"Miłość jest solą apostolstwa"

Kochaj i uprawiaj miłosierdzie, bez granic i bez dyskryminacji, ponieważ ta cnota, znamionuje uczniów Nauczyciela. - Jednakże to miłosierdzie nie może prowadzić cię – gdyż wówczas nie byłoby cnotą - do rozmiękczenia wiary, do zatarcia konturów, które ją określają, do przesładzania jej tak, aż się zamieni, jak chcieliby niektórzy, w coś bezkształtnego, co nie posiada siły i mocy Bożej. (Kuźnia, 456 )

Naiwnością byłoby sądzić, że wymogi miłości chrześcijańskiej są łatwe do spełnienia. Nasze codzienne doświadczenie ludzkie, niestety także w łonie Kościoła, świadczy o czymś innym. Gdyby miłość nie zobowiązywała nas do milczenia, każdy mógłby długo opowiadać o podziałach, napaściach, krzywdach, plotkach, intrygach. Musimy przyznać to z prostotą, by móc zastosować odpowiednie lekarstwo, które winno polegać na naszym osobistym wysiłku, aby nie ranić, aby nie traktować źle nikogo i aby zwracać ludziom uwagę nie powodując ich załamania.

(…) Odczuwam w tej chwili potrzebę modlitwy do Pana - jeśli chcecie, możecie się do mnie przyłączyć - by nie dopuścił, aby w Jego Kościele z braku miłości wśród dusz panowała niezgoda. Miłość jest solą apostolstwa chrześcijan; jeżeli ta sól zatraci smak, jak możemy iść do świata i z podniesioną głową powiedzieć: oto Chrystus?
(Przyjaciele Boga, 234 )

św. Josemaria Escrivá

"Zawsze tylko o swoich sprawach"

Egoisto. - Zawsze tylko o "swoich sprawach"! - Wydajesz się niezdolny do poczucia braterstwa w Chrystusie: w bliźnich nie widzisz braci; widzisz szczeble. Przeczuwam twoją całkowitą porażkę. - A gdy zostaniesz pognębiony, zapragniesz, by okazywano ci miłość, której obecnie nie chcesz żywić. (Droga, 31 )

Dlatego powtarzam wam za świętym Pawłem: Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący. Gdybym też miał dar prorokowania i znał wszystkie tajemnice, i posiadał wszelką wiedzę, i wszelką możliwą wiarę, tak iżbym góry przenosił, a miłości bym nie miał, nic bym nie zyskał.

Niektórzy ludzie reagują na te słowa Apostoła Narodów jak owi uczniowie, którzy słysząc, jak nasz Pan obiecał ustanowić Sakrament swego Ciała i Krwi, mówili: Trudna jest ta mowa. Któż jej może słuchać? Jest to rzeczywiście trudne, ponieważ miłość opisana przez świętego Pawła nie jest jedynie filantropią, humanitaryzmem czy zrozumiałym współodczuwaniem cierpienia innych: wymaga praktykowania teologicznej cnoty miłości Boga i ze względu na Boga - miłości innych ludzi. Dlatego miłość nie ustaje jak proroctwa, które się skończą, albo jak dar języków, który zniknie, lub jak wiedza, której zabraknie... Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość — te trzy: z nich zaś największa jest miłość.
(Przyjaciele Boga, 235 )

św. Josemaria Escrivá

"Nie ma w życiu nic piękniejszego niż przyjaźń:
masz kogoś, przed kim możesz otwierać swoje wnętrze;
z kim możesz dzielić tajemnice;
komu możesz powierzyć to,
co ukryte w twym sercu."
św. Ambroży


"Lzy są kroplami krwi duszy"
św. Augustyn

"Posiadać głód i pragnienie Chrystusa i Jego nauki"

Bez życia wewnętrznego, bez formacji, nie ma prawdziwego apostolstwa, ani owocnych dzieł: praca staje się nietrwała, a nawet fikcją. - Jaka wielka jest wobec tego odpowiedzialność dzieci Bożych! Winniśmy posiadać głód i pragnienie Chrystusa i Jego nauki. (Bruzda, 892 )

Czasami niektórzy chrześcijanie w swoim działaniu nie przydają przykazaniu miłości tej najwyższej wartości jaką ono posiada. Chrystus otoczony bliskimi w czasie owej wspaniałej mowy pożegnalnej pozostawił nam testament: Mandatum novum do vobis, ut diligatis invicem - przekazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali.

I jeszcze podkreślił: in hoc cognoscent omnes quia discipuli mei estis - po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali.
- Obyśmy zdecydowali się żyć tak, jak On tego pragnie! (Bruzda, 889 )

Jeśli brak jest pobożności - tych więzów, które wiążą nas mocno z Bogiem, a przez Niego z innymi, gdyż w nich upatrujemy Chrystusa - nieuniknionym jest rozpad jedności i utrata wszelkiego ducha chrześcijańskiego. (Bruzda, 890 )

Dziękuj z całego serca Panu za godne podziwu... i zarazem groźne siły, którymi cię obdarzył przy stworzeniu - inteligencję i wolę. Godne podziwu, gdyż czynią cię podobnym do Niego, groźne, gdyż są ludzie, którzy skierowują je przeciwko swemu Stwórcy.

Chciałbym krótko ująć nasze dziękczynienie jako dzieci Bożych, mówiąc naszemu Ojcu teraz i zawsze: serviam! - będę Ci służył!
(Bruzda, 891 )


św. Josemaria Escrivá

Św. Teresa od Dzieciątka Jezus

Gdyby wiedziano, ile człowiek zdobywa przez wyrzeczenie się siebie we wszystkim! (RiW 132)

Ach, tak byś chciała być bogatą, posiadać! Ale oprzeć się na tym, to jakby oprzeć się na rozpalonym żelazie! Zawsze zostaje po tym blizna! Chodzi o to, by nie opierać się na niczym, nawet nie na tym, co pomaga w pobożności. Nic — taka jest prawda. Nie mieć pragnień, nie oczekiwać radości. Jakże się jest wówczas szczęśliwym! (RiW 29)

Skupiam się tylko na tej chwili. Jeśli się często zniechęcamy lub nawet wpadamy w rozpacz, to dlatego, że rozmyślamy o tym, co było i co będzie (OR, 19 sierpnia, 10).

Jedynym szczęściem na ziemi jest umieć zawsze dostrzec, że to, czym obdarza nas Jezus, jest cudowne (LT 257).

źródło:
http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TS ... ysli1.html

Św. Teresa od Dzieciątka Jezus

Zawsze cieszę się z tego, o co prosi mnie Bóg, nie zajmuję się tym, o co prosi On innych. I nie myślę, że mam więcej zasług, ponieważ mnie może prosi o więcej. To, czego On oczekuje ode mnie, to właśnie mi się podoba i to bym wybrała, gdybym miała taką możliwość. Swoją część uważam zawsze za piękną... (RiW 60)

Myślałam dziś o przeszłości, o akcie odwagi, na który zdobyłam się kiedyś w noc Bożego Narodzenia, i przyszła mi na myśl pochwała, jaką usłyszała Judyta: „Wykazałaś się męską odwagą i umocniło się twoje serce”. Wielu mówi: „Nie potrafię się zdobyć na tę ofiarę”. Niech więc podchodzą do tego jak ja — energicznie. Dobry Bóg nigdy nie odmawia tej pierwszej łaski, która dodaje odwagi. Wówczas serce od razu się umacnia i kroczy od zwycięstwa do zwycięstwa (OR, 8 sierpnia, 3).

Tak, trzeba siać dobro wokół siebie, nie martwiąc się o to, co się z tym dzieje. Nam przypada praca, Jezusowi — owoce (RiW 8].

źródło:
http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TS ... ysli1.html

"Jeden duch i jedno serce"

Jako dziecko Boże i dzięki łasce winieneś być silnym w pragnieniach i w rzeczywistości. - Nie jesteśmy roślinami w cieplarni Żyjemy w świecie i jesteśmy wystawieni, na upał i na mróz, na deszcze i na huragany... ale wierni Bogu i Jego Kościołowi. (Kuźnia, 792 )

Zbawcze dzieło Kościoła sprawowane codziennie jest jak wielka wspólna tkanina, którą wszyscy ofiarujemy Panu, gdyż wszyscy ochrzczeni stanowimy Kościół.

Jeśli będziemy wypełniać swoje obowiązki – wiernie i z poświęceniem, ta wielka tkanina okaże się piękna i bez usterki. – Lecz jeśli ktoś opuści nitkę tu, inny tam, a jeszcze inny z drugiego końca... miast pięknego gobelinu, wyjdzie z tego postrzępiona szmata. (Kuźnia, 640 )

Proś Boga, aby w Kościele świętym, Matce naszej, serca wszystkich, jak u początków chrześcijaństwa, były jednym jedynym sercem, by do końca wieków naprawdę spełniały się słowa Pisma Świętego: multitudinis autem credentium erat cor unum et anima una - jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wiernych.

- Mówię do ciebie poważnie: oby z twego powodu nie doznała uszczerbku ta święta jedność. Rozważ to podczas swojej modlitwy. (Kuźnia, 632 )

Ofiaruj modlitwę, pokutę i dobre uczynki w tej intencji: ut sint unum! - abyśmy my, wszyscy chrześcijanie mieli tę samą wolę, to samo serce, tego samego ducha: aby omnes cum Petro ad Iesum Per Mariam! - abyśmy wszyscy ściśle zjednoczeni z Papieżem, podążali do Jezusa przez Maryję.
(Kuźnia, 647 )

św. Josemaria Escrivá

Św. Teresa od Dzieciątka Jezus

Nie odmawiajmy Mu najmniejszego wyrzeczenia. W perspektywie wiary wszystko jest tak wielkie... Podniesienie szpilki z powodu miłości może kogoś nawrócić! Cóż za tajemnica! Ach, tylko Jezus może nadać taką wartość temu, co czynimy, kochajmy Go więc ze wszystkich sił (LT 164).

Jezus chce uzależnić ich zbawienie od jednego westchnienia naszego serca. Cóż za tajemnica! (LT 85)


Pewnej nocy, w czasie choroby:

— Czemu tak tkwisz? Próbuj zasnąć...

— Nie mogę, ból jest zbyt duży. Więc się modlę...

— I co mówisz Jezusowi?


— Nic. Kocham Go (OR, wrzesień, 2; z notatek siostry Genowefy).



źródło:
http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TS ... ysli1.html

"Patrzeć czystym spojrzeniem"

Jakże piękna jest święta czystość! Ale jeśli ją odłączymy od miłości nie jest ani święta, ani miła Bogu. Miłość jest ziarnem, które wyrośnie i wyda smaczne owoce jeśli nawodnimy je czystością. Czystość bez miłości jest bezpłodna a jej wyjałowione wody zamieniają dusze w trzęsawisko, w cuchnące bajoro, z którego wydobywa się odór pychy. (Droga, 119 )

Oczywiście, cnotą najwyższą jest miłość do Boga, ale czystość jest conditio sine qua non, czyli niezbędnym warunkiem dostąpienia zażyłego dialogu z Bogiem. Gdy się jej nie przestrzega, jeżeli się o nią nie walczy, ślepnie się; nie widzi się nic, człowiek zmysłowy bowiem nie pojmuje tego, co jest z Bożego Ducha.

My jednak chcemy patrzeć czystym spojrzeniem, zachęceni nauką Mistrza: Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą. Słowa te Kościół pojmował zawsze jako zaproszenie do czystości. Czyste serca zachowują ci, którzy mają sumienie całkowicie czyste, którzy kochają czystość - pisze św. Jan Chryzostom.- Żeby oglądać Boga, żadna inna cnota nie jest aż tak potrzebna. (Przyjaciele Boga, 175 )

św. Josemaria Escrivá

Św. Teresa od Dzieciątka Jezus

Ile kosztuje dać Jezusowi to, o co prosi... Lecz jakie szczęście, że to kosztuje! Niewysłowiona to radość nieść z trudem swój krzyż (LT 82).

Nawet najświętsze dusze pozbędą się swych ułomności dopiero w Niebie (Rkp C 28r°).

Mylisz się, jeśli sądzisz, że twoja mała Teresa zdąża zawsze żarliwie ku doskonałości. Ona jest słaba, bardzo słaba. I co dzień doświadcza tego na nowy sposób. Lecz Jezus chętnie ją uczy, jak uczył świętego Pawła, umiejętności szczycenia się swą ułomnością. To wielka łaska! Proszę Jezusa, aby i ciebie tego uczył, gdyż w tym tylko jest pokój i odpocznienie serca. Kiedy widzimy w sobie taką nędzę, przestajemy wpatrywać się w siebie i spojrzenie zwracamy ku jedynemu Ukochanemu! (LT 109).

źródło:
http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TS ... ysli1.html

"Czystość nie jest dokuczliwym i przygniatającym ciężarem"

Czyste życie, święta czystość, napotykają na ogromną trudność, na którą wszyscy jesteśmy wystawieni: to niebezpieczeństwo gnuśności w życiu duchowym bądź zawodowym: niebezpieczeństwo życia po kawalersku, w egoizmie, bez miłości – grożące również tym, których Bóg wezwał do małżeństwa. – Walcz radykalnie z tymi niebezpieczeństwami nie pozwalając sobie na żadne kompromisy. (Kuźnia, 89 )

Jeżeli ktoś posiada ducha Bożego, to czystość nie jest dla niego dokuczliwym i przygniatającym ciężarem. Jest radosną afirmacją; pragnieniem dobra. Opanowanie, przezwyciężanie się nie pochodzą od ciała ani od instynktu, lecz są owocami woli, woli zjednoczonej z wolą Bożą. Kto chce być czysty - a nie tylko wstrzemięźliwy i przyzwoity - musi podporządkować namiętności rozumowi, kierując się przy tym najwyższą pobudką - porywem Miłości.

Porównuję tę cnotę do skrzydeł, które pozwalają nam zanieść naukę Bożą, przykazania Boże wszędzie bez obawy, że ugrzęźniemy w błocie. To prawda, że skrzydła - nawet tych majestatycznych ptaków, które wznoszą się tam, gdzie nie sięgają chmury - mają swój ciężar i to niemały. Ale bez skrzydeł nie byłoby lotu. Zapamiętajcie to dobrze i postanówcie nie ulec pokusie, której początkiem jest sugestia, że czystość to nieznośny ciężar. Odwagi! W górę, ku słońcu - w dążeniu do Miłości! (Przyjaciele Boga, 177 )

Rozważanie o czystości oznacza rozmowę o Miłości. Wspomniałem wam przed chwilą, że pomaga mi w tym zwrócenie się ku Najświętszemu Człowieczeństwu Pana naszego, ku temu nieopisanemu cudowi, w którym Bóg uniża się do tego stopnia, że staje się człowiekiem, a czyniąc to z bezgranicznej miłości, nie czuje się upokorzony przyjęciem takiego samego ciała jak nasze, ze wszystkimi jego ograniczeniami i słabościami z wyjątkiem grzechu. On nie poniża się przez swoje wyrzeczenie, natomiast podnosi i ubóstwia nas, w ciele i duszy. Cnota czystości polega na tym, by na wezwanie Jego Miłości odpowiedzieć "tak" jasną, żarliwą, uporządkowaną miłością. (Przyjaciele Boga, 178 )

św. Josemaria Escrivá

Św. Teresa od Dzieciątka Jezus

Jezus jest chory z miłości i daje do zrozumienia, że taką chorobę można uleczyć tylko miłością (LT 109).

Zawsze pragnęłam jedynie tego, by sprawiać dobremu Bogu radość. Gdybym starała się gromadzić zasługi, to teraz żyłabym w rozpaczy (RiW 57).

— Nie, nie pamiętam, bym Mu czegoś odmówiła. Począwszy od trzeciego roku życia, starałam się nie odmawiać Mu niczego, o co mnie prosił (OR, świadectwo Marii od Eucharystii).

źródło:
http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TS ... ysli1.html

Liturgia Godzin (t. II, s. 1288 – 1289) zamieszcza fragment Wyznania św. Patryka, wzywającego nas do wdzięczności:

"Bóg nie nuży się naszymi niewiernościami"

Być małym: najodważniejsze poczynania należą do dzieci. - Komu przyjdzie do głowy, by poprosić o... księżyc? - Kto aż tak nie zważa na niebezpieczeństwo, byleby osiągnąć swe życzenie? "Wyposażcie" "takie" dziecko w wielką łaskę Bożą, pragnienie pełnienia woli Bożej, wielką miłość do Jezusa, całą ludzką wiedzę, jaką tylko będzie w stanie ogarnąć..., a będziecie mieli przed sobą obraz apostołów, jakich niewątpliwie Bóg życzy sobie mieć w dzisiejszych czasach. (Droga, 875 )

Synostwo Boże jest fundamentem ducha Opus Dei. Wszyscy ludzie są dziećmi Bożymi. Jednak dziecko może postępować wobec swojego Ojca na różne sposoby. Trzeba czynić wysiłki, aby być dziećmi, które starają się zrozumieć, iż Pan, umiłowawszy nas jak synów, sprawił, że mieszkamy w Jego domu, pośród tego świata, że należymy do Jego rodziny, że to, co jest Jego, jest nasze, a to, co nasze - Jego, że pozostajemy z Nim w takiej zażyłości i żywimy ufność, która pozwala nam prosić - jak małe dziecko - o gwiazdkę z nieba!

Dziecko Boże traktuje Pana jak Ojca. Jego stosunek do Boga to nie uprzejmość sługi ani formalny, czysto grzecznościowy, szacunek, lecz całkowita szczerość i ufność. Bóg nie gorszy się ludźmi. Bóg nie nuży się naszymi niewiernościami. Nasz Ojciec Niebieski przebacza każdą obrazę, kiedy syn znowu do Niego wraca, kiedy żałuje i prosi o przebaczenie. Nasz Pan jest tak bardzo Ojcem, że uprzedza nasze pragnienie otrzymania przebaczenia i sam wychodzi nam naprzeciw, wyciągając swoje ramiona pełne łaski.

Zauważcie, że niczego nie wymyślam. Przypomnijcie sobie ową przypowieść, którą Syn Boży opowiedział nam, żebyśmy zrozumieli miłość Ojca, który jest w niebie: przypowieść o synu marnotrawnym.

A gdy był jeszcze daleko, mówi Pismo, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. To są słowa świętej księgi: ucałował go, obsypał go pocałunkami. Czyż można mówić w sposób bardziej ludzki? Czyż można bardziej obrazowo opisać ojcowską miłość Boga do ludzi? (To Chrystus przechodzi, 64 )

św. Josemaria Escrivá