Mk 2:18-22(wytłuszczenia własne):

„A uczniowie Jana i faryzeusze pościli. Oni też przyszli i powiedzieli do niego: Czemuż uczniowie Jana i uczniowie faryzeuszów poszczą, a twoi uczniowie nie poszczą? I rzekł im Jezus: Czyż mogą goście weselni pościć, gdy z nimi jest oblubieniec? Dopóki mają z sobą oblubieńca, nie mogą pościć. Ale przyjdą dni, kiedy im zostanie zabrany oblubieniec, a wówczas, owego dnia będą pościć. Nikt nie przyszywa łaty z nowego sukna do starej szaty, bo inaczej łata obrywa nowe od starego i rozdarcie staje się większe. Nikt też nie wlewa młodego wina do starych bukłaków, bo inaczej wino rozsadzi bukłaki, i wino i bukłaki zniszczeją. Lecz młode wino należy lać do nowych bukłaków.”

Jeden z biskupów, cytując ten właśnie fragment, porównał wnioski z niego płynące do dylematu na temat przykazań(stare bukłaki-stare Prawo, nowe bukłaki-prawodawstwo Chrystusa). Ja nie będę się do tych słów odnosił, bo nie jestem teologiem, ale uważam, że większość z ludzi krytykujących kult Świętych i obrazów to egoiści... Sami stawiają swoją doskonałość i "postępowanie zgodne z przykazaniami" na świeczniku, a nie myślą o tych, którzy być może nie rozumieją przykazań, lub nie wiedzą co to znaczy żyć Ewangelią w dzisiejszym świecie. Bo czy to złe, gdy ktoś czyni dobro idąc za przykładem Świętego i naśladując go? Czy to grzech, gdy ktoś naśladując Św. brata Alberta pochyla się nad biednym i karmi go? Czy my czcimy deskę dębową, czy Chrystusa, który został na niej przedstawiony? Czy oddajemy cześć kości, czy widząc kość mamy niepodważalny "dowód" na istnienie Świętego? Czy relikwie nie dostarczają nam refleksji nad naszą przemijalności, nad naszym zbawieniem, nad tym co po nas zostanie?
Czyż Świętość człowieka nie wypływa z Chrystusa? (pytania do refleksji)

Jak napisał genialny teolog Hans Urs von Balthasar "Święci Kościoła są najważniejszym komentarzem do Ewangelii."
Święci i obrazy są dla tych ludzi, dla których obraz jest potrzebny do zrozumienia, pojęcia, do uwierzenia. Czy tylko dlatego, że tego potrzebują Kościół ma się od nich odciąć? Ma ich zostawić samych sobie, na pastwę losu?

Co do beatyfikacji i kanonizacji, to wymagany jest cud za pośrednictwem danej osoby. Cud, którego dokonuje Bóg, a nie osoba. To daje nam pewność.
A co do autentyczności cudów, to zazwyczaj jest on badany przez lekarzy ateistów, albo innych wyznań, żeby uniknąć pomówień o oszustwo.