Jak myślicie, kiedy zaczyna się "świętość" świętego? Czy Kościół określa, że od tego czy tamtego wydarzenia/momentu dany święty był święty? Brzmi jak masło maślane, ale problem wyskoczył w dyskusji nam poważny !

Świętym jest każdy, kto dostąpił życia wiecznego, a że wielu otrzymuje tę łaskę zaraz po śmierci, to 'automatycznie' zostaje świętym - a że Kościół po długim dochodzeniu oficjalnie kogoś ogłasza świętym to tylko wzmianka o fakcie dokonanym, aczkolwiek potwierdzonym. Twoja prapraprababka też może być już świętą, a mimo to nikt tego nie ogłaszał.

Psychol dobże gada. Świętym jest każdy kto jest zbawiony. Dusze w czyśćcu są pewne , że po jakimś czasie zostaną świętymi Boga.

Jak rozumiem chodzi o beatyfikacje i kanonizacje, abstrahując od tego że każdy z nas powołany jest do życia w świętości. Natomiast kiedy możemy powiedzieć że ktoś staje się święty? Sądzę że takie dywagacje są zbędne, nie wiem co prawda do jakiej dyskusji się odnoszą ale nie widzę tu większego sensu. Człowiek żyje, umiera i w zależności od tego dostąpi nieba bądz piekła (bądz czyśca). Kościół jedynie stwierdza fakt, nie określa go w czasie, bo jeśli ktoś jest świętym to nim poprostu jest. W czasie możemy umiejscowić jedynie początek kultu i to tylko tu na ziemi gdzie istnieje czasoprzestrzeń i w niej możemy wszystko umiejscowić.

Rzeczywiście, nie można znaleźć w życiorysie świętego dokładnego punktu, od którego oś życia oznaczona byłaby mianem życia świętego. Do świętości dochodzi się z czasem, poprzez problemy, pracę czy cierpienie - długi i złożony proces dojrzewania duchowego.

Ano właśnie, o ile zatem życie w każdym momencie jest szansą aby coś poprawić, albo bardziej zepsuć jego koniec to czas podsumowania. Mam wrażenie że wyobrażamy to sobie zbyt punktowo - nagle na człowieka spływa świętość, tego i tego dnia, o tej godzinie. Dlatego też uważam że nawet jeśli to komuś realnie potrzebne do zbawienia, to po prostu tego mechanizmu nie znamy. Ale przecież w życiu znamy ludzi o których mówimy, ten jest święty, nie z uwagi na doskonałość, ale na pokorę i życie pod prąd świata.

Przez chrzest rodzimy sie jako wybrane dzieci Boze do zycia w komunii z Bogiem i to jest poczatek swietosci kazdego z nas.