; o Matko Samego Boga?

- Maleńkie to, drobne, ale Tobie miłe, co powiem!

Życzę Ci, byś jak najprędzej, jak najdoskonalej mnie posiadła, a ja Ciebie.
Bym był jak najprędzej naprawdę bezgranicznie, bezwarunkowo, nieodwołalnie, wiecznie, całkowicie Twój, a Ty moja.

I jeszcze Ci życzę, byś tak samo posiadła każde serce bijące na całej kuli ziemskiej,
w całym wszechświecie i to jak najprędzej, jak najprędzej, jak najprędzej;
byś tak samo posiadła serca wszystkich i każdego z osobna,
którzy będą i to już od samego zarania ich życia i - na wieki.

I co jeszcze?

... Nie wiem...

Z dala od ojczyzny, między anamickim Sajgonem a chińskim Hongkongiem,
na spienionych falach szumiącego morza, trawiony spiekotą - dla Ciebie.
(POMK VII, 1074)
(Modlitwa św. Maksymiliana M. Kolbego do Matki Bożej)