św. Ireneusz z Lyonu († 202)

Kiedy Syn Boży przyjął ciało i stał się człowiekiem, dokonał w sobie nowego zjednoczenia długiej historii ludzkiej i dał nam zbawienie. To więc, co utraciliśmy w Adamie, czyli bycie na obraz i podobieństwo Boże, odzyskujemy w Jezusie Chrystusie Adversus haereses, III, 18,1.

Dlatego właśnie Chrystus przeszedł przez wszystkie okresy życia, przywracając przez to wszystkim ludziom komunię z Bogiem Adversus haereses, III, 18, 7; por. II, 22, 4.

Bądźmy święci, a więcej zrobimy dla świata, niż najsławniejsi wodzowie.

św. Urszula Ledóchowska

św. Jan Chryzostom († 407)

„Od momentu, kiedy dziecko zacznie rozumieć uczcie go Symbolu Wiary, modlitw, śpiewajcie mu pieśni z różnych nabożeństw”

„Od najwcześniejszych lat ochraniajcie dzieci bronią duchową – nauczajcie ich czynić znak krzyża, a jeśli nie potrafią tego zrobić sami, uczyńcie to za nich wy swoją ręką”

„Nie mówcie mi, że czas dzieciństwa jest nieodpowiedni aby zająć się wiarą… bystrość ich umysłu powoduje, że są zdolne przyjąć i pojąć o wiele więcej niż dorośli”.

św. Hieronim († 420)

„Każda matka powinna się radować z tego, gdy jej dziecko wymawia najsłodsze imię Jezusa, już wtedy, kiedy głos jego jest jeszcze słabiutki i język jego szczebiocze”

św. Efrem Syryjczyk († 373)

„Jest niezbędne aby starsi pokazywali przykład młodszym we wszystkich cnotach i nie doprowadzali ich do zgorszenia. Jeżeli sami nie jesteśmy pokorni, jak będziemy dzieci uczyć posłuszeństwa? Jeżeli nie potrafimy się wstrzymywać i jesteśmy skąpi, jak możemy prowadzić dziecko do wstrzemięźliwości i serdeczności? Jeżeli sami jesteśmy gadatliwi, nie potrafimy się skoncentrować, jak nauczymy dzieci rozważności, milczenia i wytrzymałości?”

św. Leon Wielki († 460)

"Ponieważ wszyscy wierni razem i każdy z osobna stanowią jedną świątynię Bożą, trzeba, by była ona doskonałą w każdym, jak doskonała winna być we wszystkich; gdyż jakkolwiek piękno nie jest we wszystkich członkach równe, ani zasługi równe w tak wielkiej rozmaitości części, węzeł miłości jednak powoduje zjednoczenie w pięknie. Tych, których święta miłość jednoczy, jakkolwiek nie uczestniczą w tych samych darach łaski, cieszą się jednak nawzajem swymi dobrami, i to co kochają, nie może im być obce, gdyż oznacza wzrost własnych bogactw, gdy ktoś cieszy się z postępu drugich" Sermo 48 1 de Quadrag., P.L, 54, 298.

"…wśród stopni duchowego postępu nie istnieje nigdy taki, którego by już nie można było przekroczyć, trzeba sobie zadać trud, by w dniu odkupienia nikt z nas nie znalazł się obarczony grzechami starego człowieka" Sermo, 44; PL 54, 286

św. Ambroży († 397)

"Niech wkroczy do twej duszy Chrystus, niech zamieszka w twych myślach Jezus, by zamknąć wszelką przestrzeń dla grzechu w świętym przybytku cnoty" Komentarz do Psalmu CXVIII

"Powstań, biegnij szybko do Kościoła: tutaj jest Ojciec, tutaj jest Syn, tutaj jest Duch Święty. On wychodzi ci na spotkanie, ponieważ słucha cię, gdy medytujesz w twym wnętrzu i w głębi twego serca. Gdy jeszcze jesteś daleko, On cię widzi i biegnie. On widzi w twoim sercu, zbliża się, aby cię nikt nie zatrzymał, i do tego bierze cię jeszcze w ramiona. (...) On rzuca się na szyję, ażeby podnieść tego, który leżał na ziemi, i sprawić, by ten, kto był przygnieciony ciężarem grzechów i pochylał się nad rzeczami ziemskimi, na nowo zwrócił wzrok ku niebu, gdzie powinien szukać własnego Stwórcy. Chrystus rzuca ci się na szyję, gdyż chce cię wyrwać z pęt niewoli i włożyć na twoje barki słodkie jarzmo" In Lucam VII, 229-230.

"Mamy dobrego Pana, który chce wszystkim przebaczyć" O pokucie

św. Ireneusz z Lyonu († 202)

“Otóż każdy, kto chce zobaczyć prawdę, może stwierdzić w każdym Kościele tradycję apostołów na całym świecie. I możemy wyliczyć tych, których apostołowie ustanowili biskupami w Kościołach, oraz ich następców aż do nas." Adversus haereses III 3,1

“Gdy błogosławieni apostołowie założyli i zbudowali Kościół, przekazali urząd biskupowi Linusowi. Tego Linusa wspomina Paweł w Listach do Tymoteusza (2 Tm 4,21). Następcą jego był Anaklet. Po nim na trzecim miejscu po apostołach został biskupem Klemens, który również widział błogosławionych apostołów i z nimi obcował, a słowa ich dźwięczały jeszcze w uszach jego, a naukę i tradycję ich miał przed oczyma, i to nie tylko on sam, albowiem jeszcze wielu żyło z tych, co naukę brali od apostołów. [...]
Następcą Klemensa był Ewaryst, a Ewarysta Aleksander, a potem jako szósty po apostołach nastał Ksystus (Sykstus), po nim zaś Telesfor, który świetne poniósł męczeństwo. Potem był Hygin, następnie Pius, a po nim Anicet, następcą Aniceta był Soter, a teraz na dwunastym miejscu po apostołach, dzierży urząd biskupi Eleuteros. Tym porządkiem i takim następstwem tradycja apostolska w Kościele i opowiadanie prawdy przeszło do naszych czasów.
Taki oto jest najpełniejszy dowód, że jest jedna i ta sama wiara ożywiająca, zachowana w Kościele od apostołów aż do dziś i przekazywana w prawdzie” Adversus haereses III 3,3

"Tę wiarę, którą otrzymaliśmy od Kościoła, zachowujemy troskliwie, ponieważ nieustannie, pod działaniem Ducha Bożego, odmładza się ona jak cenny depozyt zamknięty we wspaniałym naczyniu i odmładza naczynie, które ją zawiera" Adversus haereses, III, 24, 1

św. Bazyli Wielki († 379)

Paweł Apostoł w tym się właśnie chlubi, że ma za nic swoją sprawiedliwość, a szuka tej, którą otrzymał przez Chrystusa, sprawiedliwość pochodzącą od Boga i wynikającą z wiary. Przez nią pragnie poznać Chrystusa i moc Jego zmartwychwstania oraz swoje współuczestnictwo w Jego cierpieniach. Taką sprawiedliwością przyobleczony chce naśladować śmierć Chrystusa, by w ten sposób dojść jakoś do powstania z martwych.

I tu upada wszelka wyniosłość pychy. Nic ci, o człowieku, nie pozostawiono, z czego mógłbyś się chlubić. Cała twoja chwała i nadzieja leży w tym, abyś uśmiercił wszystko, co twoje, i szukał przyszłego życia w Chrystusie. Ponieważ zaś już mamy zaczątki tego życia, możemy się chlubić i trwać w nadziei, żyjąc całkowicie z łaski i daru Boga. "Albowiem to Bóg jest w nas sprawcą i chcenia, i działania zgodnie z (Jego) wolą". On swoją mądrość, którą przeznaczył dla naszej chwały, objawia przez Ducha Świętego.

Bóg udziela nam w pracy siły i odwagi. "Pracowałem więcej od wszystkich - powiedział św. Paweł - wszakże nie ja, ale łaska Boża, która jest ze mną".

Bóg wyrywa człowieka z niebezpieczeństw wbrew wszelkiej ludzkiej nadziei. "Sami w sobie - mówi Apostoł - mieliśmy wyrok śmierci, abyśmy nie pokładali ufności w samych sobie, lecz w Bogu, który wskrzesza umarłych. On to nas wyrwał i wyrywa z tak wielkiego niebezpieczeństwa śmierci. W Nim mamy nadzieję, że nadal będzie nas wyrywał". Homilia 20, O pokorze, 3

bł. Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej (1880-1906)

„W moim ciele dopełniam braki udręk Chrystusa dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół”: oto co stanowiło szczęście Apostoła! Ta myśl mnie prześladuje i, wyznaję ci, że odczuwam wewnętrzną i głęboką radość na myśl, że Bóg mnie wybrał, aby mnie złączyć z męką swego Chrystusa, i ta droga na Kalwarię, którą codziennie się wspinam, wydaje mi się raczej drogą szczęścia!(…)
Dla mojej natury jest to czasem przykre, ale zapewniam cię, że gdybym pozostała na tym poziomie, odczuwałabym tylko swoje tchórzostwo w cierpieniu… Ale to, to jest wzgląd ludzki! I szybko "otwieram oko mojej duszy w świetle wiary", a ta wiara mi mówi, że to miłość mnie niszczy, powoli mnie pożera; stąd radość moja jest ogromna, i oddaję się Mu jako zdobycz. Wielkość naszego powołania

bł. Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej (1880-1906)

Święty Paweł mi powiedział, że On "dokonuje wszystkiego zgodnie z zamysłem swej woli", a mój Mistrz żąda ponadto ode mnie, abym oddawała Mu cześć, wykonując wszystko zgodnie z zamysłem Jego woli. Nigdy nie mogę pozwalać, aby mną rządziły wrażenia, pierwsze odruchy natury, ale żebym panowała nad sobą wolą… Żeby zaś ta wola była wolna, trzeba — według wyrażenia pewnego pobożnego pisarza — "zamknąć ją w woli Bożej". Wtedy będę "rządzona przez Ducha", jak mówi święty Paweł. Będę czynić to, co boskie, wieczne i, na obraz mego Niezmiennego, będę już tutaj żyć wiecznym teraz. Ostatnie rekolekcje Laudem gloriae

św. Kasper del Bufalo (1786-1837)

"Wystarczy jedno spojrzenie na Boską Krew, a Ona wstrząśnie nami, byśmy działali z niespożytą gorliwością i prawdziwym duchem Bożym"

św. Maria De Mattias (1805 - 1866)

Oto nasza miłość Jezus: oto nasze życie, Jezus; oto nasze wszystko, Jezus. Towarzyszmy Jezusowi na wszystkich Jego drogach: kiedy jesteśmy same, bądźmy z Jezusem samotnym w Betlejem, kiedy jesteśmy w podróży, bądźmy z Jezusem w Palestynie i w drodze na Kalwarię; kiedy jesteśmy biczowane językami, bądźmy z Jezusem biczowanym; kiedy jesteśmy krzyżowane, bądźmy z Jezusem Ukrzyżowanym, itd.(…)
Z Jezusem myślimy, z Jezusem mówimy, z Jezusem trudzimy się, z Jezusem odpoczywamy, z Jezusem się modlimy, z Jezusem żyjemy, z Jezusem umieramy. Niech żyje Jezus w naszym umyśle. Niech żyje Jezus w naszym sercu. Niech żyje Jezus w naszej duszy. Niech żyje Jezus w każdym czasie. Niech żyje Jezus na każdym miejscu. Niech żyje Jezus we wszystkich sercach. Tak, mówmy zawsze: niech żyje Jezus. List do Siostry Berenice Fanfani

" JA JESTEM"

Jezus ( Jan13,19)

św. Efrem Syryjczyk († 373)

"...czuwajcie, bo kiedy ciało jest mdłe, to wtedy natura zwycięża i całe postępowanie człowieka jest poddane nie jego woli, ale bodźcom natury. A kiedy dusza zapada w odrętwienie, gdy nią zawładnie małoduszność czy smutek, wtedy zapanuje nad nią jej wróg i kieruje nią wbrew jej woli. Siły natury mogą opanować ciało, a nieprzyjaciel duszę.

Dlatego właśnie Pan poleca nam czuwać i przykazuje, byśmy się nie zaniedbywali, nie trwali w odrętwieniu i strzegli się zniechęcenia, bo tak mówi do nas Pismo: "Ocknijcie się, sprawiedliwi", oraz: "Powstałem i znów jestem z Tobą", i jeszcze: "Nie zniechęcajcie się", "oddani zaś posługiwaniu, nie upadamy na duchu"." komentarz do Diatessaronu

[quote="gibsson"]" JA JESTEM"

Jezus ( Jan13,19)[/quote]



"Ze wszystkich stron otoczyli mnie i nie znalazlem wspomozyciela,
rozgladalem sie za pomoca od ludzi, ale nie przyszla.
Wowczas wspomnialem na milosierdzie Twoje,Panie,i na dziela Twoje,
te od wiekow-ze wybawiasz tych,ktorzy cierpliwie czekaja na Ciebie,
i wyzwalasz ich z reki nieprzyjaciol.
Podnioslem z ziemi moj glos blagalny i prosilem o uwolnienie od smierci.
Wzywalem Pana: >Ojcem moim jestes i mocarzem,ktory mnie wyzwoli.
Nie opuszczaj w dniach udreki,a w czasie przewagi pysznych-bez pomocy!
Wychwalac bede bez przerwy Twoje imie i opiewac je bede w uwielbieniu<
I prosba moja zostala wysluchana.Wybawiles mnie bowiem z zaglady i wyrwales z przygody zlowrogiej.
Dlatego bede Cie wielbil i wychwalal,i blogoslawil imieniu Panskiemu"

Madrosc Syracha ( 51,7-12)
[/b]

św. Franciszek z Asyżu (1182-1226)

"Błogosławiony sługa, który tak kochałby i szanował swego brata będącego daleko od niego, jak gdyby był z nim i nie mówiłby w jego nieobecności tego, czego nie mógłby powiedzieć z miłością w jego obecności."

List bł. Matki Teresy z Kalkuty (1910–1997) do Polaków

Kalkuta, 24 września 1996

Moi drodzy Bracia i Siostry w Polsce!

Życie jest najpiękniejszym darem Boga. On stworzył nas do wielkich rzeczy - aby kochać i być kochanym. Bóg daje nam czas na ziemi, abyśmy poznali Jego Miłość, abyśmy doświadczyli Jego Miłości do głębi naszego istnienia. Abyśmy Go kochali, byśmy kochali naszych braci i siostry.
Życie jest darem Boga. Darem, którym tylko Bóg może obdarzać. I Bóg w swojej pokorze dał mężczyźnie i kobiecie zdolność współpracy z Nim w przekazywaniu życia. Jakikolwiek był Jego zamiar, nie wolno nam niszczyć tego pięknego Bożego daru ani w niego ingerować. Dlaczego dzisiaj ludzie boją się małego dziecka? Ponieważ chcą mieć łatwiejsze, bardziej komfortowe, wygodniejsze życie? Więcej wolności? Bać się należy jedynie łamania Bożych praw, ponieważ Bóg w swojej nieskończonej i czułej miłości pragnie tylko naszego dobra, naszego szczęścia, naszej miłości.
Moi kochani Polacy! Uczcie swoich młodych kochać Boga. Uczcie ich modlić się. Jeżeli pokochają Boga, zrobią wszystko, czego On pragnie. Będą kochać i szanować piękny dar życia. Będą kochać i szanować wspaniały dar możliwości przekazywania nowego życia.
Módlcie się razem jako rodzina. Rodzina, która razem się modli, pozostaje zjednoczona. A jeśli będziecie trzymać się razem, będziecie kochać się wzajemnie taką miłością, jaką Bóg kocha każdego z nas. Z całych sił starajmy się utrzymać jedność polskich rodzin. Wnośmy prawdziwy pokój w naszą rodzinę, otoczenie, miasto, kraj, w świat. Zaczynajmy od pełnego miłości pokochania małego dziecka już w łonie matki. Jak już wielokrotnie mówiłam w wielu miejscach, tym co najbardziej niszczy pokój we współczesnym świecie, jest aborcja - ponieważ jeżeli matka może zabić swoje własne dziecko, co może powstrzymać ciebie i mnie od zabijania się nawzajem?
Najbezpieczniejszym miejscem na świecie powinno być łono matki, gdzie dziecko jest najsłabsze i najbardziej bezradne, w pełni zaufania całkowicie zdane na matkę. Pamiętajcie, że Jezus powiedział: "Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili".