I niestety tak jak za czasów reformacji, tak i dzisiaj sa dla wielu chrześcijan obiektem zgorszenia
Nie jest to oskarżenie, nie pisze tego z pretensją ale z żalem.

rozumiem

O ile autorstwo modlitw, koronek, w większości jest dzielem człowieka, to objawień już człowiek nie wygeneruje.
Kościół to uznał - z oporami - ale jednak, więc czemu katolik ma odrzucić.
Faktem bezspornym jest pewne przeakcentowanie religijności Maryjnej, ale Maryja nie skupia nigdy uwagi na sobie.
Zawsze powtarza Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie.

Uznanie objawienia przez kościół znaczy tyle
że można w nie wierzyć dla szkody dla swojej wiary.

Nie chcę wgłębiac się w temat, ale objawienia można wygenerować
jak najbardziej. I mogą też pojawiać się same z siebie.

Gdyby tak nie było, kościół nie musiał by uznawać
"prawdziwości" objawień.

Te których kosciół nie uznał nie były wymysłem religijnych oszustów.
Te osoby rzeczywiście miały jakieś objawienia
i wierzyły, że pochodzą od Boga.

nastapiło przejęzyczenie w moim poscie,
które zmieniło jego sens, więc jeszcze raz....
(i dziekuję osobie, która zwróciła mi uwagę)

Ale nie rozumiem, w czym problem? Czy protestanci uważają np. że ludzie nie mogą czynić cudów? W takim razie to dziwne, bo jest to bezpośrednio sprzeczne z Pismem Świętym.



Być może nie ma w Piśmie Świętym literalnego potwierdzenia takiej "praktyki" we współczesnej postaci, ale wywodzi się ona z Pisma Świętego (konkretnie z teologii Kościoła, zawartej w Liście do Hebrajczyków). Jest ona także potwierdzona u wczesnych chrześcijan poprzez odkrycia archeologiczne (na tym forum parę razy była o tym mowa).



Nie przenosi, co jest jasno stwierdzone we wszelkich oficjalnych dokumentach Kościoła. Jeżeli gdzieś tam przenosi, to jest to zjawisko niezgodne z nauczaniem Kościoła.



Ta pieśń, a właściwie ten wers, był już mnóstwo razy krytykowany wewnątrz Kościoła. Myślę, że porzucenie go jest tylko kwestią czasu. No i przecież pieśń to tylko pieśń - nie ma żadnego doktrynalnego charakteru. Ja jej np. po prostu nie śpiewam i już.



Pobożność maryjna w takiej, raczej przesadnej, postaci, to specyfika typowo polska. Można więc mówić co najwyżej o braku takiej woli w polskim Kościele. Cóż, dość nieszczęśliwym przypadkiem, akurat papież Polak i Prymas Tysiąclecia byli do niej bardzo przywiązani. Gdyby było inaczej, już teraz te problemy mielibyśmy za sobą. A tak, musimy pewnie czekać na kolejny porównywalny autorytet, który sobie z tym poradzi.



Objawienia Fatimskie nie zawierają wątpliwych teologicznie sformułowań, skoro zostały zatwierdzone przez Kościół. Wątpliwe teologicznie są natomiast np. objawienia w Medjugorie, dlatego też do dzisiaj trwa spór na ich temat w Kościele - mają wielu zwolenników i równie wielu zajadłych (naprawdę zajadłych, sugerujących wręcz ich szatańskie źródło) wrogów.



Jest inny. Ja widzę wyraźnie, że do tradycyjnie pojmowanej pobożności maryjnej coraz trudniej przekonać młodsze pokolenia katolików. Mówi się np. o "kryzysie różańca". Pielgrzymki do Częstochowy to inna sprawa, bo one są po prostu atrakcyjne same w sobie.

@Johnny99 nie zapraszaj mnie do tego tańca, bo muzycy fałszują a jego kroki sa tylko tobie znane

W Biblii nie raz masz pokazane kto jest źródłem cudów i komu należna jest cała cześć. Jeżeli w chęci sporu temu zaprzeczasz, to nie będę o tym z tobą dyskutował.

O tym, kto jest źródłem cudów, to wie każdy katolik i nikt temu nie zaprzecza. Zresztą, zgodnie ze słowami Chrystusa, nie tylko cudów, ale i w ogóle niczego bez niego nie możemy uczynić. O czci natomiast Biblia pisze sporo - polecam kiedyś poczytać (często mi się zdaje, że protestanci nie czytają Biblii ).

Chętnie poczytam, dawaj przyklady.

Na wszelki wypadek dodam: mam nadzieję, ze zaraz nie zalejesz mnie wersetami mówiącymi o czci jako szacunku

A dlaczego nie? Są różne rodzaje czci. Cześć jako uwielbienie (latria) przysługuje jedynie Bogu. Cześć oddawana stworzeniom (dulia, czy, w przypadku Najświętszej Maryji Panny, hyperdulia) jest czcią innego rodzaju. Przy czym różnica między nimi nie jest różnicą stopnia (mniejsza/większa), ale różnicą rodzajową. Taka jest nauka katolicka.

Skoro doskonale wiesz o co chodzi, to o co drzesz koty i próbujesz dyskredytować protestantów jako takich?

Zobacz sam ile napisałeś tylko po to aby się wykłócać. A potem się dziwisz, ze przeważnie unikam z tobą rozmowy.

EOT

A o co ci teraz chodzi, to naprawdę nie rozumiem. To ty mnie dyskredytujesz, sugerując, że zaprzeczam czemuś, co jest zapisane w Biblii. A kiedy pokazuję, że ani nie zaprzeczam, ani nie jest to sprzeczne z nauką katolicką, to się jak zwykle obrażasz i piszesz, że dyskredytuję protestantów. W sumie cieszę się, że unikasz rozmowy ze mną, bo naprawdę ciężko się z tobą rozmawia.

Do Kozioł (ale nie tylko)

Jak to jest?
Jeżeli coś działo się we wspólnotach chrześcijańskich będących w pełnej łączności z apostołami
(np. było tam powszechną praktyką) w tym czasie kiedy były spisane Dzieje apostolskie i Listy apostolskie,
ale wiemy to wyłącznie z badań nad historią chrześcijaństwa - nie ma na ten temat ani słowa w Biblii

to czy taki fakt ma dla nas większe znaczenie
niż praktyki chrześcijan z wczesnego średniowiecza
dlatego, że działo się to "w czasach apostolskich"?

a jeżeli tak, to kiedy te "czasy apostolskie"
się kończą? ze śmiercią ostatniego apostoła?

W zasadzie tak, ze względu na autorytet pierwszych Apostołów. Ale jednocześnie wiadomo, że czasy się zmieniają, Tradycja rozwija, a Duch Święty wciąż działa w Kościele. Niektórych wczesnych praktyk po prostu nie dałoby się wprost przełożyć na współczesną sytuację. W niektórych kwestiach osiągnęliśmy z czasem szersze rozumienie rzeczy. Generalnie, czasy wczesnego Kościoła stanowią pewnego rodzaju fundament, na którym można budować coraz to nowe i nowe rzeczy, jednocześnie jednak starając się z niego nie schodzić (nie przerywać ciągłości Tradycji).

O jakich praktykach piszesz?