Kazanie św. Jana Chryzostoma (+407), biskupa
(O cmentarzu i krzyżu, 2)

Adam i Chrystus, Ewa i Maryja

Czy zobaczyłeś podziwu godne zwycięstwo? Zobaczyłeś przesławne dzieło krzyża? Czyż zdołam wypowiedzieć coś bardziej wspaniałego? Zobacz sposób zwycięstwa, a zdumiejesz się jeszcze bardziej. Czym bowiem szatan zwyciężył, tym właśnie przezwyciężył go Chrystus; własną jego bronią zwyciężył. Posłuchaj, w jaki sposób:
Dziewica, drzewo i śmierć - oto symbole naszej klęski. Dziewicą była Ewa, ponieważ jeszcze się nie połączyła ze swoim mężem. Drzewem - drzewo rajskie, śmierć - karą Adama. A oto znowu dziewica, drzewo i śmierć. Symbole klęski stały się symbolami zwycięstwa. W miejsce Ewy - Maryja, w miejsce drzewa poznania dobra i zła - drzewo krzyża, w miejsce śmierci Adama - śmierć Chrystusa.
Zobacz, jak oto szatan tym został pokonany, czym sam przedtem zwyciężył. Na drzewie szatan zwyciężył Adama, na drzewie Chrystus szatana zwyciężył. Tamto drzewo wprowadziło do otchłani, to zaś wyprowadziło wszystkich, którzy tam zstąpili. Tamto ukryło zwyciężonego i nagiego człowieka, to zaś ukazało wszystkim ogołoconego Zwycięzcę. Tamta śmierć dotknęła wszystkich, którzy po niej nastali, ta zaś dała życie również tym, którzy się narodzili przed nią. "Któż wypowie wielkie dzieła Pana". Przez śmierć staliśmy się nieśmiertelni. Oto jest chwalebne dzieło krzyża.
Czy zrozumiałeś sens zwycięstwa? Czy zrozumiałeś, w jaki sposób zostało odniesione? Zobacz więc teraz, iż bez naszego wysiłku i trudu zostało odniesione. Nie zanurzyliśmy we krwi naszego oręża, nie stanęliśmy w szeregu, nie doznaliśmy ran, nie widzieliśmy zmagania, a jednak odnieśliśmy zwycięstwo. Panu przypadła walka, nam zwycięstwo. Skoro więc zwycięstwo należy do nas, wzorem żołnierzy radośnie śpiewajmy dziś hymny i pieśni. Wołajmy wielbiąc Pana: "Zwycięstwo pochłonęło śmierć. Gdzież jest, o śmierci, twoje zwycięstwo? Gdzież jest, o śmierci, twój oścień?" Chwalebnie dokonał krzyż tego wszystkiego dla nas. Krzyż znakiem zwycięstwa przeciw szatanowi, krzyż mieczem przeciw grzechom, mieczem, którym Chrystus ugodził śmiertelnie węża. Krzyż jest wolą Ojca, chwałą Jednorodzonego Syna, radością Ducha Świętego, ozdobą Aniołów, bezpieczeństwem Kościoła, chlubą Pawła, obroną Świętych, krzyż światłem całego świata.

źródło;
http://www.brewiarz.katolik.pl/index.php3

św. Faustyna Kowalska (1905 - 1938)

Dziś widziałam Pana Jezusa ukrzyżowanego. Z rany Serca. Jego sypały się drogocenne perły i brylanty. Widziałam jak mnóstwo dusz zbierały te dary, ale była tam dusza, która jest najbliżej Jego Serca, a ta z wielką hojnością zbierała nie tylko dla siebie, ale i dla innych, znając wielkość daru. Rzekł do mnie Zbawiciel: - Oto są skarby łask, które spływają na dusze, lecz nie wszystkie dusze umieją korzystać z hojności Mojej.(Dz 1687)

Bronmy sie przed wydawaniem lekkomyslnych sadow i dobrze zastanowmy, zanim wyglosimy jakas ocene.
Nasladujmu w tym sedziego, ktory ma skazac czlowieka na smierc. Wypytuje on swiadkow, jednego po drugim, bada ich, zastanawia sie, czy ich zdania sa zgodne, patrzy na nich surowo, zeby ich przestraszyc i sprawic, zeby mowili prawde, stara sie nawet sklonic do zeznan samego oskarzonego.
A jesli tylko ma jakas watpliwosc, to odklada orzeczenie.
Kiedy natomiast po przeprowadzeniu starannego badania musi jednak oglosic wyrok smierci, to czyni to z jakas bojaznia i z lekiem, ze moglby potepic osobe niewinna.
Mniej byloby na swiecie posadzen, mniej dusz paliloby sie w piekle, gdyby ludzie zachowywali taka ostroznosc. Sam Bog zreszta uczy nas, ze nie powinnismy lekkomyslnie sadzic i potepiac. On Sam wiedzial dobrze o grzechu Adama, a przeciez, zeby nas przestrzec i pouczyc, przesluchiwal pierwszych rodzicow, zeby ich sklonic do wyznania winy, a dopiero potem oglosil wytok.
Powiecie mi: Przeciez my wydajemy osad na podstawie tego, co sami widzielismy albo co uslyszelismy od innych, wiec sie nie mylimy. Nic wam nie pomoze takie tlumaczenie - winowajca mogl juz zalowac i poprawic sie; i kto wie, czy on kiedys nie pojdzie do nieba, a was czekac bedzie wieczne potepienie.
Kto nie osadza zuchwale blizniego, ten latwo sie zbawi i bedzie spokojny w godzinei smierci.
sw Jan Maria Vianney

Naprawdę - wielu ludzi nie ma drzwi, nie ma zamków, dla swoich ust. Szczęśliwy jest taki człowiek, który nie wyraża się złośliwie o bliźnim, który myśli tylko o sobie i swoich błędach, który ze swoich błędów stara się poprawić! Szczęśliwy, kto sercem wznosi się ku niebu - kto języka używa na przebłaganie Boga, a oczu na opłakiwanie swoich grzechów.

św Jan Maria Vianney

Ojcowie pustyni

Abba Pasterz [Pojmen] powiedział: Napisane jest w Ewangelii: Kto ma płaszcz, niech go sprzeda, a kupi sobie miecz. To należy rozumieć - Kto osiągnął pokój ducha, niech z niego zrezygnuje i niech podejmie walkę. Mówił zaś o walce z diabłem.

Pewien starzec ze Sketis przyłapał zbójców na tym, jak ograbiali jego celę. Powiedział do nich: Pospieszcie się, zanim bracia nadejdą i przeszkodzą mi wypełnić nakaz Chrystusa, który mówił: Nie dopominaj się zwrotu od tego, który bierze twoje.

Pewien starzec mieszkał na pustyni w odległości dwunastu mil od wody. Raz, idąc jej zaczerpnąć, zniechęcił się i powiedział: Na co potrzebny taki trud? Przyjdę i zamieszkam bliżej wody. To powiedziawszy zawrócił i zobaczył kogoś, kto szedł za nim i liczył jego kroki. Zapytał go: Kto jesteś? On zaś na to: Jestem anioł Pański, a zostałem posłany, by mierzyć twoje kroki i dać ci nagrodę. Gdy starzec to usłyszał, uradował się i nabrał ducha; i dodał sobie jeszcze pięć mil drogi.

Do klasztoru, do pewnego sławnego starca przybyli jacyś ludzie i zapytali: Abba, dlaczego znosisz ten trud i jesteś zadowolony z tego? Starzec odrzekł: Całego trudu mego życia, jaki tu znoszę, nie można porównać z jednym dniem mąk, które są przegotowane dla grzeszników w życiu przyszłym.

Jak jadowite zwierzęta chronią się przed mocniejszym jadem, tak też post i modlitwa odsuwają od duszy nieskromne myśli.

Abba Agaton powiedział: Jeżeli to zależało od mej woli, to nigdy nie zasnąłem, przechowując w sercu urazę do kogoś, ani nie pozwoliłem, by ktoś zasnął mając żal do mnie.

Powiedział abba Antoni: "Zobaczyłem wszystkie sidła nieprzyjaciela rozpostarte na ziemi, jęknąłem więc i powiedziałem: "A któż się im wymknie?" I usłyszałem głos mówiący do mnie: "Pokora".

Pewien myśliwy, polujący na pustyni na dzikie zwierzęta, zobaczył, jak abba Antoni żartuje z braćmi, i bardzo się zgorszył. Starzec więc, pragnąc go przekonać, że z braćmi trzeba postępować łagodnie, powiedział mu: „Załóż strzałę i napnij łuk” — a on tak zrobił. Starzec rzekł: „Napnij mocniej” – i on usłuchał. Starzec powtórzył: „Mocniej!” Myśliwy na to: „Jeśli napnę nad miarę, to mi łuk pęknie. I rzekł mu starzec: „Tak jest i z pracą wewnętrzną. Jeśli ją ponad miarę napniemy, bracia się szybko załamią. Trzeba więc z nimi postępować łagodnie”. Myśliwy, gdy to usłyszał, skruszył się i odszedł bardzo zbudowany postawą starca; a bracia, umocnieni, rozeszli się do siebie.

„Jeśli człowiek trzyma się swojej miary, nie zazna niepokoju” Abba Pojmen