Nigdzie nie stwierdzam w tym wątku tego, że taka pobożność u Chrześcijan występuje. Piszę o moich osobistych wątpliwościach i o moim rozumieniu tych spraw. W Chrześcijaństwie, w Katolicyzmie także, jest taka przestrzeń, na której można coś pojmować w różny sposób i w której można mieć wątpliwości i będzie się to mieściło w systemie Chrześcijaństwa, czy Katolicyzmu. Właśnie wyraziłem moje rozumienie kwestii Maryi oraz wyraziłem swoje wątpliwości. Zauważam to, że "wątpliwość" nie oznacza powątpiewania, odrzucania, negowania i tak dalej, a tylko zastanawianie się nad czymś. Tak rozumiem poddawanie czegoś w wątpliwość. Nie jest to jeszcze osądzanie.

Robaczek - nie rozumiem jak problem "modlić się do Maryi" vs "modlić się razem z Maryją" jest niezastosowaniem przykazania miłości i wskazówek na Górze. Dla mnie to dość istotne, czy modlę się "do Jezusa", "czy razem z Jezusem", bowiem ta druga opcja oznacza, że razem z Jezusem modlę się do Boga.

Dla mnie nie. Z kimkolwiek mozna rozmawiac albo myslec ze sie rozmawia i sie zastanawiac.

Zatem czego te wątpliwości dotyczą? Skoro sam przyznajesz, że nie ma problemu i nikt z chrześcijan nie wyklucza jedynego pośrednictwa Chrystusa, to o co się martwisz?

Nie jestem pewien, czy takie różnicowanie ma sens.
Acz niewątpliwie rola Maryi w Dziele Zbawienia jest szczególna.
Myślę, że to niezłe sformułowanie tematu.
Z tym że w stosunku do Maryi panuje przekonanie, że ma też specjalną rolę w rozdawnictwie Łask Bożych; przyznam, że nie mam co do tej tezy do końca wyrobionego zdania.

Nie tylko o wspólną, ale i w ogóle o modlitwę za nas.

Pytanie "Czy można modlić się do Maryi" zależy według mnie od definicji słowa "modlić". Jeśli "modlić się" oznacza "zwracać się bo Boga" to oczywiście w tym sensie do Maryi modlić się nie można; jesli zaś przez "modlitwę" rozumiemy także zwracanie się czy też rozmowę z kimś innym niż człowiek będący z nami w doczesności (a więc ze świętymi, aniołami itd) - to w tym sensie modlitwa do Maryi jest OK.
Tak więc - jak w wielu kwestiach forumowo religijnych - odpowiedź zależy od definicji (podobne tematy to np. "kto jest chrześcijaninem" albo "kto był pierwszym chrześcijaninem" itp).

To można wytłumaczyć tymi słowami: "Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: „Niewiasto, oto syn Twój”. Następnie rzekł do ucznia: „Oto Matka twoja”. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie. (J 19,26-27).

Ta Niewiasta, to Matka dla tych wszystkich, którzy idą za Chrystusem. Przyjaźń i uciekanie się do Niej, Oblubienicy Ducha Świętego, jest zaszczytem. Ona jest darem Boga dla nas.

Jak powiązałeś pośrednictwo Maryi z jej "przybranym macierzyństwem"?
Nie odniosłeś się do słów Pawła z Tarsu, więc niewiele to tłumaczy.
Co do daru - Jezus jest największym darem Boga Ojca dla człowieka - ofiarował się za nas na krzyżu. Uciekanie się do Jezusa i przyjaźń z Jezusem jest o wiele większym zaszczytem niż przyjaźń z Marią i uciekanie się do niej. Czy mając do wyboru: dobro, albo jeszcze większe dobro, nie wybierzemy tego większego dobra? Czy jeśli więc mamy do wyboru: najwyższy zaszczyt uciekania się do Jezusa, a zaszczyt uciekania się do Maryi, nie wybierzemy tego większego zaszczytu?

Wiadomo kto jest naszym Zbawicielem. Ale nie wiem, dlaczego tak zależy ci na pomniejszeniu roli Matki Boga w dziele zbawienia ludzkości? Ona była Jego pierwszym Tabernakulum.

Nie pomniejszam roli Maryi. Równie dobrze można zapytać: czemu Tobie tak zależy na powiększeniu roli Maryi?

Józef zaś był ojcem Jezusa, jego nauczycielem, karmicielem, opiekunem. Rola Józefa w dziele zbawienia jest szczególna. Zastanawiające - wynosisz na piedestał Marię, a pomijasz rolę Józefa. Jest w tym jakaś niekonsekwencja. Po prostu dociekam przyczyn takiego stanu rzeczy, co nie oznacza, że pomniejszam czyjąś rolę. Dążę do równowagi.

Wg mnie nie dążysz do równowagi. To sam Bóg Ją wywyższył.

Wiesz do kogo Bóg kierował te słowa i o kim mówił?
„Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono ugodzi cię w głowę, a ty ugodzisz je w piętę” (Rdz 3,15).

I tu jest problem. Zwrot "czemu" cZyni niezrozumiałym pytanie. Powinno być "dlaczego" i o to chodziło robaczkowi.
Na co można spojrzeć z przymroizeniem oka w przypadku traktorzysty, nie można w przypadku polonisty.

Małgosiu: https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/czemu ... ;9199.html
https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/czemu ... ;3473.html
http://www.jezykowedylematy.pl/2010/09/ ... nym-czemu/

Forum leży w płaszczyźnie potocznej języka. A jak Mirosław Bańko stwierdza (drugi link podany przeze mnie) "czemu" występuje również w literaturze, więc nie do końca wiadomo, jak z nim jest. Poczytaj trochę, zanim zaczniesz się czepiać zarówno traktorzysty, jak i polonisty.

Co do wywyższenia Maryi - pisałem, że równie dobrze można stwierdzać, że Bóg wywyższył Józefa. Można stwierdzić, że Bóg wywyższył każdą osobę, ale bez konkretów...

Ok, czyli na lekcjach j. polskiego będziesz móił literackim językiem, a po lekcjach potocznym i nieważne z kim, nawet z uczniem? No i prosze wskazać zapis mówiący, że na forum używamy potocznego języka. Przez ten potoczny język nie zrozumiałes o co chodzi robaczkowi, a więc moje gratulacje.

Małgosiu - w którym to miejscu nie zrozumiałem o co chodzi Robaczkowi?

Po przeczytaniu tekstów z linków możesz się dowiedzieć, że "czemu" wchodzi do języka literackiego. Co do lekcji języka - na tych lekcjach używa się zarówno odmiany literackiej, jak i potocznej. Tak samo jak na katechezie.

Nie mogę już edytować postu, więc można go dołączyć do poprzedniego.
A dodam w sprawie zaimka pytającego:
1. To inny wątek.
2. "Czemu" i "dlaczego" to synonimy i w tym przypadku nie mają znaczenia w zrozumieniu pytania.
3. Mój najnowszy post wyjaśnia na czym polega problem w nieporozumieniu. Nie dotyczy on zaimka, ale w rozbieżnościach rozumienia łaski, bezgrzeszności i tym podobnych.

@Zbigniew3991, ponawiam moje pytanie.. czy wiesz do kogo Bóg kierował te słowa i o kim mówił?

„Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono ugodzi cię w głowę, a ty ugodzisz je w piętę” (Rdz 3,15).