Medalik to nie amulet. Jeśłi tak go ktoś traktuje - to nie rozumie celu noszenia.

Co taki medalik dla was oznaczał?

Czy zmienil cos w waszym mlodym zyciu?

Moze zachecil do głebszej modlitwy.

Ale materialny dowód tego bardzo ważnego zdarzenia to jednak coś ! Nawet jeśli się go (medalika, krzyżyka) nie nosi.

MARYJA, PIERWSZYM OŁTARZEM
„Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał” (J 3, 16).

Myślę, że pierwsza Eucharystia miała miejsce w momencie, w którym Bóg oddał swojego Syna w ręce Maryi; Maryja była wówczas nie tylko pierwszym ołtarzem, ale także jedyną istotą, która z całą swą szczerością mogła powiedzieć: „To jest Ciało moje”.

Ona przecież oddała swoje ciało, swoją siłę, całą siebie, aby ukształtowało się w Niej ciało Boga.

W Niej też zamieszkała moc Ducha Świętego i Słowo stało się ciałem; a Ona, na swój sposób, ofiarując siebie poprzez całkowite oddanie na służbę Bogu żywemu, kiedy owo przyjście Boga zostało zwiastowane przez anioła, miała tylko jedno, jedyne pytanie.

Ofiarowała Bogu swoje dziewictwo, swoją czystość i swoją niewinność, tak więc chciała dotrzymać swojej obietnicy. Ale, kiedy anioł wyjaśnił Jej w jaki sposób ma się dopełnić owa tajemnica, wówczas wypowiedziała te cudowne słowa: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego” (Łk 1, 38.

Madonna, najpiękniejsza ze wszystkich kobiet, najwspanialsza, najpokorniejsza, najczystsza, najświętsza, w chwili, kiedy poczuła się napełniona łaską, pełna Jezusa, „udała się z pośpiechem”: właśnie w takiej postawie jest Ona wzorem dla wszystkich kobiet, ponieważ widać, że od razu chce uczestniczyć w tym, co sama otrzymała.

Można więc powiedzieć, że jej działanie było podobne do łamania eucharystycznego chleba; pamiętamy, jaki miało to skutek dla św. Jana Chrzciciela: poruszył się z radości, czując obecność Boga.


Matka Teresa z Kalkuty
Maryjo, Matko Jezusa,

daj mi Twoje serce: tak piękne,

tak czyste, tak niepokalane,

tak pełne miłości i pokory,

abym mogła przyjmować Jezusa

utajonego w Chlebie życia,

abym mogła Go kochać, jak Ty Go kochałaś,

i służyć Mu

w zeszpeconym wyglądzie

najbiedniejszych z biednych.

Matka Teresa z Kalkuty

TA, KTÓRA UKAZUJE BOGA
Jezus, obecny na naszych ołtarzach „po wszystkie dni, aż do skończenia świata”, ukazuje się naszym błagalnym spojrzeniom i naszym aktom uwielbienia, aby przemieniać ciemne strony naszego życia w przedziwną jasność. Następnie, w Komunii Świętej, dotykamy naszymi ustami Ciała naszego Pana Jezusa, Boga, podobnie jak dotykały go usta Maryi; Jezus wstępuje w nas tak, jak wstępował w łono Maryi. W tym momencie faktycznie jest Bogiem z nami, jest Bogiem w nas, jest Bogiem, który nieustannie daje się nam, abyśmy Go kochali, uwielbiali Go, obejmowali i posiadali.

Gdy Maryja przyjęła Jezusa do swojego łona, od samego początku została przeniknięta Jego miłością: im bardziej jednoczymy się z Jezusem, tym bardziej nasza dusza napełnia się Jego miłością.

Maryja udała się „z pośpiechem”. Gdy trzeba spełnić jakieś dobro, którego pragnie sam Bóg, należy spełniać je z wielką gorliwością, miłością i poświęceniem godnym osoby umiłowanej i dobrego sługi, którzy starannie i od razu wykonują to, czego pragnie Gospodarz, Osoba ukochana.

Wydarzenie Nawiedzenia Świętej Elżbiety jest aktem ukazania Jezusa ludziom. Pokazuje ono nam, że to, czego Bóg od nas wymaga, należy wykonywać z pośpiechem: każdą jedną posługę, zgodną z naszym powołaniem, do jakiej Bóg nas wzywa; pocieszać serca, przynosić ulgę ludzkiemu ciału posługując się wszystkimi niezbędnymi środkami jakie Bóg daje nam do dyspozycji; a zwłaszcza czynić dobro duchowe w ciszy, bez rozgłosu, niosąc Jezusa utajonego w Najświętszym Sakramencie, niosąc pobożność maryjną, wskazując na przykłady z życia Maryi.

Epizod Nawiedzenia uczy nas uświęcania dusz ludzkich w ciszy, podobnie jak czyniła to Maryja, niosąc Jezusa utajonego w Najświętszej Eucharystii i umieszczając Go pośród ludzi, dodając do tego świadectwo urzeczywistniania cnót ewangelicznych. Nawiedzenie pokazuje nam również jak bardzo jesteśmy uprzywilejowani, wręcz faworyzowani i szczęśliwi z racji możliwości komunikowania się między sobą: taka właśnie była radość Maryi niosącej Jezusa w sobie, podobnie jak my czynimy to obecnie po przyjęciu Komunii Świętej.

Karol de Foucauld

ToMu, zapominasz chyba, ze gdyby nie Maryja, nie moglibysmy mowic o Eucharystii

Mnie, zgoła najmniejszemu ze wszystkich świętych, została dana ta łaska: ogłosić poganom jako Dobrą Nowinę niezgłębione bogactwo Chrystusa i wydobyć na światło, czym jest wykonanie tajemniczego planu, ukrytego przed wiekami w Bogu, Stwórcy wszechrzeczy.