Dnia 25-go czerwca w okolicy Goglietto pod Nusco uroczystość św. Wilhelma, Wyznawcy, założyciela zakonu pustelników z Monte Vergine.
W Rzymie śmierć męczeńska św. Łucji, Dziewicy, z 22 towarzyszami cierpienia.
W Aleksandrii męczeństwo św. Gallikana. Przed nawróceniem swoim był konsulem, dostąpił nawet zaszczytu triumfu i cieszył się wielkim poważaniem cesarza Konstantyna. Gdy z namowy dwóch braci, św. Jana i Pawła, przyjął wiarę chrześcijańską, usunął się z św. Hilariuszem do Ostii i poświęcił się zupełnie miłości bliźniego i pielęgnowaniu chorych. Gdy wiadomość o tym się rozniosła, gromadzili się ludzie z dalekich okolic, aby z podziwem oglądać byłego patrycjusza i konsula, jak mył ubogim nogi, nakrywał stoły, chorych otaczał czułą opieką i spełniał wszelkie uczynki miłosierdzia. Kiedy go cesarz Julian Odstępca wydalił z Ostii, udał się do Aleksandrii i został tam skazany na ścięcie, ponieważ z obrzydzeniem odparł żądanie złożenia ofiary bożkom.
W Sibapolis w Syrii męczeństwo św. Febronii, Dziewicy, która podczas prześladowania dioklecjańskiego zniosła wiele mąk za swą prawowierność i czystość. Najpierw ją ubiczowano i rozpięto na torturach, potem rozdzierano żelaznymi grzebieniami i palono pochodniami. Następnie wybito jej zęby i odcięto piersi, a w końcu stracono ją mieczem. Ozdobiona tak wielu krwawymi klejnotami, pośpieszyła naprzeciw niebieskiego Oblubieńca.
W Besancon we Francji uroczystość św. Antydiusza, biskupa, zabitego przez Wandalów za wiarę katolicką.
Pod Reggio uroczystość św. Prospera Akwitana, biskupa. Cechujący się wielką uczonością i cnotą, bronił odważnie wiary katolickiej przeciwko pelagianom.
W Turynie uroczystość św. Maksyma, biskupa i Wyznawcy, wsławionego pobożnością jak też wykształceniem.
Pod Bereą pamiątka św. Sozypatra, ucznia św. Pawła apostoła. - W Holandii pamiątka św. Adelberta, Wyznawcy, ucznia św. Willibrorda biskupa.

Dnia 28-go czerwca wigilia św. apostołów Piotra i Pawła. - W Rzymie uroczystość św. Leona II papieża.
W Lyonie we Francji męczeństwo świętego Ireneusza, biskupa. Hieronim pisze, że był on uczniem św. Polikarpa ze Smyrny i bliski czasom apostolskim. Przez wiele lat zwalczał nauki błędnowiercze, a za cesarza Sewera dostąpił nader chwalebnej śmierci prawie z całą ludnością miasta Lyonu.
W Aleksandrii w tym samym prześladowaniu śmierć męczeńska św. Plutarcha i Serena, katechumena Heraklida, neofity Herona, drugiego Serena, katechumena Rhaisa, Potamiony i jej matki Marceli. W szczególny sposób odznaczyła się między nimi św. Potamiona, Dziewica, która za swe dziewictwo i za swą wiarę znosić musiała najstraszniejsze, nieludzkie męczarnie; w końcu spalono ją razem z matką.
Tegoż dnia męczeństwo św. Papiusza, którego w prześladowaniu dioklecjańskim najpierw okropnie ubiczowano, potem wrzucono do kotła z wrzącym tłuszczem i olejem, a w końcu po wielu innych jeszcze męczarniach ścięto.
W Utrechcie uroczystość św. Benigna, biskupa i Męczennika. - W Rzymie uroczystość świętego Pawła, papieża.
W Cordobie uroczystość św. Argimira, mnicha, który za wiarę chrześcijańską został zabity przez Maurów.

Dnia 29-ego czerwca uroczystość św. Piotra i Pawła, apostołów, którzy za cesarza Nerona ponieśli śmierć męczeńską tego samego dnia i roku. Piotra powieszono na krzyżu głową na dół a pochowano w Watykanie przy Via Triumphalis, gdzie zażywa czci od całego świata. Pawła ścięto i pochowano przy Via Ostiensis, gdzie doznaje równie wysokiej czci.
W Argentonie męczeństwo św. Marcela, ściętego za Chrystusa razem z rycerzem Anastazym.
W Narmi uroczystość św. Kasjusza, biskupa. Święty Grzegorz opowiada o nim, że w jego życiu nie było dnia, w którym by nie był złożył Bogu wszechmocnemu ofiary Mszy świętej. Z tym zwyczajem godnie w parze szło całe jego życie, bo wszystko co miał rozdał ubogim, a w godzinach ofiary św. rozpływał się we łzach. Gdy razu pewnego znowu przybył do Rzymu jak dawnymi laty na uroczystość książąt apostołów, aby obchodzić tajemnice święte i gdy wszystkim obecnym udzielił Ciała Pańskiego wraz z pocałunkiem pokoju, tego samego dnia zasnął w Panu.
W Genui uroczystość św. Syrusa, biskupa. - Na Cyprze dzień zgonu św. Marii, Matki św. Jana Marka. - W okolicy Sens uroczystość św. Benedykty, Dziewicy.

Dnia 1-go lipca oktawa św. Jana Chrzciciela.
Na górze Hor pochowanie św. Arona, pierwszego kapłana najwyższego z pokolenia Lewi.
W Anglii męczeństwo św. Juliana i Arona, podczas prześladowania dioklecjańskiego. W tym samym czasie jeszcze bardzo wielu innych chrześcijan musiało się poddać najokropniejszym męczarniom, zanim wejść mogli do szczęśliwości wiecznej.
W Mechlinie śmierć męczeńska św. Rumolda, syna króla Szkocji, biskupa Dublina. - W Sinuessie pamiątka dwóch św. Męczenników i biskupów Kastusa i Sekundyna. -
W Vienne uroczystość św. Martyna, biskupa i ucznia apostolskiego. - W Owernii uroczystość św. Galla, biskupa.
W okolicy Lyonu pochowanie św. Domicjana, opata. Najpierw żył tam jako pustelnik, a gdy wkrótce wkoło niego zebrało się wielu uczniów, założył klasztor. Odszedł do wieczności w późnym wieku, bogaty w cnoty i wsławiony cudami.
W okolicy Reims uroczystość św. Teodoryka, kapłana i ucznia św. Remigiusza, biskupa. - W Angouleme pamiątka św. Eparchiusza, opata.
Pod Emezą pamiątka św. Symeona, wyznawcy, z przydomkiem Salus, tzn. błazen, albowiem z miłości dla Chrystusa zniżył się aż do błazna; że przy tym jednak wewnętrznie pełen był światłości Boskiej, o tym zaświadczył sam Bóg przez cuda za jego pośrednictwem.
W Vicenzie złożenie św. Teobalda, syna hrabiów na Szampanii, którego papież Aleksander III dla cudów i świętości policzył między Świętych.

Dnia 29-go lipca w Tarascon we Francji uroczystość św. Marty, Dziewicy, gościnnej przyjaciółki naszego Zbawiciela i siostry Maryi Magdaleny i św. Łazarza.
W Rzymie przy Via Aurelia męczeństwo św. Feliksa II, Papieża, który za obronę wiary katolickiej został wypędzony ze swego tronu przez ariańskiego cesarza Konstancjusza i zamordowany potajemnie w Cervetro w Toskanie. Jego ciało wzięli w posiadanie klerycy i pochowali przy wspomnianej ulicy. Później przeniesiono je do kościoła św. Kosmy i Damiana w Rzymie i tam po długiem zapomnieniu znaleziono znowu pod ołtarzem wraz z relikwiami św. Męczenników Marka, Marceliana i Trankwilina. Razem z nimi złożono je w dawnym miejscu. Pod owym ołtarzem znalazły się także ciała św. Męczenników Abundiusza i Abundancjusza.
W Rzymie przy Via Portuensis śmierć męczeńska Świętych: Symplicjusza, Faustyna i Beatryksy za panowania cesarza Dioklecjana. Dwaj pierwsi po różnorakich mękach zostali skazani na śmierć, a ich siostrę Beatryksę sędzia kazał od razu udusić.
Również w Rzymie uroczystość św. Lucylli i Flory, także św. Eugeniusza, Antonina i Teodora z 18 towarzyszami, którzy swą wiarę przypieczętowali krwią za czasów cesarza Galliena.
W Gangra w Paflagonii męczeństwo św. Kalinika. Sieczono go żelaznymi rózgami i poddawano go rozmaitym innym męczarniom, aż wreszcie dokonał życia w piecu.
W Norwegii uroczystość św. Olafa, Króla i Męczennika. - W S. Brienc w Bretanii uroczystość świętego Gulielma, Biskupa i Wyznawcy.
W Troyes we Francji uroczystość św. Lupusa, Biskupa i Wyznawcy. Wraz ze św. Germanem udał się w podróż do Anglii celem zwalczania heretyckich pelagianów. Chronił także swe miasto Biskupie bezustanną modlitwą i ocalił je od zburzenia przez hordy Atylli, które wówczas pustoszyły całą Francję. Po 52-letnim gorliwym spełnianiu swego wysokiego urzędu przeniósł się do spokoju wiecznego.
Również złożenie zwłok św. Prospera, Biskupa z Orleanu. - Pod Todi pamiątka św. Faustyna, Wyznawcy. - W Manii w Galecji pamiątka świętego Serafina.

Dnia 18-go sierpnia w Palestynie uroczystość św. Agapita, Męczennika. Jako młodzieniec piętnastoletni, płonący miłością do Chrystusa, został na rozkaz cesarza Aureliana schwytany i okrutnie obity surowymi żyłami. Potem prefekt skazał go na jeszcze sroższe męczarnie. Gdy go wreszcie na rozkaz cesarza rzucono lwom na pożarcie i nie został przez nie naruszony, cięciem miecza katowskiego uzyskał wieniec chwały.
W Rzymie uroczystość św. Jana i Kryspa, Kapłanów, którzy za czasów dioklecjańskiego prześladowania chrześcijan grzebali starannie ciała wielu Męczenników, aż wreszcie sami zasłużyli sobie na połączenie się z nimi tak w śmierci, jak w życiu wiecznym.
Tamże śmierć męczeńska świętych: Hermasa, Serapiona i Poliena, wleczonych gwałtownie po kamieniach, aż wreszcie wyzionęli ducha.
W prowincji Illyryjskiej męczeństwo św. Flora i Laura, Rzeźbiarzy, którzy po śmierci męczeńskiej swoich mistrzów Prokulusa i Maksyma, po rozlicznych innych męczarniach zostali utopieni w głębokiej studni.
W Myra w Lycji pamiątka św. Męczenników Leona i Julianny. - W Metz w Lotaryngii uroczystość św. Firmina, Biskupa i Wyznawcy.
W Rzymie przy Via Lavicana uroczystość św. Heleny, matki bogomyślnego cesarza Konstantyna Wielkiego, który pierwszy dał przykład panującym, jak wspierać i bronić Kościół św.
Na Monte-Falco w Umbrii uroczystość św. Klary, Dziewicy z pustelniczego zakonu Augustynek, w której serce narzędzia męki Zbawiciela wryły się tak bardzo, że jeszcze dziś są na nim widoczne i czczone są z wielkim nabożeństwem. Papież Leon XIII umieścił ją uroczyście w liczbie Świętych.

Dnia 24-go sierpnia uroczystość świętego Bartłomieja, Apostoła. Głosił on Ewangelię w Indiach, a gdy przybył później do Armenii i dokonał tam licznych nawróceń, został przez tamtejszych barbarzyńców odarty żywcem ze skóry i ścięty na rozkaz króla Astiagesa. Jego ciało przeniesiono najpierw na wyspę Lipari, potem do Benewentu i wreszcie do Rzymu, gdzie doznaje wielkiej czci wiernych w kościele San Bartolomeo.
W Kartaginie śmierć męczeńska 300 Męczenników za panowania Waleriana i Gallienusa. Starosta kazał rozpalić piec do wypalania wapna i obok przygotować kadzidło i węgielki. Potem krzyknął: "Wybierajcie, albo ofiarujecie kadzidło Jowiszowi, albo zostaniecie wrzuceni do pieca". Oni jednak rzucili się w płomienie odważnie w wierze, z wyznaniem Chrystusa na ustach i zostali razem z wapnem spaleni na popiół. Stąd ta wspaniała drużyna Męczenników otrzymała nazwę ,,.Massa candida", to znaczy "Biała masa".
W Nepi męczeństwo św. Ptolomeusza, Biskupa, ucznia św. Piotra, Apostoła, który posłał go do tego miasta, aby głosił Ewangelię. Tam zmarł jako chwalebny Męczennik śmiercią bohaterską dla Chrystusa.
Tamże uroczystość świętego Romana, Biskupa, ucznia św. Ptolomeusza i zarazem jego towarzysza w męczeństwie.
Pod Ostią męczeństwo świętej Aurei, Dziewicy, obciążonej kamieniem i pogrążonej w morzu. Jej święte ciało, wyniesione na brzeg, pogrzebał św. Nonnus.
W Izaurii pamiątka św. Tationa, Męczennika, który podczas dioklecjańskiego prześladowania chrześcijan ugodzony mieczem zdobył palmę zwycięstwa.
Tego samego dnia pamiątka św. Eutychiusza, ucznia św. Jana Ewangelisty. Głosił w wielu okolicach Słowo Boże, cierpiał kilkakrotnie niewolę, biczowanie i dręczenie ogniem, ostatecznie jednak zmarł spokojnie w Panu.
Tak samo śmierć męczeńska św. Jerzego Limniota, Mnicha. Gdy wezwał bezbożnego cesarza Leona do wytłumaczenia się, jakim prawem odważył się niszczyć obrazy Świętych i palić ich relikwie, ten kazał mu uciąć ręce i spalić głowę. W ten sposób osiągnął jako Męczennik wieczną nagrodę.
W Rouen uroczystość św. Audoenusa, Biskupa i Wyznawcy. - W Nevers pamiątka świętego Patrycjusza, Opata.

Dnia 3-go września w Rzymie męczeństwo św. Serapii, Dziewicy. Cesarz Hadrian rozkazał oddać ją na pastwę dwóch bezwstydnych młodzieńców, którzy jednak nie mogli nic złego jej uczynić. Potem z rozkazu sędziego palono ją pochodniami, biczowano i wreszcie stracono. Została pogrzebana przez św. Sabinę w grobie przy placu Windycjana.
W Koryncie pamiątka św. Feby, wspomnianej przez św. Pawła, Apostoła w liście do Rzymian (Rz 16, 1).
W Akwilei śmierć męczeńska św. Dziewic: Eufemii, Doroty, Tekli i Erazmy, ściętych za panowania Nerona po rozlicznych męczarniach. Pogrzebał je św. Hermagoras.
W Nikomedii śmierć męczeńska św. Bazylissy, Dziewicy, za dioklecjańskiego prześladowania chrześcijan. Zaledwie w dziewiątym roku życia przetrwała przy Boskiej pomocy bicie, dręczenie ogniem i dzikie zwierzęta. Wreszcie oddała ducha w modlitwie.
Także pamiątka św. Męczenników Zenona i Garytona - jednego wrzucono do naczynia wypełnionego płynnym ołowiem, drugiego do ognistego pieca.
W Capua męczeństwo św. Arysteusza, Biskupa i chłopca Antonina. - W Cordobie pamiątka św. Sandalusa, Męczennika. - W Toul we Francji pamiątka św. Manzueta, Biskupa i Wyznawcy.
Tego samego dnia męczeństwo św. Aigulfa, Opata z Lerin i wiernych współbraci zakonnych, których pozbawiono języka i oczu, a potem zabito mieczem.
W Mediolanie złożenie zwłok św. Auxana, Biskupa. - Tego samego dnia pamiątka św. Szymona Słupnika Młodszego.
W Rzymie święcenia niezrównanego św. Grzegorza Wielkiego na Papieża. Zmuszony przyjąć na siebie brzemię tego urzędu, promieniał z tak wyniosłego tronu tym wspanialej ponad widnokręgiem ziemi w blasku świętości.

Dnia 15-go września oktawa uroczystości Narodzenia Najświętszej Maryi Panny.
W Rzymie przy Via Nomentana męczeństwo św. Nikodema, Kapłana. Gdy go zmuszano do złożenia ofiary bożkom, odpowiedział: "Ofiarę składam tylko Bogu wszechmocnemu, panującemu na Niebiosach". Na słowa te ubiczowano go kulkami ołowianymi tak długo, aż wyzionął ducha.
W okręgu Chalons śmierć męczeńska św. Waleriana. Starosta polecił go powiesić i rozdzierać żelaznymi szponami. Widząc jednak, jak ten nie zważając wcale na boleści, z całej duszy dalej wielbił Chrystusa, kazał go ściąć.
W Marianopolu w Tracyi męczeństwo św. Melitiny za cesarza Antonina. Wprowadzono ją kilka razy do świątyni pogańskiej i za każdym razem obalały się bożyszcza, za co ją powieszono, biczowano i wreszcie ścięto.
W Adrianopolu pamiątka świętych Maksyma, Teodora i Asklepiodota, którzy za panowania cesarza Maksymiana dostąpili korony męczeństwa.
Również uroczystość św. Porfiriusza, Aktora. Z szyderstwem przyjmując Chrzest święty w obecności Juliana Apostaty, został nagle tchnięty Duchem św. i zaczął głośno przyznawać się do chrześcijaństwa. Z rozkazu cesarza został natychmiast ścięty i tak zyskał palmę zwycięstwa.
Tegoż dnia męczeństwo św. Nicetasa, Gota, którego król Atanaryk kazał spalić z powodu wiary.
W Cordobie śmierć męczeńska św. Emila, Diakona i Jeremiasza, którzy podczas prześladowania przez Maurów po długiem więzieniu poświęceniem swego życia złożyli świadectwo wierności Chrystusowi.
W Toul we Francji uroczystość św. Apera, Biskupa. - Również uroczystość św. Leobina, Biskupa z Chartres.
W Lyonie uroczystość św. Albina, Biskupa. - Tegoż dnia pochowanie zwłok św. Aicharda, Opata. - We Francji uroczystość św. Eutropii, Wdowy.

15 września
Matka Boża Bolesna

Czci Bożą Matkę jako Bolesną i Królową Męczenników nie tyle w aspekcie chrystologicznym, co historycznym, przypominając ważniejsze etapy i sceny dramatu Maryi i Jej cierpień. Zaczęli to święto wprowadzać serwici. Od roku 1667 zaczęło się rozszerzać na niektóre diecezje. Pius VII w roku 1814 rozszerzył je na cały Kościół, a dzień święta wyznaczył na trzecią niedzielę września. Papież św. Pius X ustalił je na 15 września. W Polsce oba święta rychło się przyjęły. Już stary mszał krakowski z 1484 r. zawiera Mszę De tribulatione Beatae Virgini oraz drugą: De quinque doloribus B. M. Virginis. Również mszały wrocławski z 1512 roku i poznański z 1555 zawierają te Msze.
Od XIV w. często pojawiał się motyw siedmiu boleści Maryi. Są nimi:
1. Proroctwo Symeona (Łk 2, 34-35)
2. Ucieczka do Egiptu (Mt 2, 13-14)
3. Zgubienie Jezusa (Łk 2, 43-45)
4. Spotkanie z Jezusem na Drodze Krzyżowej
5. Ukrzyżowanie i śmierć Jezusa (Mt 27, 32-50; Mk 15, 20b-37; Łk 23, 26-46; J 19, 17-30)
6. Zdjęcie Jezusa z krzyża (Mk 15, 42-47; Łk 23, 50-54; J 19, 38-42)
7. Złożenie Jezusa do grobu (Mt 27, 57-61; Mk 15, 42-47; Łk 23, 50-54; J 19, 38-42)

http://www.brewiarz.pl/czytelnia/swieci/09-15a.php3

Dnia 17-go września uroczystość wspomnienia stygmatyzacji św. Franciszka z Asyżu, gdy na górze Alvernii w Toskanii za Bożą łaską otrzymał wyciśnięte 5 ran na rękach, nogach i w boku.
W Rzymie przy Via Tiburtina męczeństwo św. Justyna, Kapłana, sławnego Wyznawcy z czasów cesarzy Waleriana i Gallena. Pochował on wiele ciał św. Męczenników, między nimi także św. Wawrzyńca i Hipolita, aż w końcu sam za panowania Klaudiusza zakończył swe życie jako Męczennik.
W Rzymie pamiątka św. Narcyza i Krescencjona, Męczenników. - We Frygii pamiątka św. Ariadny, Męczenniczki za czasów cesarza Hadriana.
W Anglii męczeństwo św. Sokratesa i Stefana. - W Nevers męki św. Waleriana, Makryna i Gordiana.
W Autun we Francji śmierć męczeńska św. Flocella, chłopca, wielokrotnie męczonego za panowania cesarza Antonina. W końcu pod kłami dzikich zwierząt dokonał ofiary swego życia.
Pod Leodium męczeństwo św. Lamberta, Biskupa z Maastricht, który został niewinnie zamordowany przez złoczyńców za to, że dla gorliwości religijnej ganił postępowanie dworu królewskiego. Tak dostąpił rozkoszy niebiańskich.
W Saragossie w Hiszpanii śmierć męczeńska św. Piotra z Arbues, pierwszego inkwizytora Aragonii. Za Wiarę św., której bronił jak mu urząd nakazywał, zamordowany został w okrutny sposób przez odpadłych żydów. Papież Pius IX policzył go w poczet Świętych.
Tegoż dnia męczeństwo św. Agatokli, która była w służbie u pewnej pogańskiej pani. Biciem i inną poniewierką chciała ją ona zmusić do odstępstwa od wiary, a w końcu wydała ją sędziemu, który kazał ją jeszcze okrutniej biczować. Kiedy jednak wytrwała w swej wierze, wydarto jej język i wrzucono ją w ogień.
W Cordobie pamiątka św. Kolumbii, Dziewicy i Męczenniczki.
W Mediolanie złożenie zwłok św. Satyra, Wyznawcy, którego cnoty opisał brat jego św. Ambroży.
W Rzymie uroczystość szlachetnej św. Teodory, która w prześladowaniu Dioklecjańskim udzielała Męczennikom pomocy.
Pod Bingen w diecezji mogunckiej uroczystość św. Hildegardy, Dziewicy.

Ciekawe co natchnelo autora zeby zadac tego typu pytanie

...................................................................................................
Nie przypominam sobie zapisu ktory by mowil ze w czternastym wieku byla pisana Biblia ?
ktora okresla 7-bolesci Maryi ....Pismo Swiete na ten temat nic nie mowi

I katolicy o tym wiedzą.

Dnia 20-go września wigilia świętego Mateusza, Apostoła i Ewangelisty.
W Rzymie męczeństwo św. Eustachego, żony jego Teofisty i dwóch synów Agapita i Teofista. Za panowania cesarza Hadriana rzucono ich dzikim zwierzętom na pożarcie, wyszli jednak z tego bez jakiejkolwiek szkody. Później zamknięto ich w rozpalonym żelaznym byku i w ten sposób ofiarowali życie swe za Chrystusa.
W Cyrikus nad Proponcją dzień zgonu św. Fausty, Dziewicy i św. Ewilazjusza, Męczennika za panowania cesarza Maksymiana. Ewilazjusz, będąc jeszcze kapłanem pogańskim, kazał dziewicy chrześcijańskiej obciąć włosy zupełnie przy skórze, aby ją zawstydzić. Potem rozkazał rozciągnąć ją na torturach, wreszcie chciał ją dać przepiłować na dwoje. Gdy jednak siepacze nic jej nie mogli uczynić, zdumiał wielce i uwierzył. Dlatego cesarz kazał go także okrutnie torturować, gdy tymczasem Faustę po nabiciu jej głowy i ciała gwoździami wrzucono do rozpalonego kotła. Wreszcie odeszli oboje do radości niebieskich, powołani głosem z Nieba.
We Frygii męczeństwo św. Dionizego i Prywata. - W Mediolanie uroczystość świętego Gliceriusza, Biskupa i Wyznawcy.
Także św. Pryska, poranionego najpierw uderzeniami sztyletu po całym ciele, zanim ucięto mu głowę.
W Perge w Pamfilii śmierć męczeńska św. Teodora i matki jego Filipy z kilku innymi towarzyszami za panowania cesarza Antonina.
W Kartaginie męczeństwo św. Kandydy, Dziewicy, której za panowania cesarza Maksymiana porozdzierano okrutnie całe ciało.
Również męczeństwo św. Zuzanny i Marty, z których pierwsza była córką kapłana pogańskiego Artemiusza.
Tego dnia uroczystość świętego Agapita, Papieża, którego świętość potwierdziło świadectwo św. Grzegorza Wielkiego.