28 LISTOPADA - BŁ. MARIA HELENA STOLLENWERK


Bł. Maria urodziła się dnia 28 listopada 1852 roku w Rollesbroich w Niemczech. Odkrywając w sobie powołanie misyjne przez długie lata szuka zgromadzenia misyjnego, w którym mogłaby Je realizować. Dnia 30 grudnia 1882 roku rozpoczyna pracę w charakterze pomocy kuchennej w domu misyjnym w Steyl mając nadzieję, że o. Arnold Janssen, założyciel domu misyjnego i Zgromadzenia Słowa Bożego przeznaczonego do bezpośredniej pracy misyjnej, założy również żeńskie zgromadzenie misyjne. Nadzieja ziszcza się po siedmiu latach oczekiwania. Dnia 8 grudnia 1889 roku o. Arnold Janssen zakłada Zgromadzenie Misyjne Służebnic Ducha Świętego. 17 stycznia 1892 roku Helena przywdziewa habit zakonny i otrzymuje imię Maria. Dnia 12 marca 1894 roku składa pierwsze śluby zakonne. Cztery lata później, 8 grudnia 1898 roku, na życzenie założyciela, przechodzi do nowicjatu Sióstr Klauzurowych Służebnic Ducha Świętego, trzeciego zgromadzenia założonego przez o. Arnolda Janssena. Po dwóch latach, 3 lutego 1900 roku umiera na gruźlicę opon mózgowych. Proces beatyfikacyjny rozpoczęty w roku 1950, został uwieńczony beatyfikacją dnia 7 maja 1994 roku w Rzymie.

Bł. Maria Helena Stollenwerk ze szczególną żarliwością powtarzała dwie prośby modlitwy Pańskiej: Przyjdź królestwo Twoje i bądź wola Twoja. Odznaczała się szczególną czcią do Ducha Świętego i Najświętszego Sakramentu.

Matkę Marię czcimy Jako współzałożycielkę Sióstr Służebnic Ducha Świętego.

takze 28 listopada:

Św Stefan Młodszy (715-767) razem z Prawoslawiem {Prepodobnomuczenik Stiefan Nowyj}
Urodził się w Konstantynopolu. W młodym wieku podjął życie mnicha. Osiadl na gorze, na ktorej przebywal wczesniej sw Auksencjusz, (gora zostala nazwana jego imieniem). Zaslynal jako wyjatkowo swiety i cnotliwy czlowiek, tak ze był igumenem mnichów na tej górze. Zrzekł się jednak tej godności i podjął życie pustelnika. Gdy bizantyjski cesarz Konstantyn V rozpoczął prześladowania wiernych oddających kult ikonom, Stefan był jednym z najżarliwszych zwolenników oddawania im czci.
W 762 r. zażądano od niego podpisania dokumentów nielegalnego synodu konstantynopolskiego, potępiającego oddawanie czci ikonom. Gdy odmówił, zamknięto go w klasztorze, a następnie zesłano na jedną z wysepek na Morzu Marmara. Po ok. trzech latach przywieziono go i stawiono przed cesarzem który osobiście przeprowadził przesłuchanie. Stefan wyjął monetę i zapytał, czy nie byłoby rzeczą niewłaściwą potraktowanie wyobrażonego na niej cesarza bez należnej mu czci. „A więc - dodał - czy zasługuje na karę ten, kto depcze obraz Chrystusa lub Jego Matki albo je pali?”. Powiedziawszy to, rzucił monetę na podłogę i przydepnął ją. Rozgniewany cesarz rozkazał wtrącić go do więzienia. Męczennik spędził tam jeszcze jedenaście miesięcy, prowadząc wraz z uwięzionymi tam trzystu innymi mnichami, rodzaj życia zakonnego. Spędził tam 11 miesięcy. Chociaż cesarz nie chciał jego śmierci, Stefan, dotkliwie pobity drewniana belka, wyciagniety na ulice Konstatynopola.
Na ikonach jest przedstawiany w sposób typowy dla wyznawców, okresu ikonoklazmu. Ukazywany jest jako siwobrody starzec w szatach mnicha wielkiej schimy, przeważnie trzymający oburącz ikonę Bogarodzicy z Dzieciątkiem lub Zbawiciela. Niekiedy również, lub zamiast ikony dzierży zwój ze słowami: "Bogarodzico, przyjmij modlitwy sług Twoich".


Sw Sostenes (I w.)
Gdy Pawel byl w Koryncie zostal przez Zydow zaprowadzony przed konsula rzymskiego Galliona, z zarzutem ze glosi kult bozy przeciwny prawu. Gdy dostali odpowiedz ze nie jest to jego sprawa, zlapali Sostenesa, przewodniczacego lokalnej synagogi i go pobito przed trybunalem i Gallion nie zwracal na to uwagi.
Egzegeci nie sa do konca pewni dlaczego go pobito, niektorzy mowia ze dlatego ze on podzegnywal do skazania Pawla i po nieudanej probie na kims musiala sie okazac zlosc Zydow, inni mowia ze już wtedy się nawrocil. Dzieje nie opisuja jego nawrocenia, ale w liscie sw Pawla do Koryntian jest wspomniany jako brat, który jest razem z Pawlem.
Tradycja podaje ze byl biskupem Kolofonii w Azji Mniejszej.

Nasza Pani Bolosna z Kibeho (Ruanda) {objawienia od 1981 do 1989)
Objawienia Maryjne w Kibeho, byly pierwsze oficjalnie potwierdzone przez Kosciol na kontynencie afrykanskim.
Wydarzylo sie to w internacie dziewczat, prowadzonym przez siostry.
Dziewczyny były w reflektorium i Alphonsine Mumureke, majaca 16 lat, usugiwala innym dziewczynom. Uszlyszala wtedy glos kobiecy który jej mowil by wyszla na korytarz. Tam ujrzala mloda przepiekna kobiete odziana w biala szate.
Alphonsine, przestraszona spytala kim byla ta kobieta i otrzymala odpowiedz: “Ndi Nyina Wa Jambo”, (Jestem Matka Slowa). Kolezanki obecne na korytarzy slyszaly tylko slowa Alphonsiny. Ale powsturzyla jako pytanie te slowa, i jej kolenzanki to potem mogly potwierdzic, pozniej się przedstawila.
Maryja sie spytala co jest najwazniejsze w jej zyciu chrzescianskim, dziewczyna odpowiedziala ze: kocha Boga i Jego Matke, ktora dala swiatu zbawiciela. Odpowiedziala jej Maryja: „Jeśli tak jest, przychodze by Cie pocieszyc, gdyz wysluchalam twoich modlitw. Pragne by twe kolezanko mialy wiare, gdyz nie maja jej wystarczajaco”. I prosila by Alphonsina nauczyla swe kolenzki sie modlic. Objawienie trwalo ok. 15 minut.
W szkole bylo 120 dziewczat. Kolezanki nie uwierzyly w to co mowila Alphonsina i zaczely sie z niej nasmiewac.Myslaly tylko ze ma histerie i ze miala halucynacje. Dziewczyna prosila wiec Maryje by ukazala się tez innym dziewczynom. Maryja ukazala się wiec tez Nathalii Mukamazimpaka, majac wtedy 17 lat, ale to nie przyczynilo się do zmniejszenia sceptycyzmu. Po ponowionych prosbach Alphonsiny Maryja ukazala się tez Marie-Claire Mukangango, majac 21 lat i bedaca najbardziej sceptycznie nastawiona do tych wydarzen. Maryja chciala pokazac swiatu ze ludzie zyja jakby Boga nie było zapominajac o wartosciach duchowych.
Maryja mowila ze przyszla pocieszyc swe dzieci namawiajac je do pokoju i pojednania przez modlitwe, post i medytacje pasji Jezusa Chrystusa (stad nazwa).
15 sierpnia 1982 objawienie trwalo 8 godzin i dziewczynki zobaczyly co miala sie stac z krajem za kilka lat. Co niestety się sprawdzilow czasie wojny miedzy Hutu i Tutsi. Alphonsine e Nathalie, byly zabrane tez w podroze mistyczne, odwiedzajac niebo, czysciec i pieklo.
Fakty te zbadaly dwie komisje lekarska i teologiczna. Ta pierwsza normalnosc dziewczat i ta druga zgodnosc z nauka Kosciola. W 2001 był odczytany dekret uroczyscie potwierdzajacy objawienia.
31 maja 2003, podczas Mszy konsekracji sanktuarium w Kibeho, celebrowanej przez Prefekta Kongregacji ewangelizacji narodow, z udzialem wszytkich biskupow ruandckich, na oczach wszytkich wiernych tam zebranych powtorzyl się taniec slonca, znany z Fatimy. Trwal osiem minut, zostal sfotografowany i sfilmowany.


Sw Grzegorz III (+741)
Byl papiezem przez 10 lat.
Pochodzil z Syrii, przybyl do Rzymu jako mlodzieniec.
Podstawowe problemy jego pontyfikatu to walka z ikonoklastami, ewangelizacja Niemiec i ochrone dziedzictwa po sw Piotrze.
Zaraz po wyborze Grzegorz wyslal prezbitera Jerzego jako swego przedstawiciela do Konstantynopola do cesarza Leona III proszac by ten wysofal edykt zabraniajacy czczenia ikon. Cesarz odrzucil prosbe papieska i zaaresztowal Jezrzego i wyslal go na zeslanie. Nie pozostalo nic innego jak zwolac synod i uroczyscie odrzucic ta herezje. Było to oficjalne uznanie kultu ikon i skomunikowanie wszystkich, którzy zdejmowali, niszczyli lub zle traktowali ikony przedstawiajace Jezusa Chrystusa, Jego Matki, apostolow i innych swietych. By to podkreslic odnowiono bazylike Sw Piotra. Dekorojac ja jeszcze bardziej rzezbami swietych. W jednej kaplicy zebrano rozne relikwie meczenikow, apostolow i wyznawcow czczonych na calym swiecie. Cesarz troche się zezloscil i wyslal flote wojenna, która jednak się rozbila albo zagubila w czasie wielkiej burzy. Nakazal tez konfiskate wszytkich dobr kosciola rzymskiego w na poludniu Wloch (Sycylia i Calabria). Poddal tez caly ten region wladzy koscielnej patryjarchy konstatynopolskiego. Prosby ani protesty nic nie pomogly, i były jeszcze jednym motywem rozpadu miedzy wschodem i zachodem.
To tez przyczynilo się do tego ze gdy Rzym był zagrorzony przez wojska Liutpranda, krola Longobardow, papiez zwrocil się o pomoc nie do cesarza ale szukal wsparcia na zachodzie. W tym okresie najwazniejszy stawal się Karol Mlot. Nie mogl przybyc odrazu, gdyz byl uwiklany w wojne z arabami, ale dzieki jego naciskom dyplomatycznym, Longobardowie wysofali sie spod Rzymu. Grzegorz stal się w ten sposób obronca Rzymu, tytul i obowiazek z którego cesarz sam zrezygnowal, widac to tez na monetach, zaczeto tloczyc podobizny papiezy.
Ewangelizacji Niemiec nadal forme bardziej zorganizowana. Sw Bonifacy zostal mianowany arcybiskupem, dajac mu tez za zadanie zakladanie nowych diecezji, miał tez wybierac i wyswiecac nowych biskupow.
Jako czlowiek byl podziwiany przez wszytkich za swoje cnoty i za wiedze. Znal doskonale greke i lacine, znal wszytkie psalmy na pamiec. Wykupil wielu niewolnikow, dbal o wdowy i sieroty (spis wdow, czyli takich których utrzymaniem zajmowal się papiez, z jego czasow liczy ponad 3000). Przyjmowal wielu malarzy i innych artystow wypedzonych lub przesladowanych na wschodzie. Odnowil wiele kosciolow i klasztorow. Powierzyl odpowiedzialnosc duszpasterska w parafiach zakonikom z klasztorow przylegajacych do kosciolow. Zarzadzil regularne odmawianie brewiarza w klasztorach. Odbudowal prawie wszytkie mury miejskie, by mieć ochrone w razie napadow saracenow albo wojsk bizantyjskich.
Za jego poslugi zaczeto dawac numery kolejnym papiezom z tym samym imieniem, co stalo się praktyka calkiem rozpowszechniona dopiero w X wieku.
Podczas ostatniej reformy liturgicznej w 1963 zostal usuniety z kalendarza ogolnego, ale jest wspominany w diecezji Rzymskiej.


Sw Jakub z Marki(1394-1476)
Uczen sw Bernardyna ze Sieny od ktorego otrzymal habit franciszkanski, majac 22 lata. Poswiecil cale swe zycie na gloszenia dobrej nowiny, jako wedrowny katecheta. Wykonywal swoja posluge we Wloszech, w Czechach, Polsce, Bosnii i na Wegrzech, gdzie pojechal na prosbe papieska. Gdy otrzymal ta prosbe siedzial wlasnie przy stole, niedokczyl pic do konca i ruszyl natychmiast. Wystepowal przede wszytkim przeciwko robieniu interesow na porzyczaniu pieniedzy biedakom, dlatego tez pozakladal wiele lombardow dla ubogich, gdzie mogli przy minimalnej stopie oprocentowania oddawac swe rzeczy.



Prawoslawie (28 XI/ 8 XII)
Sw Serafin (1856-{Swiaszczennomuczenik mitropolit Sierafim }
Leonid Cziczagow urodził się w rodzinie wojskowego. Ukończył szkołę wojskową i został zawodowym oficerem. Brał udział w Wojnie Bałkańskiej (1876-1877). Rozmyślania o sensie życia zaprowadziły go do św. Jana z Kronsztadu.
W 1879 ożenił się, i cztery lata pozniej, majac stopien pułkownika, zwolnił się ze służby w wojsku i z błogosławieństwa św. Jana przyjął święcenia kapłańskie. W 1895 owdowial. Złożyl śluby zakonne i otrzymal imię Serafin. Napisal „Latopis Monasteru Serafino-Diwiejewskiego”. Był też inicjatorem kanonizacji św. Serafina z Sarowa, która odbyła się w 1903, oraz autorem akatystu ku jego czci.
W 1900 został wyświęcony na biskupa. Kierował kolejno diecezjami: Suchumską, Orłowską, Kiszyniowską i Twerską. W 1917 bezprawnie pozbawiono go katedry i mianowano ordynariuszem Diecezji Warszawskiej. Jednak z powodu toczących się działań wojennych nie dane mu było dotrzeć do Polski. W 1921 jako metropolita, został aresztowany i osadzony w Butyrkach. Później cztery lata spędził na zesłaniu w okolicach Archangielska. Po powrocie odosobniono go w Fiodorowskim Monasterze Zmartwychwstania Pańskiego koło miejscowości Szuja. Napisał wówczas drugą częścią „Latopisu Monasteru Serafino-Diwiejewskiego”.
Gdy miał 72 mianowano go metropolitą leningradzkim. Pięć lat później przeszedł na emeryturę i osiadł na podmoskiewskiej daczy. Aresztowany w listopadzie 1937 został na noszach dostarczony do więzienia na Tagance i skazany na śmierć przez rozstrzelanie. Do grona świętych zaliczono go w lutym 1997 r.
W ikonografii metropolita przedstawiany jest jako starszy mężczyzna z jasnokasztanową, siwiejącą brodą, w biskupiej granatowej mantii, białym kłobuku na głowie i z panagią na piersi. W prawej ręce trzyma krzyż, w lewej biskupi żezł.


Sw Teodor (+1394){Swiatitiel Fieodor, archijepiskop Rostowskij}
Był bratankiem św Sergiusza z Radoneża. Jego ojciec Stefan, po śmierci małżonki złożył śluby zakonne. Chłopiec zapragnął pójść w ślady ojca i wuja. Jego marzenia spełniły się gdy miał dwanaście lat. Ojciec zabrał go do Monasteru Świętej Trójcy, gdzie św Sergiusz z Radoneża przyjął od niego śluby zakonne i nadał imię Teodor.
Szczególnie lubił modlić się nocą. Gdy wyświęcono go na duchownego, zapragnął założyć własną wspólnotę, na co otrzymał błogosławieństwo swego ojca duchowego. Wkrótce na brzegu rzeki Moskwy powstał nowy Monaster Simonow, którego został ihumenem. Pragnienie Teodora, aby żyć w samotności nie spełniło się. Znany ze swej mądrości i głębokiej duchowości został ojcem duchowym św księcia Dymitra Dońskiego. Służąc mu radą i pomocą kilkakrotnie jeździł do Konstantynopola, by porządkować wewnętrzne sprawy Cerkwi. Z drugiej wizyty, w 1387 powrócił w randze arcybiskupa rostowskiego.
Gdy Teodor zakończył polecone mu zadanie, przybył do Rostowa i z zapałem zabrał się do kierowania życiem diecezji. Sam pisał ikony i dużo czasu poświęcał budownictwu sakralnemu. Był pierwszym arcybiskupem rostowskim.
W ikonografii Teodor przedstawiany jest w sposób nie wyróżniający go niczym szczególnym od innych świętych biskupów. Odziany jest w liturgiczne szaty i biały kłobuk na głowie. Zazwyczaj prawą dłonią trzyma Ewangelię, a lewą podtrzymuje ją przez rąbek szaty.


Maronici
Sw Irenarch z Sebasty (+303)

Luteranie
Margareta Blarer (+1541)
Zalorzycielka wspolnoty w Konstancji.

29 LISTOPADA - Bł. Maria Klementyna Anuarita Nengapeta




Anuarita pochodziła z plemienia Babudu. Urodziłą się w Wamba, a całe swoje wychowanie religijne zdobyła w pierwszej misji chrześcijańskiej na terenach Zairu - w Bafwabaka. Była młodą, czarną zakonnicą ze zgromadzenia Najświętszej Rodziny. Zginęła 1 grudnia 1964 r. broniąc swej czystości, gdy przybyła odwiedzić siostry, które były wtedy deportowane w Zairze.
Jan Paweł II beatyfikował ją w Kinszasie 15 sierpnia 1985 r.


(wzięte z http://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/11-29.php3 )


albo jeszcze inny txt:

Błogosławiona Maria Klementyna Anuarita Nengapeta urodziła się w 1939 lub 1941 roku na przedmieściu Wamby, w północnym Zairze. Jej rodzice byli animistami, ale w 1943 roku matka przyjęła chrzest i dała ochrzcić swoje trzy córki. Anuarita uczęszczała do szkoły misyjnej, a następnie do seminarium nauczycielskiego. W 1957 roku wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr św. Rodziny. Po nowicjacie nadal uczyła się w seminarium w Bafwabaka. Gdy w Zairze wybuchły niepokoje, a do Bafwabaka przybyły zrewoltowane oddziały, Maria Klementyna, była przypadkiem poza domem. Gdy jednak zobaczyła, że żołnierze uprowadzają siostry, nowicjuszki i postulantki, spontanicznie się do nich przyłączyła. „Jeśli trzeba umrzeć – powiedziała – umierajmy razem”. Potem, przeczuwając niebezpieczeństwo, zachęcała siostry do modlitwy: „Prośmy męczenników z Ugandy, bo znalazłyśmy się w wielkim niebezpieczeństwie”. Dodała jeszcze: „Siostry, wiem, że niebawem umrę”. Nazajutrz znalazły się w Isiro. Żołnierze zażądali tam, aby siostry się im oddały. Marie Klementynę upatrzył sobie pułkownik Olombo. Gdy zaprotestowała, a potem stawiała opór, zaczął ją bić. Nie złamawszy jej oporu, zastrzelił ją po północy 1 grudnia 1964 roku. Gdy ginęła, zdołała jeszcze przebaczyć swemu prześladowcy. Beatyfikował ją Jan Paweł II w Kinszasie w roku 1985.

30 LISTOPADA - ŚW. ANDRZEJ APOSTOŁ





Andrzej pochodził z Betsaidy nad Jeziorem Galilejskim (por. J 1, 44), ale mieszkał w domu teściowej swego starszego brata, św. Piotra, w Kafarnaum (por. Mk 1, 21. 29-30). Był - jak św. Piotr - rybakiem. Początkowo był uczniem Jana Chrzciciela. Pod jego wpływem poszedł za Chrystusem, gdy Ten przyjmował chrzest w Jordanie. Andrzej nie tylko sam przystąpił do Chrystusa, ale przyprowadził także św. Piotra, swojego brata: "Nazajutrz Jan znowu stał w tym miejscu wraz z dwoma swoimi uczniami i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: «Oto Baranek Boży». Dwaj uczniowie usłyszeli jak mówił, i poszli za Jezusem. Jezus zaś odwróciwszy się i ujrzawszy, że oni idą za Nim, rzekł do nich: «Czego szukacie?» Oni powiedzieli do Niego: «Rabbi - to znaczy: Nauczycielu - gdzie mieszkasz?» Odpowiedział im: «Chodźcie, a zobaczycie». Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego. Było to około godziny dziesiątej. Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra. Ten spotkał najpierw swego brata i rzekł do niego: «Znaleźliśmy Mesjasza» - to znaczy: Chrystusa. I przyprowadził go do Jezusa" (J 1, 35-41). Andrzej był pierwszym powołanym przez Jezusa na apostoła uczniem.

Apostołowie Andrzej, Jan i Piotr nie od razu na stałe połączyli się z Panem Jezusem. Po pierwszym spotkaniu w pobliżu Jordanu wrócili do Galilei do swoich zajęć. Byli rybakami zamożnymi, skoro mieli własne łodzie i sieci. Tam ich Chrystus po raz drugi wezwał i odtąd pozostaną z nim aż do Jego śmierci i wniebowstąpienia. Spotkanie nad Jeziorem Genezaret i powtórne wezwanie przekazał nam św. Mateusz: "Gdy (Jezus) przechodził obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał dwóch braci, Szymona, zwanego Piotrem i brata jego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro: byli bowiem rybakami. I rzekł do nich: «Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi». Oni natychmiast zostawili sieci i poszli za nim" (Mt 4, 18-20). Św. Łukasz dorzuca szczegół, że powołanie to łączyło się z cudownym połowem ryb (Łk 5, 1-11). Tak więc Pan Jezus niezwykłym cudem chciał umocnić w swoich pierwszych uczniach wiarę w siebie, że jest naprawdę tym, za kogo się podaje.

W Ewangeliach św. Andrzej występuje jeszcze dwa razy. Kiedy Pan Jezus przed cudownym rozmnożeniem chleba zapytał Filipa: "Skąd kupimy chleba, aby oni się posilili?" - św. Andrzej, brat Szymona Piotra, rzekł do Niego: "Jest tu jeden chłopiec, który ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby, lecz cóż to jest dla tak wielu?" (J 6, 5. 9). I jeszcze raz występuje św. Andrzej, kiedy pośredniczy, aby poganie także mogli ujrzeć Chrystusa i z nim się zetknąć bezpośrednio: "A wśród tych, którzy przybyli, aby oddać pokłon (Bogu) w czasie święta byli też niektórzy Grecy. Oni więc przystąpili do Filipa, pochodzącego z Betsaidy, i prosili go mówiąc: «Panie, chcemy ujrzeć Jezusa». Filip poszedł i powiedział Andrzejowi. Z kolei Andrzej i Filip poszli i powiedzieli Jezusowi" (J 12, 20-22). Chodziło w tym wypadku o prozelitów.

W spisie Apostołów wymieniany jest na drugim (Mt i Łk) lub czwartym (Mk) miejscu. Przez cały okres publicznej działalności Pana Jezusa należał do Jego najbliższego otoczenia. W domu Andrzeja i Piotra w Kafarnaum Chrystus niejednokrotnie się zatrzymywał. Andrzej był świadkiem cudu w Kanie (J 1, 40 - 2, 12) i cudownego rozmnożenia chleba (J 6, 8 nn).

W tradycji usiłowano wybadać ślady jego apostolskiej działalności po Zesłaniu Ducha Świętego. Orygenes (+ 254) wyraża opinię, że św. Andrzej pracował w Scytii, w kraju leżącym pomiędzy Dunajem a Donem. Byłby to zatem Apostoł Słowian, których tu właśnie miały być pierwotne siedziby. Według św. Hieronima (+ 421), św. Andrzej miał także pracować w Poncie, w Kapadocji, w Galicji i Bitynii, skąd udał się do Achai. Ten sam pogląd podziela Teodoret (+ 458), który twierdzi, że św. Andrzej przeszedł ze Scytii do Tracji i Epiru, aby zakończyć życie śmiercią męczeńską w Achai. Wszystkie źródła są zgodne, że św. Andrzej zakończył swoje apostolskie życie śmiercią męczeńską w Patras w Achai, na drzewie krzyża. Patras leży na Peloponezie przy ujściu Zatoki Korynckiej.

Niemniej pilne zainteresowanie osobą i działalnością, a zwłaszcza śmiercią św. Andrzeja okazują apokryfy: Dzieje Andrzeja z wieku II-III oraz Męka św. Andrzeja z wieku IV. Są to dokumenty bardzo dawne, sięgające niemal czasów apostolskich. Zwłaszcza Dzieje Andrzeja cieszyły się kiedyś wielkim powodzeniem. Według tych źródeł po Zesłaniu Ducha Świętego Andrzej miał pracować w Poncie i Bitynii (dzisiaj zachodnia Turcja) oraz w Tracji (Bułgaria), Scytii (dolny bieg Dunaju) i Grecji. Tam też, w Patras, 30 listopada 65 lub 70 roku, przeżegnawszy zebranych wyznawców, został ukrzyżowany głową w dół na krzyżu w kształcie litery X. Wyrok ten przyjął z wielką radością - cieszył się, że umrze na krzyżu, jak Jezus.
Kult św. Andrzeja był w Kościele bardzo zawsze żywy. Liturgia bizantyjska określa św. Andrzeja przydomkiem Protokleros, co znaczy "pierwszy powołaniem", gdyż obok św. Jana pierwszy został przez Chrystusa wezwany na Apostoła. Achaja się chlubi, że jego pierwszym metropolitą był św. Andrzej.

W 356 roku relikwie św. Andrzeja przewieziono z Patras do Konstantynopola i umieszczono je w kościele Apostołów. Krzyżowcy z czwartej wyprawy krzyżowej, którzy w 1202 r. zdobyli Konstantynopol, zabrali relikwie i umieścili w Amalfi w pobliżu Neapolu. Głowę św. Andrzeja papież Pius II w XV w. kazał przewieźć do Rzymu, do bazyliki św. Piotra w myśl zasady, że skoro chwała wspólna połączyła obu braci, powinna ta sama chwała połączyć także ich ciała. 25 września 1964 r. papież Paweł VI nakazał ją zwrócić kościołowi w Patras. Najpierw 23 września złożyli hołd relikwii wszyscy ojcowie soboru watykańskiego drugiego, zebrani na trzeciej sesji wraz z papieżem, który w procesji przeniósł relikwię z kaplicy Najśw. Sakramentu na ołtarz auli soborowej. Mszę świętą odprawił przy tej okazji kardynał Marcella, archiprezbiter Bazyliki Św. Piotra, a kazanie wygłosił kardynał Koenig z Wiednia, kończąc homilię modlitwą o zjednoczenie Kościołów. Po południu przewieziono relikwie do kościoła Św. Andrzeja delia Valle, gdzie były wystawione ku czci publicznej przez trzy dni. Dnia 25 września przybyła drogą lotniczą do Rzymu delegacja greckiego Kościoła Prawosławnego. Przyjął ją Paweł VI na osobnej audiencji i wręczył święte relikwie. Jeszcze tego samego dnia przewieziono relikwię samolotem do Patras. Kościół grecki posiada też relikwie krzyża, na którym umarł św. Andrzej.

Kult św. Andrzeja był w różnych krajach zawsze bardzo żywy. Święty Grzegorz I Wielki założył ku jego czci klasztor i kościół w Rzymie. Otrzymał także relikwie Apostoła z Konstantynopola (+ 604). Wiele narodów i państw ogłosiło św. Andrzeja za swojego szczególnego patrona. Tak uczyniły: Neapol, Niderlandy, Szkocja, Hiszpania, arcybiskupstwo Brunszwiku, księstwo Burgundii, Limburg, Luksemburg, Mantua i Szlezwig, a z innych krajów - Bitynia, Grecja, Holandia, Niemcy, Pont, Prusy, Rosja i Sycylia. Także bardzo wiele miast chlubi się patronatem św. Andrzeja: Agde, Aranches, Baeza, Bordeaux, Brescia, Bruggia, Hanower, Neapol, Orange, Pesaro, Rawenna, Rochester. Jest także patronem małżeństw, podróżujących, rybaków, rycerzy, woziwodów, rzeźników. Orędownik zakochanych, wspomaga w sprawach matrymonialnych i wypraszaniu potomstwa. Dużą czcią cieszył się św. Andrzej również w Polsce. Istniał u nas zwyczaj wróżb andrzejkowych. Dziewczęta lały wosk roztopiony na wodę i zgadywały z figur, jakie się tworzą, która będzie miała pierwsza wesele.



W ikonografii św. Andrzej Apostoł przedstawiany jest jako starszy mężczyzna o gęstych, siwych włosach i krzaczastej, krótkiej brodzie. Jako apostoł nosi długi płaszcz. Czasami ukazywany jako rybak w krótkiej tunice. Powracającą sceną w sztuce religijnej jest chwila jego ukrzyżowania. Atrybutami Świętego są: "krzyż św. Andrzeja" w kształcie litery X, księga, ryba, sieć.


Sporo o Andrzeju znajdziesz na http://www.brewiarz.katolik.pl/czytelni ... 11-30.php3

Ciut spoznione ale interesujace.

1 grudnia

Sw Eligiusz (588-660) wspominany takze przez protestantow
Jako mlodzieniec byl uczniem zlotnikow, wpierw w Lionie nastepnie u zlotnika krola Klotarda II. Ten ostatni kazal mu zrobic tron ze zlota. Z materialu ktory dostal uczynil dwa trony. W nastepstwie czego zostal odpowiedzialny za mienice krolewska. Tam wykonal tez wiele dziel sztuki, raz przy pracy ukazal mu sie diabel w postaci kobiety, gdy tylko zrozumial podstep obecagi zlapal "kobiete" za noc i wyrzucil na zewnatrz. Jakis czas pozniej zrozumial ze lepiej zadbac o dziela sztuki duchowej. Ufundowal wiec dwa klasztory, jeden meski i jeden zenski. Po smierci krola, w 633, nowy krol go mianuje swoim ambasadorem w zaufanych sprawach. Wykupuje wielu wiezniow wojennych za wlasne pieniadze. W 639 zostawil wszytko by zostac ksiedzem. Byl wspanialym ogranizatorem zycia koscielnego. Zostal wybrany na biskupa Noyon-Tournai, ufundowal lub przeorganizowal wiele klasztorow. Pchany gorliwoscia ewangelizacyjna odbyl wiele podrozy w polnocnej Galii i na ziemi Fryzonow. Nie jeden raz bardziej niz o ewangelizacji trzeba mowic o reewangelizacji, czyli po raz kolejny gloszenia Chrystusa w danym miejscu. Umarl w czasie jednej z podrozy na terenie dzisiejszej Holandii. W jego swieto sa blogoslawione konie w wielu regionach Francji, na pamiatke konia ktory mu towarzyszyl we wszystkich jego podrozach.


Bl Charles de Foucald (1858-1916)
Urodzil sie w Strasburgu. Wczesnie zostal sierota. Wstapil do wojska, gdzie zrobil dosc szybka kariere. Wyslany jako zolnierz Legii Cudziemskiej do krajow arabskich polnocnej Afryki staje sie coraz bardziej zafascynowany swiatem arabskim. Przez religijnosc arabow okrywa swoja wiare. Gdy okdrywa Boga chrzescianskiego, widzi ze nie moze Mu nie sluzyc. Wstapil do trapistow i zlozyl sluby. Nie bylo to jednak dosc, jego pragnienie spotkanie Chrystusa w najubozszych i ostatnich, pcha go do opuszczenia klasztoru, za zgoda przelozonych, i udaje sie wpierw do Palestyny i nastepnie na Sahare. Przyjal siecenia kalpanskie i zamieszkal wsrod Tauregow. Mieszkajac tam byl przykladem milosci, wykupywal niewolnikow, ewangelizowal ich, przetlumaczyl na miejscowy jezyk Ewangelie. Chetnie sie spotykal z muzumanami i rozmawial z nimi o Bogu, doceniajac tez bogactwo duchowe obecne w Islamie. Pragnal zalorzyc zgromadzenie Malych Braci i Malych Siostr Jezusa, ale niedorzyl urzeczywistnienia sie tych zgromadzen.
Zostal zabity prawdopobnie przez pomylke przez rywalizujace plemie, prawdopobnie podjudorzone do ataku przez Francuzow.
Po jego smierci wiele osob siegalo do jego duchowosci. Miedzy innymi Droga Neokatechumelna narodzila sie z inspiracji poszukiwania Chrystusa wsrod najubozysz, nie dzialania czegos wsrod nich, ale po prostu zycia obok nich i z nimi.


Sw Ageryk (+591)
Biskup Verdun, pochowany we wlasnym domu, ktory przemienil na kosciol.

Sw Aleksander Briant (+1581)
Jezuita. Anglik zabity za opuszczenia anglikanizmu i za "apostazje". Zostal zabity razem ze sw Rodolfem Sherwinem i sw Edmundem Campionem. O tym ostatnim bardzo ciekawy opis znajduje sie tutaj. Kanonizowani w 1970.

Bl Maria Klementyna Anuarite Nengapeta (1939-1964)
Urodzila sie w poganskiej rodzinie. Po przyjeciu chrztu wstapila do lokalnego zgromadzenia Swietej Rodziny. Zlapana przez rebeliantow Simba. Dowadzacy chcial sie z nia zabawic, ale ona sie nie zgodzila na zadna cielesna propozycje, za co zostala dziko pobita i zatorturowana na smierc. Beatyfikowana przez Jana Pawla II w 1985 w Kinshasa. Na beatyfikacji byli obecni tez rodzice, ktorzy zostali chrzescianami i przebaczyli zabojcom.



Prawoslawie (1/14 XII)
Sw Nahum (VII w. p. Ch){Prorok Naum}
Siódmy z grona dwunastu proroków mniejszych. Nie mamy o nim żadnych wiadomości prócz tego, że (wedlug sw Hieronima) pochodził z Elkosz, miejscowości położonej najprawdopodobniej w Królestwie Judzkim, a swe proroctwo wygłosił na krótko przed upadkiem Niniwy, które miało miejsce w 612 r. przed Chrystusem.
Treścią proroctwa Nahuma zawartego w jego księdze jest zapowiedź upadku Niniwy, stolicy państwa asyryjskiego, sprawującego krwawe i przepełnione okrucieństwem rządy. Prorok w ostrych słowach piętnuje butę i zaborczość tego państwa. W zburzeniu miasta, które ma nieuchronnie nastąpić, prorok widzi przede wszystkim karę Bożą za pogwałcenie porządku moralnego. Jahwe jest bowiem Bogiem sprawiedliwym, choć jest również „łaskawy i ucieczką w dniu utrapienia”.
Księga składa się tylko z trzech rozdziałów, które można podzielić na dwie części. Pierwsza stanowi pieśń wysławiającą wielkość i potęgę Boga, który zgnębi przeciwników, a swemu ludowi pozwoli żyć w bezpieczeństwie i dobrobycie. Druga część zawiera podany w żywych barwach opis oblężenia Niniwy i jej upadek oraz wymienia powody, dla których miasto to zasłużyło na taką karę.
Przesztrzega ze nie da sie zbudowac jakiegos panstwa na sile, na oszustwie i na klamstwie. Bo choc Pan jest wolny w gniewie nie pozostawia nic nieukaranym.
Nahum jest orędownikiem osób rozpoczynających naukę.
W ikonografii jest starym, zazwyczaj szczupłym mężczyzną. W jego szatach dominują kolory fioletowy i błękitny. Ma długie włosy, spadające lokami na plecy i ramiona oraz krótką brodę. Zwykle w dłoni trzyma rozwinięty zwój z fragmentem swego proroctwa dotyczącego upadku Niniwy.

2 grudnia

Bł Rafał Chyliński (1694-1741)
Melchior Chyliński urodził się w rodzinie szlacheckiej. W 1712 zaciągnął się do wojska jako zwolennik króla Stanisława Leszczyńskiego, w trzy lata doszedł do stopnia oficerskiego i został komendantem chorągwi.
Pozniej opuścił wojsko i wstąpił do franciszkanów. Otrzymał imię zakonne Rafał. Śluby wieczyste złożył już w następnym roku, a w 1717 przyjął święcenia kapłańskie. Z zapałem głosił kazania i prowadził katechizację, dał się poznać jako doskonały spowiednik. Szerzył apostolstwo miłości i miłosierdzie wśród biednych, cierpiących, kalek - dla których był troskliwym i cierpliwym opiekunem. Powtarzał często: "Miłujmy Pana, wychwalajmy Pana zawsze, nigdy Go nie obrażajmy". Dla wynagrodzenia Panu Bogu za grzechy świata wybrał drogę pokuty, licznych umartwień, wyrzeczeń i surowych postów. Z radością wychwalał Pana, wiele czasu poświęcał na modlitwę osobistą. Był gorącym orędownikiem ufności w łaskawości Boga i wstawiennictwa Najświętszej Maryi Panny, którą czcił z ogromną pobożnością i synowskim oddaniem. Jego pobożność oraz miłosierdzie zjednały mu za życia opinię świętości.
Kiedy w 1736 roku wybuchła epidemia w Krakowie, niezwłocznie pospieszył z pomocą, opiekując się troskliwie chorymi i umierającymi. Nie dbając o swoje bezpieczeństwo, spędzał w lazarecie dnie i noce, wykonując wszelkie posługi przy chorych, pocieszając, spowiadając i przygotowując konających na śmierć. Po dwóch latach, gdy epidemia w Krakowie ustała, powrócił do Łagiewnik, gdzie opiekował się ubogimi, rozdając im jedzenie i ubranie. Pełną miłości i pokory opiekę nad chorymi przerwała choroba, zmuszając go do pozostania w celi zakonnej. Chorując dawał przykład wielkiej cierpliwości, z jaką znosił wszelkie cierpienia.
Zmarł w Łagiewnikach koło Łodzi. Tam znajdują się jego relikwie. Beatyfikowany przez Jana Pawła II w Warszawie w 1991.

W ikonografii bł. Rafał przedstawiany jest w brązowym habicie franciszkańskim i w czerwonej stule. Jego atrybutami są: księga na stole, dyscyplina, krzyż.




Sw Bibiana (Viviana) (+362)
Dzis jej wspomnienie zostalo wycofane z kalendarza uniwersalnego i ograniczone do bazyliki rzymskiej poswieconej tej meczenicy. Dlatego ze historycy sie spieraja czy opis jej meczenstwa pochodzacy z VII w. jest prawdziwy.
Miala umrzec za czasow cesarza Juliana Apostaty. Cesarz mial zabic rodzicow gdyz chcial zagrabic ich majatek. Razem z siostra Demetria zostala poddana straszliwym torturom, jej siostra zmarla przez odniesione rany. Bibiana natomiast zostala oddana w opieke slawnej prostytutki, by zmienila jej tryb zycia, ale ta proba oddalenia jej od wiary tez sie nie udala. Zostala wiec przywiazana do kolumny i zabiczowana na smierc. Jej cialo zostalo rzucone psom ale chrzescianie je uratowali przed ta zniewaga. Zostala pochowana obok swych rodzicow, w poblizu rodzinego domu. Na tym miejscu papiez Symliciusz wybudowal w 483 bazylike.


Bl Jan z Ruysbroeck (1293-1381)
Urodzil sie w poblizu Brukseli. Sam zdobyl wyksztalcenie. Badal przede wszytkim doswiadczenia duchowe i psychologie zycia wewnetrznego. Mial ogromna zarzylosc z Pismem Swietym i z pismami ojcow Kosciola.
W 1317 zostal wyswiecony na kaplana. Przez 26 lat byl kanonikiem w Brukseli, gdzie rozbudzil zycie duchowe swych parafian. Dla nich napisal wiele dziel duchowych, wsrod nich " Zaslubiny Duchowe". Gdy w Brukseli pojawilo sie wile fanatycznych pseudokaznodziejow i kler stawal sie coraz bardziej zeswieczony, wraz z 15 towarzyszami udal sie do wioski Groenendael, by tam prowadzic zycie pelne modlitwy. Zaslynal jako ojciec duchowy. Wiele ludzi udawalo sie do tej wioski by moc z nim rozmawiac.
Widac jego wplyw w duchowosci (devotio moderna) gdyz opieral swe spotkanie z Bogiem na tym ze kazdego dnia jest to cos nowego, cos nieznanego, jako nieustanna nowosc.


Bl Maria Angela (1592-1665)
Nauczyla sie czytac i pisac jako mloda dziewczyna gdy byla u swego stryja po smierci obojga rodzicow. Majac jedenascie wstapila do klasztory klarysek kapucynek. W 1614 zostala wyslana do Saragozzy by tam razem z kilkoma siostrami zalorzyc nowy klasztor, zostala tam mistrzynia nowicjatu.
Po jakims czasie zostala wybrana na przelozona, ale pomaga caly czas nawet w najtrudniejszych pracach. Jalmuzne ktora otrzymywaly dzielila zawsze na pol i jedna czesc oddawala biednym.
W 45 udala sie do Mursji by tam zalorzyc nastepny klasztor.
Udalo jej sie uzyskac pozwolenie na codzienna Eucharystie.
Jan Pawel II beatyfikujac ja w 1982 nazwal ja "mistyczka brewiarza" gdyz byla to dla niej najwazniejsza modlitwa i pragnela by tez swiccy mogli odmawiac brewiarz, pragnienie ktore na szersza skale urzeczywistnilo sie dopiero po II Soborze Watykanskim.



Prawoslawie (2/15 XII)
Sw Habakuk (VII-VI w. p. Ch.) {Prorok Awwakum}
Osmy z grona dwunastu proroków mniejszych. Jego służba prorocza przypadła na okres, kiedy Królestwo Judzkie doświadczyło już twardej ręki Babilonu.
Nie ma praktycznie żadnych danych na temat osoby proroka. Księga jego autorstwa składa się z trzech krótkich części. Habakuk przedstawił w niej proroctwo o niewoli narodu izraelskiego oraz zburzeniu Jerozolimy. Jego trzon stanowi pytanie, które Habakuk stawia przed sobą: jak pogodzić bezkarne naruszanie porządku moralnego z rządami Bożymi w świecie? Odpowiedź na nie dają dwa pierwsze rozdziały, w których otrzymuje od Boga zapewnienie, że sprawiedliwi, jeśli tylko zachowają wiarę i ufność, zdołają się uratować, zaś bezbożni wrogowie będą ukarani za swoją zaborczość i okrucieństwo. Trzeci, ostatni rozdział proroctwa, jest hymnem wysławiającym majestat i potęgę przychodzącego na sąd Boga. Przedstawiony jest tu wspaniały obraz teofanii, tj. objawienia się Boga.
Słowami Cerkwi prorok „stojąc na Boskiej straży” „pojął Boże nadejście” i „zmartwychwstanie Chrystusa obwieścił całemu światu”.
W ikonografii Habakuk przedstawiany jest jako bezbrody młodzieniec w długim płaszczu, z krótkimi bądź spadającymi na ramiona czarnymi włosami. Najczęściej umieszczany jest w rzędzie proroków mniejszych lub obok proroka Nahuma, w stronę którego zwraca głowę. W lewej ręce trzyma zwój z jednym z fragmentów swej księgi: "Bóg przychodzi od strony Temanu, Święty od strony gór Paran. Majestat Jego okrywa niebiosa, ziemia jest pełna Jego chwały" (Hab 3, 3).
W sztuce zachodniej przedstawiany jest jako stary (czasami zgarbiony) mężczyzna w długim proroczym płaszczu. Sztuka wczesnochrześcijańska ukazuje go w scenie, w której ujęty przez anioła za włosy zostaje przeniesiony do proroka Daniela w jaskini lwów (Dn 14,3), aby zaniósł mu pożywienie. Spotykamy go też w scenie, gdy przez Anioła przynosi patrz prorokowi Danielowi pożywienie do jaskini lwów.



Sw Hilarion Gruzin (+875) mnich Kosciol Gruzinski

Kopci (23 hedar/hatur)
Sw Korneliusz Setnik (I w.)

3 grudnia

Sw Franciszek Ksawery (1506-1552)
Pozwole sobie dzis tylko dac linki do dosc obszernych opracowan
na stronie brewiarz /katolik
i na stronie Goscia Niedzielnego


Sw Kasian (+298)
Uczestniczyl w procesie przeciwko biskupowi Marcelemu, dotkniety ogromna niesprawiedliwoscia publicznie wyznal ze jest chrzescianem i podzielil los biskupa.

Bl Edmund Coleman (+1678)
Szlachcic angielski, wrocil na lono Kosciola i zostal falszywie oskarzony o zdrade stanu. Zabity w York. Beatyfikowany w 1929.

Sw Sola (+794)
Mnich benedyktynski, misjonarz razem ze sw Bonifacym w Niemczech. Ten swiety ukazuje jak wazna jest wspolnota koscielna, to znaczy ze zaden swiety nie dziala sam, kazdy potrzebuje wsparcia. I pan Bog stawia czesto kilka swietych osob by wykonac jakies zadanie ktore powierza ludziom.

Prawoslawie (3/16 XII)
Sw Sofoniasz {Prorok Sofonija}
Dziewiąty z grona proroków mniejszych. Był przypuszczalnie potomkiem króla judzkiego Ezechiasza. Od człowieka o tym imieniu wywodzi go wyjątkowo długa jak na księgi prorockie geneologia. Jego działalność przypada na czasy panowania Jozjasza (638-608 p. Ch.). Był więc współczesny Jeremiaszowi, chociaż zapewne od niego starszy.
Mowy zawarte w „Księdze Sofoniasza” przygotowywały, podobnie jak i Jeremiasza, grunt pod reformę religijną rozpoczętą przez króla Jozjasza w 621, po okresie panowania bezbożnego Manassego, który doprowadził kraj do upadku religijno-moralnego. Występuje przeciwko wszelkiego rodzaju nadużyciom w życiu religijnym i społeczeństwie, łączeniu kultu Jahwe z tradycjami pogańskim i sprzedajności kapłanów i urzędników, zachłanności bogaczy i powszechnej obojętności religijnej. Nawołuje przy tym nie tylko do zaniechania praktyk pogańskich w kulcie, ale żąda pogłębienia życia religijnego, sprawiedliwości i pokory. Poczesne miejsce w proroctwie zawiera zapowiedź „dnia Jahwe”, dnia strasznego sądu nad wszystkimi narodami. Jego grozę opisuje szczegółowiej niż inni prorocy.
„Księga Sofoniasza” składa się tylko z trzech rozdziałów. Występują w niej dwie grupy mów: poświęcone zapowiedzi „dnia Jahwe” oraz upominające i zawierające obietnice przyszłego wybaczenia.
Na ikonach jest starym człowiekiem z siwą brodą, odzianym w szaty prorocze i sandały. Prawą dłonią błogosławi, w lewej trzyma zwój z jednym z fragmentów swego proroctwa, a najczęściej słowami: "Wesel się, córko Syjonu, wykrzyknij radośnie, Izraelu! Raduj się i wykrzyknij radośnie z całego serca, córko jeruzalemska!".

4 grudnia

Obydwoje swieci wspominani razem z Prawoslawiem (4/17 XII) i wiekszoscia innych kosciolow wschodnich

Sw Barbara (+306) {Wielikomuczenica Warwara}
Legenda zupelnie przeslonila postac hitoryczna. Pochodzila prawie na pewno z Nikodemii. Jej ojciec poganin uwiezil ja na wiezy i pozniej wydal na smierc, kat nie chcial jej sciac wiec ojciec sam chcial to zrobic i trafil w niego piorun. W koncu jednak zostala scieta. Jej jedna z czternasty swietych wspomozycieli, jej wzywana w sytlacjach naglej smierci i w ochronie przed piorunami. Jako swoja patronke wybrali ja gornicy, oraz ludwisarze. Dobry przyklad tego ze rodzina czasami moze nam przeszkadzac dojsc od Boga, ale gdy sie ich przesladowania znosi z cierpliwoscia jest to pozniej na jeszcze wieksza chwale Boza.
http://brewiarz.katolik.pl/czytelnia/swieci/12-04b.php3


Sw Jan Damascenski (657-749) {Prepodobnyj Ioann Damaskin}
Urodzil sie z arabskich rodzicow. Jego ojciec zajmowal wysokie stanowisko na dworze w Damaszku. Wychowany przez mnicha zakupionego przez ojca na targu niewolnikow. Gdy dorosl wybral zycie mnisie. Na prosbe patryjarchy Jerozolimy zostal kaznodzieja przy Swietym Grobie. Byl obroncom kultu ikon, jego teologia ikony zostala przyjeta oficjalnie przez Kosciol na II Soborze Nicejskim. Jego tekst poslurzyl tam do sformuowania ostatecznej formy dokumentu. Przekazal nam wspanialy wyklad teologii ojcow greckich.
Werscja zachodnia/url] i [url=http://www.cerkiew.pl/swieci.php?id=396] wschodnia


color=blue]Bl Adolf Kolping (1813-1865)[/color]
Syn szewca. Zalorzyl stowarzyszenie ktore ma pomagac ludziom pracujacym. (Kolpingwerk). Jakis czas schodzil cale Niemcy naprawiajac ludziom buty. Pozniej wrocil do wczesniej przerwanych studiow i zostal wyswiecony na prezbitera. Zostal wyslany do przemyslowej dzielnicy w Wuppertal, tam zostal odpowiedzialny za edukacje mlodych robotnikow. Zalorzyl dom pomocy i zawodowej formacji dla chlopcow. Zalorzyl i prowadzil przez jakis czas tez dwie gazety, skierowane do ludu. Beatyfikowany przez Jana Pawla II w 1991. Byl tez wyznaczony jako jeden z patronow swiatowego dnia mlodziezy w Kolonii.



Anglikanie
Nicholas Ferrara (+1637)
diakon, zalozyciel wspolnoty Little Gidding.

5 grudnia

Sw Saba (439-532) razem z Prawoslawiem (5/18 XII){przede wszytkim grecy}{Prepodobnyj Sawwa Oswiaszczennyj}
Urodzony w Kapadocji. Jako mlodzieniec wstapil do klasztoru w swoim miejscie. Pozniej jednak chcial doswiadczyc samotnosci. Przez dziesiet lat przebywal w laurze sw Thecktysta. Pozniej pragnal jeszcze wiekszej samotnosci i otrzymal zgode na zamieszkanie w grocie do ktorej sie wchodzilo po drabinie ze sznura. Opowiada sie ze pierwszej nocy gdy tam spal przyszedl lew i chcial go wyniesc w paszczy z tamtad, ale Saba mu wytlumaczyl ze jesli nie chce dzielic groty z nim, ma oddejsc, gdyz czlowiek zostal stworzony na obraz Boga a zwierze nie. Lew pochylil sie z szacunkiem i odszedl. Na niedziele i swieta liturgiczne wracal do cenobium, by razem z innymi celebrowac Eucharystie. Inni mnisi chcieli go nasladowac i zaludnili groty znajduja sie w poblizu tej Saby. Widzial w tym nowe powolanie jakie Pan Bog mu proponowal i powstala w ten sposob wielka laura Mar Saba, na pustyni miedzy Jerozolima i Morzem Martwym. Jeszcze dzis zwiedzanie tego miejsca daje niesamiwete przezycie. Wiele z podopiecznych mu mnichow stracilo odniesienie do dyscypliny wspolnotowej, gdyz wielu z nich mieszkalo jako pustelnicy. Potrzebowal wiele cierpliwosci ale i autorytetu by nadac tym pustlnikom regule opierajaca sie na tej napisaj przez sw Pakomiusza.
W 491 patryjarcha Jerozolimy wyswiecil go na prezbitera i mianowal go przelozonym (archimandryta) pustelni znajdujacych sie w Palestynie. Zabral glos przeciw herezji monofizytow, ale tez w sprawie podatku na wyroby rzemielnicze.
Jego cialo zostalo przeniesione do Wenecji przez krzyzowcow, by nie zostalo zniszczone przez najedzce muzumanskiego. Pawel VI w 1965 oddal go klasztorowi Sw Saby jako gest ekumeniczny wobec Kosciola Prawoslawnego.
Obszerne opracowanie


Sw Mikolaj Tavelic (+1391)
Franciszkanin z Dalmacji, misjonarz w Bosni. Otrzymal palme meczenstwa w Jerozolimie.


Kosciol Etiopski (26 hedar/hatur)
Sw Iyasus Mo (+1294) mnich

Protestanci
Aloys Henhofer (+1861)
Glosiciel przebudzenia w Baden.


Zydzi
Meczenicy zydowscy w nastepstwie epidemii Dzumy (+1348-1349)
Chiano znalesc przyczyne zarazy i wydobyto dzieki torturom zeznanie od kilku zydow ze zatruli akwedukty kilku waznych miast. Wiesc poszla po calej Europie i zaraz potem zaczeto burzyc gminy zydowskie, wielu zydow zostalo zmasakrowanych lub wygnanych z Europy. Pomimo bulii Klemensa VI zaptrzeczajacej tym falszywym oskarzeniem, spora czesc ludnosci zydowskiej w Europie poniosla smierc. Tylko zydzi w Polsce i na Litwie unikneli tragedii.
5 grudnia miala miejsce ostatnia masakra, ktora sie odbyla w Norymberdze, podczas ktorej zginelo ponad 500 zydow, byli oni torturowani, rozszarpani na kawalki lub paleni zywcem.

6 grudnia

Sw Mikołaj (270-343)razem z Prawoslawiem (6/19 XII) i Kosciolami Maronickim, Syryjskimi jak i Anglikanami i Luteranami
{Swiatitiel Nikołaj, archijepiskop Mirlikijskij, czudotworec}
Sredniowiecze o Mikolaju
Strona Matuesza, majaca duzo informacji o kulcie sw MIkolaja w Polsce.
O cudach sw Mikolaja
O sanktuarium i kilka piesni na jego czesc
Oficjalna strona sanktuarium sw Mikolaj
Ze strony Wiary, fragment ksiazki Zofii Kossak-Szczuckiej "Szaleńcy Boży".
Homilia Jana Pawla II podczas pobytu w Bari, niestety znalazlem tylko po wlosku.

Urodził się w mieście Patra w Azji Mniejszej. Był jedynym dzieckiem zamożnych rodziców, wyproszonym ich gorącymi modlitwami. Jego wuj, biskup miasta Patrach, wyświęcił go na prezbitra. Po śmierci rodziców cały odziedziczony po nich pokaźny majątek Mikołaj rozdał biednym.
Mianowany biskupem Myr (obecnie Demre) Licyjskich nieustannie troszczył się o dobro swych wiernych. Słynął przy tym z łagodności, pokory i szczodrości. Za panowania cesarza Dioklecjana wtrącono go do więzienia. Został uwolniony dopiero w 313 na mocy edyktu mediolańskiego.
Zachowała się opowieść o tym, jak na I Soborze Powszechnym w Nicei w 325, nie mogąc znieść bluźnierczych słów Ariusza, uderzył go w twarz, za co został pozbawiony godności biskupiej. Czynione cuda przysparzały mu jeszcze większej chwały.
Po smierci jego ciało, zaczęło wydzielać leczniczą mirrę, pochowano w Myr Licyjskich. W 1087 przeniesiono je do włoskiego miasta Bari, gdzie znajduje się do dnia dzisiejszego.
Mikołaj od lat należy do świętych najbardziej czczonych w Cerkwi prawosławnej.
Koscioly wschodnie modla za jego wstawienictwo o przywrócenie wzroku i w innych chorobach oczu, podróżujący lądem i morzem, znajdujący się w niewoli wroga, będący w wyjątkowo trudnej sytuacji materialnej, mający problemy rodzinne. Ponadto uważany jest za patrona rodzin, wdów i sierot.
Ikony św. Mikołaja należą do najbardziej popularnych w prawosławnych świątyniach i domach. Zazwyczaj przedstawiany jest w liturgicznych szatach biskupich czerwonego koloru. Prawą rękę ma złożona w błogosławieństwie, w lewej, zakrytej omoforionem trzyma Ewangelię. Posiada charakterystyczną, siwą, krótką brodę oraz łysinę czołową z kosmykiem włosów na czubku głowy. Na Rusi najstarsze zachowane ikony pochodzą z pierwszej połowy XIV w.
W sztuce zachodniej jest przedstawiany w stroju biskupa rytu łacińskiego lub greckiego. Posiada wiele atrybutów: anioła, anioła z mitrą, chleb, troje dzieci lub młodzieńców w cebrzyku, trzy jabłka, trzy złote kule na księdze lub w dłoni (posag, jaki według legendy podarował biednym pannom), pastorał, księgę, kotwicę, sakiewkę z pieniędzmi, okręt, worek z prezentami.
Jest patronem: bednarzy, cukierników, dzieci (które wierzą, iż obdarowuje je na Boże Narodzenie), flisaków, jeńców, kupców, marynarzy, młynarzy, notariuszy, panien, piekarzy, pielgrzymów, piwowarów, podróżnych, rybaków, sędziów, studentów, więźniów, żeglarzy.

Troparion Świętego Mikołaja:


Sw Ausyliusz, Isernin i Sekondin (V w.)
Biskupi, ktorzy ewangelizawali Irlandie razem ze sw Patrykiem.

Sw Dionizia, Dativa, Leonzia, Terzo, Emilian Bonifacy, Maiorik i towarzysze (+484)
Meczenicy w Afryce z reki arianskiego krola Huneryka. Dionizia byla matka Maiorika, ktora dodawala synowi odwagi by wybral meczenstwo zamiast odrzucenia wiary.

Sw Piotr Pascacio (+1300)
Biskup Jaen, skazany na smierc przez muzumanow, za odwazne gloszenie dobrej nowiny. Poniosl smierc w Granadzie.

Sw Policroniusz z Ganfanetis (IV w.)
Prezbiter, zabity przez arian podczas Mszy Swietej.

Kopci i Etiopczycy (27 hatur/hedar)
Sw Jakub Intercisus (+420) meczenik

Luteranie wspominaja
Ambrosiusa Blarera (+1564)
Reformator w Konstancji

7 grudnia

Sw Ambrozy (339-397) razem z Prawoslawiem (7/20 XII){Swiatitiel Amwrosij, jepiskop Mediołanskij}
Urodzil sie w moznej rodzinie. Legenda podaje ze zaraz po urodzeniu roj pszczol usiadl na ustach niemowlecia, matka chciala je oddegnac, ale ojciec powiedzial zeby lepiej same odlecialy, zeby ich nie denerwowac. Gdy potem odlecialy stwierdzono iz bedzie kims wielkim, prawdopobnie wielkim mowca.
Nastawil sie na kariere polityczna, byl gubernatorem rzymskim prowincji Ligurii i Emilii. Po smierci biskupa Mediolanu Auksensjusza zostal okrzykniety biskupem tegoz miasta przez lud. I choc byl dopiero katechumenem zostal przyjety do tej poslugi. W kilka miesiecy przyjmujac chrzest i swiecenia. Po zostaniu biskupem rozdal ubogim cale swe bogatswa, nasladujac go to samo zrobila jego siostra i brat Satyr.
Doskonale wiedzial ze brakuje mu formacji teologicznej, zaczal wiec szukac Chrystusa przede wszytkim w duszach ludzi, nadrabiajac braki teologiczne przez studia. Zaczal robic sobie notatki, ktore pozniej rozszerzyl i zostaly wydane. Sa one przenikniete Pismem Swietym i tradycja ojcow wschodnich.
By pomoc ludziom oszukanym przez doktryny arianskie zaczal ukladac hymny liturgiczne. Robil wszystko by zaprowadzic pokoj w spoleczenstwie, ale nie wachal sie zabarykadowac w katedrze gdy heretyczna cesarzowa Justyna chciala tam wprowadzic biskupa arianskiego.
Byl ojcem dla ubogich i slabych. Raz po ciezszej epidemi nie wachal sie przetopic zlotych kielichow mszalnych by pomoc ubogim. Na zgorszenie tym wywolane odpowiadal ze sakramenty nie potrzebuja zlota gdyz nie przez zloto zostaja dane.
Nie wachal sie tez nalorzyc publicznej pokuty (co wiazalo sie z tym ze nie mogl uczestniczyc jak inni w czasie Eucharystii) cesarzowi Teodosiuszowi za to ze rozkazal starszliwe przelanie krwi w Tesalonikach podczas zwalczania rewolty.
Przyjmowal u siebie kazdego, wystarczolo lekkie kaszlniecie by przerywal pisanie lub czytanie i zrwacal sie do osoby ktora weszla przez zawsze otwarte drzwi.
Zadziwial swych wspolczesnych ze czytach po cichu.
Rzady wladcow chrzescianskich wprowadzily zmniejszenie napiecia eschatologicznego. By temu zaradzic bardzo wspieral zycie monastyczne, szczegolnie widac rozkwit klasztorow zenskich, jego siostra Marcellina dawala tutaj tez doskonaly przyklad sama wybierac ta forme zycia.
Jego przyklad tak poruszyl Augustyna ze poprosil o chrzest w 387 roku.


Sw Eutychian (+283)
Papiez od 275.
Zwalczal herezje manichejska. Mial ogromny kult do meczenikow, ktorych pochawal 342. Wprowadzil zwyczaj przedstawiania ich w czerwonych dalmatykach. Wedlug niektorych tradycji tez przyjal palme meczenstwa. Zostal pochowany w Rzymie w katakumbach sw Kaliksta. Innocenty X dal jego relikwie szlachcicowi Filipowi Casoni, ktory potem jak zostal biskupem Fidenzy zabral jego cialo ze soba. Tez dlatego ze najprawdopobniej Eutychian sie tam urodzil.


Kosciol Koptyjski
Sw Sarapamones (III/IV w.)
Biskup Nikiu, meczenik

Kosciol Etiopski
Sw Liqanos (V/VI w.)mnich

Luteranie
Swiadkow az do przelania krwi, ofiary "Thorne Blutgericht" (Tumultu Torunskiego) (+1724)

8 grudnia

Niepokale Poczecie Najswietszej Panny Maryji razem z Kosciolami marockim i syryjskimi, (chaldejskim, malabarskim i syryjskokatolickim).
Wspominane także przez anglikanow.
Wspaniale swieto w ktorym jestesmy zaproszeni by patrzec z nadzieja w przyszlosc I z radoscia spogladac w niebo. Jest to swietowanie dobrej nowiny ewngelii w calej swej pelni. Pan Bog uchronil Maryje od jakiekolwiek grzechu zanim je popelnila. Swieta Tereska mowila ze gdy dziecko zobaczy jakie klody Ojciec zabral z drogi będzie tym bardziej wdzieczne, niż gdy pomaga wstac po upadku na tych przeszkodach. Jest to dobra wiadomosc dla nas; ze dla Jezusa który chce się narodzic w naszych sercach i w naszym Bog może nas uchronic od grzechu zanim go popelnimy.
Jest to tez cudowna wiadomosc ze grzech nie ma wladzy absolutnej, do nas biedaczkow bedacych często w niewoli jakiegos grzechu przemawia to swieto dzisiejsze ukazujac nam ze jest możliwa wolnosc od grzechu.
Niestety wiele ludzi mysli ze to chodzi o robienie z Maryji bogini, jest to najbardziej odlegle co może być od teologii katolickiej. To Bog Ojciec chroni Maryje przed grzechem by przygotowac arke, swiatynie, dla swego Syna. Staje się ona krzakiem gorejacym, który nosi Boga i się nie spala. Jest zaproszeniem dla kazdego chrzescianina by pozwolil zamieszkac w swoim sercu Jezusowi Chrystusowi, by w nas mogl zamieszkac, by ludzie patrzac na nas mogli powiedziec: oto chrzecianin, oto ktos w kim Bog uczynil sobie mieszkanie. Maryje Bog przygotowal już przed narodzeniem, od momentu poczecia, nas pragnie przygotowac bysmy się stali swiatynia w ktorej Bog jest obecny przez oczyszczenie nas z grzechow i chorych przywiazan, czasami może nie jest to po naszej mysli, wiec spojrzmy na Maryje i powatarzajmy za nia, niech się wypelni we mnie Twoja wola Panie.
W tym dniu obchodzimy tez zakonczenie drugiego soboru Watykanskiego, na koniec którego papiez Pawel IV po raz pierwszy nazwal Maryje oficjalnie Matka Kosciola, zwracajmy się wiec do niej by wyprosila dla oblubienicy swego syna, wolnosc od grzechu, i jako calemu cialu i poszczegolnym Jego czlonkom.
Wspomnienie to jest szczególnie wazne w adwencie, by to co Pan Bog uczynil z Maryja pomogla nam się przygotowac lepiej na przyjscie jej Syna. I to przyjscie historyczne, i to konczace ten swiat, ale tez to posrednie majace miejsce na codzien.
Jest wiele bardzo obszernych opracowan, do których zapraszam osoby pragnace poglebic swe wiadomosci na ten temat.
Strona czytelni brewiarza na katoliku, która posiada bardzo wiele odnoscnikow do innych stron.
Z wielu homilii i modlitw Jana Pawla II wybralem jedna modlitwe, wygloszona w Rzymie u stop firugki Niekolanej.
Portal Wiara ma jak zwykle bardzo ciekawy artykol na ten temat. Również tam znajduje się obszerna historia dogmatu Niepokalanego poczecia, jeśli dobrze przejrzec teologie inych wyznan chrzecianskich znajdziemy podobne postulaty. Prawoslawni mowia np. „Cala Swieta”, jest kilku ojcow którzy mowili o wolnosci Maryji od grzechu, ale sam dogmat nie jest uznany, ale bardziej dlatego ze zostal ogloszony przez papieza a nie przez sobor. W pismach Lutra, szczególnie w komentarzu do Magnifikat, tez znajduje się podobne przedstawienie Maryji i jej calkowitej obcosci co do grzechu, ale pozniej zostalo to odrzucono jako zbyt katolickie.
Bardzo ciekawie tez pisze na ten temat Ks Jacek Salij w „Pytaniach nieobojetnych”.


Sw Sabina, Elfryda i Edyta (+819)
Byly to trzy corki krola czesci Anglii Genolfa. Po przyjeciu chrzescianstwa zrezygnowaly z malzenstw politycznych zorganizowanych przez ojca i udaly sie z pielgrzymka do Rzymu. Po drodze zostaly zabite przez wyslanikow trzech narzeczonych, którzy się poszuli urazeni w swej meskiej dumie i wytlumaczyli to walka z nowa religia.

Bl Buzad Banfy (+1241)
Dominikanin wegierski, pochodzacy ze szlachckiej rodziny, zabity za wiare przez Tatarow.

Sw Guntilda (+748)
Benedyktynka angielska. Razem ze sw Bonifacym udalo sie do Niemiec, który oddal pod jej opieke wszytkie klasztory. Niesamowite jak często Pan Bog nie tylko stawia na drodze swietych innych swietych z którymi mogą wspolpracowac, ale tez jak często stawia mezczyne i kobiete obok siebie. Którzy wspolpracuja ze soba, i majac zadnej relacji milosnej. Jak Pan Bog wspaniale wykorzystuje roznosc miedzy plciami do wprowadzania swego planu. Tak jak np. Klara i Franciszek.

Koscioly koptyjski i etiopski (29 hatur/hedar)
Sw Piotr (+311)
Patryjarcha Aleksandrii i meczenik

Luteranie
Marcin Rinckart (+1649)
Poeta w Saksonii.

9 grudnia

Sw Piotr Fourier (1565-1640)
Syn kupca z Loreny. Wstapil do augustynianow. Otwierala sie przed nim kariera teologiczna i filozoficzna ale wolalym byc na parafii. Sprawowal posluge proboszca w parafii gdzie wiekszosc byla kalwinistami, nazywana przez to mala Genewa. Wszyscy go szanowali za jego troske nad biednymi.
Zajal sie dziewczetami opuszczonymi. Bardzo mu w tym pomagala Alicja Le Clerc.
Zostal wybrany na przelozonego w swoim zakonie. Staral sie tez zalorzyc zgromadzenie ktore by sie zajmowalo edukacja biednych chlopcow, ale to juz nie mialo takiego sukcesu. Poswiecal wiele nocnych godzin na utrzymuwanie kontaktow listownych ze swymi dziecmi duchowymi. Sprzeciwil sie poteznemu kardynalowi Richelieu, za co zostal zeslany do Franche-Compte, na granicy Francji. Tam tez ukonczyl swoj zywot. Zostal kanonizowany w !897.


Sw Leokadia (+304)
Mamy malo informacji o niej najstrszy opis jej meczenstwa ma trzy wieki mniej niz wydarzenia. Pochodziła z Toledo. W wyniku edyktu Dioklezjana uwieziono w Toledo wszystkich jawnych chrzescian. Wsrod nich znalazla sie tez dziewica, ktora namiestnik usiłował skłonić do odstępstwa najpierw pochlebstwem i obietnicami, potem groźbą, wreszcie tak wyszukanymi mękami, że w więzieniu zmarła. Św Leokadia jest patronką Hiszpanii i Toledo.
W ikonografii św. Leokadia przedstawiana jest z palmą męczeńską. Jej atrybutem jest wieża.

Sw Juan Diego Cuauhtlatoatzin (1474-1548)
Urodził się w wiosce Tlayacac, (ok 20 km od obecnej stolicy Meksyku). Należał do najbiedniejszej, a zarazem najliczniejszej klasy społeczności Azteków. Ciężko pracował na roli i zajmował się wyrabianiem mat. Gdy państwo Azteków zostało podbite przez Hiszpanów Juan Diego wraz z żoną Malitzin (Maria Łucja) przyjęli w 1524 chrzest. Byli jednymi z pierwszych nawróconych Azteków. 5 lat później Maria Łucja zmarła, nie pozostawiając potomstwa.
W każdą sobotę i niedzielę przemierzał pieszo kilkanaście mil ze swojej wioski do kościoła w Tenochtitlan, by uczestniczyć we Mszy Św. i katechizacji. Podczas jednej z takich wypraw, w sobotni poranek 9 grudnia 1531, na wzgórzu Tepeyac objawiła mu się Matka Boża. Zgodnie z życzeniem Maryi, na wzgórzu wkrótce wybudowano kaplicę, w której umieszczono Jej cudowny wizerunek odbity na płaszczu Indianina. Juan Diego zamieszkał w pokoju, przygotowanym dla niego obok świątyni. Spędził tam resztę życia, opowiadając przybywającym do sanktuarium pielgrzymom o objawieniach, wyjaśniając prawdy wiary i przygotowując wielu do chrztu.
W 1990 Jan Paweł II ogłosił go błogosławionym, a w 2002 podczas swojej kolejnej pielgrzymki do Meksyku, włączył do grona świętych.


Sw Jan Roberts (1577-1610)
Anglikanin, po przejsciu na katolicyzm zostal benedyktynem. Zostal wyswiecony na kaplana w Hiszpanii. Gdy wrocil do Anglii zostal sciety w Tyburn. Kanonizowany w 1970.

Sw Gorgonia (+375)
Siostra sw Grzegorza z Naziansu.

Bl Liberiusz Wagner (+1631)
Luteranin, wstapil do Kosciola katolickiego zostal wyswiecony na ksiedza i krotko potem zostal za to zabity. Beatyfikowany w 1974.

Prawoslawie (9/22 XII)
Poczęcie przez św. Annę Najświętszej Bogurodzicy
W zwiazku z tym sa dzis tez wspominani Sw Anna {Prawiednaja Anna} i Sw Joakim {Prawiednyj Bogootiec Ioakim}.

10 grudnia

Matki Bozej Loretanskiej
W 1249 pani Loreta dala swoj teren na ustawienie tam domu z Nazaretu, w ktorym mieszkala Maryja. Legenda glosi ze przeniesli ja aniolowie. Nie zaprzeczam ze tak moglo być, ale wiekszosc historyk raczej mowi ze to szlachecka rodzina Dei Angeli zaplacila i zorganizowala przeniesienie czesci wybudowanej domu w którym Slowo stalo się Cialem. Historycznosc tego miejsca potiwerdza nie tylko nieustany kult pielgrzymow, ale tez coraz wiecej badan archeolgicznych daje ku temu dowody. Ostatnio znaleziono np. proporce krzyzowcow z XIII wieku. Jest to niebywale uczucie moc dotykac tych samych kamieni które widzialy Maryje przyjmujaca oredzie aniola Gabryjela. Prosmy wspominajac to wydarzenie bysmy mogli odpowiedziec w taki sam sposób. Wielkimi czcicielami Maryji w Loreto byli Jan XXIII i Jan Pawl II.
Dla polakow Loreto jest tez wazne historycznie, jest tam nieopodal sanktuarium polski cmentarz a w samym sanktuarium jest kaplica polska.
W Polsce tez powstalo specjalne zgromadzenie zwiazane z domem naratenskim w Loreto. Nazywaja się te siostry loretanki. Oto ich strona oficjalna http://www.loretanki.pl/index.php?mode=view&m=12
Tu natomiast jest angielska strona samego sanktuarium w Loretohttp://www.santuarioloreto.it/default.htm.


Sw Miliziad (+314)
Papiez przez 3 lata. Cierpial w czasie ostatnich przesladowan antychrzescianskich, i w 313 zostal zwolniony na skutek edyktu Konstatyna.

Bl Sebastian Montanol (+1616)
Dominikanin z Hiszpanii. Zabity przez indian w Meksyku, czczony jako meczenik.


Prawoslawie (10/23 XII)
Sw Angelina i Sw Stefan (XV w.) {Prawiednaja Angelina, despotica Serbskaja} {Błagowiernyj Stiefan Brankowicz, korol Serbskij}
Angelina, była córką księcia albańskiego Jerzego Arianeta. Pewnego razu do księcia przybył serbski władca Stefan Brankowicz, oślepiony przez sułtana Muratę II i wygnany z ojczyzny. Arianet wziął go pod opiekę i traktował jak członka rodziny książęcej.
W 1460 r. Stefan został mężem Angeliny. Doczekali się trojga dzieci: dwóch synów - Jerzego i Jana oraz córki Marii. Kiedy ziemie albańskie najechali wrogowie, musieli się ratowac ucieczką do Włoch. Tam w 1485 w Udine zmarł Stefan, a ona popadła w wielkie ubóstwo. Krol Wegier przyjął ją wraz z rodziną do siebie i oddał do dyspozycji miejscowość o nazwie Kupinowo w Wojwodinie. Tutaj Angelina przeniosła ciało swego męża. Krotko potem starszy syn - Jerzy został królem Serbii, lecz po dziesięciu latach złożył śluby zakonne. W 1507 został arcybiskupem wołoskim. W pobliżu klasztoru zalorzonego przez syna, jego matka założyła żeńską wspólnotę Spotkania Pańskiego. Po smierci swegi syna Angelina złożyła śluby zakonne i resztę życia spędziła za murami monasteru. Zazwyczaj wyobrażana jest w czerwonych królewskich szatach i jasną chustą na głowie. W rękach trzyma zwinięty zwój.

11 grudnia

Sw Damazy (305-384), papiez
Był synem, kapłana, a może nawet biskupa. Wychowanie rodzinne widac miedzy innymi w tym ze jego siostra Irena tez zostala kanonizowana. Jako diakon udal sie wraz z papiezem Liberiuszem na wygnanie, skazani przez ariańskiego cesarza Konstansa. Po smierci Liberiusza większość kapłanów i laikatu opowiedziała się 137 osob stracilo zycie. Gdy zostal papiezem byl jednak bardzo ugodowo nastawiony do "innych stronictw".
Był to okres licznych herezji, m.in. arianizmu, macedonianizmu i apolinaryzmu. Czesto błędy były bardzo subtelne.
Zwolal dwa synody w Rzymie ktore odrzucily bledy teologiczne o Duchu Swietym i na temat doskonalosci natury ludzkiej Chrystusa (371 i 374). Napisal 10 listow do biskupów Wschodu, wyjaśniajac doktrynę katolicką wobec ówczesnych herezji. Zezwolił na zwołanie II Soboru Powszechnego - do Konstantynopola w 381 roku, na którym 150 biskupów ze Wschodu potępiło wspomniane błędy. Sobór ten postanowił także, że biskup Konstantynopola jako stolicy cesarskiej posiada pierwszeństwo honorowe (bez jurysdykcji) zaraz po biskupie Rzymu, ponieważ Konstantynopol jest "Nowym Rzymem".
Synod rzymski zwołany w 378 r. zwrócił się z prośbą do cesarza Gracjana, by państwo udzieliło pomocy biskupom w wykonywaniu wyroków kościelnych w Rzymie i Italii. Cesarz wyraził zgodę oraz uznał zwierzchność sądowniczą biskupa Rzymu i odpowiedzialność biskupów tylko przed kolegium biskupów, a nie przed władzą świecką. Dekret cesarski nie uwolnił jednak papieża od jurysdykcji cesarza w przypadku przestępstw kryminalnych. Synod wypowiedział się za wolnym wyborem papieża, z tym że cesarz zastrzegł sobie prawo zatwierdzania wyboru.
W roku 382, za rada św Ambrożego, zwołał do Rzymu synod w nadziei zjednoczenia Wschodu i Zachodu we wszystkich kwestiach religijnych. Niestety, biskupi wschodni zbojkotowali synod, przybylo ich tylko trzech, tlumaczac ze sobor w Konstantynopolu juz wyjasnil wszytko. Synod ogłosił także oficjalnie prymat biskupa Rzymu, opierając się na prawie sukcesji począwszy od św. Piotra.
Polecił sw Hieronimowi przetłumaczenie Pisma świętego na język łaciński. Istniały bowiem wówczas liczne tłumaczenia, lecz bardzo niedoskonałe. Papież chciał ustalić jeden tekst najlepszy, żeby stal się on obowiązującym w Kościele rzymskim.
Damazy I był pierwszym papieżem, który nazwał biskupstwo rzymskie Stolicą Apostolską. Przeprowadził reformy w liturgii - za jego pontyfikatu łacina, jezyk mowiony przez lud, stała się głównym językiem liturgii rzymskiej.Podczas jego pontyfikatu nastapila tez ogromna fiorytura roznych rytow liturgicznych. Jest to tez okres nasilonej ewangelizacji, regionow ktore jeszcze nie otrzymaly tego swiatla. Podczas jego pontyfikatu chrzescianstwo zostalo uznane za religie panstwowa.
Damazy zajął się także sprawą uporządkowania cmentarzy i grobów męczenników. Sam jako poeta na wielu nagrobkach zostawił własne utwory. Do naszych czasów dochowało się ich ok. 60, ocalajc od zapomnienia wielu świętych.
W ikonografii św. Damazy przedstawiany jest w ornacie, z tiarą i pastorałem, czasami jako papież spoczywający na tronie. Jego atrybutami są: książka, pastorał i pierścień z diamentem, będącym aluzją do jego imienia - "adamas" (diament).


Bl Dawid z Himmerod (+1179)
Pochodzil z Florencji. Wsrod pierwszych cystersow razem ze sw Bernardem.

Bl Maria Maravillas de Jesus (1891-1974)
Byla corka ambosodora hiszpanskiego przy Stolicy Apostolskiej. W bardzo mlodym wieku wstapila do karmelitanek bosych. Podczas slubow otrzymala pewnosc ze Bog ja wzywa do zalorzenia klasztoru w Cerro de los Angeles, gdzie krol Alfons XIII posweicil Hiszpanie Najswietszemu Sercu Jezusa. Zachowujac klauzure bardzo sie interesowala potrzebami ludzi na zewnatrz. Dla umartwienia sie i w walce z pokusami, spala przez ponad 30 lat tylko 3 godziny na dobe.
W 1933 8 zakonic pojechalo do Kottayam w Indiach, by tam zalorzyc klasztor, tez pragnela tam pojechac, ale przelozeni jej powiedzieli ze jej miejsce jest w Hiszpanii.
W czasie wojny domowej musialy uciekac, na krotko schronily sie we Francji. W maju 39 mogly wrocic. Mialy tam tyle powolan ze mogly zalorzyc klasztory w Case a Mancera (1944), Duruelo (1947), Cabrera (1950), Arenas de San Pedro (1954), Cordova (1956), Aravaca - Madrid (1958), La Aldehuela (1961), Malaga (1964);pod koniec w 1966 odrestarowala i odnowila klasztor Wcielenia Panskiego w Awilii i przy okazji tez dom sw Teresy. Dzieki temu ze swym przykladem przyciagala wiele dziewczat do zycia klasztornego mogla wysylac tez zakonice do Ekwadoru by wspierac tamtejsze klasztory. Przyczynila sie tez do budowy klasztoru dla karmelitanow. Ludzie ja nazywali Sw Teresa z XX wieku.
Wykorzystujac swoje zdolnosci organizacyjne i oddaje wielu ludzi, tez majetnych przyczynila sie do zalorzenia kilku szkol dla dzieci ich pozbawionych. W 1969 zorganizowala 16 domow z prefabrykatow, dla tylu samych rodzin. Wraz z lokalnym proboszczem zorganizowali wybodowanie 200 mieszkan. Z pieniedzy ktore dostawala od ludzi ktorzy jej ufali wybodowala tez klinike, z czescia dla siostr i czescia dostepna dla wszytkich. Przez ostatnich kilka lat chorowala na zapalenie pluc, co jej nieprzeszkadza w calkowitym wypelnianiu reguly zakonej. Jej duchowosc opierala sie na modlitwie nieustajacej, w wielkim ubostwie wlasnym i klasztorow przez nia zalorzonych, na zycie gdzie jest miejsce na prace reczna, z czego tez siostry pomagaly wszytkim naokolo.
Zostala beatyfikowana w 1998 i kanonizowana w 2003 przez Jana Pawla II. Zaledwie 29 lat po smierci.


Bl Marcin od sw Mikolaja i Melchior od sw Augustyna (+1632)
Augustynianie, wtraceni do wiezienia i pozniej spaleni w ciemnej celi gdy tylko dotarli do miasta Nagasaki. Beatyfikowani przez Jana Pawla II w 1989.

Sw Daniel Stylita (409-489) czczony glownie przez Prawoslawie (11/24 XII) Prepodobnyj Daniił Stołpnik
Urodził się blisko Samosaty w Mezopotamii. Mając zaledwie 12 lat zamieszkał w pustelni. Swą gorliwością w modlitwie oraz zamiłowaniem do pracy zadziwił wszystkich mnichów. Po pewnym czasie udał się do św Symeona Stylity Młodszego i z jego błogosławieństwa zamieszkał w położonej w okolicy Konstantynopola opuszczonej świątyni pogańskiej.
Po śmierci nauczyciela w 459 udał się nad pobliski brzeg Morza Czarnego, aby tam na słupie kontynuować sposób życia swego mistrza. Podwyższenie, na którym przebywał, składało się z dwóch połączonych kolumn, do których przymocowano platformę podtrzymującą jego schronienie. W tym miejscu otrzymał święcenia kapłańskie i odprawiał Świętą Liturgię. Na ziemię zszedł tylko raz, aby zganić błądzącego cesarza, popierającego monofizytów.
Z prośbą o poradę często zwracali się do Daniela cesarze Leon I i Zenon oraz patriarcha konstantynopolitański. Przybywali też do niego prości ludzie, przynosząc chorych, aby ich namaszczał i modlił się w ich intencji. Mnich był człowiekiem mądrym, a zarazem wyjątkowo bezpośrednim, udzielającym praktycznych rad. W swych prostych, sensownych i pozbawionych retoryki kazaniach rozprawiał o miłości do Boga, wzajemnej miłości między ludźmi, trosce o biednych oraz przewrotności grzechu.
Został pochowany u stóp swego słupa.
Na ikonach święty przedstawiany jest w sposób bardzo charakterystyczny. Odziany w czarne mnisze szaty stoi (widoczny od pasa) na słupie skalnym, do którego prowadzi jeden otwór. Ma długą siwą brodę, a ręce złożone w modlitewnym geście. Niekiedy w jeden z nich trzyma zwój. Bardzo podobnie ukazywany jest żyjący pół wieku później św. Łukasz Stylita, którego pamięć Cerkiew czci tego samego dnia.



Sw Abiba z Nekresi (VI w.) biskup Kosciol gruzinski

Koscioly Koptyjski i Etiopski (3 kiyah/tahsas)
Ingres Dziewicy do Swiatyni

Sw Abba Od (XIII/XIV w.)mnich

Luteranie
Vicelinus (+1154)
Ewangelizator w Holsztein.