Meliton z Sardes (+ przed 190)

Zaiste, zrodzony jak Syn,
prowadzony na rzeź jak baranek,
złożony na ofiarę jak owca,
i pogrzebany jak człowiek
powstał z martwych jak Bóg,
gdyż z natury był Bogiem i człowiekiem.
On sam jest wszystkim:
prawem, jako że sądzi, Słowem, jako że uczy, łaską, jako że zbawia, Ojcem, jako że daje życie, Synem Jako że otrzymuje życie,
barankiem, jako że cierpi, człowiekiem, jako że jest pogrzebany, Bogiem, jako że zmartwychwstaje. Taki jest Chrystus, „któremu chwała na wieki. Amen” Homilia Paschalna (fragment)

Chrystus zmartwychwstał spośród umarłych,
powstańcie i wy także!
Chrystus, który spał, zbudził się,
obudźcie się i wy także!
Chrystus wychodzi z grobu,
wyzwólcie się i wy kajdan grzechu!
Przez Chrystusa staliście się nowym stworzeniem,
odnówcie się!
Oto Pascha Pana,
czas Jego Zmartwychwstania
i początek prawdziwego życia.

Wczoraj z Chrystusem przybity do krzyża,
dziś jestem z Nim w Jego chwale.
Umierając z Nim wczoraj,
dzisiaj z Nim powracam do życia.
Wczoraj z Nim pogrzebany,
dzisiaj z Nim zmartwychwstaję.
Chrystus, który powstał spośród umarłych,
odnawia i mnie w Duchu
i odziewa w Nowego Człowieka.

św. Grzegorz z Nazjanzu (+390)

św. Faustyna (1905 - 1938)

Słowa Pana Jezusa:

Ja pragnę, aby było Miłosierdzia święto. Chcę, aby ten obraz, który wymalujesz pędzlem, był uroczyście poświęcony w pierwszą niedzielę po Wielkanocy; ta niedziela ma być świętem Miłosierdzia (Dz.49).

Kto w dniu tym przystąpi do Źródła Życia ten dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar (Dz.300).

Nie znajdzie żadna dusza usprawiedliwienia dopóki nie zwróci się z ufnością do miłosierdzia mojego, i dlatego pierwsza niedziela po Wielkanocy ma być świętem Miłosierdzia, a kapłani mają w dniu tym mówić duszom o tym wielkim i niezgłębionym miłosierdziu moim (Dz.570).

Córko moja, mów światu całemu o niepojętym miłosierdziu moim. Pragnę, aby święto Miłosierdzia było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. W tym dniu owarte są wnętrzności miłosierdzia mojego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia mojego; która dusza przystąpi do spowiedzi i Komunii św., dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar; w tym dniu otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski; niech się nie lęka zbliżyć do mnie żadna dusza chociażby grzechy jej były jako szkarłat. Miłosierdzie moje jest tak wielkie, że przez całą wieczność nie zgłębi go żaden umysł, ani ludzki ani anielski. Wszystko co istnieje wyszło z wnętrzności miłosierdzia mojego. Każda dusza w stosunku do Mnie rozważać będzie przez wieczność całą miłość i miłosierdzie Moje. Święto miłosierdzia wyszło z wnętrzności moich, pragnę, aby uroczyście obchodzone było w pierwszą niedzielę po Wielkanocy. Nie zazna ludzkość spokoju, dopokąd nie zwróci się do źródła miłosierdzia mojego (Dz. 699)

Dusze giną mimo mojej gorzkiej męki. Daję im ostatnią deskę ratunku, to Jest święto Miłosierdzia mojego. Jeżeli nie uwielbią miłosierdzia mojego, zginą na wieki (Dz.965).

źródło:
św. Faustyna Kowalska
Dzienniczek. Miłosierdzie Boże w duszy mojej Wydawnictwo Księży Marianów, Warszawa 2000

Wyznaję, że odkąd zostało mi dane zrozumieć miłość Serca Jezusowego, wygnała ona wszelki lęk z mego serca! Wspomnienie moich przewinień upokarza mnie, skłania mnie do nieopierania się nigdy na własnych siłach, które są tylko słabością. Wspomnienie to mówi mi jeszcze więcej o miłosierdziu i miłości. Czy to możliwe, żeby nasze winy nie zostały zniszczone bezpowrotnie w trawiącym ogniu miłości, gdy wrzuca się je weń z całą dziecięcą ufnością?

św. Teresa od Dzieciątka Jezus (1873 - 1897)

Jeśli ktoś chciałby posłyszeć Mnie w swojej duszy, to nie ukryję się przed nim;

jeśli ktoś zechce Mnie oglądać, pozwolę mu w uniesieniu ujrzeć Moje oblicze;

jesli ktoś zechce do Mnie mówić, wówczas rozmawiać będziemy razem z niezmierną radością.

Chrustus do św. Anieli z Foligno

Wszystko jest nasze i wszystko dla nas, gdyż w Jezusie mamy wszystko

św. Teresa od Dzieciątka Jezus (1873 - 1897)

Mamy zaledwie krótkie chwile naszego życia, aby kochać Jezusa, diabeł wie o tym dobrze i chce, byśmy je strawili na trudach niepotrzebnych.

św. Teresa od Dzieciątka Jezus (1873 - 1897)

Przewidywać i planować to, co ma się robić, a po zrobieniu zbadać to i ocenić oto najpewniejsze zasady dobrego działania.

Zaparcie się swej woli należy cenić wyżej niż wskrzeszanie umarłych.

Niech każdy będzie przekonany, że o tyle postąpi we wszystkich rzeczach duchowych, o ile odejdzie od swej miłości własnej, od swej woli i od swoich korzyści.

Kto mało precyzuje, ten mało wie, a jeszcze mniej uczy innych.

Co do ciemności i oschłości duchowych, to sądzę, że bardzo łatwo mogą pochodzić z braku ufności i małoduszności. Można się z nich wyleczyć przez wzbudzanie aktów im przeciwnych...

św. Ignacy Loyola (1491 - 1556)

Wydaje mi się, że znalazłam moje niebo na ziemi, bo niebem jesteś Ty, Boże mój, a Ty jesteś w mojej duszy.
„Ty we mnie, a ja w Tobie”, niechaj to będzie moim hasłem. Ile radości daje tajemnica Twojej obecności we mnie, w tym wewnętrznym sanktuarium duszy mojej, gdzie zawsze mogę Cię odnaleźć, nawet wtedy, gdy nie odczuwam Twojej obecności! Cóż bowiem znaczy uczucie? Może Ty jesteś bliżej wówczas, kiedy Cię mniej odczuwam. Właśnie we wnętrzu mojej duszy lubię Cię szukać. Nie chce nigdy zostawiać Cię samego; oby moje życie stało się nieustanną modlitwą! List 107; 45

bł. Elżbieta od Trójcy Świętej (1880 - 1906)

św. Jan Chryzostom (+ 407)

List do uwięzionych biskupów i kapłanów

Waszym mieszkaniem - wiezienie, dźwigacie łańcuchy, zamknięci z niechlujnymi i brudnymi więźniami. A kto mógłby być szczęśliwszy od was z tego właśnie powodu? Bo czyż ma podobną wartość złota korona spoczywająca na głowie, co łańcuch skuwający prawicę dla Boga? Czyż posiadają taki urok znane i wielkie domy, jaki ma więzienie pełne ciemności, brudów, smrodu i udręki przez nie właśnie spowodowanej? Dlatego wyskakujcie wprost z radości, niezwykle się cieszcie, wdziewajcie na głowę wieńce, pląsajcie, ponieważ spadłe na was nieszczęścia staną się sposobnością dla zdobycia wielu zysków! Jest to wszystko ziarnem zapowiadającym wielkie żniwo; są to zapasy, które przyniosą zwycięstwa i palmy, żeglowanie, co przyniesie zysk obfity.
To wszystko rozważając, czcigodni i pobożni moi panowie, weselcie się i radujcie, nie ustawajcie chwalić Boga za wszystko i zadawać diabłu śmiertelne ciosy, a sobie gotować wielką nagrodę w niebie! „Cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić” (Rz 8,18 ). Piszcie zaś do nas często, bardzo bowiem pragniemy otrzymywać listy od was, dla Boga uwięzionych, z opisem waszych udręk. One dostarczą nam wielkiej pociechy, choć przebywamy na obczyźnie.

źródło:
Antologia listu starochrześcijańskiego. Listy z dziedziny kierownictwa duchowego, pod redakcją Leokadii Małunowiczówny, Lublin 1978, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

„Jeśli kiedykolwiek będę Świętą - na pewno będę świętą od "ciemności". Będę ciągle nieobecna w Niebie - aby zapalać światło tych, którzy są w ciemności na ziemi”

bł. Matka Teresa z Kalkuty (1910 - 1997)

Nil z Ancyry (+ ok. 430)

List do ślusarza Orestesa

Znałem kiedyś człowieka, który cisnął prosto kamieniem w swego wroga. Kamień poleciał mu na ukos i trafił w oko własnego syna, stojącego sobie gdzieś spokojnie. Chłopak stracił wzrok. Kto bowiem chce wyrządzić zło drugiemu, ten raczej sam ponosi szkodę na podstawie sprawiedliwego wyroku wszystkowidzącego Boga. Tę historię opowiedziałem, żebyś przestał miotać przekleństwa na tego, kogo uważasz za nieprzyjaciela i byś nie przywiódł do zguby własnego domu. Wszak otrzymaliśmy nakaz, by modlić się za nieprzyjaciół, a nie złorzeczyć im. (por. Mt 5,44)

List do Waleriusza Proteuonta

Ilekroć na widok człowieka, który ciebie nienawidzi, przychodzi ci na myśl, ile to przykrości od niego doznałeś czy usłyszałeś, wszystko staraj się zapomnieć, jeśli zaś przypominasz sobie, przypisz to działaniu diabła. Natomiast gromadź w pamięci, co pożytecznego kiedykolwiek taki człowiek powiedział czy zrobił. A jeżeli dłużej będziesz się zatrzymywał przy tych wspomnieniach, bardzo szybko się uspokoisz i pozbędziesz swej surowości i zaciętości.

źródło:
Antologia listu starochrześcijańskiego. Listy z dziedziny kierownictwa duchowego, pod redakcją Leokadii Małunowiczówny, Lublin 1978, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

Jaka zaś modlitwa może być bardziej duchowa od tej, którą przekazał nam Chrystus, przez którego także Duch Święty został do nas posłany? Jaka modlitwa kierowana do Ojca może być bliższa prawdy niż ta, którą Syn będący Prawdą (por. J 14,6) wypowiedział własnymi ustami?
Módlmy się więc, drodzy bracia, tak jak Bóg, nasz Mistrz, nas nauczył. Jeśli będziemy Go błagać za pomocą słów, które pochodzą od Chrystusa, to modlitwa nasza będzie Mu przyjazna i znajoma. Niech Ojciec rozpozna słowa swojego Syna podczas naszej modlitwy, a ten, który mieszka w sercu, niech będzie obecny i w mowie (por. Rz 8,9). Ponieważ Chrystus jest naszym obrońcą u Ojca w sprawie naszych grzechów (por. J 2,1), gdyż jako grzesznicy modlimy się o przebaczenie naszych win, wypowiadajmy słowa naszego Obrońcy. Skoro bowiem mówi, że da nam to, o co prosić będziemy w Jego imię (por. J 16,23), to skuteczniej osiągniemy to, o co prosimy w imię Chrystusa, jeśli będziemy się modlić Jego słowami. O Modlitwie Pańskiej

św. Cyprian z Kartaginy († 258)

Nil z Ancyry († ok. 430)

List do kandydata Regina

Nie tak dawno temu pewni miłujący Boga ludzie śpieszyli się, by dla załatwienia koniecznej sprawy wyruszyć w drogę. Zwrócili się więc do mnicha z prośbą o modlitwę, by mogli pomyślnie odbyć podróż przy dobrej pogodzie. Mnich widząc niebo zaciągnięte chmurami i spadające krople deszczu, wymawiał się od modlitwy, bo bał się, że nie odniesie ona skutku. Ale oni mu powiedzieli: „Ty tylko ofiaruj nam swoją modlitwę, a wierzymy, że mimo wszystko będzie z nami tak, jak uwierzyliśmy”. Kiedy właśnie po zakończeniu modlitwy ludzie owi wyruszyli w drogę, deszcz kropił, oni wcale się tym nie przejmowali, ani nie ulegali zwątpieniu. Niebo się przetarło, robi się wspaniała pogoda, wiatry się uciszają. Nasi podróżnicy dojeżdżają do miejsca, dokąd się wybierali, powracają znów do domu po pomyślnym załatwieniu sprawy.
Opowiedziałem ci tę historię teraz, żebyś choć w części mógł pojąć to, co napisane: „Wiara jest poręka tych dóbr, których się spodziewamy” (Hbr 11,1).

źródło:
Antologia listu starochrześcijańskiego. Listy z dziedziny kierownictwa duchowego, pod redakcją Leokadii Małunowiczówny, Lublin 1978, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego