św. Paweł od Krzyża († 1775)

Bądź pokorny, uniż się przed Bogiem, ukryj się pod płaszczem Najświętszej Maryi... Pozdrawiaj Ją często "Zdrowaś Mario" i często mów: "O, moja droga Matko, pomóż najsłodsza Matko".

Maria od św. Teresy (Maria Petijt) († 1677)

Pouczona zostałam wewnętrznie o innym sposobie życia w Bogu i w Najmilszej Matce. Nie jest już to ta forma pełna rozkoszy, doświadczalna, zmysłami odczuta (..) ale raczej życie składające się z przekonań wiary i ubóstwa ducha. Wielka jego siła i stałość wytwarzają stałość cnót. Dzięki światłu duchowemu (...) dusza otrzymawszy w obfitej mierze mądrość, stała się jakby zakochana w tym życiu ubogim, ogołoconym, opuszczonym, pozbawionym pociech i pomocy (...). Najwyższa obojętność i poddanie się moje, upodobaniom Umiłowanego i Najmilszej Matki ogałacają mnie tak z własnej woli jako i z pragnień.

Zjednoczenie w Maryi i z Maryją, to przemienienie się w Nią. Gdyż naturą miłości jest zjednoczenie z przedmiotem ukochanym. Toteż miłość wzajemnie przenika i zlewa ze sobą tego, co kocha, z tym, co jest kochanym, tak, że się wydają być jedną i tą samą istotą.

Ona staje się środkiem i mocnym węzłem jednoczącym duszę z Bogiem. W ten sposób daje Ona duszy kochającej pokarm i pomoc, dopomagając jej do pewniejszego i doskonalszego osiągnięcia życia kontemplacyjnego, jednoczącego i przeistaczającego w Bogu i trwania w tym stanie. (...) Zdaje mi się, że wchłaniałabym i piłabym ducha, naturę i cnoty Najmilszej Matki tak dalece, iż myślę, że w wielu względach upodobniłabym się do Niej.

Poznanie wlane, które zdawało mi się otrzymuję od mojej słodkiej, ukochanej Matki, przyczyniło się bardzo do nabycia większej i doskonalszej pokory oraz większego uproszczenia mych władz wewnętrznych.

św. Bernard z Clairvaux († 1153)

O słodka, wielka i ponad wszystko umiłowana Maryjo, nie można nawet wymówić Twojego imienia, by serce nie zapłonęło miłością ku Tobie. Wszyscy, którzy Cię kochają, skoro tylko pomyślą o Tobie, jeszcze większą zapalają się miłością.

Św. Maksymilian Maria Kolbe

I przyszedł na świat Zbawiciel,Bóg-Człowiek, Jezus, i zaczyna swoje posłannictwo, swoje nauczanie drogi do Nieba, od tego, że uzależnia się od Niepokalanej jak dziecko od swojej matki i pełniąc czwarte przykaznie przykaznie przez lat 33 pobytu na ziemi , czci Swoją Matke i służy Jej we wszystkim bezpośrednio, by spełnić wolę Boga Ojca.
I od tej chwili nikt nie upodobni się do Jezusa, kto na wzór Jego nie będzie czcił Niepokalanej

bł. Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej († 1906)

"Różaniec to łańcuch, który nas łączy z Maryją. Poprzez praktykę pobożnego odmawiania różańca zyskujemy wiele łask, a Maryja podaje nam rękę i prowadzi nasze chybotliwe czółno po wzburzonych falach. Z Nią jako Pośredniczką jesteśmy pewni naszego wiecznego zbawienia." Dzienniczek 23. III. 1899

św. Bernadetta Soubirous († 1879)

"Och! Jak dobrze jest polecić siebie tej dobrej Matce, nigdy nie będzie się Jej wzywać na darmo, nigdy nie jest głucha na modlitwy, które adresowane są do Niej przez zaufanie i miłość."

św. Maksymilian Maria Kolbe († 1941)

"Oddaj się całkowicie Tej najlepszej naszej niebieskiej Mamusi, a zwycięski łatwo przejdziesz przez wszystkie trudności życia i ... i zostaniesz świętym, wielkim świętym, czego Ci jedynie z całego serca życzę. Wszyscy święci, można powiedzieć są dziełem Najświętszej Maryi Panny i szczególne do Niej nabożeństwo jest ich wspólną cechą."
List do br. Alfonsa Kolbego, 26. IX. 1919

Służebnica Boża Marta Robin († 1981)

„Nie wystarczy poświęcić siebie i dać siebie całego i bez zastrzeżeń Maryi raz tylko. Jesteśmy tacy słabi, tacy wrażliwi i mamy zawsze skłonność do wysuwania się z Jej ramion. Więc musimy każdego dnia dawać siebie i chronić się pod Jej macierzyński płaszcz, w Jej białe światło. W ten sposób możemy powiedzieć: Maryja jest moją Matką po wieczne czasy.” 8.XII.1930

bł. Maria od Pana Jezusa Dobrego Pasterza (Franciszka Siedliska) († 1902)

"Najświętsza Panna nie żyła dla siebie, nie szukała siebie. Na wszystko oddała się Boskiemu Synowi swemu, by wszystkie Jego cierpienia dzielić, by z Nim i dla Niego cierpieć. Wchodziła w Jego myśl, pragnienia i uczucia, aby we wszystkim z Nim się łączyć i z miłości żyć życiem Boga swego, myśleć, czuć, działać jak On, z Nim i dla Niego."

„Błogosławią Cię wszystkie pokolenia, wzywają wszyscy zasmuceni, wpatrują się w Ciebie wszyscy dobrzy, wszystkie stworzenia radują się Tobą: aniołowie w niebie – Twoją obecnością, dusze czyśćcowe – Twoją pociechą, ludzie na ziemi - nadzieją, jaką przynosisz. Wszyscy Cię wołają, a Ty wszystkim odpowiadasz i za wszystkimi prosisz.”

Ludwik z Granady († 1588)

Sługa Boży John Henry Newman († 1890)

Dom Złoty

Maryja jest "Domem Złotym", a raczej "Pałacem Złotym". Wyobraźmy sobie, że widzimy pałac lub dom cały ze złota, od fundamentów aż po dach. Taka jest Maryja z powodu wielkości, różnorodności i rozpowszechniania swych dóbr duchowych. Ale dlaczego została nazwana "Domem" lub "Pałacem"? I czyim jest "pałacem"? Otóż jest pałacem, jest domem wielkiego Króla, samego Boga.
Syn Boży, równy Ojcu, zamieszkał w Niej. Był Jej gościem, nawet więcej niż gościem, ponieważ przybył do domu, a potem go opuścił. Nasz Pan narodził się w tym świętym domu. Przyjął ciało z Jej ciała i krew z żył Maryi. Słusznie zatem Maryja została wywyższona, by zostać uznaną czystym złotem, ponieważ tym złotem miała ukształtować ciało Syna Boga. Była złotem poczynając, była złotem rodząc. Poprzez płomienie cierpień stała się złotem, i kiedy została wzięta do nieba, według słów hymnu, została: "wywyższona ponad aniołami w niewypowiedzianej chwale, zasiadła obok Króla, przystrojona w złoto".

Źródło:
"Z Maryją na co dzień - Rozważania na wszystkie dni roku", Wydawnictwo SALWATOR, Kraków 2000

św. Maksymilian Maria Kolbe († 1941)

"Jeśli my Ją kochamy, to nieporównanie więcej Ona kocha nas."

"To poświęcenie się Niepokalanej praktycznie musimy w sobie pogłębiać. Ile to pokoju daje duszy!"

"Starajmy się o miłość do Niepokalanej - i to kosztem własnym."

św. Josemaría Escrivá († 1975)

"Starajmy się w ciągu dnia kierować ku Niej — w sercu, bez konieczności używania słów — krótkie modlitwy, akty strzeliste."

"Auxilium christianorum! — Wspomożenie Wiernych — z ufnością odmawiamy w litanii loretańskiej. Czy próbowałeś ten akt strzelisty powtarzać w trudnych chwilach? Jeśli będziesz to czynił z wiarą, z czułością córki czy syna, doświadczysz skuteczności wstawiennictwa twojej Matki Najświętszej, Maryi, która cię doprowadzi do zwycięstwa."

Sługa Boży John Henry Newman († 1890)

"Naśladujmy Jej wiarę, gdy nie wątpiąc przyjmuje przesłanie Boga za pośrednictwem Anioła; Jej cierpliwość, podtrzymującą w ciszy żal świętego Józefa; Jej posłuszeństwo, gdy przybywa zimą do Betlejem i rodzi w stajence naszego Pana; Jej rozważającą duszę, która przyjęła miecz bólu..."

bł. Stanisław od Jezusa i Maryi Papczyński († 1701)

"Poszła w góry z pośpiechem." (Łk 1,39). Oto Najświętsza Dziewica, Matka Boża podaje ci dwa sposoby dążenia do doskonałości, wzajemnie się dopełniające. Jeden, to abyś pogardził głębokimi dolinami i wstąpił na góry, to znaczy, abyś zawsze obierał wyższy stopień doskonałości i starał się go osiągnąć. Drugi, to abyś z pośpiechem pracował nad zbawieniem swoim i swego bliźniego, abyś nie pozwalał sobie, zwyczajem człowieka leniwego, na tracenie bardzo cennego czasu, lecz poświęcał go na zasługujące uczynki.