Dawniej, gdy ludzka wiedza — nauka — była bardzo ograniczona, wydawało się zupełnie możliwe, by pojedynczy uczony mógł być obrońcą i apologetą naszej świętej Wiary.
Dziś, wraz z rozpowszechnieniem się i rozwojem współczesnej nauki, jest rzeczą konieczną, aby apologeci podzielili między siebie zadanie naukowej obrony Kościoła we wszystkich dziedzinach.
— A ty... nie możesz czuć się zwolniony z tego obowiązku.

św. Josemaría Escrivá
Droga 338

Każda doskonałość i każda cnota pochodzi z miłości, a miłość żywi się pokorą; pokora wynika z poznania i świętej nienawiści siebie samego, czyli własnej zmysłowości.
św.Katarzyna ze Sieny
Dialog o Bożej Opatrzności.

Bóg: odchodzę od niej, nie łaską, lecz przez odczucie mej obecności.
Odchodzę jeszcze dlatego, aby ujrzała i poznała swój błąd. Widząc się pozbawioną pociechy, czuje zgnębienie, czuje, że jest słaba, bezsilna, niewytrwała i odkrywa korzeń tego w duchowej miłości własnej. Jest to dla niej środek poznania siebie, dźwignięcia się ponad siebie, wstąpienia na stolicę sumienia swego, aby nie dopuścić, by to odczucie nie uległo poprawie. Dzieje się to przez naganę i przez stępienie korzenia miłości własnej nożem znienawidzenia tejże miłości własnej oraz przez pragnienie cnoty.
św.Katarzyna ze Sieny
Dialog o Bożej Opatrzności.

Napawa mnie bojaźnią ów fragment drugiego listu do Tymoteusza, kiedy Apostoł ubolewa, że Demas uciekł do Tesaloniki za urokami tego świata¹... Z powodu błahostki i strachu przed prześladowaniami porzucił Boże przedsięwzięcie człowiek, którego św. Paweł w innych listach wymienia wśród świętych².

Napawa mnie bojaźnią, gdy poznaję swoją nicość; i każe mi to wymagać od siebie wierności Panu również w wydarzeniach, które mogą się wydawać obojętne. Jeżeli bowiem nie przyczyniają się one do większego zjednoczenia z Nim, nie chcę ich!

św. Josemaría Escrivá
Bruzda 343

________

1. 2Tm 4,10
2. Kol 4,14, Flm 1,23n

Diabeł, nie mogąc znieść tej pokory ducha ani nadziei w moją dobroć, powiedział: „Bądź przeklęta, nie znajdę na ciebie sposobu. Jeśli spycham cię w dół wprawiając cię w rozterkę, ty wznosisz się aż do miłosierdzia; jeśli wywyższam cię, ty zniżasz się aż do piekła przez pokorę i nawet w piekle mnie ścigasz. Nie wrócę już do ciebie, bo zawsze mnie bijesz kijem miłości".
św.Katarzyna ze Sieny
Dialog o Bożej Opatrzności.

Zasadniczym wyrazem miłości nie może być krytyka, lecz afirmacja. - św Jan Paweł II

Lecz jeśli zaniedba środków wskazanych przeze Mnie, nie wyjdzie nigdy z letniości i niedoskonałości swojej i kochać będzie o tyle, o ile znajdzie we Mnie lub bliźnim swą korzyść lub przyjemność.
św.Katarzyna ze Sieny
Dialog o Bożej Opatrzności.

Śniło mu się, że stoi przed sądem Bożym.
Na pytanie: „Kim jesteś?” odpowiedział: „Chrześcijaninem jestem”.
„Kłamiesz – rzekł Pan Bóg – jesteś wielbicielem Cycerona. Gdzie jest skarb twój, tam jest serce twoje!”
(Dopiero) Po owym widzeniu udał się na pustynię Chalcis, zamieszkaną przez cnotliwych zakonników, gdzie oddał się pokucie, zatopił się w Piśmie świętym i zaczął się uczyć języka hebrajskiego.
św.Hieronim

Żywot św. Katarzyny ze Sieny, patronki Europy i doktora Kościoła:
„[Św. Katarzyna] powiedziała: «(…) widziałam także kary potępionych i tych, co są w czyśćcu, tych kar nie da się w pełni słowami wyrazić. Gdyby ludzie ujrzeli jedną najmniejszą z tych kar, to by woleli wybrać dziesięć śmierci cielesnych, niż tę jedną najmniejszą karę ponosić przez jeden dzień. Widziałam szczególnie, jak ukarani byli ci, co żyją w małżeństwie i nie strzegą jego świętości, ale chcą głównie zaspokajać swoją pożądliwość». Kiedy zapytałem, dlaczego ten grzech, który przecież nie jest najcięższy, tak surowo jest karany, odpowiedziała, że ludzie nie mają tutaj pełnej świadomości grzechu, i co za tym idzie, nie mają wystarczającej skruchy, jaką mają, gdy chodzi o inne grzechy, i stąd częściej go popełniają niż inne. I dodała: «Bardzo niebezpieczny jest taki grzech, gdy popełniający go nie dba o to, by za niego pokutować, choćby to był grzech mały»”
(Źródło: Bł. Rajmund z Kapui, Żywot św. Katarzyny, n. 215, Poznań: W drodze, 2010, s. 222-223.

Tylko jak to się ma, do oficjalnej nauki Kościoła która mówi, że grzech to świadome i dobrowolne przekroczenie przykazania Bożego lub kościelnego.
A tu mamy odwrotnie, bardzo ciężki grzech bo nieświadomy i nieodpokutowany. A nie pokutują, bo nie mają świadomości.
PS
Szczerze mówiąc ja jestem bardzo sceptyczny do wszelakich tym podobnych objawień.