No i co z tego? a nie mów fałszywego świadectwa, nie kradnij, czcij ojca i matkę, nie bluźnij przeciw Bogu... skuteczna to dydaktyka?

Jedna obluzowana cegła = cały mur osłabia i zawaleniem grozi. Wraca co i raz pytanie które stawiam od początku : gdzie granica między doslownością i prawdą, a cudzysłowem i fikcją?

Już uczniowie szkoły podstawowej są uczeni o zasadach interpretacji napisanych tekstów. Takimi zasadami interpretuje się teksty i rzeczywistość.

Więc gdzie ta granica między fikcją a prawdą? Za co NAPRAWDĘ idzie się do Piekła?
Tylko proszę, nie obrażajmy Boga naszym infantylizmem.

W sprawach ludzkich ocen, ocen człowieka i spraw społecznych, nigdy nie ma klarownej granicy. Tak na studiach uczył mnie pewien sławny socjolog. Nawet Pan Bóg nie ustalił doskonałych rozgraniczeń, dlatego nawet w niebie, choć wszyscy będziemy szczęśliwi, nie będzie jednakowej nagrody.
Podobnie w piekle, choć wszyscy będą jakoś nieszczęśliwi, to jedni ledwo-ledwo, a drudzy baaardzo!

No i coraz cieplej. My, twój sławny socjolog i kilku innych wiemy, że nie ma klarownej granicy między bajdą a prawdą. Ale z niepojętych przyczyn trzódka nauczana jest , żeby Pismo Objawione brać dosłownie i w całości.
Choć dla mnie calkiem pojętych: czysta komercja . Ludek szarym się zniechęca, lubi mieć wszelkie treści podane jako biało/czarne. Bo mysleć nie trzeba. A to grzech przeciw Duchowi Świętemu.

Prawda i fałsz, dobro i zło to dwa bieguny rzeczywistości.
Ale przestrzeni geograficznej mamy pad równikowy i tam trudno jest zorientować się, w ramach których półkul się znajdujemy. Trzeba nam więc dodatkowych instrumentów.
Takie są też w sprawie dychotomii prawda i fałsz, zło i dobro itd. Nie trać nadziei ani rozeznania!


.

Bez wolnej woli nie ma wolnych wyborów. Zatem nie ma tez kary, ani nagrody. Nie ma konsekwencji.
Toże w wiekach ubiegłych, i gdzieś do połowy ub. wieku (na wsiach zapewne dłużej) straszono piekłem, nie oznacza tego, że jest to przekaz Boga. Bóg dając wolna wolę wyraził zgodę na to, aby ludzie ponosili konsekwencje swoich czynów. Jak ktoś włoży rękę do wrzątku, to nie jest karany oparzeniem, ale ponosi skutki czynu. Piekło n9e jest karą, jest wyborem. Dobrowolnym wyborem dokonywanym przez całe życie. Ten, kto całe życie walczy z Bogiem, raczej nie wybierze Go w momencie ostatecznym i decydującym.
Nie udało mi się wklei, zatem podaję adres: https://img.joemonster.org/mg/albums/09 ... gadaj_.jpg

Nie obrażajmy. Bóg jest za mądry, za inteligentny by ingerować w, oceniać człowieczkową egzystencję na prowincjonalnej planecie Ziemia. Dawno już stworzył ciekawsze i lepiej rokujące formy życia na innych planetach tego i innych kosmosów. Nie grzeszmy pychą.

Nasz Bóg nie jest dziełem filozofii deistycznej, lecz z objawionej tradycji i tekstów objawionych. Jest osobowy, i stale jakby stwarzał, podtrzymując świat w istnieniu. Jest w nim obecny, a nie gdzieś w kosmosie!

Nie chcę sprawiać przykrości, ale wyrażam wielkie zdziwienie. Zadziwia mnie religia, której Bóg jest tak widziany.
To rozumiem. Podobnie wierzą ludzie wszystkich religii monoteistycznych. Z tym, że ...
Z tym, że nie wierzą w to, że jest dziełem objawionej tradycji, an9i tekstów objawionych. Na przykład chrześcijanie wierzą dokładnie odwrotnie. Wierzą, że to Bóg Jedyny jest autorem objawień. I że tradycja wyrosła ba bazie tych objawień. Chrześcijanie też nie wierzą w to, że Bóg został wykreowany przez teksty objawione, ale w to, że to ludzie działający pod natchnieniem Boga spisywali je.
Tak też wierzę i tak wierzą chrześcijanie. I jeśli się nie mylę, to także judaiści i muzułmanie. Z tym, że chrześcijanie wierzą w Bohga JEDYNEGO w TRÓJCY SWIĘTEJ, zatem JEDEN BÓG, ale TRZY OSOBY.
Słowo "jakby" pozwala na przyjęcie tezy. Albowiem my jesteśmy w czasie, a Bóg jest poza czasem i ponad czasem.
Rzeczywiście JEST. Jest obecny w świecie, który znamy. Jest obecny w świecie, którego nie znamy. Jest obecny w kosmosie. Jest obecny wszędzie, gdzie jest Jego dzieło. A cały kosmos, wraz z najdalszymi, jeszcze nieokrytymi galaktykami jest Jego dziełem. Wraz z rozumnymi istotami, których istnienia nie mamy podstaw wykluczać. Jak też wątpić w to, że jeśli istnieją, to i dla nich Bóg ma plan zbawienia.

Po pierwsze, nie ma Boga "naszego" i "nie naszego". Moje i "mojsze" zostawmy świrom z ekranu.
Nie możesz, jako myślący człowiek twierdzić "Bóg jest/nie jest taki czy inny, " ani gdzie jest obecny, tylko co najwyżej "wierzę, że....." albo "myślę, że...." .

No, może i są jackieś inne bogi, ale my ich nie znamy. Takim bodzusiem mianował się np. pewien... Lucus!
Ten, który wszedł w kontakt z utworzonym sobie Ludem Bożym jest nam znany: Jahwe, Bóg z nami, Emanuel, także Jezus.

Wy, ich nie znacie, bo wasze bogi zabraniają poznać?
A może na nauki rodzice nie wysłali tym samym poznanie, że inne "bogi" wchodzili w kontakt z „utworzonym sobie Ludem Bożym” stało się dla ciebie nieosiągalnym?

Może zatem taki maleńki kaganek oświaty.

Niejaki Zeus zsyłał znaki i cuda, Demerer miała bliski związek z rolnikami, Atena wspierała bohaterów, Afrodyta w sprawach sercowych była bardzo blisko zakochanych, Adonai to nawet przymierze zawarł, Allah objawił się poprzez Koran, Kryszna czy Sziwa wchodzi w interakcje z ludźmi poprzez różne formy kultu, modlitwy i rytuały, jak i bóstwa w tradycjach rdzennych są uważane za bliskie ludziom, a ich obecność jest odczuwana w codziennym życiu, ceremoniach i rytuałach. Oczywiście, Jahwe, Bóg z nami, Emanuel, także Jezus, ja i inne jak to ujmujesz „bogi” czy „bodzusie” stworzone przez „Lud Boży” również w chodzą w relacje ze stwórcami.

Widzę, że już przyznajesz się do kaganka, to łatwiej Ci uda się przeczytać najważniejsze z tekstów biblijnych łącznie z komentarzami i paralelnie - księgi greckich i rzymskich swoich "bodzusiów" (jak ich nazwałeś) i porównać, by poznać w czym rzecz i różnica.
Warto robić takie porównanie.