Jeśli kochasz bezwarunkowo, nie ma takiej możliwości. Kochasz swe małe dziecko bezwarunkowo, czy zastanawiasz się by wybaczyć mu, że nie daje spać w nocy, że mimo próśb o spokój figlując podbije Ci oko czy stłukło wartościową porcelanę? Kochasz je i cieszysz się jego szczęściem, żadna blizna nie zostaje w tobie jak piszesz do końca życia.

Jeśli kogoś kocham prawdziwie, a kochamy prawdziwie tylko miłością bezwarunkową, czyn to nie oznacza, że pragnę by kochana osoba była szczęśliwa? Jeśli ona czuje się szczęśliwa, poprzez współżycie z inną osobą, to kochając miłością bezwarunkową nic się nie zmienia.
Kochając bezwarunkowo, nie masz czego wybaczać, po prostu KOCHASZ. Kochając warunkowo, nie kochasz tej osoby, lecz swe uczucia do niej.

Czy kochając kogoś bezwarunkowo, spisujesz z nim kontrakt, obwarowujesz go jakimiś paragrafami, obietnicami, normami? Kochasz, to wszystko.
Te wszelkie paragrafy, przysięgi, obietnice nie dotyczą miłości bezwarunkowej, dotyczą kontraktu zawartego miedzy Tobą, a inną osobą. Kontraktu w którym piszesz, będę cię kochał wtedy i tylko wtedy gdy: ... . Kontrakty zostały stworzone przez dane społeczeństwa, przywódców religijnych – ludzi (także prawa Boskie, dotyczące każdej z religii zostały napisane przez ludzi). Do ich rozstrzygania społeczeństwo powołuje instytucje, palestry adwokatów, sędziów, instytucje kościelne, zakłady karne, katów, którzy maja rozsądzać i karać według własnego prawa jakąś miłość. To jest karanie ludzi którzy zawarli umowę cywilno-prawną, bądź nazwijmy ja kościelną, zawartą pod „przymusem” społecznym (religijnym) i nie wywiązali się z jej warunków. Sędziowie, Biskupi wydają wyroki dotyczące nie dotrzymania warunków umowy dotyczącej „miłości”