Każdemu znane jest zapewne przedstawienie partii politycznych na wykresie dwuwymiarowym: na jednej osi pionowej zwykle continuum od pełnego upaństwowienia do pełnego rynku, na drugiej poziomej osi - od "liberalizmu" homomałżeństw, aborcji ,eutanazji do końca narodowo katolickiego.
Tak więc UPR byłyby trochę konserwatywna bardziej niż centrum za to skrajnie prorynkowa.
PiS mniej rynkowy, za to bardziej konserwatywny, komuniści skrajnie antyrynkowi i antytradycjonalistyczni.
Na tej samej zasadzie można przedstawić pojedynczego człowieka lub rodzinę na osi miłość-obrządki religijne. Na jednej osi mielibyśmy rodziny gdzie bardzo dużą uwagę przywiązuje się do obrządków - codzienne msze święte, czytanie Biblii, oraz surowi względem dzieci nie okazując im serca, despotyczny rodzic, np. ojciec pastor lub dla odmiany despotyczna matka i uległy ojciec (choć to niezgodne z Biblią),
na przeciwnym kącie rodzina pełna ciepła i serdeczności, nauczanie dzieci przykładem, zgodność tego co się mówi z tym co się robi, ogólnie rodzina do której się lgnie, a zarazem nie interesowanie się religią, tylko chodzenie na święta z koszyczkiem i tradycyjne święta Bożego Narodzenia, za to atmosfera na tych świętach prawdziwie świąteczna
Na trzecim końcu rodziny "patologiczne" gdzie mamy alkohol, konkubinat, nie istnieją sprawy religijne. I na czwartym końcu wreszcie połączenie religijności z sercem, gdzie mamy prawdziwy kościół domowy.

a gdzie jest miejsce na przykład rodziny chrześcijańskiej, katolickiej,
gdzie jest wiara i częsta praktyka religijna, a rodzice kochają swoje dzieci i w domu jest ciepła atmosfera??
tak napisałeś swój post, ze od razu jest jakby sugestia, ze takiego czegoś nie może być.
myślę, ze takich rodzin jest wiele, ale niestety ludzie, którzy są na bakier z Kościołem, nie lubią o nich mówić.

Przecież napisałem że są dwa wymiary i dla każdego jest miejsce:

o jeju przepraszam..źle zrozumiałam

...a czy to, ze jesteś na bakier z Kościołem to tez źle zrozumiałam?