Ja się przy moim przykładzie wcale nie upieram, choć chciałabym (aby go całkowicie móc wykluczyć) usłyszeć jakiś sensowny zarzut.

Za przyjęciem tego kryterium Kto jest najmniejszy-ten jest największy,
czyli kto się z was najbardziej uniży ten jest w oczach Boga największy
przemawiałby jeszcze taki fragment z Łk:

"Przyszła im też myśl, kto z nich jest największy. (47) Lecz Jezus, znając myśli ich serca, wziął dziecko, postawił je przy sobie (48) i rzekł do nich: Kto przyjmie to dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmie, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. Kto bowiem jest najmniejszy wśród was wszystkich, ten jest wielki".

A wracając do Twojej propozycji...

Czym jest ta szata sprawiedliwości Chrystusa, brzmi górnolotnie
ale nie wiem o co chodzi. I jeśli według sprawiedliwości ludzkiej Jan jest największy to czy w tej drugiej Chrystusowej szacie też takim pozostanie?

to mógł napisać "ktokolwiek"
nawet się nie podpisał..

Chyba nie do końca Cię rozumiem. Zgodnie z Twoją interpretacją Jezus tymi słowami raczej gani Jana Chrzciciela. Mówi: jesteś wielki, ale gdybyś się uniżył, byłbyś większy. Czyżby Jan się nie uniżył? Czy jego życie nie było życiem uniżenia? Czy można mu coś zarzucić w tej kwestii? Wg mnie słowa Jezusa są pochwałą, a w tej interpretacji przestają nią być.


Szata sprawiedliwości to inaczej zbawienie. Bóg w swojej łaskawości gotów jest nie patrzeć na nasze uczynki ( które zawsze przemawiałyby ostatecznie przeciwko nam) ale na czyny swojego Syna, niejako w naszym zastępstwie. Dokładnie, jak mówi Paweł, Bóg w Chrystusie świat ze sobą pojednał, nie zaliczając mu grzechów jego. Przez to członek Królestwa Bożego jest święty świętością samego Jezusa, co musi stanowić więcej niż świętość z uczynków.

Ja z kolei nie mogę się zgodzić na takie wytłumaczenie,
bo wynikałoby z niego, że niezależnie co człowiek zrobi, jak odpowie na ofiarowane zbawienie to i tak będzie kosztować owoców tego zbawienia, i tak otrzyma życie wieczne. Choćby całe życie czynił źle, to Bóg i tak gotów jest nie patrzeć na nasze uczynki. Tak?

Bóg jest gotowy nie patrzeć na nasze uczynki- posłuchaj "dobrego łotra" na krzyżu. Iz 1:18 Bg „Przyjdźcież teraz, a rozpierajmy się z sobą, mówi Pan: Choćby były grzechy wasze jako szarłat, jako śnieg zbieleją; choćby były czerwone jako karmazyn, jako wełna białe będą.” Cała Ewangelia mówi własnie o tym, że zbawienie jest dostępne POMIMO...itd.

No tak, ale potrzebna jednak jest pozytywna odpowiedź człowieka na to: Przyjdźcie.
Może przecież z tego zaproszenia nie skorzystać, to raz, a dwa - jeśli już z tego zaproszenia skorzystamy,
to jesteśmy zobowiązani do postępowania miłego Bogu.
Jezus mówi do nierządnicy Idź i nie grzesz więcej.
Nie mówi: Nie bój się i tak będziesz zbawiona.
Raczej: Idź i pokaż, że doceniasz wagę otrzymanego zaproszenia do życia wiecznego.

Wszystk to prawda, ale co to ma do rzeczy?

No co z tym Janem Chrzcicielem? Niby taki wielki a jednak mniejszy od każdego w królestwie niebieskim?
To mam rozumieć, że On do Królestwa nie wejdzie? czy wejdzie, ale będzie tam tylko sprzątał?

Jeżeli mnie pytasz, to nie, nie uważam tak. Nic podobnego z tego zdania jak dla mnie nie wynika. Gdy wejdzie do Królestwo, jego stan będzie taki sam jak innych świętych, czyli tych, którzy "wybielili swoje szaty w krwi Baranka". Co, wg mnie oznacza, że będzie "większy" niż Jan Chrzciciel służący Bogu na pustyni.

To znaczy, że Jan Chrzciciel nie będzie wchodził w skład 144.000 osób, które będą współkrólami i współkapłanami z Jezusem w niebie. Będzie żył wiecznie na ziemi - gdzie Królestwo Boże jak najbardziej będzie panować ("PRZYJDŹ Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi").

Może wrócę jeszcze raz do Mt 11,11.
Gdyby ten fragment rozumieć tak, jak najczęściej się to spotyka..
Jan należy do Starego Przymierza lecz najmniejszy w nowym, mesjańskim królestwie większy
jest od niego...czyli rozumiem ktoś, kto całkowicie zawierzy Jezusowi.
Chrystus w Darze Nowego przymierza ofiarowuje nam nieskończenie więcej niż moglibyśmy
otrzymać, zyskać jako należący do Starego Przymierza.
I gdzie tu miejsce dla Sw.Józefa?
Jako mąż sprawiedliwy wg. Prawa stoi niżej niż Jan.

A co jeśli Józef nie należy tylko i wyłącznie do Starego Przymierza?


"Józef był pierwszym człowiekiem, który widząc i uznając człowieczeństwo Jezusa, złączył się z Nim, po Jego Zmartwychwstaniu i Wniebowstąpieniu, w nowym życiu. Spotkanie Józefa z Jezusem Zmartwychwstałym i Uwielbionym jest antycypacją spotkania każdego ucznia z Jezusem w nowym życiu. Józef uczestniczył więc w zbawczej śmierci Jezusa i w objawieniu się światu Kościoła, ale w innym wymiarze.

Z tej perspektywy można też św. Józefa nazwać chrześcijaninem.
Spełnia bowiem podstawowe kryterium chrześcijaństwa: jego życie było milczącym, uprzedzającym świadectwem nowej miłości. O tym świadectwie chrześcijańskiej miłości pisze św. Augustyn. „Pełni tej miłości wszyscy wzajemnie się troszczą o siebie: Bo gdy jeden cierpi, cierpią z nim inni, a gdy ktoś jest wyróżniony, wszyscy z nim się radują. Wszyscy bowiem słuchają i przestrzegają tego, co Pan powiedział: «Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali». Oni miłują nie jak ci, którzy grzeszą, ich miłość nie jest zwyczajną ludzką miłością. Lecz są bogami i wszyscy są synami Najwyższego i braćmi Jedynego Syna Bożego, a więc miłują się wzajemnie tą miłością, jaką umiłował ich Pan, aby doprowadzić ich tam, gdzie wszystkie pragnienia zostaną nasycone dobrami. Wtedy wszystkie pragnienia zostaną nasycone, gdyż Bóg będzie wszystkim we wszystkich”.

To fragment z Józefologii ks. Przybyłowskiego.

Powyższy fragment z "Józefologii" to jest co najwyżej poetycki, artystyczny wytwór człowieka.
To pewna wizja, wyraz "pobożnych życzeń" - czyli wyrażenie swych pragnień, aby tak rzeczywistość wyglądała, niemniej jednak ostatnia wzmianka w Biblii o Józefie w kontekście życia Jesusa jest zawarta w Łukasza 2:41-50. Prawdę mówiąc Józef i Maria "dali plamę" z punktu widzenia opieki nad 12-letnim dzieckiem, a także z punktu widzenia duchowych potrzeb tegoż Jezusa.
W dalszej części swego życia Jezus przebywa w gronie apostołów i uczniów. Natomiast Maria, matka Jezusa, jest wymieniana jako przebywająca w towarzystwie braci Jezusa, którzy jednak nie wierzą w Jezusa (Jana 7:5). Jakoś ani razu Maria nie przebywała w towarzystwie słuchających nauk Jezusa, wyruszających do działalności ewangelizacyjnej. Dopiero po śmierci Jezusa Maria oraz Jego bracia, dołączyli do apostołów i uczniów Jezusa Dz. Ap. 1:14. Jest to OSTATNIA WZMIANKA o Marii. A o Józefie - już nie ma nic w Biblii.

Jezus mawiał " mieszkań u mojego Ojca wiele " , a tu się na tym wątku dowiaduje że tylko 144000 .
komu wierzyć ?

Nie szukajmy sprzeczności tam, gdzie jej nie ma.
Np. zdanie: "Justyna Kowalczyk mieszka w Kasinie Wielkiej", NIE PRZECZY zdaniu: "Justyna Kowalczyk jest w Rosji".
Pojęcie: "wiele mieszkań", które Chrustus użył na początku I w.n.e. nie jest sprzeczne z konkretnie podaną liczbą: 144.000 współkrólów i współkapłanów Chrystusa, która to liczba została podana znacznie później, na przełomie 1 i 2 wieku.
Natomiast "wielka rzecza" ludzi "ze wszystkich narodów, języków itd", jako PODDANYCH w tym Królestwie Bożym nie została zlimitowana. Ich mieszkaniem będzie ziemia.
Księga Objawienia 5: 9, 10; Obj. 7 rozdział; Obj. 20:6; Mateusza 5:5; Psalm 37:9, 29 itd.
Co ciekawe, Jezus użył także pojęcia: "mała trzódka" Łuk. 12:32, natomiast swoje "owce" podzielił na DWIE OWCZARNIE - Jana 10 rozdział (werset 16: "mam też drugie owce, które nie sa z tej owczarni").
To wszystko jednoznacznie wskazuje, że część osób będzie w niebie, a część (większa) będzie żyć na ziemi.

Słowo Boże pisze PRAWDĘ - Prawdę od Boga.

To błędne tłumaczenie. Nie ma zlimitowanej liczby "wybranych". To jakiś pogląd związany chyba ze Świadkami Jehowy.