Witam

czy jest jakiś Święty/Święta który był normalnym człowiekiem - miał rodzinę, po prostu dobrze wypełniał swoje obowiązki zawodowe i rodzinne, i przy tym po prostu cieszył się życiem, rozwijał swoje talenty itd...?

bo jak czytam różne życiorysy/hagiografie to mam wrażenie, że Kościół nie ceni takiego normalnego życia - nie znalazłem takich ludzi na ołtarzach...

męczennicy za wiarę misjonarze itd - rozumiem - poświęcenie dla ideałów...

różni Papieże/Biskupi/Zakonnicy itd - rozumiem, że głównie za zasługi dla potęgi Kościoła;
NIE neguję ich zasług, choćby np bł Matki Teresy, ale czy nie jest właśnie trochę tak, że Kościół - w sensie Instytucje kurialne czy zakonne dbają o "swoich", bo kult to dodatkowe sanktuaria dochody itd... a świeckich chyba nie ma kto promować i przepychać przez szczeble procesu beatyfikacyjnego/kanonizacyjnego...

a jak już nawet trafi się w tym Towarzystwie jakiś świecki,
to albo matka, która oddała życie za dziecko (np św Beretta Mola),
albo też męczennicy - jak Karolina Kózkówna,
a jeśli małżonkowie - to obowiązkowo ze ślubem czystości - choćby św.Kinga i Bolesław Wstydliwy, albo bł Luigi i Maria Beltrame Quattrocchi

podobno dopiero trwa proces zwykłych ludzi Tomasza i Franciszki Alvira
(patrz: www.opusdei.pl/art.php?p=44142) ale to jeszcze nie wiadomo co z tego wyjdzie...

to jak? są jacyś "normalni" Święci?

Nie ma „normalnych” świętych, a to dlatego że słowo „święty” można tłumaczyć jako „inny”. Jest taki fragment Ewangelii:

Nie wystarczy spełniając swoje obowiązki i cieszyć się życiem. „Poganie” też to robią. Chrześcijanie mają robić coś ponad.

Oszem, był tak czas w kościele, że stan duchowny uważało się za coś więcej. To się zmieniło i coraz więcej świeckich zostaje świętymi. Można być świętym w normalnym życiu spędzonym w pracy i z rodziną. Ale w tym życiu musi się znaleźć jednak to „coś”, to co wyróżnia, co sprawia, że to życie będzie dalece przekraczać to, co każdy robi dla własnej korzyści.

Znane są postaci "normalnych" świętych - choćby J. Beretta Molla, św Jadwiga królowa, św Rita.

@Alus - czy św Beretta Mola została świętą za "normalne życie", czy za decyzję o niepodjęciu leczenia bo mogłoby to zaszkodzić dziecku?

św Jadwiga Królowa - ok, chyba rzeczywiście masz rację

św Rita - nie wiem jaki wpływ w uznaniu Jej za świętą miało Jej życie w rodzinie,
a jaki późniejsze życie w zakonie i doświadczenia mistyczne (cierń z korony Jezusa)?

pozdrawiam

W toku jest także proces bestryfikacyjny rodziny Ulmów z Markowej pow. Łańcut, (archidiecezja przemyska)

W Niebie na pewno są dusze nikomu nieznane, które zostałyby kanonizowane jeśli Kościół miał możliwość przebadać ich życie, ale...

Kanonizacje nie są po to by policzyć ilość dusz zbawionych dla samej matematyki, tylko po to by ich żywoty były dla nas przykładem, źródłem natchnienia i pomocą w praktykowaniu cnót.
Dlatego kanonizowani są tacy herosi wiary, żeby pokazać jak daleko może posunąć się miłość człowieka do Pana Boga.
Jeśli ktoś prowadziłby ów przeciętne życie, niewiadomo byłoby nic o jego życiu wewnętrznym, sytuacji duchowej, stosunkach międzyludzkich itp., to po pierwsze nie będzie z czego zacząć procesu beatyfikacyjnego, a po drugie jaki byśmy przykład czerpali z takiego anonima?

Znalazłam jeszcze kilkoro: Jadwiga Śląska, królewicz Kazimierz, Adelajda cesarzowa, Dorota z Mątwów. Elżbieta Portugalska, Elżbieta Seton, Elżbieta węgierska, Emma z Gurh, Izydor Oracz, Małgorzata szkocka, Monika (matka św Augustyna), Olga Mądra, Salwio Dominik.

"Salwio Dominik" - Chyba chodzi o Savio Dominika, prawda?
Oj czy akurat on był taki zwykły to bym się sprzeczał.
Zresztą, żaden ze świętych nie jest normalny w takim ujęciu o jakie chodzi chordadowi. Można znaleźć takich, którzy nie mieli objawień, wizji, ekstaz, męczeństwa, cudów i po prostu nie latali 2 cm nad ziemią, ale każdy z nich heroicznie praktykował cnoty. To ich łączy i to jest podstawą świętości, a nie zwykłość czy niezwykłość ziemskiej drogi.

Tak - mój błąd.

Jak najbardziej za "normalne" zycie. Gdyby jej zycie nie bylo wzorcowe, to sama smierc jako konsekwencja dania szansy dziecku, nie bylaby wystarczajcym powodem do kanonizacji. Przeswietlane jest cale zycie. Poza tym sw Beretta Molla do konca miala nadzieje, ze przezyje. A jej zycie bylo wlasnie zyciem normalnej kobiety.
Podobnie zycie bl Piotra Jerzego Frassati bylo "normalne".
Od jakiegos czasu jest chyba proces beatyfikacyjne rodzicow sw Teresy z Lisieux, a papiez Jan Pawel II beatyfikowal nawet jedno malzenstwo: Luigi i Marie Beltrame Quattrocchi

św. Rita wymodliła dla męża i synów łaskę nawrócenia i wiary.

rodzice Małej Tereski są też uznani za Świętych.

tych "zwyczajnych" Świętych też troche jest ale są poprostu mało znani i to cały problem.

Z tego co wiem (jeszcze) nie sa. Sa blogoslawieni od 19 października 2008
http://www.piotrskarga.pl/ps,2482,3,0,1 ... macje.html

Z życia małżonków Quattrocchi:

W 1926 roku, kiedy Alojzy miał 46 lat, a Maria 42, za radą ojca duchownego Pelegrino Paoli małżonkowie dokonali „zgodnie definitywnego rozdziału łoża". Od tego momentu wspólne łoże małżeńskie zastąpili dwoma łóżkami na wzór zakonnych. Miało to podkreślić dokonanie przez nich wyboru czystości cielesnej w małżeństwie przyjmowanej wtedy w doktrynie Kościoła. Natomiast po wyświęceniu synów w 1934 roku małżonkowie postanowili, że jeżeli także druga córka Enrichetta odkryje powołanie, oni również wstąpią do klasztorów. Tak jednak się nie stało, ponieważ najmłodsza córka do końca pozostała w domu rodziców.

Normalne, zwyczajne życie

dziękuję za wszystkie odpowiedzi i - zwłaszcza Alusowi - za podpowiedzi
pozdrawiam

Święty Augustyn - jak się wyszalał, pobył w konkubinacie to potem się nawrócił, kobietę oddalił od siebie, dziecko z ich związku pozostawiając sobie i został świętym.